Με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα απαντά η Αθήνα στον Ερντογάν

Χωρίς πολλές επικοινωνιακές κορώνες και με μετρημένες κινήσεις εντός των διεθνών οργανισμών η ελληνική κυβέρνηση απαντάει στους τουρκικούς «τσαμπουκάδες». 
Καθημερινά πλέον αποτυπώνεται μέσα από συγκεκριμένες επιλογές ότι η κυβέρνηση δεν επιθυμεί να αναμετρηθεί στο πεδίο των εντυπώσεων με τον κ.Ερντογάν αλλά στο «γήπεδο» της διεθνούς νομιμότητας. 
Η αρχή έγινε από τις δύο επιστολές προς...
τα Ηνωμένη Έθνη. 
Μέσα από τα κείμενα αυτά καταγράφονται  οι ελληνικές θέσεις, με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας. 
Στην επιστολή προς την Προεδρεύουσα του Συμβουλίου Ασφαλείας επισημαίνεται ότι η  «συμφωνία» Τουρκίας-Λιβύης συνάφθηκε κακόπιστα και παραβιάζει το Δίκαιο της Θάλασσας, καθώς οι θαλάσσιες ζώνες της Τουρκίας και της Λιβύης δεν γειτνιάζουν, ούτε υπάρχει κοινό θαλάσσιο σύνορο μεταξύ των δύο κρατών.
Επιπρόσθετα, η «συμφωνία» δεν λαμβάνει υπόψη της τα ελληνικά νησιά και το δικαίωμά τους να έχουν θαλάσσιες ζώνες (υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ). Επισημαίνεται, επίσης ότι η «συμφωνία» είναι άκυρη, καθώς δεν εγκρίθηκε από τη λιβυκή Βουλή, γεγονός που αποδεικνύεται και από σχετική επιστολή του Προέδρου του ενώ λόγω σώματος προς τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ.
Για τους λόγους αυτούς, η χώρα μας απορρίπτει τη «συμφωνία» στο σύνολο της ως άκυρη και μη δυνάμενη να επηρεάσει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.
Στην επιστολή προς τον  Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, τίθενται τα ίδια επιχειρήματα και ζητείται -λόγω της ακυρότητας της συμφωνίας- να μην πρωτοκολληθεί στα Ηνωμένα Έθνη και να μην δημοσιευθεί από το Τμήμα Ωκεάνιων Υποθέσεων και Δικαίου της Θάλασσας του Οργανισμού. Επισημαίνεται επίσης ότι το ζήτημα θα πρέπει να τεθεί υπόψη του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Μόνο τυχαία δεν είναι η επιλογή, το κείμενο προς την Πρόεδρο του Συμβουλίου Ασφαλείας να εστιάζει στην διάσταση της περιφερειακής ειρήνης και ασφάλειας, έτσι ώστε το Συμβούλιο Ασφαλείας να λάβει τα μέτρα του, προκειμένου να αποφευχθεί οποιαδήποτε διαταραχή στην περιοχή από την τουρκική προκλητικότητα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η χώρα μας απευθύνεται στα Ηνωμένα Έθνη για τις θαλάσσιες ζώνες. Όπως είναι γνωστό, το Δίκαιο της Θάλασσας προβλέπει ότι η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών «μεταξύ κρατών με έναντι ή προσκείμενες ακτές πραγματοποιείται κατόπιν συμφωνίας». Για το λόγο αυτό η χώρα μας έχει αρχίσει εδώ και χρόνια διαπραγματεύσεις με τα γειτονικά κράτη (Αλβανία, Ιταλία, Αίγυπτο και Λιβύη).
Μετά τις ενέργειες αμφισβήτησης της Τουρκίας, που έγιναν με επιστολές της προς τα Ηνωμένα Έθνη από το 2004 -και ιδίως από το 2012- η χώρα μας αντέδρασε τόσο στα Ηνωμένα Έθνη όσο και διμερώς. Υπογράμμισε ότι με βάση τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας τα νησιά έχουν δικαίωμα σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, ότι η Ελλάδα ασκεί δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα της και ότι τέτοιες παράνομες τουρκικές ενέργειες δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα έναντι της Ελλάδας.

Οι παραπάνω κινήσεις όμως φαίνεται πως είναι μόνο το πρώτο πεδίο αντίδρασης. Το δεύτερο θα καταγραφεί εντός του ανώτατου θεσμικού οργάνου της ΕΕ που δεν είναι άλλο από το  Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Από τις εργασίες του που θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη και την Παρασκευή , η κυβέρνηση επιθυμεί την  καταδίκη της τουρκικής προκλητικότητας σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο από τους ηγέτες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Η Αθήνα θέλει να χαρακτηριστεί ως παράνομη η «συμφωνία» Τουρκίας -Λιβύης και μη δυνάμενη να παράγει οποιοδήποτε νομικό αποτέλεσμα. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένη πηγή ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κάνει δύο παρεμβάσεις για το θέμα αυτό, την πρώτη  κατά τη διάρκεια του δείπνου της Πέμπτης και τη δεύτερη την Παρασκευή. 
Την ίδια ώρα την δική της σημασία είχε η επιλογή του Μεγάρου Μαξίμου να δημοσιοποιήσει εκ των προτέρων το τετ α τετ του κ.Μητσοτάκη με τον αμερικανό πρεσβευτή στην Αθήνα. Μία κίνηση με έντονο συμβολισμό , η οποία συμπληρώθηκε αμέσως μετά με την ανάρτηση του κ.Πάιατ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που αποτύπωσε την στήριξη των ΗΠΑ.
Παράλληλα οριστικοποιήθηκε και η παρουσία του πρωθυπουργού στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού με κομβικό σημείο την επίσκεψή του στον Λευκό Οίκο στις 7 Ιανουαρίου.


Του Γιάννη Κ. Τρουπή
liberal.gr