Με αντικείμενο τις ευρωεκλογές συνέρχεται τυπικά σήμερα η Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτως ή άλλως αυτό αποτελεί δευτερεύον θέμα, όπως και για όλα τα κόμματα άλλωστε, κρίνοντας από τους υποψηφίους που επιλέγουν. Δεν εννοούμε φυσικά ότι είναι όλοι μη κατάλληλοι, αλλά ότι στην επιλογή τους άλλα κριτήρια πρυτανεύουν, τα οποία εκκινούν από σκοπιμότητες της εσωτερικής πολιτικής σκηνής. Η ενδεχόμενη τεχνοκρατική τους επάρκεια για ανταπόκριση...
στον ρόλο τους, αποτελεί απλώς παρεμπίπτον στοιχείο.
Η μεγάλη αγωνία που διακατέχει το κυβερνών κόμμα είναι η έλλειψη υποψηφίων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ειδικά στις περιφέρειες και τους μεγάλους εμβληματικούς δήμους, με αποτέλεσμα να προσκολλάται στους υποψηφίους του ΚΙΝΑΛ (δηλ. του ΠΑΣΟΚ). Το γεγονός ότι εκ των υστέρων θα βγει με θριαμβευτικούς τόνους και θα οικειοποιηθεί την νίκην όσων εξ αυτών νικήσουν, είναι ίδιον της πρακτικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Δύο παρατηρήσεις:
Πρώτη: Η έλλειψη αυτοδιοικητικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, παρότι έγινε κυβέρνηση, καταδεικνύει την έλλειψη οργανικής του σύνδεσης με τον λαό.
Μπορεί αυτό να συμβεί αύριο, στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, αλλά προσώρας δεν συμβαίνει. Δεν το καταλογίζουμε ως ενδεικτικό αποτυχίας. Θεωρούμε το θέμα βαθύτερο.
Καταδεικνύεται ότι τα δύο κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν ευκολία στην εξεύρεση υποψηφίων γιατί έχουν μακρόχρονες ρίζες στην κοινωνία. Πήγασαν μέσα από τα δύο ιστορικά ρεύματα, με υπεραιωνόβια διάρκεια ζωής: Την Δεξιά και το Κέντρο, σε όλες τους τις παραλλαγές και τις κατά καιρούς εκφάνσεις τους. Το τρίτο ιστορικό ρεύμα ήταν το κομμουνιστικό, αλλά αυτό ήδη διαθέτει διαχρονικό και αναλλοίωτο εκπρόσωπο: το ΚΚΕ.
Δεύτερη παρατήρηση: Τα πεπραγμένα των Συριζαϊκών αρχόντων στην Τ.Α. είναι κατώτερα προσδοκιών.
Δεν αναφερόμαστε στο εύκολο, στους πνιγμένους της Μάνδρας και τους καμένους του Ματιού. Και αυτά να μην υπήρχαν, το ερώτημα που ορθώνεται είναι κατά πόσο δικαίωσαν την περίφημη φράση της Περιφερειάρχου κας Δούρου, ότι αλλιώς μαζεύει τα σκουπίδια ένας αριστερός δήμαρχος και αλλιώς ένας δεξιός;
Φευ δεν το είδαμε. Οι διαφορές δημάρχων και περιφερειαρχών, έγκεινται στην ικανότητα του διοικείν και προγραμματίζειν, στη φαντασία και εργατικότητά τους, και όχι στις πολιτικές τους αναφορές.
Παρεμπιπτόντως, η επιλογή της κας Δούρου ως εκ νέου υποψήφιας για την περιφέρεια, εξυπηρετεί τον Πρωθυπουργό στα μελλοντικά του σχέδια. Η διαφαινόμενη ήττα της εκτοπίζει και έναν μελλοντικό αντίπαλό του για την προεδρία του κόμματος.
Πολλοί χαρακτηρίζουν τον κ. Τσίπρα εξπέρ της τακτικής (ήταν όταν ο κόσμος πίστευε στα κρυμμένα λεφτόδεντρα), αλλά εν τη κομπορρημοσύνη του αποδυνάμωσε ήδη την όποια υποψηφιότητα στον δήμο Αθήνας.
Με τη ρήση του ότι θα βάλει άνθρωπο που δεν ξέρει να χάνει, τοποθέτησε τόσο ψηλά τον πήχη που μάλλον θα περάσει από κάτω.
Παράλληλα το σύστημά του, που τόσο κλειστό είναι στους δημοσιογράφους (και δη στους αντιπολιτευόμενους, όσο κανένα κόμμα στο παρελθόν), άρχισε να διαρρέει ότι ψάχνει γυναίκα με γνωστό όνομα και «κινηματικά» χαρακτηριστικά. Ως τώρα το ρεπορτάζ λέει ότι έχει εισπράξει αρνήσεις.
Έτσι έχει ήδη αποδυναμώσει τις άλλες φημολογούμενες υποψηφιότητες, αυτές του Νάσου Ηλιόπουλου ή του Δημήτρη Τζανακόπουλου. Μπορεί οι προαναφερόμενοι ως πρόσωπα να μην αξίζουν υποτίμησης, αλλά πλέον, εάν δεν βρεθεί το γνωστό πρόσωπο που «δεν ξέρει να χάνει», θα φανούν ως λύση ανάγκης ( «από τα ολότελα…»).
Πάντως στη Θεσσαλονίκη η υποψήφια κ. Νοτοπούλου, μοιάζει λύση ανάγκης, καθώς δεν είναι κάποιο εμβληματικό πρόσωπο που στο πρόσωπό της θα συγκεραζόταν η Κεντροαριτερά, όπως ανεξήγητα πρότεινε ο Γιάννης Μπουτάρης! (και εισέπραξε την παγερή αδιαφορία ΚΙΝΑΛ και Ποταμιού, και τον θυμό στελεχών της δικής του παράταξης, που ένιωσαν «καπελωμένοι».
Επιλογή ανάγκης είναι και ο Πειραιάς στο πρόσωπο του κ. Μπελαβίλα, ο οποίος έδειξε ήδη πως θα μαζεύει τα σκουπίδια, διαμηνύοντας πως στόχος του είναι να φύγει η «ολιγαρχική γάγγραινα από τον Πειραιά», φωτογραφίζοντας τον κ. Μαρινάκη. Θα έχει ενδιαφέρον η άποψη επ΄ αυτού της κας Δούρου που με «τυχαίες συναντήσεις σε ταβέρνα» και δημοσιοποίησή τους, βοηθήθηκε αρκετά, στις προηγούμενε εκλογές, από τη «γάγγραινα».
Όσο για τις περιφέρειες, στον καιρό της ανόδου του κατέκτησε 7 από τις 13. Έκτοτε δεν έχει αναδείξει κάποιο νικηφόρο πρόσωπο, και ελπίζει στους ΠΑΣΟΚους Στ. Αρναουτάκη στην Κρήτη και Απ. Κατσιφάρα στη Δυτική Ελλάδα, όπως και στον Δεξιό Θοδ. Καρυπίδη στη Δυτική Μακεδονία, για να ανεμίσει - δανεικές - σημαίες νίκης. Αν πάρει κάποια άλλη πλέον των 7 του ‘15, όντως θα είναι νίκη.
Υ.Γ.:
Άτοπο είναι που θίχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ επειδή είπε ο Μητσοτάκης ότι κάποιοι έκαναν καριέρα μέσα από καταλήψεις. Αφενός οι καταλήψεις αφεαυτές δεν είναι - κατά τη γνώμη μας - κακές, κρίνονται από τους στόχους τους. Αφετέρου ο κόσμος το ‘χει τούμπανο…
Του Γιάννη Σιδέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου