Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της μαρξιστογεννούς αριστεράς είναι ο εχθρός.
Ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχει κάποιος βεβαιωμένος και υπαρκτός εχθρός, πρέπει να εφευρεθεί.
Διότι η αριστερά υπάρχει για να κατανικήσει «τον εχθρό του λαού».
Καθώς η αριστερά θεωρεί τον εαυτό της δημιούργημα της διαλεκτικής πορείας της Ιστορίας, επίσης θεωρεί την άνοδό της «αντίδραση» της ανόδου του εχθρού του λαού. Χωρίς εχθρό - όχι απλώς αντίπαλο, αλλά εχθρό – η (μαρξιστική) αριστερά δεν βρίσκει λόγο ύπαρξης, και δεν μπορεί να ξεδιπλώσει πολιτικές...
Μάλιστα, η αριστερά δεν έχει πολιτικές όπως αυτές εννοούνται από κόμματα μη-μαρξιστικά. Η πολιτική της ξεκινά και τελειώνει στην σύγκρουση και την κατανίκηση του εχθρού «της εργατιάς και του λαού».
Δεν πρέπει λοιπόν να αποτελεί έκπληξη η απελπισμένη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να κατασκευάσει «φασισμό» στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Η περίπτωση ανόδου της άκρας δεξιάς στην Ευρώπη ως αποτέλεσμα της εισόδου εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων μεταναστών στην ήπειρο που ο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε, όχι μόνο δεν τον ανησύχησε, αλλά τον χαροποίησε: φτιάχνω εχθρό, άρα υπάρχω.
Η περίπτωση κάποιου ανάλογου φαινομένου στην Ελλάδα είναι επίσης καλοδεχούμενη. Κι αν η Χρυσή Αυγή εξαφανίσθηκε, δεν πειράζει∙ καταγγέλλει όλους ως ανησυχούν και αντιδρούν σε αυτό ως ρατσιστές και φασίστες – έως και την Σώτη Τριανταφύλλου.
Η λυσσώδης προσπάθεια σύγκρουσης με την αστυνομία έξω από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, η επιθυμία να χυθεί αίμα, έστω και ελάχιστο, είναι ζωτικής σημασίας για τον ΣΥΡΙΖΑ∙ έστω κι αν η αστυνομία κινητοποιήθηκε για να επιβάλλει την απόφαση της Συγκλήτου.
Το συμβάν δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε απομονωμένο. Θα επεκτείνεται και θα κλιμακώνεται τόσο όσο η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θα εφαρμόζει ορθολογικές, αναπτυξιακές, και εκσυγχρονιστικές πολιτικές που είναι δημοφιλή και πιάνουν τόπο.
Όσο συμβαίνει αυτό, τόσο θα περιορίζεται η ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να καταγγέλλει την κυβέρνηση επί θεμάτων κανονικής πολιτικής, τόσο περισσότερο ο αντιπολιτευτικό λόγος του θα περιορίζεται σε θέματα συμβολικά μανιχαϊστικής φύσεως, και τόσο περισσότερο θα προσπαθεί να εργαλειοποιήσει την παρουσία των παράνομων μεταναστών και να φουσκώσει την «αξία» των μπαχαλάκηδων και της έκνομης δράσης τους.
Η εφαρμογή του νόμου θα καλείται «φασιστικές πρακτικές» και η ομαλότητα θα καλείται «αναβίωση του αστυνομικού κράτους της Δεξιάς».
Ο μόνος ουσιαστικός τρόπος αντιμετώπισης αυτής της πολιτικής είναι η αφ’ υψηλού αδιαφορία. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει την κυβέρνηση για φασισμό, η κυβέρνηση να παραπέμπει τον ΣΥΡΙΖΑ στους νόμους και να συνεχίζει απτόητη το έργο της.
Τα κακό ζει από την έχθρα και την σύγκρουση. Χωρίς αυτά μαραίνεται και πεθαίνει.
Του Μανούσου Μαραγκουδάκη
*Ο Μανούσος Μαραγκουδάκης είναι Καθηγητής Πολιτισμικής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου