Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2019

Όταν έβρεχε λεφτά, εμείς πουλούσαμε σοσιαλισμό

Η απόλυτη αλήθεια, κύριε Πρόεδρε, είναι ότι χάσαμε 4,5 χρόνια. 
Μία περίοδο που σε άλλες χώρες έβρεχε εκατομμύρια ευρώ, εμείς την περάσαμε αναζητώντας τρόπους για να αλλάξουμε τον κόσμο και να αναστήσουμε το όραμα του σοσιαλισμού. 
Ένας ήταν ο Λένιν και ο άλλος ο Αλέξης Τσίπρας. Σκεφτείτε τη στιγμή που οι διψασμένοι στην έρημο βρίσκουν έναν λάκκο με νερό και μία ομάδα θρησκόληπτων...
μουσουλμάνων θυμάται ότι έχει ξεκινήσει η νηστεία του Ραμαζανιού και ότι δεν επιτρέπεται στη διάρκειά της να πιουν νερό στη διάρκεια της μέρας. Όσοι καταφέρουν να επιζήσουν μέχρι το βράδυ, θα πρέπει να ελέγξουν αν ο λάκκος εξακολουθεί να έχει νερό…
Κακώς λένε κάποιοι ότι εκείνο που χάθηκε ήταν μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2015. Να συμφωνήσουμε ότι αυτό ήταν το πιο καταστροφικό, ότι η περήφανη διαπραγμάτευση των Τσίπρα - Βαρουφάκη μας κόστισε πάρα πολύ ακριβά. Αλλά δεν θα συμφωνήσουμε ότι αυτή ήταν όλη η ζημιά που συνέβη στην οικονομία μας.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα άνοιξε τις κάνουλες της ρευστότητας και μοίραζε χρήματα, σαν να μοιράζει καραμέλες σε παιδιά. 
Η Ελλάδα, όμως, δεν επωφελήθηκε από τη μεγαλοσύνη του θείου Μάριο. Και γιατί; Διότι ο κ. Τσίπρας θεώρησε ότι αυτή ήταν υποχρέωση της ΕΚΤ, διότι οι τραπεζίτες, κατά την κρατικιστική λογική, είναι υπάλληλοι του πολιτικού συστήματος. 
Οι οπαδοί του κυνηγιού του Μινώταυρου δεν πρέπει να επικηρυχθούν μόνο ότι απειλούν με εξαφάνιση ένα μυθικό πλάσμα, αλλά και για λόγους αφάνταστης ανοησίας. Κι αυτό διότι την τελευταία φορά που έπεσε σ' αυτόν τον πλανήτη μάννα εξ ουρανού ήταν στα χρόνια του Μεσσία. Από τότε όσοι το επιχείρησαν, όπως ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλος, με τις δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις στο Δημόσιο, προκάλεσαν ολοκληρωτικές καταστροφές. 
Ο κ. Τσίπρας μπορεί να εξακολουθεί να πιστεύει τα ίδια πράγματα, ότι ο ίδιος είναι ένας συνεπής κομμουνιστής, που πολέμησε με συνέπεια τη διεθνή των τραπεζιτών, αλλά το κόστος της ιδεοληψίας του το πληρώσαμε, τελικά, όλοι εμείς. Σκεφτείτε πώς θα ήταν η οικονομία μας αν υπήρχε ρευστότητα. Αν τα ελληνικά ομόλογα έμπαιναν στο πρόγραμμα.
Τα προηγούμενα χρόνια, κύριε Πρόεδρε, οι αγορές συνέχισαν να ανεβαίνουν την ανηφόρα της επιτυχίας. Έφτασαν στην κορυφή ή κοντεύουν να φτάσουν σε αυτήν. Όλες οι προβλέψεις λένε ότι η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται κοντά σε μία νέα μεγάλη κρίση και ότι αυτή έχει μάλιστα αργήσει. Μόνο που στη διάρκεια της ανόδου των χρηματιστηριακών αξιών, έβρεχε παντού επενδύσεις. Παντού; Όχι ακριβώς! Στην Ελλάδα βρισκόμασταν σε περίοδο παρατεταμένης ξηρασίας. Σαν να βρέχει σε μια περιοχή και μόνο σε ένα χωράφι να μην πέφτει ούτε μία σταγόνα βροχής. Μιλάμε για κανονική κατάρα!
Στην Ελλάδα είχαμε κρίση, αλλά στον υπόλοιπο κόσμο δεν είχαν. 
Τώρα κινδυνεύουμε να έχουμε κρίση στον υπόλοιπο κόσμο και αυτή να ανακόψει οποιοδήποτε ρεύμα θα έχει δημιουργηθεί μέχρι τότε στην Ελλάδα. 
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα μπορεί να συνεχίσει να προσελκύει κεφάλαια, επειδή όλο το προηγούμενο διάστημα δεν είχε ακολουθήσει την άνοδο των άλλων χωρών. Νομίζω ότι κάνουν λάθος. Σε περιόδους κρίσης, οι επενδυτές αναζητούν ασφαλή καταφύγια. Και η Ελλάδα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως τέτοιο. Καλώς ή κακώς…
Το έγκλημα της κυβέρνησης Τσίπρα δεν ήταν μόνο το χαμένο πρώτο εξάμηνο. Ήταν ο χαμένος χρόνος των 4,5 χρόνων που έμεινε στην εξουσία. Πολέμησε όσο κανένας άλλος τις επενδύσεις, «σκότωσε» με την υπερφορολόγηση τη μεσαία τάξη, επιβράδυνε τις προσπάθειες για την εξυγίανση των τραπεζών από τα κόκκινα δάνεια και απαίτησε να μπει στα παπούτσια του η… ΕΚΤ.
Η διακυβέρνηση Τσίπρα ήταν μία σκέτη καταστροφή. Οι οπαδοί του δεν θα συμφωνήσουν σ' αυτό. Οι περισσότεροι ήταν ευχαριστημένοι με τα κοινωνικά επιδόματα. Όσο για τους πλούσιους φίλους του, δεν πρέπει να υπήρξαν περισσότερο ευτυχισμένοι άνθρωποι σ' αυτή τη χώρα από την διακυβέρνηση Τσίπρα.
Και τώρα; Τα κεφάλια μέσα και δουλειά! 
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Και στο μεταξύ θα πρέπει να παρακαλάμε αυτό το παρατεταμένο καλοκαίρι στον κόσμο των επενδύσεων να διατηρηθεί λίγο ακόμη, μήπως τυχόν και καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε περισσότερα εφόδια.
Δεν ξέρουμε ούτε πόσο θα κρατήσει η νέα κρίση και ούτε πότε θα έρθει. Ξέρουμε μόνο ότι είναι αδύνατον να μην έρθει. 
Ξέρουμε ακόμη ότι η Ελλάδα έχασε μια καλή ευκαιρία. Το θέμα είναι να μη χάσει την επόμενη. 
Στην πραγματικότητα, γι' αυτό θα πρέπει να ετοιμάζεται σε όλα τα επίπεδα: Για την επόμενη ευκαιρία!





Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου