Μια διαρκώς κλιμακούμενη κρίση σαν κι αυτή που εξελίσσεται το τελευταίο διάστημα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι αυτό που απεύχονταν και απεύχονται όλες οι κυβερνήσεις κι όλοι οι πρωθυπουργοί.
Είναι όμως και το μεγάλο «καμίνι» που αποκαλύπτει με τρόπο απόλυτο την επάρκεια, την προετοιμασία, τη γνώση και τα αντανακλαστικά ενός Πρωθυπουργού και μιας κυβέρνησης.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήρθε πολύ νωρίς, μόλις στους 6 μήνες της διακυβέρνησης του, αντιμέτωπος με μια τέτοια κρίση που προκάλεσε... ο Ταγίπ Ερντογάν με το προκλητικό, παράνομο μνημόνιο συνεργασίας του με την Λιβύη, αμφισβητώντας εμμέσως την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας.
Η Αθήνα κατάφερε συντονισμένα, ψύχραιμα, μεθοδικά, και σε ένα βαθμό αποτελεσματικά να συμπήξει μια πρωτοφανή συμμαχία κατά της επεκτατικότητας της Τουρκίας και να από-νομιμοποιήσει το τελευταίο επικίνδυνο τέχνασμα της Άγκυρας.
Η κυβέρνηση φάνηκε ότι γνωρίζει καλά τι και πως πρέπει να γίνει στη διπλωματική σκακιέρα και το κάνει.
Αποφεύγει κινήσεις εντυπωσιασμού, κραυγές ψευδοπατριωτισμού, φροντίζει το εσωτερικό εθνικό μέτωπο, κάνοντας τα πολιτικά κόμματα κοινωνούς των κινδύνων αλλά και των εθνικών επιλογών. Επιστρατεύεται ακόμη και η κοινοβουλευτική διπλωματία.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ανέλαβε στο ανώτατο επίπεδο, πρώτα στη σύνοδο των ηγετών του ΝΑΤΟ και εν συνεχεία των ηγετών της Ε.Ε , όχι μόνο να θέσει το θέμα των τουρκικών ενεργειών αλλά και να απαιτήσει την καθολική αντίδραση απέναντι στο σχέδιο του Ερντογάν να σαρώσει κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και να καταστήσει ξανά Ελλάδα και Κύπρο «θύμα» των σχεδιασμών του για τη «Γαλάζια Πατρίδα» και την συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων.
Το αποτέλεσμα και της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε σε συνδυασμό με την στάση των ΗΠΑ, της Ρωσίας, του Ισραήλ έναντι της Τουρκίας κλπ δικαιώνουν και την στρατηγική Μητσοτάκη και τις επιμέρους κινήσεις της ελληνικής διπλωματίας.
Αλλά η παρτίδα με την Άγκυρα δεν τελειώνει εδώ. Παρά την μεγάλη ανάσα που δίνουν στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό η στήριξη των συμμάχων ο δρόμος των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι σπαρμένος με αγκάθια.
Ο Ερντογάν μέσω τετελεσμένων επιβάλει συνήθως τους σχεδιασμούς του αν και αυτή τη φορά φαίνεται ότι δεν θα προχωρήσει τόσο εύκολα ρισκάροντας να βρει απέναντί του όχι την Ελλάδα και την Κύπρο αλλά τους ισχυρούς διεθνείς παίκτες ακόμη και τις ΗΠΑ του Τραμπ που για πολύ προσωπικούς λόγους του κάνει τα χατίρια. Αλλά η Αθήνα οφείλει και προετοιμάζεται για όλα τα ενδεχόμενα. Κι απ’ αυτή την προετοιμασία δεν μπορεί να «αυτοεξαιρείται» η αξιωματική αντιπολίτευση και κυρίως ο αρχηγός της και πρώην πρωθυπουργός.
Σε αντίθεση με πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που εμφανίζονται εξαιρετικά προσεκτικοί στις δημόσιες τοποθετήσεις τους ο κ. Τσίπρας δείχνει έναν ακατανόητο εκνευρισμό και δεν μπορεί να συγκρατήσει τις « αιχμές» του κατά της κυβέρνησης για τους χειρισμούς της.
Επιμένει να εγκαλεί τον κ. Μητσοτάκη ότι δεν θέτει το θέμα εφαρμογής και επέκτασης των κυρώσεων σε βάρος της Άγκυρας ,ενώ ο ίδιος γνωρίζει ότι αυτό βρίσκεται ως όπλο πάνω στο τραπέζι. Αν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θεωρεί ότι μπορεί να εφαρμόσει απέναντι στην κυβέρνηση και στα ελληνοτουρκικά το « μια σου και μία μου» με το βλέμμα στα όσα έγιναν σε σχέση με τη συμφωνία των Πρεσπών θα έχει κάνει ένα ακόμη «θανάσιμο» πολιτικό αλλά και εθνικό λάθος μαζί. Τα Σκόπια δεν υπήρξαν ποτέ απειλή για την Ελλάδα σε αντίθεση με την Τουρκία που στη συνείδηση των Ελλήνων αποτελεί τον διαρκή εξ’ ανατολών κίνδυνο.
Την ώρα που το 60% των πολιτών θεωρεί πιθανόν στους επόμενους 12 μήνες να υπάρξει μια επικίνδυνη κλιμάκωση με την Τουρκία, δηλαδή ένα θερμό επεισόδιο ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ εισπράττει μόνο ζημιά αντιπολιτευόμενος και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο.
Ο εκνευρισμός που δείχνει προκαλεί όμως και προβληματισμό, δεδομένου ότι ο ίδιος απέφευγε να σηκώσει τους τόνους ακόμη και να απαντήσει στη διαρκή πρόκληση του Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος τον εγκαλούσε πως δεν έχει τηρήσει ούτε την υπόσχεση για επιστροφή των 8 Τούρκων στρατιωτικών που βρέθηκαν στην Ελλάδα μετά το αποτυχήμένο πραξικόπημα.
Η στάση του δείχνει μια τάση μόνιμης αντιπολίτευσης που όμως στα εθνικά θέμα δεν έχει περιθώρια εφαρμογής. Πολύ δε περισσότερο όταν οι ξένοι ηγέτες, όπως ο Μακρόν δείχνουν το δρόμο της στήριξης της Ελληνικής πλευράς.
Της Κατερίνας Γαλανού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου