Η ανάγνωση του πρόσφατου άρθρου του Nouriel Roubini με τίτλο: «Trump Will Make China Great Again» αν μη τι άλλο μας πρόσφερε μια ενδόμυχη ικανοποίηση, μιας και λίγο πολύ η στήλη έχει εκφέρει εδώ και καιρό παρεμφερείς απόψεις όσον αφορά τη σινοαμερικανική διαμάχη και την πιθανότατη κατάληξη της.
Στο άρθρο αυτό ο γνωστός οικονομολόγος υποστηρίζει ότι η πολιτική του Αμερικανού Προέδρου μετατρέπει ούτε λίγο ούτε πολύ την Κίνα στον απόλυτο κυρίαρχο του πλανήτη...
Όπως αναφέρει, οι χρηματοπιστωτικές αγορές επωφελήθηκαν πρόσφατα από την είδηση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα έχουν φθάσει κοντά στην υπογραφή της Φάσης 1 της εμπορικής συμφωνίας.
Όμως πόσο πραγματικοί είναι οι λόγοι που μπορεί να πανηγυρίσει κάποιος;
Oι ΗΠΑ συμφώνησαν ν’αναβάλλουν τους δασμούς αξίας 160 δισεκατομμυρίων δολαρίων που θα ίσχυαν από τις 15 Δεκεμβρίου, σε αντάλλαγμα της δέσμευσης της Κίνας να αγοράσει περισσότερα αμερικανικά, κυρίως γεωργικά, αγαθά.
Έχουν συζητηθεί επίσης κάποιες μικρές παραχωρήσεις σχετικά με τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και το γουάν, με το κυρίως σώμα αυτών των διαπραγματεύσεων να εντάσσεται στις φάσεις 2 και 3 της σινοαμερικανικής εμπορικής συμφωνίας.
Ως εκ τούτου οι αγορές κλείνουν το έτος με νέα υψηλά πανηγυρίζοντας ότι μάλλον σώσαμε μια βαθύτερη βουτιά στον κλάδο της μεταποίησης και κατ’επέκταση στην επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης.
Ο Nouriel Roubini, όμως, αναρωτιέται κατά πόσον η συγκεκριμένη εκεχειρία αποδειχτεί εν τέλει προσωρινή. Επισημαίνει και αυτός ένα deja vu.
Δεν έχει άδικο αν σκεφτούμε τα εξής:
- Πρώτον, σε περίπτωση που οποιαδήποτε πλευρά αποφύγει τις δεσμεύσεις της- κάτι που έχει άλλωστε ξαναγίνει όταν πάλι ήμασταν ένα βήμα πριν την εμπορική συμφωνία- η κλιμάκωση όσο άμεσα αποφευχθεί, τόσο άμεσα μπορεί να επαναληφθεί.
- Δεύτερον, δεν αναιρέθηκαν δασμοί που ήδη ισχύουν, απλά «γλυτώσαμε» extra δασμούς που θα έμπαιναν.
Τουτέστιν, η μεταποίηση απλά γλύτωσε τα χειρότερα.
- Τέλος, η μεγάλη κουβέντα είναι πάνω στον τομέα της τεχνολογίας και αυτή η κουβέντα είναι μπροστά μας.
Οι ΗΠΑ θεωρούν την προσπάθεια της Κίνας να επιτύχει υπεροχή στις τεχνολογίες αιχμής, όπως η τεχνητή νοημοσύνη , η τεχνολογία 5G, η ρομποτική, ο αυτοματισμός κ.α ως απειλή για την οικονομική και εθνική τους ασφάλεια.
Υπόψιν δε, ότι δεν είπαν ποτέ ότι θα παύσουν για τον περιορισμό της ανάπτυξης της βιομηχανίας τεχνολογίας της Κίνας.
Ένας τρόπος να το πετύχουν αυτό είναι να περιορίσουν τις διασυνοριακές ροές δεδομένων και πληροφοριών.
Επιπλέον λόγω του αυξημένου ελέγχου των ΗΠΑ, οι κινεζικές άμεσες ξένες επενδύσεις στην Αμερική έχουν ήδη καταρρεύσει κατά 80% σε σχέση με το 2017.
Αλλά και αντίστροφα, οι νέες νομοθετικές προτάσεις έχουν στόχο να εμποδίσουν τα αμερικανικά κρατικά συνταξιοδοτικά ταμεία να επενδύσουν σε κινεζικές επιχειρήσεις και να αναγκάσουν ορισμένες κινεζικές επιχειρήσεις να διαγραφούν από τα αμερικανικά χρηματιστήρια.
Η Κίνα αμυνόμενη θα προσπαθεί όλο και περισσότερο να παρακάμπτει το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα που ελέγχεται από τις ΗΠΑ και να προστατεύεται από την αμερικανική «οπλοποίηση» του δολαρίου.
Για το σκοπό αυτό, πολλοί αναλυτές του Bloomberg συμπεριλαμβανομένου και του Ρουμπίνι, υποστηρίζουν ότι η Κίνα σχεδιάζει να ξεκινήσει ένα κυρίαρχο ψηφιακό νόμισμα ή μια εναλλακτική λύση στο σύστημα διασυνοριακών πληρωμών που εφαρμόζεται από τη Δύση, δηλαδή το ελεγχόμενο Σύστημα Παγκόσμιων Διατραπεζικών Χρηματοπιστωτικών Τηλεπικοινωνιών (SWIFT).
Δεν αποκλείεται επίσης να προσπαθήσει να διεθνοποιήσει το ρόλο των Alipay και WeChat Pay, εξελιγμένων πλατφορμών ψηφιακών πληρωμών που έχουν ήδη αντικαταστήσει τις περισσότερες συναλλαγές με μετρητά εντός της Κίνας.
Εν ολίγοις, ο εμπορικός πόλεμος έχει μετατοπιστεί προς την απο-παγκοσμιοποίηση, μέσω του χρηματοοικονομικού κατακερματισμού και των αλλαγών στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού.
Ο Ρουμπίνι όμως κάνει μια πάρα πολύ σωστή παρατήρηση.
Τι είναι αυτό που ενοχλεί τη Δύση;
Ότι η Κίνα απέχει πολύ από το μοντέλο μιας ανοιχτής κοινωνίας και ανοικτής οικονομίας του 21ου αιώνα. Ο αυταρχικός καπιταλισμός της Κίνας εκ των πραγμάτων δημιουργεί το φαινόμενο της άνισης μεταχείρισης στις εμπορικές της συμφωνίες και όχι μόνο.
Όμως οι Δυτικές Οικονομίες αντί να συνεργαστούν μεταξύ τους έναντι να φέρουν την Κίνα στα μέτρα και σταθμά που θα ήταν όλη η παγκόσμια κοινότητα ικανοποιημένη, συμπεριλαμβανομένης και της Κίνας, η κάθε οικονομία έχει κλειστεί στο «καβούκι» της και προσπαθεί να μεταρρυθμίσει την παγκόσμια τάξη μονομερώς.
Έτσι όμως δημιουργούνται ανταγωνισμοί και δυσπιστίες μεταξύ των αλλοτινών φίλων και συμμάχων.
Στο τέλος της ημέρας, όλοι θα είναι περισσότερο αποδυναμωμένοι και ο στόχος των εμπορικών βολών των ΗΠΑ, ο Κινέζος γίγαντας, περισσότερο δυνατός από ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου