Δύο είναι οι πιθανοί μας δρόμοι! Ή θα πετύχει ο Κυριάκος και θα κατορθώσει να δώσει στη χώρα μία νέα κατεύθυνση ή θα οδηγηθούμε στον δρόμο της δραχμής και σε μεγάλες περιπέτειες.
Τα περιθώρια του Κυριάκου είναι εξαιρετικά μικρά. Θα περπατήσει σε έναν ναρκοθετημένο δρόμο και με την Ευρώπη να βαριέται πλέον αφόρητα να ασχοληθεί με την περίπτωσή μας.
Που βρισκόμαστε; Λίγα μέτρα πριν διαπιστώσουμε ότι ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός...
έχει ως τελικό του προορισμό τα βράχια. Ακούγεται πολύ καλά στα αφτιά ενός συνταξιούχου ότι θα του επιστραφούν και μάλιστα αναδρομικά τα χρήματα που του έκοψαν, αλλά αυτό σημαίνει κάτι περισσότερο από 9 δισεκατομμύρια ευρώ. Από 3 ΕΝΦΙΑ. Είναι εξαιρετική ιδέα να αυξηθούν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων και ακόμη καλύτερη οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι να παίρνουν όσα και οι Γερμανοί. Αλλά αυτό σημαίνει ακόμη περισσότερες κρατικές δαπάνες.
Στο μεταξύ υπάρχει ένας ιδιωτικός τομέας ο οποίος στενάζει. Πληρώνει φόρους, δεν έχει χρηματοδότηση, αντιμετωπίζει την γραφειοκρατία και την εχθρότητα του κράτους. Είναι ο ιδιωτικός τομέας που εργάζεται και παράγει, για να μπορεί ο κ. Τσίπρας να μοιράζει υποσχέσεις.
Η Οικονομία δεν αντέχει τις παροχές. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο! Το μοντέλο «φορολογώ άγρια τα εισοδήματα άνω των 25.000 ευρώ για να τα μοιράσω στους υπόλοιπους» φτάνει στα όρια της δοκιμασίας του. Όχι μόνο γιατί είναι εξωφρενικό να θεωρεί κανείς «πλούσιο» κάποιον με εισόδημα της τάξης των 25.000 ή ακόμη και των 70.000 ευρώ, αλλά και διότι η ιερή αγελάδα, ο Έλληνας φορολογούμενος, κινδυνεύει να πεθάνει από εξάντληση.
Το πλέον σημαντικό, όμως, είναι ότι η Ελλάδα θεωρείται τοξική περιοχή για τους επενδυτές. Και το μεγάλο ερώτημα είναι πως η χώρα θα μπορέσει να αυξήσει ρυθμούς ανάπτυξης χωρίς επενδύσεις. Είναι αδύνατον! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ακόμη και οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα αναζητούν ευκαιρίες διαφυγής! Αν σε αυτά συνυπολογίσουμε την κακή κατάσταση εταιρειών όπως η ΔΕΗ και την αδυναμία του τραπεζικού συστήματος να υποστηρίξει μία ουσιαστική αναπτυξιακή προσπάθεια (αν και εφόσον εμφανιζόντουσαν επενδυτές), τότε έχουμε μία πλήρη εικόνα για το τι μπορεί να μας επιφυλάσσει το μέλλον.
Ο Κυριάκος καλείται να πετύχει μία ευρεία εκλογική νίκη που θα καθιστά αναμφισβήτητη την βούληση του ελληνικού λαού, ότι θέλει να προχωρήσουν οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Και ταυτόχρονα να κοπεί με αυτό τον τρόπο ο βήχας σε διάφορους πολιτικούς κύκλους που αναζητούν την επιβίωσή τους μέσα από φαντασιακές καταστάσεις με Μινώταυρους και δράκους.
Η εκλογική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και των δυνάμεων που μάχονται των λαϊκισμό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είναι αρκετή! Πρέπει η χώρα να αλλάξει πορεία. Άμεσα. Πρέπει να πετύχουν οι πολιτικές της νέας κυβέρνησης. Κι αυτό δεν εξαρτάται μόνο από την ίδια. Έχει σχέση με το πόσο ωρίμασε ο ίδιος ο ελληνικός λαός και ποιες θα είναι οι διεθνείς συνθήκες. Μία ισχυρή Ευρωζώνη δημιουργεί άλλες συνθήκες για την Ελλάδα από εκείνες που δημιουργεί μία Ευρώπη των δυο ή των περισσοτέρων ταχυτήτων.
Η επόμενη κυβέρνηση είναι καταδικασμένη να πετύχει. Πάση θυσία! Επειδή η επόμενη στάση είναι εκείνη στο… νομισματοκοπείο. Αν η Ελλάδα δεν μπορέσει να αντιμετωπίσει τα υπαρξιακά της προβλήματα, θα πρέπει να βρει χαρτί για να τυπώσει νέο νόμισμα. Θα είναι ο μόνος τρόπος για να ικανοποιήσει τους συνταξιούχους και τους δημοσίους υπαλλήλους. Θα τους δίδει χαρτονομίσματα, αφού δεν θα είναι σε θέση να τους προσφέρει κάτι άλλο! Ευρώ, πάντως, δεν θα υπάρχουν. Όχι στην αφθονία που θα έπρεπε για να ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματα.
Η Ευρώπη δεν θα δώσει τέταρτο μνημόνιο. Δεν θα προσφέρει ένα μεγάλο δάνειο στην Ελλάδα. Μια τέτοια συμφωνία δεν θα περνούσε από τα Κοινοβούλια. Και δεν βλέπουν και τον λόγο. Τα παλαιά τους δάνεια είναι εξασφαλισμένα με την κρατική περιουσία που τους έδωσε στο πιάτο ο Αλέξης Τσίπρας και η χώρα θα βρίσκεται υπό διαρκή εποπτεία, άρα και πολιτικό έλεγχο, για τις επόμενες δεκαετίες. Οι ξένοι πήραν αυτά που ήθελαν να πάρουν, οπότε δεν έχουν τον παραμικρό λόγο να ιδρώσουν άλλο για την Ελλάδα.
Η δραχμή δεν θα έρθει ως επιλογή. Θα είναι η μόνη διέξοδος μιας χώρας που θα αποδείξει με κάθε τρόπο ότι δεν θέλει να ανήκει στην Δύση.
Θα είναι η απόφαση μιας χώρας που θα υιοθετήσει τις λογικές Φλαμπουράρη, ότι τα χρήματα είναι… αέρας! Μόνο που δεν είναι αέρας. Τα ευρώ δεν είναι αέρας. Ένα οποιοδήποτε χαρτονόμισμα, όπως αυτά που χρησιμοποιούνται στην monopoly είναι «αέρας» και μάλιστα κοπανιστός.
Αυτό θα είναι το επόμενο οδυνηρό μάθημα. Μόνο που δεν θα ξέρουμε αν θα υπάρχει χώρα για να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με την φιλοσοφική διάσταση του θέματος…
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου