Το πρώτο του σχολείο το έλεγαν «Εβραίικο», βρισκόταν στο κέντρο της Δράμας. Ύστερα, μετακόμισε σε καινούρια γειτονιά κι αναγκάστηκε να αλλάξει σχολείο.
Το σχολείο, εκεί, το αποκαλούσαν «Ορφανοτροφείο», γιατί έρχονταν παιδιά κι από ένα μεγάλο ορφανοτροφείο στη Δράμα. Το σχολείο και οι δάσκαλοί του έδιναν πολλές δυνατότητες έκφρασης. Στην τεράστια σκάλα της αυλής ο Γιώργος Κοτανίδης απήγγειλε το πρώτο του ποίημα. Εκεί έγινε και η αρχή για την μετέπειτα θεατρική και κινηματογραφική καριέρα...
«Η Δράμα ήταν από τις πόλεις που δέχθηκε τους πρόσφυγες και δεν είχε κόντρα μαζί τους. Ήταν σαν να είχαν ζήσει αιώνες μαζί. Στη γειτονιά μου συνέβη κάτι καταπληκτικό: έβγαλε αρκετό κόσμο στην τέχνη και το πνεύμα» θα πει σε συνέντευξή του. Η μητέρα μου είχε έρθει, μαζί με τους γονείς της, από την Ανατολική Θράκη με τα πόδια, με κάρα και εγκαταστάθηκαν στη Δράμα ενώ από την πλευρά του πατέρα μου η καταγωγή ήταν αρχικά από την Τραπεζούντα, την Αργυρούπολη, το Καρς ήταν το τελευταίος σταθμός πριν το 1918 πάνε στη Ρωσία και συγκεκριμένα στο Nοβοροσίσκ όπου παρέμειναν μέχρι το 1922, το όνομά μας τότε ήταν Κοτάνοφ, όπου συμπεριλήφθησαν στην ανταλλαγή των πληθυσμών. Ήρθαν με καράβι στην Ελλάδα περνώντας φυσικά τα πάνδεινα. Επιδημίες, κακουχίες, οι νεκροί πετάγονταν στη θάλασσα, περίοδο καραντίνας στην Καλαμαριά, πέρασαν από την Καβάλα και κατέληξαν σε ένα χωριό έξω από την Δράμα.
Η μητέρα μου ήταν 3-4 χρονών νήπιο κι έτσι δεν έχει αναμνήσεις της πορείας αλλά ο πατέρας μου ήταν 7 ετών το 1922. Θυμόταν ότι έριχναν στη θάλασσα όσους πέθαναν πάνω στο πλοίο. Θυμόταν επίσης ότι ο παππούς του του είχε δώσει ένα κομμάτι ψωμί, που το μοιράστηκε κιόλας με τα άλλα παιδιά, αλλά εκείνος δε ήθελε να το φάει γιατί είχε μούχλα και μύριζε και του είπε ο παππούς του «Παύλο, πούλιμ (πουλί μου) φάτο. Ατό εν φάρμακο» κι αναρωτιόταν ο πατέρας μου σε όλη του τη ζωή, μέχρι δηλαδή τα 91 του, αν όντως ήξερε ότι η μούχλα δηλαδή η πενικιλίνη είναι φάρμακο ή αν του το είπε μεταφορικά, για να τον κάνει να το φάει και να μην πεθάνει της πείνας.
Η μητέρα μου ήταν 3-4 χρονών νήπιο κι έτσι δεν έχει αναμνήσεις της πορείας αλλά ο πατέρας μου ήταν 7 ετών το 1922. Θυμόταν ότι έριχναν στη θάλασσα όσους πέθαναν πάνω στο πλοίο. Θυμόταν επίσης ότι ο παππούς του του είχε δώσει ένα κομμάτι ψωμί, που το μοιράστηκε κιόλας με τα άλλα παιδιά, αλλά εκείνος δε ήθελε να το φάει γιατί είχε μούχλα και μύριζε και του είπε ο παππούς του «Παύλο, πούλιμ (πουλί μου) φάτο. Ατό εν φάρμακο» κι αναρωτιόταν ο πατέρας μου σε όλη του τη ζωή, μέχρι δηλαδή τα 91 του, αν όντως ήξερε ότι η μούχλα δηλαδή η πενικιλίνη είναι φάρμακο ή αν του το είπε μεταφορικά, για να τον κάνει να το φάει και να μην πεθάνει της πείνας.
Το πρώτο πράγμα πάντως που έκαναν όταν πια τους άφησαν στο Καράτσαλι (στα τούρκικα σημαίνει μαυρόβατος) έξω από τη Δράμα ήταν να φτιάξουν έναν κύκλο, μπήκε στη μέση η λύρα, ο λεγόμενος κεμεντζές, κι άρχισαν να χορεύουν, παρά τις απώλειες. Έχω μεγάλη ευαισθησία λοιπόν στο προσφυγικό ζήτημα αλλά συνάμα έχω την εντύπωση ότι η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού μας το αντιμετωπίζει πολύ σωστά.
Στην πρώτη δημοτικού θυμάμαι ότι είχα πει ένα ποίημα, λίγο κωμικό, και έπεσαν όλοι κάτω από τα γέλια. Από τότε όλο και κάτι μου έδιναν να κάνω στις σχολικές γιορτές. Στην ε’ δημοτικού έπαιξα τον βασιλιά Ηρώδη όταν ανεβάσαμε παράσταση για τα Χριστούγεννα και ο υπασπιστής μου ήταν ο ποιητής-δοκιμιογράφος και κριτικός Νάσος Βαγενάς. Στην τελευταία τάξη του δημοτικού, το σχολείο μας στην γιορτή των Τριών Ιεραρχών ανέβασε ένα κοινωνικό δράμα όπου έπαιξα τον ρόλο ενός παπά, φορώντας τα ράσα του παππού μου που πια στο χωριό είχε γίνει παπάς, άλλωστε προερχόταν από ιερατικό σόι. Θυμάμαι ότι η δασκάλα μου έλεγε στους γονείς μου στα παρασκήνια: «Ηθοποιό να τον κάνετε». Και πράγματι, λίγο μετά που τελείωσα τη δραματική σχολή του Εθνικού είχα επισκεφθεί τη Δράμα και στον δρόμο αντάμωσα τη δασκάλα μου, την κ. Μαρία Κοκκάλα-Φωτοπούλου. Πήγα και της είπα «Θυμάστε που είχατε πει στους γονείς μου να με κάνουν ηθοποιό; Ε, έγινα». Κλάψαμε και οι δύο επιτόπου. Χάρηκα πολύ που είχα την ευκαιρία να της το πω από κοντά.
Στην πρώτη δημοτικού θυμάμαι ότι είχα πει ένα ποίημα, λίγο κωμικό, και έπεσαν όλοι κάτω από τα γέλια. Από τότε όλο και κάτι μου έδιναν να κάνω στις σχολικές γιορτές. Στην ε’ δημοτικού έπαιξα τον βασιλιά Ηρώδη όταν ανεβάσαμε παράσταση για τα Χριστούγεννα και ο υπασπιστής μου ήταν ο ποιητής-δοκιμιογράφος και κριτικός Νάσος Βαγενάς. Στην τελευταία τάξη του δημοτικού, το σχολείο μας στην γιορτή των Τριών Ιεραρχών ανέβασε ένα κοινωνικό δράμα όπου έπαιξα τον ρόλο ενός παπά, φορώντας τα ράσα του παππού μου που πια στο χωριό είχε γίνει παπάς, άλλωστε προερχόταν από ιερατικό σόι. Θυμάμαι ότι η δασκάλα μου έλεγε στους γονείς μου στα παρασκήνια: «Ηθοποιό να τον κάνετε». Και πράγματι, λίγο μετά που τελείωσα τη δραματική σχολή του Εθνικού είχα επισκεφθεί τη Δράμα και στον δρόμο αντάμωσα τη δασκάλα μου, την κ. Μαρία Κοκκάλα-Φωτοπούλου. Πήγα και της είπα «Θυμάστε που είχατε πει στους γονείς μου να με κάνουν ηθοποιό; Ε, έγινα». Κλάψαμε και οι δύο επιτόπου. Χάρηκα πολύ που είχα την ευκαιρία να της το πω από κοντά.
Μεγαλώνοντας στις αλάνες της Δράμας ο Γιώργος Κοτανίδης αγάπησε πολύ το ποδόσφαιρο. Εκείνη την εποχή η μοναδική επαρχιακή ομάδα ήταν η Δόξα Δράμας, η οποία έπαιζε καταπληκτική μπάλα και ήταν στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας. «Της έπαιρναν τα κύπελα και τα πρωταθλήματα μέσα από τα χέρια, με το πιστόλι στον κρόταφο. Δεν μπορούσε να μπει άλλος μεταξύ Ολυμπιακού–Παναθηναϊκού–ΑΕΚ. Τότε, κατάλαβα για πρώτη φορά στη ζωή μου ότι «δεν νικά πάντα ο καλύτερος» θα πει ο Γιώργος Κοτανίδης.
Από ιατρικό λάθος ο θάνατος του Γιώργου Κοτανίδη
Μια ανατριχιαστική είδηση
Ήταν ένας από τους πιο αγαπητούς Έλληνες ηθοποιούς.
Ο θάνατος του Γιώργου Κοτανίδη σκόρπισε θλίψη όχι μόνο στον καλλιτεχνικό κόσμο, αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα που εκτιμούσε το ήθος και το ταλέντο του.
Όταν έκατσε η σκόνη από την τραγική είδηση και έγιναν γνωστές οι λεπτομέρειες του θανάτου του Γιώργου Κοτανίδη, όλοι ανατρίχιασαν.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Star λοιπόν ο αγαπημένος ηθοποιός έφυγε λόγω ενός ιατρικού λάθους.
«Ξέρω ότι όλα ξεκίνησαν από έναν ειλεό και από έναν κακό χειρισμό κατέληξε να έχει πρόβλημα στην καρδιά» δήλωσε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star ο Κώστας Αρζόγλου, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η Υβόννη Μαλτέζου:
«Το μάθαμε πριν από 3 ημέρες ότι ο Γιώργος ήταν στην εντατική. Ξέραμε ότι θα μπει για μια εγχείρηση ρουτίνας τα Χριστούγεννα. Καταλάβαμε ότι κάτι δεν πήγε καλά με τα χειρουργεία. Έφυγε άδικα».
Δείτε τι ειπώθηκε στο ρεπορτάζ του Star
Όταν έκατσε η σκόνη από την τραγική είδηση και έγιναν γνωστές οι λεπτομέρειες του θανάτου του Γιώργου Κοτανίδη, όλοι ανατρίχιασαν.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Star λοιπόν ο αγαπημένος ηθοποιός έφυγε λόγω ενός ιατρικού λάθους.
«Ξέρω ότι όλα ξεκίνησαν από έναν ειλεό και από έναν κακό χειρισμό κατέληξε να έχει πρόβλημα στην καρδιά» δήλωσε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star ο Κώστας Αρζόγλου, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η Υβόννη Μαλτέζου:
«Το μάθαμε πριν από 3 ημέρες ότι ο Γιώργος ήταν στην εντατική. Ξέραμε ότι θα μπει για μια εγχείρηση ρουτίνας τα Χριστούγεννα. Καταλάβαμε ότι κάτι δεν πήγε καλά με τα χειρουργεία. Έφυγε άδικα».
Δείτε τι ειπώθηκε στο ρεπορτάζ του Star
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου