Μπορεί ο Ευάγγελος Παπανούτσος με... ποιητική διάθεση να έγραφε σε δοκίμιό του ότι ο Προοδευτισμός είναι μια «ακοίμητη λαχτάρα», ενώ ο συντηρητισμός η «φρόνιμη πρόνοια», αλλά πλέον με την ευγενική συνδρομή του ΣΥΡΙΖΑ και του περιρρέοντος χώρου, οι έννοιες μπορεί να μην έχουν αντιστραφεί, σίγουρα έχουν χάσει τα διαχωριστικά τους σύνορα.Θα ξεπεράσουμε την ενασχόληση με την άνευ νοήματος χθεσινή κοινοβουλευτική διαμάχη περί του ποιος θα έδινε περισσότερα στο λαό. Αυτά συμβαίνουν από καταβολής κοινοβουλίου... Οι αντιπολιτεύσεις πάντα έχουν τη χαρά της απλοχεριάς, αφού όσα και να «δώσουν» κανείς δεν θα τα πάρει, καθώς το ταμείο το έχει άλλος. Έχουν την πολυτέλεια, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και να σπαράζουν για τη δυστυχή θέση κάποιας τάξης -εν προκειμένω της μεσαίας- την οποία οι ίδιοι οδήγησαν εκεί με την άγρια φορολογία.
Αν κάτι όμως ξεχωρίζαμε από τα τετριμμένα της διαμάχης, είναι η αίσθηση αποκλειστικής ιδιοκτησίας, που εξέπεμπε ο Τσίπρας, σε κάποιες έννοιες. Με αφορμή το ΕΣΥ, απευθυνόμενος στον Μητσοτάκη του είπε: «Σήμερα θέλετε να παραστήσετε τους σοσιαλδημοκράτες. Εμείς είμαστε αριστεροί, προοδευτικοί με κοινωνικό πρόσημο… Οι πολιτικές με κοινωνικό πρόσημο, δεν είναι ιδιοκτησία της ΝΔ… Ξαφνικά γίνατε φίλος του Δημόσιου Συστήματος Υγείας. Η δυσκολία είναι ότι προσπαθείτε να οικειοποιηθείτε μια πολιτική που δε σας ανήκει ιδεολογικά. Δεν έχετε την ιδιοκτησία πολιτικών που στηρίζουν τη Δημόσια Υγεία και οικονομία».
Μα φανταζόμαστε ότι ουδείς εκ των ψηφοφόρων, δεξιών τε και φιλελευθέρων, του Μητσοτάκη τον ψήφισε για να εφαρμόσει «σοσιαλιστικές» πολιτικές στην Υγεία και την Οικονομία. Τα έφερε όμως έτσι ο κορονοϊός που και… Γεννηματάς έγινε στην Υγεία δηλώνοντας ότι θα ενισχύσει το ΕΣΥ, και (χιουμοριστικώς ειπείν)… Τσοβόλας του «δώστα όλα». Προφανώς ο Μητσοτάκης δεν άλλαξε ιδεολογικά, αλλά επέδειξε ευλυγισία σκέψης (και ας μην του το έχει ο Καρτερός) και προσαρμοστικότητα στις ανάγκες που επέφεραν οι πρωτοφανείς καιροί.
Αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Ο Μητσοτάκης θα κριθεί από τον λαό την ώρα των εκλογών όπως εκρίθη και ο Τσίπρας. Το μέγα πρόβλημα είναι η αίσθηση ιδιοκτησίας κάποιων πολιτικών εκ μέρους του Τσίπρα, σαν να… μάλωνε τον Μητσοτάκη, γιατί εσύ ένας ξένος, μπήκες στα χωράφια μας. Μόνο που οι πολιτικές δεν έχουν πρωθύστερη ιδιοκτησία. Χαρακτηρίζουν αυτόν που τις παράγει.
Και στην εποχή μας δεν είναι καν συμπαγείς και συνολικές. Η «προοδευτικότητα» δεν κληρονομείται από κάποια αόρατη αρχή, ούτε η ιστορία έχει προαποφασίσει σε ποιον θα αποδοθεί. Απέδωσε κάποτε εύσημα στις πολιτικές δυνάμεις που θέλησαν να σπάσουν το περίφραγμα καθήλωσης των καιρών τους και να εξελίξουν την κοινωνία, ανοίγοντας δρόμους στο μέλλον.
Οι αυτοαποκαλούμενες «προοδευτικές δυνάμεις» πρέπει να το αποδεικνύουν εν έργω. Η ηχηρή επίκληση περγαμηνών από τους προπάτορες είναι θρασεία τυμβωρυχία.
Γιατί δηλαδή ήταν προοδευτικός (επίκαιρο παράδειγμα) ο κ. Νίκος Παππάς, που ως υπουργός ψηφιακής πολιτικής έταζε καθρεφτάκια στους ιθαγενείς ότι η Ψωροκώσταινα θα πάει με… δικό της πύραυλο στην Σελήνη, και δεν είναι ο Πιερρακάκης που σε λιγότερο από χρόνο έχει ανακινήσει μια κοσμογονία στην ψηφιοποίηση του Δημοσίου; Τι είχε περισσότερο ανάγκη ο λαός; Να γλυτώσει από την ατέρμονη γραφειοκρατική ταλαιπωρία που συνεχιζόταν αδιάσπαστη για 200 χρόνια, ή να στείλει - συνεταιρικό - πύραυλο στην Σελήνη για να μας θαμπώσει;
Και γιατί είναι προοδευτικό στο νομοσχέδιο για την Παιδεία, να καταψηφίζουν ή να δηλώνουν «Παρών» τα «προοδευτικά» κόμματα στο άρθρο που θεσπίζει και την σεξουαλική αγωγή; Μα αυτά δεν είναι, υποτίθεται τα ταυτοτικά χαρακτηριστικά κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ (και του ΚΙΝΑΛ), παρότι και σε αυτό ήταν ασυνεπής κατά την κυβερνητική του θητεία;
Ή, πόσο «προοδευτικό» είναι στο νομοσχέδιο για την Παιδεία, να καταψηφίζεις τα μέτρα αποτροπής και αντιμετώπισης του εκφοβισμού (bulling) στα σχολεία; Και μάλιστα όταν οι «προοδευτικές δυνάμεις» εμφανίζονται υποτίθεται ιδιαίτερα ευαίσθητες σε αυτό; Και τέλος τι «προοδευτικό» έχει το να καταψηφίζεις τις συνεργασίες των ελληνικών πανεπιστημίων με ιδρύματα της αλλοδαπής;
Επ' ευκαιρία αυτών των συμπεριφορών, αλλά και της χύδην (και αποϊδεολογικοποιημένης) αντίθετης στην «Αριστεία», που εκπέμπει ο «προοδευτικός» ΣΥΡΙΖΑ, φίλος από την πάλαι ποτέ Ανανεωτική Αριστερά θυμήθηκε:
Η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη καθιέρωσε το 1966 βραβεία για μαθητές που θα αρίστευαν. Στην ανακοίνωσή του Κεντρικού Συμβουλίου της τονιζόταν: «Η καλλιέργεια στα σχολεία ενός πνεύματος άμιλλας, ενός πνεύματος συστηματικής και ακούραστης δουλειάς για το «άριστα», για ανώτερες σπουδές, που θα απαιτούν όλο και περισσότερο από τον εαυτό τους μα και από την Παιδεία…».
Αυτοί όντως ήταν αριστεροί που ήθελαν να προχωρήσουν την κοινωνία. Καμιά σχέση με τη ρεμπεσκέδικη καταδίκη της «αριστείας» από ο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου