Ούτε στα χειρότερα όνειρα του δεν θα μπορούσε ο Αλέξης Τσίπρας να δει αυτά που εξελίσσονται στο πολιτικό επίπεδο τους τελευταίους μήνες και απειλούν να εξαερώσουν κάθε έννοια «αριστεράς» στην ελληνική κοινωνία, καθιστώντας ένα συστηματικά «αγιοποιημένο» ιδεολογικά, τα προηγούμενα χρόνια, πολιτικό χώρο συνώνυμο της πολιτικής συμμορίας...
Του Χρήστου Υφαντή
Στους χειρότερους εφιάλτες του, από τη δικαιοσύνη και την εργαλειοποίηση της «για την κανονική, την γνήσια κονόμα»... της γνωστής παραδικαστικής συμμορίας έως τον Μιωνή και τις εγγραφές των συνομιλιών του με τον «απαραίτητο» μεν, αστείο δε Νίκο Παππά και τις αποκαλύψεις του Καλογρίτσα, ήρθε να προστεθεί η τρομακτική χυδαιότητα που αποπνέει η δημοσιοποίηση του ηχητικού ντοκουμέντου της συνομιλίας Ματθαιόπουλου – Λιότσου για το έγκλημα με τους 102 νεκρούς στο Μάτι και τις τεράστιες καταστροφές στην Ανατολική Μάνη και στα Κύθηρα.
Δεν έχει «ματαγίνει» στη νεότερη πολιτική ιστορία της χώρας μια κυβερνητική περίοδος 4,5 ετών να έχει προκαλέσει τόση ανεπανόρθωτη ζημιά, που τα περίφημα 100 δισεκατομμύρια που κόστισε το έγκλημα του πρώτου εξαμήνου του 2015 να μοιάζουν σταγόνα στον ωκεανό, όταν αναλογίζεται κανείς την ασύλληπτη ηθική, πολιτιστική, οικολογική ζημιά αυτής της χώρας από μια παρέα άεργων, ανεπάγγελτων και ηλιθίων (πολιτικά) σε βαθμό κακουργήματος αριστερής προέλευσης θαυματοποιών.
Η τελευταία (έως την επόμενη) αποκάλυψη των εγκληματικών συνεπειών ενός συμμοριακά δομημένου τρόπου λειτουργίας των βασικών υπηρεσιών του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και ειδικά του Πυροσβεστικού Σώματος είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Μέσα στο νερό κρύβονται πολλά περισσότερα και απίστευτης χυδαιότητας γεγονότα, που προέκυψαν από την μεταφορά στο πεδίο της κρατικής μηχανής του τρόπου λειτουργίας της συριζαίικης εκδοχής της αριστεράς.
Όσα αποκαλύπτονται σε όλους τους τομείς και όσα αναμένεται να αποκαλυφθούν (λίγη υπομονή χρειάζεται, η αγορά είναι έτοιμη) δεν είναι τίποτε περισσότερο από τα αποτελέσματα της αντίληψης που είχε (και εξακολουθεί να έχει) για το κράτος «και του αρμούς της εξουσίας» αυτή η παρανοϊκή, η χυδαία σταλινοφαστιστική εκδοχή της αριστεράς του Τσίπρα και του Παππά. Το αποτύπωμα της σέχτας, της μνησικακίας, της φράξιας, της ομαδούλας, της ψυχολογίας του περιθωρίου, της προσωπικής αντεκδίκησης, των «δολοφονιών» χαρακτήρα που χαρακτηρίζουν την αριστερά των γκρουπούσκουλων βρήκαν πρόσφορο έδαφος να μεταφερθούν στην κρατική μηχανή και να συνδεθούν με την κρατική εξουσία.
Όσα λέει ο Ματθαιόπουλος στον Λιότσο για τον Καπέλιο είναι ακριβώς, με τα ίδια λόγια, όσα έλεγαν και λένε ακόμη όλοι αυτοί οι ελάχιστοι και εκ γενετής εμπαθείς της αριστεράς του χρηματιστηρίου και των σιτιζόμενων στο πρυτανείο, που βαυκαλίζονταν «επαναστάσεις» με τον μισθό να πέφτει κανονικά και τις μετοχές να διαμορφώνουν τις συνειδήσεις.
Είναι η ίδια λογική, οι ίδιες αποτυπώσεις, οι ίδιες πρακτικές που γεννήθηκαν από την γενικευμένη αντίληψη του «εχθρού», όπου ο εχθρός είναι πάντα ο απέναντι, είτε ταξικός, είτε εντός του κόμματος. Συνεπώς πρέπει να καταστεί απόβλητος, ανεξαρτήτως κόστους.
Όσο καιρό αυτές οι πρακτικές περιορίζονταν εντός του (από)κόμματος του 3% κανείς δεν ασχολούνταν και κανένα δεν επηρέαζαν, πλην των ελάχιστων επαγγελματιών της αριστερής νομενκλατούρας της Κουμουνδούρου.
Όταν συνδέθηκαν με το κράτος και την τεράστια δυναμική που διακρίνει την κρατική εξουσία μετατράπηκαν σε εργαλεία «δολοφονιών», είτε πολιτικών αντιπάλων, είτε απλών ανθρώπων και της ίδιας της χώρας. Τρομάζει η ψυχρή, απάνθρωπη στάση με την οποία ανυπολόγιστες καταστροφές σε περιουσίες και στο φυσικό περιβάλλον δικαιολογούνται χάριν μιας προσωπικής αντιδικίας ή ως απαραίτητο εργαλείο στο δρόμο για την εξουσία.
Ο Τσίπρας δεν μπορεί πλέον να σταθεί πουθενά.
Δεν τον ακούει κανείς, δεν ασχολείται κανείς μαζί του, είναι έρημος, βαρύς και μόνος. Έχει αποδυθεί σε ένα παιχνίδι ισορροπιών και μικροεξυπηρετήσεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγοντας να πουλάει προσδοκίες για ένα νέο, δήθεν, ξεκίνημα, το οποίο κάποτε θα έρθει, άρα ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να είναι έτοιμος για να το συναντήσει.
Δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι όσοι τον ακούν γελάνε (φανερά ή κρυφά δεν έχει σημασία) και ότι η βασική επωδός όλων είναι η ατομική διάσωση με οποιοδήποτε κόστος. Τρέμει την Τετάρτη και τη συζήτηση στη Βουλή για την ιστορία Novartis, Παπαγγελόπουλος και λοιποί «καππαδόκες», περιμένει τις νέες εγγραφές Μιωνή και αγκομαχάει στις συνομιλίες Ματθαιόπουλου – Λιότσου, διαβάζει τις μηνύσεις και τις απειλές Καλογρίτσα, χωρίς να είναι σε θέση, ούτε κατά προσέγγιση, να υπολογίσει τι τον περιμένει ακόμη.
Ο βασιλιάς δεν είναι απλός γυμνός! Ο κλοιός γύρω του σφίγγει κάθε μέρα και σωτηρία δεν προβλέπεται από πουθενά.
Τι εγινε;Τον ηπιε ο Κουλης στις Βρυξελλες και το θαβετε λεγοντας παλι για τον Τσιπρα;Πως τον ειπαμε τον αντιπεριφεριαρχη;Ειστε και κουταβια τρομαρα σας
ΑπάντησηΔιαγραφή