Oι εγχώριοι ολιγάρχες που στήριξαν τον Τσίπρα και η νέα κυβέρνηση

Θα πρέπει να νιώσουν ότι στη χώρα υπάρχουν κανόνες και ότι κανείς δεν τους χρωστάει τίποτα, ούτε και οφείλει να τους ρωτάει πού θα πουληθεί τι

Καθώς οι αγορές περιμένουν τα πρώτα φιλικά προς το επιχειρείν και τις επενδύσεις Νομοσχέδια της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη οι εγχώριοι ολιγάρχες οι οποίοι στήριξαν σχεδόν προκλητικά τον Τσίπρα και ευνοήθηκαν από τον πρώην πρωθυπουργό με δουλειές και αποφάσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ έχουν κι αυτοί τα άγχη τους...

Μόλις πριν λίγες μέρες ο Αλέξης Παπαχελάς έγραφε στην Καθημερινή:΄

Οι ολιγάρχες, που αισθάνονται παντοδύναμοι αφού πέρασαν υπέροχα και με μια αριστερή κυβέρνηση στην εξουσία, θα πρέπει να νιώσουν ότι στη χώρα υπάρχουν κανόνες και ότι κανείς δεν τους χρωστάει τίποτα, ούτε και οφείλει να τους ρωτάει πού θα πουληθεί τι. Γι’ αυτό έχουμε θεσμούς, διαδικασίες, διαγωνισμούς, που όταν δεν εφαρμόζονται, καταλήγουμε στον εισαγγελικό ακτιβισμό και ενίοτε στην αναποτελεσματική διωκτική παράνοια.

Ο κ. Μητσοτάκης δεν χρωστάει σε κανέναν ούτε την άνοδό του στην ηγεσία της Ν.Δ. ούτε και τη μετέπειτα πορεία του. Γνωρίζει, από οικογενειακά βιώματα του παρελθόντος, πόσο εφήμερος και δηλητηριώδης μπορεί να γίνει ο εναγκαλισμός με τη διαπλοκή. Γνωρίζει επίσης ότι μέσα από την κρίση αναπτύχθηκε μια νέα, μικρή και μεγάλη επιχειρηματικότητα, που δουλεύει με εξωστρέφεια, με κανόνες, και το μόνο που θέλει από το κράτος είναι να μη βάζει τρικλοποδιές και να είναι προβλέψιμο. Το νέο φιλελεύθερο αφήγημα πρέπει να προστατευθεί, να θωρακιστεί, γιατί η ελληνική κοινωνία είναι εξαντλημένη και καχύποπτη· και το κτήνος του λαϊκισμού θα συνεχίσει να παραμονεύει…

O ίδιος δημοσιογράφος σε παλαιότερο άρθρο του σημείωνε:

Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις, δεν θεωρούμε ότι γερμανικές ή αμερικανικές εταιρείες δεν εμπλέκονται σε σκάνδαλα και λειτουργούν σε έναν αγγελικό κόσμο. Εδώ όμως το πράγμα έχει παρατραβήξει. Το κρατικοδίαιτο κομμάτι του ιδιωτικού τομέα γιγαντώθηκε από τη δεκαετία του 1980 και έχει διαβρώσει το πολιτικό σύστημα, τα μέσα ενημέρωσης, το ίδιο το κράτος. Εμπλέκεται διαρκώς σε ένα σκληρό παιχνίδι εξουσίας, όπου βασικός στόχος είναι να μη φάει κανείς άλλος από την πίτα. Κανείς δεν σκέπτεται ότι ίσως η λύση είναι να μεγαλώσει η πίτα. Ορισμένοι έχουν πετύχει εγγυημένο –από το κράτος– περιθώριο κέρδους. Αλλοι βάζουν «διόδια», έτσι ώστε να μην μπορεί κανείς ξένος ή εγχώριος παίκτης να μπει στην αγορά. Η μέρα αλλά και η «νύχτα» στην αγορά καθορίζονται από παράγοντες που βλέπουν τους πολιτικούς ως περαστικούς ή αναλώσιμους. Εκβιασμοί, «δολοφονίες χαρακτήρων», όλα μέσα στο παιχνίδι. Οι εποπτικοί μηχανισμοί συχνά κοιμούνται. Κάποιοι δικαστές προσπαθούν.

Οι αφελείς ξένοι θεωρούσαν ότι με τα μνημόνια όλα αυτά θα άλλαζαν. Εδώ όμως είναι Ελλάδα και οι κοτζαμπάσηδες κερδίζουν πολλές μεγάλες μάχες από την ίδρυση του ελληνικού κράτους και μετά.

Οι έξω βαρέθηκαν και αποφάσισαν εδώ και καιρό ότι η χώρα είναι μη μεταρρυθμίσιμη. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να κάνουν τις δουλειές τους, με βαθύτατα ελληνικό τρόπο, και να εισπράττουν τα τοκοχρεoλύσια. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πουλήσει πολύ έξυπνα το αφήγημα πως θα τα ξερίζωνε όλα τα άρρωστα φαινόμενα του παρελθόντος, αλλά, με ορισμένες εξαιρέσεις, η κατάσταση μάλλον αγριεύει και μεγάλο μέρος του ιδιωτικού τομέα προσομοιάζει ταχύτατα σε μη ευρωπαϊκά πρότυπα. Οσοι λειτουργούν με κανόνες και αξίες παλεύουν κάθε μέρα έχοντας την αγωνία τι θα τους ξημερώσει. Ορισμένοι φεύγουν.

Οι πολίτες έχουν σκύψει το κεφάλι και προσπαθούν και αυτοί, κουρασμένοι και απογοητευμένοι, να επιβιώσουν.

Οι επισημάνσεις του Αλέξη Παπαχελά για τους εγχώριους κοτσαμπάσηδες-ολιγάρχεςοι οποίοι παραμένουν πανίσχυροι μετά από 10 χρόνια μνηνμόνια είναι καίριες μια και θα τις βρει μπροστά της η νέα κυβέρνηση. Είναι νωπές οι μνήμες της βουλιμίας με την οποία οι εγχώριοι ολιγάρχες από ένα σημείο κι έπειτα στήριξαν τον Τσίπρα και δεν είχαν ίχνος αιδώ να υποδυθούν τα μεταφερόμενα μπουλούκια στα κατά καιρούς “επενδυτικά” ταξίδια του πρώην πρωθυπουργού.

Οι εγχώριοι ολιγάρχες που το 2009 είχαν βρεθεί και στο στόχαστρο του Σόιμπλε φροντίζουν στην διάρκεια της μεταπολίτευσης να κρατάνε έξω από την Κολομβία των Βαλκανίων τους ξένους επενδυτές μια και ελέγχουν απόλυτα τα κατά καιρούς γκουβέρνα.

Ετσι υπουργοί όπως ο Κωστής Χατζηδάκης και ο Αδωνις Γεωργιάδης για παράδειγμα στα καυτά μέτωπα της Ενέργειας και των ιδιωτικοποιήσεων θα πρέπει να αφήσουν στο σκοτεινό παρελθόν τις χυδαίες “διευκολύνσεις” προκατόχων τους σε φίλια επιχειρηματικά συμφέροντα που οδηγήθηκαν στη Δικαιοσύνη με κάποιες δίκες νε διεξάγονται μετά από δεκαετίες (πολύ πρόσφατα) αλλά όσα ακούστηκαν να είναι ενδεικτικά της “ποιότητας” των εγχώριων βαρόνων που πάνε πάντα με όποιον κερδάει.

Οι επόμενοι 3 μήνες θα αποκαλύψουν τις προθέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη απέναντι στο πελατειακό κράτος των ολιγαρχών.

Αλλωστε κάποιοι απ΄αυτούς όπως ο Σωκράτης Κόκκαλης δεν δίστασαν να στηρίξουν ανοιχτά τον Σύριζα και τον Τσίπρα σε τέτοιο βαθμό που τα μέλη της οικογένειάς τους (βλέπε Πέτρος Κόκκαλης) τρύπωσαν και στο κόμμα του Σύριζα χωρίς να κρατάνε τα προσχήματα.

Κουρδιστό Πορτοκάλι