Κακό χωριό… οι λίγες ψήφοι.
Το ΚΙΝΑΛ δείχνει να σπαράσσεται εσωτερικά, καθώς η μεσοβέζικη κατάσταση να είναι ομοσπονδία κομμάτων, δημιουργεί φυγόκεντρες δυνάμεις.
Χθες ο Νίκος Παπανδρέου, γιος του ιδρυτή, αμφισβήτησε ευθέως και σκληρά τη Φώφη Γεννηματά, και τη δυνατότητά της να συνεχίσει να είναι Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Αν επρόκειτο απλώς για μάχη επιγόνων μιας πλούσιας, αλλά ερειπωμένης πλέον, κληρονομιάς, μικρή σημασία θα είχε. Η διαμάχη όμως, πέραν των προσωπικών φιλοδοξιών, και των ατομικών στρατηγικών, αφορά την πορεία του... σοσιαλδημοκρατικού χώρου, ήτοι εκείνου του λαϊκού τμήματος που δεν έλκεται από τη ΝΔ του Μητσοτάκη και δεν αφίεται τον χύδην λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Νίκος Παπανδρέου με άρθρο του στο «Βήμα» υπενθυμίζει ότι ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εκλέγεται άμεσα από τα μέλη και τους φίλους του Κινήματος κάθε τέσσερα χρόνια, και αφήνει υπόνοιες: «Οσοι προσπαθούν να αποσιωπήσουν τούτο το δεδομένο ή να βρουν διαδικαστικά τερτίπια για να αποφύγουν ανοιχτές εκλογές μόνο κακό στο κόμμα κάνουν. Αλλοιώνουν τη γνήσια δημοκρατική παράδοση της παράταξης. Και φυσικά καταστρατηγείται το ίδιο το καταστατικό και καθιστά την όποια άλλη οδό ως μη νόμιμη».
Παράλληλα προειδοποιεί τη Φώφη πως «μαγειρέματα πίσω από κλειστές πόρτες με επιχειρήματα που προσβάλλουν την νοημοσύνη των προοδευτικών πολιτών θυμίζουν τακτικές κλειστών και αυταρχικών κομμάτων παλαιότερης εποχής (…) Ο υποψήφιος- υποψήφια Πρόεδρος έχει ένα θέμα να απαντήσει σε αυτές τις εκλογές: Θα συνεχίσει το ΠΑΣΟΚ να υφίσταται ως κόμμα ή όχι; Φυσικά όποιος κατέβει για αρχηγός πρέπει να πιστεύει στο ΠΑΣΟΚ! Η προσπάθεια «αποπασοκοποίησης» έγινε με μια σειρά αποτυχημένων εγχειρημάτων όπως η Ελιά, η Δημοκρατική Συμπαράταξη και εντέλει το Κίνημα Αλλαγής».
Ουσιαστικά δια της τεθλασμένης θέτει θέμα ηγεσίας, καθώς γενική ήταν η εντύπωση ότι η κα Γεννηματά θα όδευε σε ένα πανηγυρικό συνέδριο, όπου δι’ ανατάσεως της χειρός θα επικύρωνε την επανεκλογή της. Από το περιβάλλον της βέβαια δεν το αρνούνται ολοκληρωτικώς. Παραπέμπουν στο ίδιο το συνέδριο, λέγοντας πως αυτό μπορεί να πάρει κάποια άλλη απόφαση για τον τρόπο εκλογής Προέδρου , από αυτή που προβλέπει το καταστατικό!
Φυσικά το βασικό σφάλμα της κας Γεννηματά ήταν που δεν μετέτρεψε το ΚΙΝΑΛ ένα ενιαίο κόμμα (κι όστις ήθελε οπίσω της ελθείν) , αλλά το χρησιμοποίησε ως κέλυφος το οποίο εμπεριέχει διάφορες δυνάμεις. Ετσι στο ΚΙΝΑΛ υπάρχει το ΠΑΣΟΚ, αλλά και το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου, ο οποίος διέσπασε το κόμμα του αλλά συνεργάζεται με αυτούς που διέσπασε, και οι οποίοι τον δέχτηκαν ως αρχηγό άλλου κόμματος ( ο ίδιος το διατηρεί γιατί χρειάζεται μια πηγή πολιτικής δύναμης και ατομικής διαπραγμάτευσης) . Υπάρχουν επίσης υπολείμματα της ΔΗΜΑΡ (με την οργανωτική έννοια του όρου) και κάποιες, μηδαμινής πολικής σημασίας, ομάδες.
Απέναντι στην κα Γεννηματά βρίσκεται και ο πρώην υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων Παύλος Γερουλάνος. Πάλαι ποτέ από τους εκλεκτούς του Γιώργου, που όμως δεν τον ακολούθησε στο ΚΙΔΗΣΟ, παραμένοντας συνεπής στο ΠΑΣΟΚ. Προσφάτως δήλωσε ότι «το Κίνημα Αλλαγής πνίγηκε στην εσωστρέφειά του, ούτε η ηγεσία του δεν το θεωρεί επιτυχημένο» και διερωτήθη αφήνοντας ευθείες αιχμές: «έχουν ξεχάσει κάποιοι την εκλογή της Προέδρου από τη βάση;» .
Ο Γερουλάνος έχει και προσωπικούς - θεμιτούς νομίζουμε - λόγους να είναι δυσαρεστημένος. Στις δημοτικές εκλογές συγκέντρωσε περίπου διπλάσιο ποσοστό από αυτό του κόμματός του, αλλά η κα Γεννηματά δεν τον έχρισε υποψήφιο Α’ Αθήνας στις βουλευτικές (οι κακές γλώσσες λένε για να μην δημιουργήσει αμφισβήτηση στην επικυριαρχία του Κ. Σκανδαλίδη). Εν τέλει δεν αποκλείεται, όπως και τον Νίκο, να τον δούμε και αυτόν υποψήφιο για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.
Με την δυναμική που πήραν τα πράγματα η κα Γεννηματά θα είναι υποχρεωμένη να οδεύσει σε εκλογή Προέδρου σύμφωνα με το γράμμα του καταστατικού. Ως τώρα φέρεται να προωθούσε ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο το «σώμα» του συνεδρίου θα κληθεί να αποφασίσει ότι δεν μπαίνει θέμα εκλογής προέδρου του ΠΑΣΟΚ όταν αυτός είναι και επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ (καλά ξεμπερδέματα).
Τούτων δοθέντων περνούν σε δεύτερη μοίρα οι ενασχολήσεις με την στάση που θα κρατήσει το ΚΙΝΑΛ σε θέματα κυβερνητικής και πολιτειακής διαχείρισης. Εάν πχ ο Μητσοτάκης φέρει έναν εκλογικό νόμο που θα προσομοιάζει στις προτάσεις του ΚΙΝΑΛ (δεν είναι ακατόρθωτο), το κόμμα θα ψηφίσει θετικά, ενώ για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας πλέον μόνο για συμβολικούς λόγους η κυβέρνηση χρειάζεται την ψήφο του.
Το ύψιστο των προβλημάτων πάντως είναι ότι έχει δημιουργηθεί η εντύπωση (και κυκλοφορούν οι σχετικές σπερμολογίες), πως η όλη διαμάχη στο εσωτερικό του πάλαι ποτέ κραταιού Κινήματος, αντανακλά τις διαμάχες επιχειρηματικών συμφερόντων και κέντρων δύναμης εκτός Ελλάδας. Αυτά υποτίθεται πως προσπαθούν να ποδηγετήσουν το ΚΙΝΑΛ, όχι ως αυτόνομο κόμμα, αλλά την πορεία του ως συμπληρωματική δύναμη των δύο άλλων (με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει). Δεν θα λέγαμε ότι είναι και η καλύτερη εικόνα για τους ψηφοφόρους, οψέποτε γίνουν εκλογές…
Αν επρόκειτο απλώς για μάχη επιγόνων μιας πλούσιας, αλλά ερειπωμένης πλέον, κληρονομιάς, μικρή σημασία θα είχε. Η διαμάχη όμως, πέραν των προσωπικών φιλοδοξιών, και των ατομικών στρατηγικών, αφορά την πορεία του... σοσιαλδημοκρατικού χώρου, ήτοι εκείνου του λαϊκού τμήματος που δεν έλκεται από τη ΝΔ του Μητσοτάκη και δεν αφίεται τον χύδην λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Νίκος Παπανδρέου με άρθρο του στο «Βήμα» υπενθυμίζει ότι ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εκλέγεται άμεσα από τα μέλη και τους φίλους του Κινήματος κάθε τέσσερα χρόνια, και αφήνει υπόνοιες: «Οσοι προσπαθούν να αποσιωπήσουν τούτο το δεδομένο ή να βρουν διαδικαστικά τερτίπια για να αποφύγουν ανοιχτές εκλογές μόνο κακό στο κόμμα κάνουν. Αλλοιώνουν τη γνήσια δημοκρατική παράδοση της παράταξης. Και φυσικά καταστρατηγείται το ίδιο το καταστατικό και καθιστά την όποια άλλη οδό ως μη νόμιμη».
Παράλληλα προειδοποιεί τη Φώφη πως «μαγειρέματα πίσω από κλειστές πόρτες με επιχειρήματα που προσβάλλουν την νοημοσύνη των προοδευτικών πολιτών θυμίζουν τακτικές κλειστών και αυταρχικών κομμάτων παλαιότερης εποχής (…) Ο υποψήφιος- υποψήφια Πρόεδρος έχει ένα θέμα να απαντήσει σε αυτές τις εκλογές: Θα συνεχίσει το ΠΑΣΟΚ να υφίσταται ως κόμμα ή όχι; Φυσικά όποιος κατέβει για αρχηγός πρέπει να πιστεύει στο ΠΑΣΟΚ! Η προσπάθεια «αποπασοκοποίησης» έγινε με μια σειρά αποτυχημένων εγχειρημάτων όπως η Ελιά, η Δημοκρατική Συμπαράταξη και εντέλει το Κίνημα Αλλαγής».
Ουσιαστικά δια της τεθλασμένης θέτει θέμα ηγεσίας, καθώς γενική ήταν η εντύπωση ότι η κα Γεννηματά θα όδευε σε ένα πανηγυρικό συνέδριο, όπου δι’ ανατάσεως της χειρός θα επικύρωνε την επανεκλογή της. Από το περιβάλλον της βέβαια δεν το αρνούνται ολοκληρωτικώς. Παραπέμπουν στο ίδιο το συνέδριο, λέγοντας πως αυτό μπορεί να πάρει κάποια άλλη απόφαση για τον τρόπο εκλογής Προέδρου , από αυτή που προβλέπει το καταστατικό!
Φυσικά το βασικό σφάλμα της κας Γεννηματά ήταν που δεν μετέτρεψε το ΚΙΝΑΛ ένα ενιαίο κόμμα (κι όστις ήθελε οπίσω της ελθείν) , αλλά το χρησιμοποίησε ως κέλυφος το οποίο εμπεριέχει διάφορες δυνάμεις. Ετσι στο ΚΙΝΑΛ υπάρχει το ΠΑΣΟΚ, αλλά και το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου, ο οποίος διέσπασε το κόμμα του αλλά συνεργάζεται με αυτούς που διέσπασε, και οι οποίοι τον δέχτηκαν ως αρχηγό άλλου κόμματος ( ο ίδιος το διατηρεί γιατί χρειάζεται μια πηγή πολιτικής δύναμης και ατομικής διαπραγμάτευσης) . Υπάρχουν επίσης υπολείμματα της ΔΗΜΑΡ (με την οργανωτική έννοια του όρου) και κάποιες, μηδαμινής πολικής σημασίας, ομάδες.
Απέναντι στην κα Γεννηματά βρίσκεται και ο πρώην υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων Παύλος Γερουλάνος. Πάλαι ποτέ από τους εκλεκτούς του Γιώργου, που όμως δεν τον ακολούθησε στο ΚΙΔΗΣΟ, παραμένοντας συνεπής στο ΠΑΣΟΚ. Προσφάτως δήλωσε ότι «το Κίνημα Αλλαγής πνίγηκε στην εσωστρέφειά του, ούτε η ηγεσία του δεν το θεωρεί επιτυχημένο» και διερωτήθη αφήνοντας ευθείες αιχμές: «έχουν ξεχάσει κάποιοι την εκλογή της Προέδρου από τη βάση;» .
Ο Γερουλάνος έχει και προσωπικούς - θεμιτούς νομίζουμε - λόγους να είναι δυσαρεστημένος. Στις δημοτικές εκλογές συγκέντρωσε περίπου διπλάσιο ποσοστό από αυτό του κόμματός του, αλλά η κα Γεννηματά δεν τον έχρισε υποψήφιο Α’ Αθήνας στις βουλευτικές (οι κακές γλώσσες λένε για να μην δημιουργήσει αμφισβήτηση στην επικυριαρχία του Κ. Σκανδαλίδη). Εν τέλει δεν αποκλείεται, όπως και τον Νίκο, να τον δούμε και αυτόν υποψήφιο για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.
Με την δυναμική που πήραν τα πράγματα η κα Γεννηματά θα είναι υποχρεωμένη να οδεύσει σε εκλογή Προέδρου σύμφωνα με το γράμμα του καταστατικού. Ως τώρα φέρεται να προωθούσε ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο το «σώμα» του συνεδρίου θα κληθεί να αποφασίσει ότι δεν μπαίνει θέμα εκλογής προέδρου του ΠΑΣΟΚ όταν αυτός είναι και επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ (καλά ξεμπερδέματα).
Τούτων δοθέντων περνούν σε δεύτερη μοίρα οι ενασχολήσεις με την στάση που θα κρατήσει το ΚΙΝΑΛ σε θέματα κυβερνητικής και πολιτειακής διαχείρισης. Εάν πχ ο Μητσοτάκης φέρει έναν εκλογικό νόμο που θα προσομοιάζει στις προτάσεις του ΚΙΝΑΛ (δεν είναι ακατόρθωτο), το κόμμα θα ψηφίσει θετικά, ενώ για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας πλέον μόνο για συμβολικούς λόγους η κυβέρνηση χρειάζεται την ψήφο του.
Το ύψιστο των προβλημάτων πάντως είναι ότι έχει δημιουργηθεί η εντύπωση (και κυκλοφορούν οι σχετικές σπερμολογίες), πως η όλη διαμάχη στο εσωτερικό του πάλαι ποτέ κραταιού Κινήματος, αντανακλά τις διαμάχες επιχειρηματικών συμφερόντων και κέντρων δύναμης εκτός Ελλάδας. Αυτά υποτίθεται πως προσπαθούν να ποδηγετήσουν το ΚΙΝΑΛ, όχι ως αυτόνομο κόμμα, αλλά την πορεία του ως συμπληρωματική δύναμη των δύο άλλων (με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει). Δεν θα λέγαμε ότι είναι και η καλύτερη εικόνα για τους ψηφοφόρους, οψέποτε γίνουν εκλογές…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου