Ακούμε διαρκώς τρομαχτικές ιστορίες για το μέλλον μας. Ότι θα γίνουμε μία χώρα γερόντων, ότι η Τουρκία θα αποτελεί μία διαρκώς αυξανόμενη απειλή, ότι οι σύμμαχοί μας έχουν ροπή στην αναξιοπιστία.
Δυστυχώς, όλα αυτά είναι έτσι, όπως ακριβώς τα ακούτε. Έχουμε τρεις επιλογές:
α) γινόμαστε Ισραήλ
β) γινόμαστε ένα σοβαρό κράτος
γ) προτείνουμε την επανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και εκμεταλλευόμαστε την πατρότητα της ιδέας...
Να ξεκινήσουμε απ' αυτό με το Ισραήλ.
Είναι πράγματι εντυπωσιακό τι έχουν καταφέρει αυτοί οι άνθρωποι. Έχουν επιβιώσει και μεγαλουργήσει μέσα σε συνθήκες απόλυτης εχθρότητας. Όποιος έχει επισκεφτεί το κράτος του Ισραήλ δεν μπορεί να υποστηρίξει σοβαρά ότι εμείς οι Έλληνες μπορούμε να κάνουμε κάτι ανάλογο. Αυτό βρίσκεται μόνο στη σφαίρα της φαντασίας μας.
Η αλήθεια είναι ότι οι Ισραηλινοί έχουν δουλέψει σκληρά σε όλα τα επίπεδα για να πετύχουν. Το Τελ Αβίβ, για παράδειγμα, είναι η παγκόσμια πρωτεύουσα της καινοτομίας. Για να μπορούν να περιφρουρούν αποτελεσματικά τα σύνορά τους δημιούργησαν οι ίδιοι την τεχνολογία που τους το επιτρέπει! Παράγουν τα δικά τους όπλα, έχουν τους δικούς τους δορυφόρους, μπορούν σε κάθε περίπτωση να επιβιώσουν ακόμη κι αν μείνουν ολομόναχοι, χωρίς φίλους. Ας μην συζητάμε, λοιπόν, για πράγματα που εμείς δεν τα καταλαβαίνουμε καν.
Η τρίτη επιλογή είναι απλή!
Αν είναι να γίνουμε προτεκτοράτο της Τουρκίας, θα είναι πιο τίμιο να ζητήσουμε συγνώμη το 2021, στην επέτειο της συμπλήρωσης των 200 ετών από την κήρυξη της επανάστασης του 1821, συγνώμη για εκείνη την απερίσκεπτη σκέψη και να προτείνουμε την επανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Σαν να λέμε ότι βγαίνουμε από το ευρώ (κάνουμε έτσι ευτυχείς και όσους μισούν το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα) και υιοθετούμε την τουρκική λίρα! Και ύστερα καλούμε μέσα Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία, Κόσοβο και λύνουμε όλα μας τα προβλήματα με μιας! Παρακαλώ τους πατριώτες να μην βιαστούν να απορρίψουν την πρόταση! Αρκεί να σκεφτούν ότι η Εκκλησία και γνωστοί προύχοντες της εποχής του Κολοκοτρώνη ήσαν αντίθετοι με την κήρυξη της επανάστασης και με τα φιλελεύθερα μηνύματά της. Βεβαίως – βεβαίως…
Αν εξακολουθούμε και είμαστε λογικοί άνθρωποι, μας μένει η δεύτερη λύση:
Να προσπαθήσουμε, τουλάχιστον αυτό, να γίνουμε ένα σοβαρό κράτος!
Δεν θέλουμε ένα κυρίαρχο στην ζωή μας κράτος που θα αποφασίζει για όλα, αλλά ένα σοβαρό κράτος που θα αναλάβει να κάνει τρία πράγματα και θα τα κάνει σωστά.
Ένα εκ των οποίων είναι η ασφάλεια της χώρας.
Θα πει κάποιος ότι όλα αυτά χρειάζονται λεφτά. Σίγουρα χρειάζονται οικονομικοί πόροι και θα συμπληρώναμε ότι χρειάζεται και Παιδεία. Το πέρασμα από την Ελλάδα της χρεοκοπίας στην Ελλάδα της ανάπτυξης περνάει υποχρεωτικά μέσα από την επιστροφή των αξιών που έκτισαν αυτή την χώρα.
Πριν ανασυστήσουμε το κράτος μας θα πρέπει να συστηθούμε εκ νέου στο περιβάλλον μας, εντός και εκτός συνόρων. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω της ελληνικής παιδείας, που αποτελεί τον κρίκο που μας ενώνει με το παρελθόν και το μέλλον μας.
Η ανάπτυξη είναι ένας διαρκής στόχος. Είναι προϋπόθεση επιβίωσης.
Η Οικονομία είναι το ευαγγέλιο της νέας εποχής.
Η Παιδεία όμως είναι ο οδηγός μας.
Να γνωρίζουμε για ποιον λόγο έχουμε φτάσει μέχρις εδώ, για να μπορούμε να βρούμε και πάλι τον δρόμο μας.
Όταν κάποιος ξυπνάει με αμνησία δεν θυμάται που είναι το σπίτι του. Ακόμη κι αν αυτό βρίσκεται δέκα μέτρα μακριά…
Η Οικονομία είναι ο πιο άμεσος στόχος της κυβέρνησης. Η Παιδεία, όμως, θα πρέπει να είναι ο πιο σημαντικός. Μακάρι οι έχοντες την εντολή να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου