Ο αχός που ακούστηκε για τους περίφημους «αρμούς της εξουσίας» που είπε ο Αλέξης, είναι θέματα γνωστά και τετριμμένα για όσους παρεπιδημούν στην Αριστερά, και επικάλυψε το ουσιαστικό πρόβλημα που ανέδειξαν οι εργασίες της Κ.Ε:
τον βαθιά διχοτομημένο ΣΥΡΙΖΑ και την αποδυνάμωση του Αλέξη ως αδιαμφισβήτητου μεν, αλλά όχι ανεξέλεγκτου Προέδρου.
Θεωρούμε τα περί «αρμών» ως έπεα πτερόεντα, γιατί πάντα ενυπάρχουν τέτοιες επεξεργασίες στις θεωρίες της Αριστεράς, που... αφορούν στη φύση του κράτους ως όργανο των κυρίαρχων τάξεων. Αλλά παρ’ όλες τις θεωρητικές «παρόλες» οι... Λένιν της Κουμουνδούρου έβγαλαν έρπη με 17 ώρες διαπραγμάτευση και υποτάχθηκαν ασμένως λέγοντας σε όλα «ναι», ακόμη και σε αυτά που οι «γερμανοτσολιάδες σήκωναν ανάστημα.
Σιγά που θα άλλαζαν το κράτος. Τοποθετήσεις δικών τους θα έκαναν όπως και οι άλλοι, και όπως ήδη έκαναν. Δεν ισχύουν – για την στήλη τουλάχιστον - οι εκ των υστέρων δικαιολογίες του, ότι δήθεν αναφερόταν στα ρουσφέτια που παρέλαβε από τα προηγούμενα «συστήματα εξουσίας». Απλώς θεωρούμε ότι ανέφερε την ρήση ως δικαιολογία και παρηγορία που έχασε την εξουσία.
Στο ιδεολόγημα της η Αριστερά, αυτοθεωρείται ως η μόνη πολιτική δύναμη υπέρ του λαού. Εξ αυτού και ταρακουνήθηκαν που έχασαν την εξουσία. Όχι μόνο γιατί έχασαν τις απολαύσεις και η δύναμη, αλλά γιατί τους απέρριψε ο λαός, αυτούς τους προστάτες του. Έτσι τα περί «αρμών της εξουσίας» ήταν ένα βάλσαμο ότι οι μηχανισμοί τους έφαγαν, και μια φραστική πινελιά αριστεροσύνης, ότι αυτοί «μιλούν αλλιώς», έχουν άλλη προοπτική σε μια νέα νίκη.
Επίσης διέφυγε της κριτικής - και δεν αντιμετωπίστηκε με τη δέουσα ευθυμία - το γεγονός ότι εφτά μόλις μήνες μετά τα εκλογές συζήτησαν τι θα κάνουν στους «αρμούς» όταν έρθουν στην εξουσία («ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τον εγράψαμε», κατά τον λαϊκό σαρκασμό). Πριν από αυτό βέβαια θα πρέπει να δημιουργήσουν κυβερνητικό πρόγραμμα (η αξιοπιστία του οποίου είναι εκ των προτέρων αποδυναμωμένη μετά την εμπειρία του προγράμματος Θεσσαλονίκης), και οι δημοσκοπήσεις να καταγράψουν ότι όχι μόνο προηγείται της ΝΔ, αλλά και τα ποσοστά του εγγυώνται επαναφορά στην εξουσία.
Κυρίως όμως πρέπει να φτάσει ως τις εκλογές ενωμένος. Χθες ο Αλέξης με συνέντευξη στον «Αλφα», έστειλε μήνυμα δείχνοντας τον δρόμο της εξόδου στην εσωκομματική αντιπολίτευση, στους «53» και τους υπόλοιπους κομματικούς που έχουν συμμαχήσει μαζί τους: «Όποιος διαφωνεί φεύγει, δεν υπονομεύει», είπε! Κάνοντας δε και επίδειξη δύναμης, υπενθύμισε ότι έχει περάσει δύο διασπάσεις, μια με τον Φώτη Κουβέλη και μια με τον Λαφαζάνη - άρα και οι νυν να φύγουν, ο ίδιος θα παραμείνει το αφεντικό.
Ήταν η δεύτερη προειδοποίηση σε τρεις μέρες, μετά εκείνη στην Κ.Ε. όπου με ύφος τους είπε «κομμένη η πλάκα».
Ωστόσο δεν έχει και τόσο πλάκα γιατί στην ψηφοφορία της Κ.Ε. για τον τρόπο ένταξης των μελών (ψηφιακά ή με αυτοπρόσωπη παρουσία), βγήκε αποδυναμωμένος. Αν μάλιστα ψήφιζαν και κάποιοι, που απείχαν σκόπιμα (μεταξύ των οποίων Βούτσης , Δραγασάκης, Μπαλτάς, κ.α.), θα έβγαινε ηττημένος, και το πρόβλημα του κόμματος θα γινόταν εκρηκτικό. Αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης ηττημένος στην Κ.Ε. του κόμματός του! ( Η πρότασή του πέρασε με 55 έναντι 50 ψήφων).
Ο Τσίπρας βλέπει ότι η δική του Αριστερά δεν έχει κοινωνικό βάθος. Η μεγάλη δεξαμενή είναι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, και σε αυτούς θέλει να σταθεροποιηθεί. Γι’ αυτό και θέλει να βάλει στο κόμμα άνευ κριτηρίων όποιον είδε φως και μπήκε – ήτοι τους πολίτες που θα εγγραφούν μέλη του κόμματος ψηφιακά – χωρίς ουδείς να ξέρει από που κρατάει η σκούφια τους.
Με αυτή την μεθόδευση το κόμμα υποτίθεται θα αλλάξει, καθώς στο θηριώδες συνέδριο 5-6 χιλιάδων μελών οι καινούργιοι θα ψηφίσουν ό,τι προτείνει ο Αλέξης και ο κομματικός μηχανισμός θα παρακαμφθεί. Από κόμμα διαδικασιών που είναι θα μετατραπεί σε προσωπικό του κόμμα.
Ωστόσο αυτή η προοπτική έχει τα ρίσκα της. Ένα από αυτά είναι ότι στις εκλογές κινητοποιούνται οι αφοσιωμένοι, αυτοί που εμφορούνται από την ιδεολογία του κόμματος και έχουν όραμα για την κοινωνία (δεν εξετάζεται εδώ το όραμα). Δεν στρατεύονται τα «μέλη» των sms που «μυρουδιά» δεν έχουν από κομματική στράτευση και κομματική δουλειά. Και οι στρατευμένοι είναι στην εσωκομματική αντιπολίτευση.
Γιάννης Σιδέρης
liberal.gr
Θεωρούμε τα περί «αρμών» ως έπεα πτερόεντα, γιατί πάντα ενυπάρχουν τέτοιες επεξεργασίες στις θεωρίες της Αριστεράς, που... αφορούν στη φύση του κράτους ως όργανο των κυρίαρχων τάξεων. Αλλά παρ’ όλες τις θεωρητικές «παρόλες» οι... Λένιν της Κουμουνδούρου έβγαλαν έρπη με 17 ώρες διαπραγμάτευση και υποτάχθηκαν ασμένως λέγοντας σε όλα «ναι», ακόμη και σε αυτά που οι «γερμανοτσολιάδες σήκωναν ανάστημα.
Σιγά που θα άλλαζαν το κράτος. Τοποθετήσεις δικών τους θα έκαναν όπως και οι άλλοι, και όπως ήδη έκαναν. Δεν ισχύουν – για την στήλη τουλάχιστον - οι εκ των υστέρων δικαιολογίες του, ότι δήθεν αναφερόταν στα ρουσφέτια που παρέλαβε από τα προηγούμενα «συστήματα εξουσίας». Απλώς θεωρούμε ότι ανέφερε την ρήση ως δικαιολογία και παρηγορία που έχασε την εξουσία.
Στο ιδεολόγημα της η Αριστερά, αυτοθεωρείται ως η μόνη πολιτική δύναμη υπέρ του λαού. Εξ αυτού και ταρακουνήθηκαν που έχασαν την εξουσία. Όχι μόνο γιατί έχασαν τις απολαύσεις και η δύναμη, αλλά γιατί τους απέρριψε ο λαός, αυτούς τους προστάτες του. Έτσι τα περί «αρμών της εξουσίας» ήταν ένα βάλσαμο ότι οι μηχανισμοί τους έφαγαν, και μια φραστική πινελιά αριστεροσύνης, ότι αυτοί «μιλούν αλλιώς», έχουν άλλη προοπτική σε μια νέα νίκη.
Επίσης διέφυγε της κριτικής - και δεν αντιμετωπίστηκε με τη δέουσα ευθυμία - το γεγονός ότι εφτά μόλις μήνες μετά τα εκλογές συζήτησαν τι θα κάνουν στους «αρμούς» όταν έρθουν στην εξουσία («ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τον εγράψαμε», κατά τον λαϊκό σαρκασμό). Πριν από αυτό βέβαια θα πρέπει να δημιουργήσουν κυβερνητικό πρόγραμμα (η αξιοπιστία του οποίου είναι εκ των προτέρων αποδυναμωμένη μετά την εμπειρία του προγράμματος Θεσσαλονίκης), και οι δημοσκοπήσεις να καταγράψουν ότι όχι μόνο προηγείται της ΝΔ, αλλά και τα ποσοστά του εγγυώνται επαναφορά στην εξουσία.
Κυρίως όμως πρέπει να φτάσει ως τις εκλογές ενωμένος. Χθες ο Αλέξης με συνέντευξη στον «Αλφα», έστειλε μήνυμα δείχνοντας τον δρόμο της εξόδου στην εσωκομματική αντιπολίτευση, στους «53» και τους υπόλοιπους κομματικούς που έχουν συμμαχήσει μαζί τους: «Όποιος διαφωνεί φεύγει, δεν υπονομεύει», είπε! Κάνοντας δε και επίδειξη δύναμης, υπενθύμισε ότι έχει περάσει δύο διασπάσεις, μια με τον Φώτη Κουβέλη και μια με τον Λαφαζάνη - άρα και οι νυν να φύγουν, ο ίδιος θα παραμείνει το αφεντικό.
Ήταν η δεύτερη προειδοποίηση σε τρεις μέρες, μετά εκείνη στην Κ.Ε. όπου με ύφος τους είπε «κομμένη η πλάκα».
Ωστόσο δεν έχει και τόσο πλάκα γιατί στην ψηφοφορία της Κ.Ε. για τον τρόπο ένταξης των μελών (ψηφιακά ή με αυτοπρόσωπη παρουσία), βγήκε αποδυναμωμένος. Αν μάλιστα ψήφιζαν και κάποιοι, που απείχαν σκόπιμα (μεταξύ των οποίων Βούτσης , Δραγασάκης, Μπαλτάς, κ.α.), θα έβγαινε ηττημένος, και το πρόβλημα του κόμματος θα γινόταν εκρηκτικό. Αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης ηττημένος στην Κ.Ε. του κόμματός του! ( Η πρότασή του πέρασε με 55 έναντι 50 ψήφων).
Ο Τσίπρας βλέπει ότι η δική του Αριστερά δεν έχει κοινωνικό βάθος. Η μεγάλη δεξαμενή είναι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, και σε αυτούς θέλει να σταθεροποιηθεί. Γι’ αυτό και θέλει να βάλει στο κόμμα άνευ κριτηρίων όποιον είδε φως και μπήκε – ήτοι τους πολίτες που θα εγγραφούν μέλη του κόμματος ψηφιακά – χωρίς ουδείς να ξέρει από που κρατάει η σκούφια τους.
Με αυτή την μεθόδευση το κόμμα υποτίθεται θα αλλάξει, καθώς στο θηριώδες συνέδριο 5-6 χιλιάδων μελών οι καινούργιοι θα ψηφίσουν ό,τι προτείνει ο Αλέξης και ο κομματικός μηχανισμός θα παρακαμφθεί. Από κόμμα διαδικασιών που είναι θα μετατραπεί σε προσωπικό του κόμμα.
Ωστόσο αυτή η προοπτική έχει τα ρίσκα της. Ένα από αυτά είναι ότι στις εκλογές κινητοποιούνται οι αφοσιωμένοι, αυτοί που εμφορούνται από την ιδεολογία του κόμματος και έχουν όραμα για την κοινωνία (δεν εξετάζεται εδώ το όραμα). Δεν στρατεύονται τα «μέλη» των sms που «μυρουδιά» δεν έχουν από κομματική στράτευση και κομματική δουλειά. Και οι στρατευμένοι είναι στην εσωκομματική αντιπολίτευση.
Γιάννης Σιδέρης
liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου