«Αυτά γίνονται κάθε μέρα» μου είπε φουρκισμένος, «απλώς δεν μπορούμε όλοι να έχουμε δικηγόρο τον Κούγια και τον Δημητρακόπουλο. Εμένα μου ήρθε πρόστιμο από τον ΕΦΚΑ για ασφαλιστική παράβαση που δήθεν έκανα το 2012, σε εταιρεία της οποίας η έναρξη έγινε τον Σεπτέμβρη του 2013».
Ήταν έξαλλος.
Όπως μου εξήγησε πετώντας σάλια εδώ κι εκεί απ’ τα νεύρα του, όχι μόνο του έβαλαν πρόστιμο σε εταιρεία που δεν υπήρχε ακόμα, αλλά και όταν πήγε στον ΕΦΚΑ να διαμαρτυρηθεί κρατώντας όλες τις αποδείξεις, αναγνώρισαν μεν ότι υπήρξε λάθος αλλά...
τον παρέπεμψαν στην Τοπική Διοικητική Επιτροπή που θα συνεδριάσει μετά τις γιορτές. Ως τότε βεβαίως δεν θα έχει ασφαλιστική ενημερότητα, οπότε δεν θα μπορεί να εισπράξει από τους δήμους με τους οποίους συναλλάσσεται. Θα δυσκολευτεί πολύ να δώσει το δώρο στους εργαζόμενους του, πράγμα που ως γνωστόν είναι ποινικό αδίκημα.
Βεβαίως μπορεί να κάνει ρύθμιση στο πρόστιμο, να πληρώσει ένα μέρος του, να αρχίσει να πληρώνει και τις δόσεις κι αν δικαιωθεί από την Επιτροπή να συμψηφιστούν αυτά που έδωσε με μελλοντικές οφειλές του στον ΕΦΚΑ. «Δεν θέλω ρε να πληρώσω για λάθος δικός τους, καταλαβαίνεις;» φώναζε. Μπορεί επίσης να πάει στον δήμο να εισπράξει και να παρακρατηθεί στην πηγή υπέρ ΕΦΚΑ όλο το ποσό του προστίμου, που πάλι θα συμψηφιστεί μελλοντικά αν δικαιωθεί. «Δεν θέλω ρε, ούτε να πληρώσω όλο το πρόστιμο, ούτε να δουν οι πελάτες ότι χρωστάω στον ΕΦΚΑ διότι θα με θεωρήσουν αφερέγγυο» συνέχισε να φωνάζει.
Ψιλά γράμματα για το κράτος όλα αυτά. Και η φερεγγυότητα κάποιου μικρομεσαίου απέναντι στους πελάτες του και η πιθανότητα να κάνει ο ανθρωπάκος πρωτοχρονιά στο κρατητήριο επειδή δεν πλήρωσε δώρο. Τον ένιωσα τον καημένο, διότι ξέρω τι αγώνα κάνει κάθε μέρα για να επιβιώσει. Κατάλαβα όμως και κάτι άλλο: Ότι δεν ρίχνει την ευθύνη στην διοίκηση γενικώς ή στον συγκεκριμένο υπάλληλο που έκανε το λάθος ειδικώς, αλλά στην κυβέρνηση. Αν και δεν είμαι διόλου φιλοκυβερνητικός, θεώρησα υποχρέωση μου να παρατηρήσω ότι δεν φταίει ο Τσίπρας για μια γκάφα υπαλλήλου σ’ ένα υποκατάστημα του ΕΦΚΑ. Αντέδρασε άμεσα και οργισμένα:
«Φταίει και παραφταίει» μου φώναξε.
«Πρώτον διότι δεν είναι πια καινούριοι, έχουν τέσσερα χρόνια στην εξουσία. Πόσα χρόνια δηλαδή χρειάζονται για να φτιάξουν κάτι, δεκατέσσερα;
Δεύτερον διότι αποδεικνύονται εξίσου ανίκανοι στα μικρά, όπως και στα μεγάλα. Μας φλόμωσαν με οράματα κι είναι ανήμποροι να χωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρα.
Τρίτον διότι έχουν δημιουργήσει ένα πλέγμα προστασίας απέναντι στο δημόσιο, που αποθρασύνει όσους υπαλλήλους είναι τεμπέληδες και αδιάφοροι.
Και τέλος πάντων βρε αδερφέ, βαρέθηκα να είμαι ο μαλάκας της παρέας, επειδή δεν έπιασα κάποτε έναν βουλευτή να με διορίσει, αλλά είπα να κάνω δική μου δουλειά.»
Είχε τα δίκια του ο ανθρωπάκος…
Του Δημήτρη Καμπουράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου