Ένας πολιτικός ηγέτης απαγορεύεται να λαμβάνει εν θερμώ αποφάσεις.
Πάντα πρέπει να αφήσει να περάσει τουλάχιστον ένα 24ωρο και μετά να αποφασίσει, εκτός αν η κατάσταση επιβάλλει άμεση δράση.
Το βράδυ των ευρωεκλογών ο Α.Τσίπρας παρέβη αυτόν τον βασικό κανόνα. Έλαβε μια σημαντική πολιτική απόφαση υπό το κράτος της απογοήτευσης και του πανικού που του προκάλεσαν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και των περιφερειακών εκλογών...
Πίστεψε κάτι επικοινωνιολόγους της «πλάκας» που είχε δίπλα του, οι οποίοι τον έπεισαν πως μπορεί και να κερδίσει ακόμα την Νέα Δημοκρατία.
Εν πάσει περιπτώσει και η ήττα θα ήταν πολύ μικρή, διαχειρίσιμη και αναστρέψιμη.
Επιπροσθέτως, οι παρατρεχάμενοι του, είχαν καλλιεργήσει τον μύθο του «άχαστου», που βεβαίως μέχρις εκείνη την στιγμή ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Παρέλαβε ο Αλ. Τσίπρας ένα κόμμα στο 4% και το έφτασε στο 37% μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές νίκες και μετά την εκκαθάριση όλων των εσωκομματικών του αντιπάλων.
Συνεπώς, ο Αλ. Τσίπρας το πίστευε όταν δήλωνε πως «δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μια στο εκατομμύριο να χάσω». Σε αυτό συνέτεινε και η μόνιμη υποτίμηση των ικανοτήτων του Κυριάκου Μητσοτάκη, τόσο από τον ίδιο όσο και από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Και οι δημοσκοπήσεις που επί τρία σχεδόν χρόνια έδειχναν μιαν σαφή υπεροχή της Νέας Δημοκρατίας; Αυτές δαιμονοποιήθηκαν. Τα ευρήματα τους ήταν αποτέλεσμα συνωμοσίας των καναλαρχών και των δημοσκόπων.
Μάλιστα, τα «σαΐνια» οι επικοινωνιολόγοι που τον πλαισίωναν είχαν ανακαλύψει άλλες δημοσκοπικές παραμέτρους που έδειχναν μέχρι και νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι ανθρώπινο, πάντα να προτιμάμε την ευχάριστη είδηση από την δυσάρεστη. Την καλή δημοσκόπηση από την κακή.
Έτσι ο Αλ. Τσίπρας έπεσε από τον ουρανό όταν είδε πως ηττήθηκε στις ευρωεκλογές από τον «Κούλη» με 9,5 μονάδες διαφορά και δεν εξέλεξε ούτε έναν περιφερειάρχη. Όλη η Ελλάδα βάφτηκε μπλε.
Σε αυτήν την περίπτωση, ένας σοβαρός πολιτικός ηγέτης παραδέχεται την ήττα του, συγχαίρει τον αντίπαλο του και την άλλη ημέρα συγκαλεί το καθοδηγητικό όργανο του κόμματος του για να εκτιμήσει την κατάσταση, με ψυχραιμία.
Αντί να λειτουργήσει με αυτόν τον τρόπο ο Αλ. Τσίπρας το ίδιο το βράδυ των ευρωεκλογών, δεσμεύθηκε πως θα προκηρύξει άμεσα εθνικές εκλογές.
Υπό το κράτος του πανικού δεν σκέφτηκε πως οι υπουργοί του έτρεχαν συγκεκριμένα προγράμματα τα οποία δεν είχαν ολοκληρωθεί. Επί πλέον δεν είχε το καθαρό μυαλό για να εκτιμήσει, μέσα στους υπολειπόμενους πέντε μήνες τι θα μπορούσε κάνει για να ελαχιστοποιήσει το μέγεθος της αναπόφευκτης πλέον ήττας.
Αν συνέχιζε τις παροχές του και αν αναπροσάρμοζε την επικοινωνιακή του πολιτική—όπως έπραξε την τελευταία εβδομάδα προ των εθνικών εκλογών—ίσως να περιόριζε σημαντικά την ήττα του.
Ούτως ή άλλως θα είχε στην διάθεση του άλλους πέντε μήνες εξουσίας.
Το αποτέλεσμα της εν θερμώ απόφασης του είναι γνωστό. Η Νέα Δημοκρατία σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση και ο Αλ. Τσίπρας κλαψουρίζει πως δεν πρόλαβε.
Οι αποφάσεις των πολιτικών ηγετών θα πρέπει να λαμβάνονται με καθαρό μυαλό και «ψυχρό αίμα». Θα πρέπει η τετράγωνη λογική να επικρατεί του συναισθήματος.
Πάντα το θυμικό είναι κακός σύμβουλος.
Και το κυριότερο, τον πολιτικό αντίπαλο δεν πρέπει να τον μισείς. Αυτό επηρεάζει την κρίση.
Οφείλεις να τον σέβεσαι και να τον μελετάς, για να τον κερδίσεις.
Και ο Αλ. Τσίπρας, εκείνο το τραγικό γι΄αυτόν βράδυ, άφησε να τον κυριαρχήσει το θυμικό του και έλαβε την λάθος απόφαση.
Του Σάκη Μουμτζή
liberal.gr
Το βράδυ των ευρωεκλογών ο Α.Τσίπρας παρέβη αυτόν τον βασικό κανόνα. Έλαβε μια σημαντική πολιτική απόφαση υπό το κράτος της απογοήτευσης και του πανικού που του προκάλεσαν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και των περιφερειακών εκλογών...
Πίστεψε κάτι επικοινωνιολόγους της «πλάκας» που είχε δίπλα του, οι οποίοι τον έπεισαν πως μπορεί και να κερδίσει ακόμα την Νέα Δημοκρατία.
Εν πάσει περιπτώσει και η ήττα θα ήταν πολύ μικρή, διαχειρίσιμη και αναστρέψιμη.
Επιπροσθέτως, οι παρατρεχάμενοι του, είχαν καλλιεργήσει τον μύθο του «άχαστου», που βεβαίως μέχρις εκείνη την στιγμή ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Παρέλαβε ο Αλ. Τσίπρας ένα κόμμα στο 4% και το έφτασε στο 37% μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές νίκες και μετά την εκκαθάριση όλων των εσωκομματικών του αντιπάλων.
Συνεπώς, ο Αλ. Τσίπρας το πίστευε όταν δήλωνε πως «δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μια στο εκατομμύριο να χάσω». Σε αυτό συνέτεινε και η μόνιμη υποτίμηση των ικανοτήτων του Κυριάκου Μητσοτάκη, τόσο από τον ίδιο όσο και από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Και οι δημοσκοπήσεις που επί τρία σχεδόν χρόνια έδειχναν μιαν σαφή υπεροχή της Νέας Δημοκρατίας; Αυτές δαιμονοποιήθηκαν. Τα ευρήματα τους ήταν αποτέλεσμα συνωμοσίας των καναλαρχών και των δημοσκόπων.
Μάλιστα, τα «σαΐνια» οι επικοινωνιολόγοι που τον πλαισίωναν είχαν ανακαλύψει άλλες δημοσκοπικές παραμέτρους που έδειχναν μέχρι και νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι ανθρώπινο, πάντα να προτιμάμε την ευχάριστη είδηση από την δυσάρεστη. Την καλή δημοσκόπηση από την κακή.
Έτσι ο Αλ. Τσίπρας έπεσε από τον ουρανό όταν είδε πως ηττήθηκε στις ευρωεκλογές από τον «Κούλη» με 9,5 μονάδες διαφορά και δεν εξέλεξε ούτε έναν περιφερειάρχη. Όλη η Ελλάδα βάφτηκε μπλε.
Σε αυτήν την περίπτωση, ένας σοβαρός πολιτικός ηγέτης παραδέχεται την ήττα του, συγχαίρει τον αντίπαλο του και την άλλη ημέρα συγκαλεί το καθοδηγητικό όργανο του κόμματος του για να εκτιμήσει την κατάσταση, με ψυχραιμία.
Αντί να λειτουργήσει με αυτόν τον τρόπο ο Αλ. Τσίπρας το ίδιο το βράδυ των ευρωεκλογών, δεσμεύθηκε πως θα προκηρύξει άμεσα εθνικές εκλογές.
Υπό το κράτος του πανικού δεν σκέφτηκε πως οι υπουργοί του έτρεχαν συγκεκριμένα προγράμματα τα οποία δεν είχαν ολοκληρωθεί. Επί πλέον δεν είχε το καθαρό μυαλό για να εκτιμήσει, μέσα στους υπολειπόμενους πέντε μήνες τι θα μπορούσε κάνει για να ελαχιστοποιήσει το μέγεθος της αναπόφευκτης πλέον ήττας.
Αν συνέχιζε τις παροχές του και αν αναπροσάρμοζε την επικοινωνιακή του πολιτική—όπως έπραξε την τελευταία εβδομάδα προ των εθνικών εκλογών—ίσως να περιόριζε σημαντικά την ήττα του.
Ούτως ή άλλως θα είχε στην διάθεση του άλλους πέντε μήνες εξουσίας.
Το αποτέλεσμα της εν θερμώ απόφασης του είναι γνωστό. Η Νέα Δημοκρατία σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση και ο Αλ. Τσίπρας κλαψουρίζει πως δεν πρόλαβε.
Οι αποφάσεις των πολιτικών ηγετών θα πρέπει να λαμβάνονται με καθαρό μυαλό και «ψυχρό αίμα». Θα πρέπει η τετράγωνη λογική να επικρατεί του συναισθήματος.
Πάντα το θυμικό είναι κακός σύμβουλος.
Και το κυριότερο, τον πολιτικό αντίπαλο δεν πρέπει να τον μισείς. Αυτό επηρεάζει την κρίση.
Οφείλεις να τον σέβεσαι και να τον μελετάς, για να τον κερδίσεις.
Και ο Αλ. Τσίπρας, εκείνο το τραγικό γι΄αυτόν βράδυ, άφησε να τον κυριαρχήσει το θυμικό του και έλαβε την λάθος απόφαση.
Του Σάκη Μουμτζή
liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου