Υπάρχει μία μοναδική ευκαιρία για τον χώρο της κεντροδεξιάς να «διορθώσει» τις στρεβλώσεις του παρελθόντος που κατέστησαν την αριστερή ιδεολογία κυρίαρχη στην Ελλάδα.
Αν ακόμη και τώρα και έπειτα από 4,5 χρόνια ΣΥΡΙΖΑ η κεντροδεξιά δεν είναι σε θέση να περάσει στην αντεπίθεση και εξακολουθεί να ορίζεται από τα φοβικά της σύνδρομα, τότε ας ετοιμαζόμαστε για μια ακόμη εποχή κόκκινης παντοδυναμίας.
Το γεγονός ότι μόνο μία Ευρωβουλευτής της ΝΔ, η Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου «τόλμησε» να πει «ναι» στο Ευρωκοινοβούλιο, στο ψήφισμα που καταδίκαζε τα εγκλήματα του ναζισμού και του κομμουνισμού, είναι χαρακτηριστικό για το τι ακριβώς μας συμβαίνει.
Το γεγονός ότι μόνο μία Ευρωβουλευτής της ΝΔ, η Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου «τόλμησε» να πει «ναι» στο Ευρωκοινοβούλιο, στο ψήφισμα που καταδίκαζε τα εγκλήματα του ναζισμού και του κομμουνισμού, είναι χαρακτηριστικό για το τι ακριβώς μας συμβαίνει.
Όλη η υπόλοιπη Ευρώπη καταδίκασε απερίφραστα τα μαύρα και κόκκινα... εγκλήματα. Το ακριβώς αντίστροφο, δηλαδή, που συνέβη με τους Έλληνες ευρωβουλευτές.
Το ψήφισμα που κατέθεσαν από κοινού οι ομάδες του Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλδημοκρατών, των Φιλελεύθερων, των Πρασίνων και των Συντηρητικών Μεταρρυθμιστών, επ’ ευκαιρία των 80 χρόνων από την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπερψηφίστηκε τελικά με 535 ψήφους υπέρ, 66 κατά και 52 λευκά. Στους 535 ψήφους περιλαμβάνονται δύο μόλις ψήφοι Ελλήνων.
Προσέξτε! Πρόκειται για ένα ψήφισμα που κατατέθηκε ταυτόχρονα από τους συντηρητικούς, τους φιλελεύθερους, τους σοσιαλιστές, τους πράσινους.
Το ψήφισμα που κατέθεσαν από κοινού οι ομάδες του Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλδημοκρατών, των Φιλελεύθερων, των Πρασίνων και των Συντηρητικών Μεταρρυθμιστών, επ’ ευκαιρία των 80 χρόνων από την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπερψηφίστηκε τελικά με 535 ψήφους υπέρ, 66 κατά και 52 λευκά. Στους 535 ψήφους περιλαμβάνονται δύο μόλις ψήφοι Ελλήνων.
Προσέξτε! Πρόκειται για ένα ψήφισμα που κατατέθηκε ταυτόχρονα από τους συντηρητικούς, τους φιλελεύθερους, τους σοσιαλιστές, τους πράσινους.
Έλειπαν οι κομμουνιστές και οι ακροδεξιοί.
Τι «φοβήθηκαν», άραγε οι Έλληνες ευρωβουλευτές;
Την ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς στην Ελλάδα! Μην τυχόν και τους πει ο αριστερός της γειτονιάς τους φασίστες.
Μην τυχόν και δυσαρεστήσουν ένα ακροατήριο που το 2015 περίμενε τον Αλέξη Τσίπρα και τον Γιάννη Βαρουφάκη να σηκώσουν το … λάβαρο της επανάστασης και να αλλάξουν τη Ευρώπη!
Ζήσαμε το 2015, ζήσαμε την σκευωρία Novartis, τα βοσκοτόπια, τα τάγματα εφόδου του Ρουβίκωνα, την μαύρη προπαγάνδα της Κουμουνδούρου. Αν η άθλια διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εμπνεύσει τους μαθημένους στην μάχη του καναπέ και του facebook κεντροδεξιούς, τότε η μάχη είναι από τώρα χαμένη. Τσάμπα το παλεύουμε. Και μιλάμε για την ιδεολογική μάχη. Όχι για τις κραυγές για ειδικά δικαστήρια.
Ο συντηρητικός Ευάγγελος Αβέρωφ υπήρξε στα νιάτα του φιλελεύθερος. Ίσως αυτό να έπαιξε ρόλο, ίσως και τελικά να μην έπαιξε. Η ουσία είναι πάντως ότι στις μέρες του η ΝΔ έδωσε ιδιαίτερο βάρος στο θέμα της ιδεολογικής πάλης. Για να μην ξεχνιόμαστε, εκείνη την εποχή έμαθαν οι Έλληνες για πρώτη φορά για τον Χάγιεκ. Ο Ευάγγελος Αβέρωφ, λοιπόν, αυτός ο ευπατρίδης πολιτικός είχε αντιληφθεί πόσο σημαντικό ήταν να θωρακιστούν ιδεολογικά τα στελέχη της ΝΔ. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν γίνει ελάχιστα πράγματα. Ή για την ακρίβεια, έγιναν πολλά βήματα προς τα πίσω. Απόδειξη γι αυτό είναι το ψήφισμα στο Ευρωκοινοβούλιο.
Οι Eυρωβουλευτές της ΝΔ δεν μπόρεσαν να συνταχτούν με την συντριπτική πλειοψηφία των 535 συναδέλφων τους. Συντάχτηκαν με τους 66 που ψήφισαν κατά ή με τους 52 που έριξαν λευκό. Τώρα μπορούν όλοι μαζί οι αρνητές της ιστορίας να συνδιοργανώσουν κοινά δείπνα εργασίας, να φάνε ντολμαδάκια και να συμφωνήσουν όλοι μαζί πόσο αντιδραστική και σκοταδιστική είναι η Ευρώπη και πόσο σφυρηλάτησαν την ενότητα του λαού μας γεγονότα, όπως η πηγάδα του Μελιγαλά...
Συμφιλίωση; Προφανώς! Αλλά αυτό δεν μας στερεί από το δικαίωμα της ιστορικής μνήμης. Κι επιπλέον, οι αριστεροί πιστεύουν ότι έχουν κάθε δικαίωμα να θυμούνται την ήττα στον Γράμμο ή να δημιουργούν μουσεία για εκείνη την περίοδο. Αλλά όσοι θέλουν να τιμήσουν τα θύματα του Μελιγαλά είναι … φασίστες. Εδώ, βέβαια, έχουν ένα μικρό δίκιο! Επειδή η κεντροδεξιά απείχε από αυτές τις εκδηλώσεις και μάλιστα με ένα αίσθημα ενοχής, ο «χώρος» έμεινε κενός. Κι όπως είναι γνωστό η φύση απεχθάνεται τα κενά, με αποτέλεσμα αυτό να καλυφθεί από τους χρυσαυγίτες και λοιπούς ακροδεξιούς.
Επιστροφή στα θρανία! Είναι μία λύση. Να μάθουν οι βουλευτές και τα στελέχη της ΝΔ σε ποιο κόμμα βρίσκονται. Ποιες είναι οι θέσεις του. Ποια είναι η ταυτότητα του χώρου.
Ζήσαμε το 2015, ζήσαμε την σκευωρία Novartis, τα βοσκοτόπια, τα τάγματα εφόδου του Ρουβίκωνα, την μαύρη προπαγάνδα της Κουμουνδούρου. Αν η άθλια διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εμπνεύσει τους μαθημένους στην μάχη του καναπέ και του facebook κεντροδεξιούς, τότε η μάχη είναι από τώρα χαμένη. Τσάμπα το παλεύουμε. Και μιλάμε για την ιδεολογική μάχη. Όχι για τις κραυγές για ειδικά δικαστήρια.
Ο συντηρητικός Ευάγγελος Αβέρωφ υπήρξε στα νιάτα του φιλελεύθερος. Ίσως αυτό να έπαιξε ρόλο, ίσως και τελικά να μην έπαιξε. Η ουσία είναι πάντως ότι στις μέρες του η ΝΔ έδωσε ιδιαίτερο βάρος στο θέμα της ιδεολογικής πάλης. Για να μην ξεχνιόμαστε, εκείνη την εποχή έμαθαν οι Έλληνες για πρώτη φορά για τον Χάγιεκ. Ο Ευάγγελος Αβέρωφ, λοιπόν, αυτός ο ευπατρίδης πολιτικός είχε αντιληφθεί πόσο σημαντικό ήταν να θωρακιστούν ιδεολογικά τα στελέχη της ΝΔ. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν γίνει ελάχιστα πράγματα. Ή για την ακρίβεια, έγιναν πολλά βήματα προς τα πίσω. Απόδειξη γι αυτό είναι το ψήφισμα στο Ευρωκοινοβούλιο.
Οι Eυρωβουλευτές της ΝΔ δεν μπόρεσαν να συνταχτούν με την συντριπτική πλειοψηφία των 535 συναδέλφων τους. Συντάχτηκαν με τους 66 που ψήφισαν κατά ή με τους 52 που έριξαν λευκό. Τώρα μπορούν όλοι μαζί οι αρνητές της ιστορίας να συνδιοργανώσουν κοινά δείπνα εργασίας, να φάνε ντολμαδάκια και να συμφωνήσουν όλοι μαζί πόσο αντιδραστική και σκοταδιστική είναι η Ευρώπη και πόσο σφυρηλάτησαν την ενότητα του λαού μας γεγονότα, όπως η πηγάδα του Μελιγαλά...
Συμφιλίωση; Προφανώς! Αλλά αυτό δεν μας στερεί από το δικαίωμα της ιστορικής μνήμης. Κι επιπλέον, οι αριστεροί πιστεύουν ότι έχουν κάθε δικαίωμα να θυμούνται την ήττα στον Γράμμο ή να δημιουργούν μουσεία για εκείνη την περίοδο. Αλλά όσοι θέλουν να τιμήσουν τα θύματα του Μελιγαλά είναι … φασίστες. Εδώ, βέβαια, έχουν ένα μικρό δίκιο! Επειδή η κεντροδεξιά απείχε από αυτές τις εκδηλώσεις και μάλιστα με ένα αίσθημα ενοχής, ο «χώρος» έμεινε κενός. Κι όπως είναι γνωστό η φύση απεχθάνεται τα κενά, με αποτέλεσμα αυτό να καλυφθεί από τους χρυσαυγίτες και λοιπούς ακροδεξιούς.
Επιστροφή στα θρανία! Είναι μία λύση. Να μάθουν οι βουλευτές και τα στελέχη της ΝΔ σε ποιο κόμμα βρίσκονται. Ποιες είναι οι θέσεις του. Ποια είναι η ταυτότητα του χώρου.
Όταν κάποιος βρίσκεται στην τάξεις της κεντροδεξιάς και ψηφίζει ενάντια σε ένα ψήφισμα που έχουν φέρει προς ψήφιση στην Ευρωβουλή οι συντηρητικοί, οι φιλελεύθεροι, οι σοσιαλιστές και οι πράσινοι, τότε ο βουλευτής αυτός βρίσκεται σε λάθος κόμμα και δεν πρόκειται ποτέ να αντιληφθεί και για ποιόν λόγο.
Εκείνοι που απείχαν έχουν μία πιθανότητα κάποια στιγμή να διαιστανθούν τον ιστορικό τους ρόλο. Κάποια στιγμή, ας ελπίσουμε μόνο αυτή να μην είναι στο πολύ μακρινό μέλλον…
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου