Η επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ έχει πολλές αναγνώσεις, ανάλογα με το κομματικό πρίσμα μέσω του οποίου την αντιμετωπίζει κανείς, καθώς δεν είναι γνωστά όλα όσα διημείφθησαν μακράν των προβολέων της δημοσιότητας.
Δύο πάντως παρεμπίπτοντα συμπεράσματα βγαίνουν:
Αφενός το πολιτικό προσωπικό μιας χώρας μέλους της Ε.Ε. εξακολουθεί να βλέπει την Αμερική ως τον μεγάλο πάτρωνα που θα μας εξασφαλίσει από κάθε επιβουλή της εθνικής μας κυριαρχίας.
Όταν ο - όποιος - Ελληνας Πρωθυπουργός είναι σε συνάντηση υψηλού επιπέδου, η - όποια - αντιπολίτευση σιωπά ώσπου να επιστρέψει στην πατρίδα.
Δεν κρίνει και δεν χαρακτηρίζει ως αποτυχία την συνάντηση, με αφορμή τις δηλώσεις που έγιναν μπροστά στις κάμερες, όταν οι δημοσιογραφικές ερωτήσεις σωστά εστιάζονται στο Ιρανικό, που ανησυχεί όλον το πλανήτη. Και δεν προτρέχει κρίνει ως αποτυχία την συνάντηση, ενώ την επόμενη ημέρα ο όποιος Πρωθυπουργός έχει να συναντήσει αξιωματούχους και μέλη της Αμερικανικής κυβέρνησης, μέλη της Γερουσίας και επενδυτές.
Το τι και πόσο πέτυχε η συνάντηση Μητσοτάκη - Τραμπ θα φανεί σε κάποιους μήνες. Πάντως οι εκτιμήσεις κλίνουν προς την θετική πλευρά. Και δεν το γράφουμε βασιζόμενοι στις κυβερνητικές διαρροές αλλά στις ανταποκρίσεις των Ελλήνων ανταποκριτών.
Ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο, με δήλωση στην ανταποκρίτρια του ΣΚΑΙ Κατερίνα Σώκου, επιβεβαίωσε τις πληροφορίες ότι επίκεται διπλωματική πρωτοβουλία τη Ουάσιγκτον προκειμένου να αποκλιμακωθεί η ένταση Ελλάδας- Τουρκίας.
Επίσης ο Μιχάλης Ιγνατίου είχε γράψει:
«Το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι από την επίσκεψη αυτή προέκυψε ότι η αμερικανική κυβέρνηση αναλαμβάνει πρωτοβουλία να πείσει τη Τουρκία να τερματίσει την επιθετικότητά της και την επεκτατική της πολιτική».
Ο ίδιος ωστόσο επισημαίνει: «θα τα καταφέρουν; Αμφιβάλλω, διότι πιστεύω ανέλυσα σωστά τον Ερντογάν… Εχει σχέδιο και το υλοποιεί» (Hellasjournal.com). Κι αν η Αμερική δεν τα καταφέρει να συγκρατήσει την Τουρκία - λέμε εμείς - θα βρεθούμε μόνοι με τις δυνάμεις μας αφού ο δρόμος της διπλωματίας θα είναι δυσχερής.
Πάντως τα ρεπορτάζ των ανωτέρω καθιστούν άκαιρη τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι η επίσκεψη «μας πήγε διπλωματικά πίσω», ότι ήταν «συνάντηση φιάσκο», και ότι πρόκειται για «μελανή σελίδα».
Οι καταστάσεις είναι σοβαρές αλλά δεν ξέρουμε αν η αξιωματική αντιπολίτευση ανταποκρίνεται στη σοβαρότητά τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ πέραν του κρεσέντου απαξιωτικών λέξεων με τις οποίες έντυσε την επίσκεψη, διαρρέει ότι δεν προτίθεται να ψηφίσει την τροποποίηση της αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας και ΗΠΑ για την στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Ελλάδα (Σούδα, Στεφανοβίκειο, Λάρισα, Αλεξανδρούπολη).
Θα μπορούσε να το κάνει αφ’ ής στιγμής η συμφωνία είναι δική του; Ναι, το έχει ξανακάνει με τη δική του συμφωνία για την εξόρυξη υδρογονανθράκων στην Κρήτη. Εκεί βεβαίως δεν υπήρχε διακύβευμα. Οικοδομούσε αντιπολιτευτικό λόγο και οικολογικό προφίλ άνευ κόστους. Η μη ψήφιση όμως της συγκεκριμένης συμφωνίας θα σηματοδοτούσε απόκλιση προσανατολισμού από την πορεία που ακολούθησε ως κυβέρνηση.
Προσωπικά τολμούμε να εικάσουμε ότι τελικώς θα ψηφίσει, αλλά πρέπει να κάνει την παράστασή του. Άλλωστε δεν έχει επανέλθει στον κλασσικό αριστερό αντιαμερικανισμό. Απλώς διαφοροποιείται, όπως το σύνολο μάλλον του ελληνικού λαού - αλλά ο Τσίπρας εκ των υστέρων - στην τρέχουσα αμερικανική πολιτική όπως αυτή διαμορφώνεται από τον νυν Πλανητάρχη (που παρότι ο διαβολικός «το κάνει για καλό»). Ο αντιαμερικανισμός πουλάει στην Ελλάδα, αλλά για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αστείο καθώς υπήρξε η πιο αμερικανόφιλη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Οπότε καθίστανται ανεχέγγυες οι όψιμες «αντιαμερικανιές».
Επίσης είναι άνευ διπλωματικής λογικής η πρόταση – παζάρι, για πάγωμα της συμφωνίας. Τότε ο ίδιος γιατί δεν το έκανε;
Σε εκείνο που θα μπορούσε κάποιος να δώσει δίκιο στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η κριτική του προς την κυβέρνηση, ότι βιάστηκε να καταθέσει την συμφωνία στη Βουλή χωρίς να την διαπραγματευθεί με τις ΗΠΑ. Αλλά και αυτό θα κριθεί εκ του αποτελέσματος, κατά πόσον δηλαδή οι Αμερικανοί θα προσπαθήσουν ενεργώς και εναργώς, να συμβάλουν στην αναστολή των βουλιμικών προθέσεων Ερντογάν. Ως τότε όλα είναι πρόωρα.
ΥΓ: Ελλάδα είναι εδώ και «λογικό» είναι να σφάζονται στα κανάλια τα κομματικά στελέχη - και για την εξωτερική πολιτική, Οι εξοπλισμοί και τα όπλα δεν είναι κάτι μυστικό. Όμως δεν είναι σοβαρό να αναγγέλλονται από τα κανάλια (π.χ. F 35) και να γίνεται συζήτηση μεταξύ ασχέτων και ημιασχέτων για την στρατιωτική δομή της χώρας. Δεν είναι μυστική, αλλά πρέπει να συζητάται με σοβαρότητα σε άλλα κλιμάκια και όχι στα τηλεοπτικά «παραθύρια».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου