Ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην διαιτητής Κωνσταντινέας, δήλωσε πως
«το να κάνεις προκαταρκτική μόνον για τον Παπαγγελόπουλο είναι σαν να φταίει ο τσιλιαδόρος και όχι ο κλέφτης.»
Δηλαδή, ο πρώην βουλευτής υπονοεί με σαφήνεια πως ο Παπαγγελόπουλος (τσιλιαδόρος) είχε θέσει τις δραστηριότητες του στην εξυπηρέτηση των σχεδιασμών του Α. Τσίπρα (κλέφτης).
Δηλαδή, ο πρώην βουλευτής υπονοεί με σαφήνεια πως ο Παπαγγελόπουλος (τσιλιαδόρος) είχε θέσει τις δραστηριότητες του στην εξυπηρέτηση των σχεδιασμών του Α. Τσίπρα (κλέφτης).
Αυτή είναι μια σκέψη που την έκανε η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που ασπάζονται την θεωρία της σκευωρίας...
Και είναι απολύτως λογικό. Αναπληρωτής υπουργός ο ένας, πρωθυπουργός ο άλλος. Τσιλιαδόρος ο ένας, κλέφτης ο άλλος, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του Κωνσταντινέα, για να μην παρεξηγούμαι.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πιο εξεζητημένη, πιο εκκεντρική άποψη. Μήπως τελικά, στην προκειμένη περίπτωση, «τσιλιαδόρος» ήταν ο Α. Τσίπρας και «κλέφτης» ο Παπαγγελόπουλος, σύμφωνα με την ορολογία του πρώην διαιτητή, την οποία βεβαίως δεν ασπάζομαι;
Για να γίνω σαφέστερος.
Είναι γνωστόν πως ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης ετύγχανε, παλαιόθεν, της προστασίας σημαντικού υπουργού της Νέας Δημοκρατίας. Όταν ο τελευταίος ανέλαβε σημαντικό πολιτειακό θώκο, σύμφωνα με αυτό το ευφάνταστο σενάριο που και αυτό δεν υιοθετώ, φρόντισε για την τύχη του προστατευόμενου του.
Με την υπόθεση της Novartis, που βρισκόταν εντός της δικαιοδοσίας του Ρασπούτιν, δόθηκε η ευκαιρία τόσο για ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών μέσα στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας, όσο και ένα ξεκαθάρισμα, δια της σπιλώσεως των υπολήψεων τους, προσωπικοτήτων που ενδεχομένως θα διεκδικούσαν την ανώτατη πολιτειακή θέση.
Έτσι βρέθηκαν στους κατηγορούμενους, ξεκάρφωτα, πολιτικοί που ουδεμία σχέση είχαν με την υπόθεση Novartis, καθώς οι δραστηριότητες τους ουδέποτε ενεπλάκησαν στον χώρο του φαρμάκου.
Σε αυτό το ακραίο και κακόβουλο σενάριο, ο Ρασπούτιν θα είπε στον Τσίπρα: «Άσε αυτήν την υπόθεση την χειρίζομαι εγώ με τους ανθρώπους μου, αλλά κι εσύ θα κερδίσεις κάτι πολύ σημαντικό.Την παραμονή σου στην εξουσία. Τους έχω όλους δεμένους χειροπόδαρα.»
Είναι λογικό ο τότε πρωθυπουργός να άφησε ελεύθερο το πεδίο στον υπουργό του-- που άλλωστε είχε διατελέσει επ΄ ολίγον και διοικητής της ΕΥΠ-- να κάνει το παιχνίδι του.
Ήταν μια υπόθεση που εκτυλισσόταν στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας, με κάποιες παράπλευρες απώλειες αναλώσιμων υπουργών. Γιατί να ανακατωθεί αυτός;
Στο κάτω-κάτω κερδισμένος θα έβγαινε. Θα διεξαγόταν εκλογές με τους βασικούς του πολιτικούς αντιπάλους να αγωνίζονται να αποδείξουν την αθωότητα τους, μπροστά σε ένα κοινό, υποψιασμένο, που πάντα διψά για αίμα επωνύμων.
Νομίζω πως αυτό το σενάριο, που αγγίζει τα όρια της επιστημονικής φαντασίας, το διακινούν οι εμπνευστές του σχεδίου «Πυθία». Υποθέτω πως ο αναγνώστης γνωρίζει το σχέδιο «Πυθία».
Προσωπικά, επειδή είμαι καλοπροαίρετος άνθρωπος, δεν πιστεύω πως η σκευωρία Novartis έχει τις άκρες της τόσο ψηλά.
Απλώς, έκανα μιαν άσκηση του μυαλού μου με αφορμή την δήλωση του Κωνσταντινέα. Άλλωστε, ούτε ο Παπαγγελόπουλος είναι τσιλιαδόρος ούτε ο τέως είναι κλέφτης.
Απλώς, η προανακριτική επιτροπή της Βουλής θα δείξει τι ρόλο είχε ο καθένας σε αυτήν την σκευωρία.
Του Σάκη Μουμτζή
liberal.gr
Και είναι απολύτως λογικό. Αναπληρωτής υπουργός ο ένας, πρωθυπουργός ο άλλος. Τσιλιαδόρος ο ένας, κλέφτης ο άλλος, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του Κωνσταντινέα, για να μην παρεξηγούμαι.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πιο εξεζητημένη, πιο εκκεντρική άποψη. Μήπως τελικά, στην προκειμένη περίπτωση, «τσιλιαδόρος» ήταν ο Α. Τσίπρας και «κλέφτης» ο Παπαγγελόπουλος, σύμφωνα με την ορολογία του πρώην διαιτητή, την οποία βεβαίως δεν ασπάζομαι;
Για να γίνω σαφέστερος.
Είναι γνωστόν πως ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης ετύγχανε, παλαιόθεν, της προστασίας σημαντικού υπουργού της Νέας Δημοκρατίας. Όταν ο τελευταίος ανέλαβε σημαντικό πολιτειακό θώκο, σύμφωνα με αυτό το ευφάνταστο σενάριο που και αυτό δεν υιοθετώ, φρόντισε για την τύχη του προστατευόμενου του.
Με την υπόθεση της Novartis, που βρισκόταν εντός της δικαιοδοσίας του Ρασπούτιν, δόθηκε η ευκαιρία τόσο για ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών μέσα στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας, όσο και ένα ξεκαθάρισμα, δια της σπιλώσεως των υπολήψεων τους, προσωπικοτήτων που ενδεχομένως θα διεκδικούσαν την ανώτατη πολιτειακή θέση.
Έτσι βρέθηκαν στους κατηγορούμενους, ξεκάρφωτα, πολιτικοί που ουδεμία σχέση είχαν με την υπόθεση Novartis, καθώς οι δραστηριότητες τους ουδέποτε ενεπλάκησαν στον χώρο του φαρμάκου.
Σε αυτό το ακραίο και κακόβουλο σενάριο, ο Ρασπούτιν θα είπε στον Τσίπρα: «Άσε αυτήν την υπόθεση την χειρίζομαι εγώ με τους ανθρώπους μου, αλλά κι εσύ θα κερδίσεις κάτι πολύ σημαντικό.Την παραμονή σου στην εξουσία. Τους έχω όλους δεμένους χειροπόδαρα.»
Είναι λογικό ο τότε πρωθυπουργός να άφησε ελεύθερο το πεδίο στον υπουργό του-- που άλλωστε είχε διατελέσει επ΄ ολίγον και διοικητής της ΕΥΠ-- να κάνει το παιχνίδι του.
Ήταν μια υπόθεση που εκτυλισσόταν στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας, με κάποιες παράπλευρες απώλειες αναλώσιμων υπουργών. Γιατί να ανακατωθεί αυτός;
Στο κάτω-κάτω κερδισμένος θα έβγαινε. Θα διεξαγόταν εκλογές με τους βασικούς του πολιτικούς αντιπάλους να αγωνίζονται να αποδείξουν την αθωότητα τους, μπροστά σε ένα κοινό, υποψιασμένο, που πάντα διψά για αίμα επωνύμων.
Νομίζω πως αυτό το σενάριο, που αγγίζει τα όρια της επιστημονικής φαντασίας, το διακινούν οι εμπνευστές του σχεδίου «Πυθία». Υποθέτω πως ο αναγνώστης γνωρίζει το σχέδιο «Πυθία».
Προσωπικά, επειδή είμαι καλοπροαίρετος άνθρωπος, δεν πιστεύω πως η σκευωρία Novartis έχει τις άκρες της τόσο ψηλά.
Απλώς, έκανα μιαν άσκηση του μυαλού μου με αφορμή την δήλωση του Κωνσταντινέα. Άλλωστε, ούτε ο Παπαγγελόπουλος είναι τσιλιαδόρος ούτε ο τέως είναι κλέφτης.
Απλώς, η προανακριτική επιτροπή της Βουλής θα δείξει τι ρόλο είχε ο καθένας σε αυτήν την σκευωρία.
Του Σάκη Μουμτζή
liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου