Κατ’ αρχήν εκλογές τώρα αποκλείονται.
Ακόμα κι αν φύγουν οι ΑΝΕΛ απ’ τα υπουργεία, η κυβέρνηση θα έχει την δεδηλωμένη με τις ψήφους τους. Και μη μου λέτε πως δεν γίνονται αυτά, διότι όλα τα ‘χουμε δει με τον Αλέξη, θα το δούμε κι αυτό.
Ο Καμένος μάλλον...
θ’ αφήσει τους υπουργικούς θώκους με αφορμή το Μακεδονικό. Ο Τσίπρας έχει μετρήσει το κόστος που θα ‘χει με μια υπογραφή του στο θέμα, όμως δέχεται τόσο σφοδρές πιέσεις από τους Γερμανούς και τους Αμερικάνους, που φαίνεται να το ‘χει πάρει απόφαση να συμφωνήσει με τον Ζάεφ και γαία πυρί μειχθήτω. Ίσως φοβάται πως αν δεν υπογράψει, οι εταίροι θα του κάνουν ζημιά στα οικονομικά ζητήματα, ενώ αντιθέτως ελπίζει ότι μια συμφωνία με τους Σκοπιανούς θα του επιτρέψει να ζητήσει οικονομικά ανταλλάγματα που θα μπορέσει να ‘’πουλήσει’’ στο εσωτερικό ακροατήριο.
Αν υπάρξει συμφωνία, δεν θα φύγει μόνο ο Πάνος απ’ τα υπουργεία, αλλά και ο Σταύρος από το Κίνημα Αλλαγής. Καθ’ ότι ο Σταύρος θα ψηφίσει την συμφωνία, ενώ η Φώφη θα βρει μια αφορμή να την καταψηφίσει. Απλώς ο Πάνος θα φύγει οικειοθελώς, ενώ τον Σταύρο θα τον φύγουν. Και ο μεν Πάνος θα συνεχίσει να στηρίζει την κυβέρνηση, ο δε Σταύρος (που δεν θέλει και δεν σκοπεύει να μπει στην κυβέρνηση) θα βάλει πλώρη για άλλο πόστο με την διακριτική στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Αλέξης, αν διατηρεί ακόμα κάποια ψήγματα λογικής, θα κάνει εκλογές Οκτώβριο με Νοέμβριο. Αφού μας βγάλει (λέμε τώρα) απ’ το μνημόνιο και πριν οι παλιοί συνταξιούχοι πάνε στα ΑΤΜ για να δουν τις συντάξεις τους κουτσουρεμένες κατά 180-250 ευρώ. Κοντολογίς, εκλογές δεν θα κάνει το Μακεδονικό, θα κάνει η προσωπική διαφορά στις συντάξεις. Το αφορολόγητο δεν θα παίξει ρόλο ακόμα κι αν έρθει νωρίτερα κατ’ απαίτηση του ΔΝΤ, διότι στις τσέπες μας θα το καταλάβουμε με τις φορολογικές δηλώσεις που θα καταθέσουμε το 2020. Αυτό θα το φάει κατακέφαλα ο Κυριάκος.
Η παράφρων μεταβλητή σ’ όλα τούτα είναι τα ελληνοτουρκικά. Εκεί κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τίποτα, αλλά ακόμα κι αν θα έχουμε άσχημες εξελίξεις δεν βλέπω πως αυτές μπορούν να κατευθυνθούν στην ενίσχυση του Τσίπρα. Σε κάθε περίπτωση, κανένας δεν εύχεται επιδείνωση της κατάστασης στο Αιγαίο και στον Έβρο, διότι δεν είναι προς όφελος κανενός Έλληνα ανεξαρτήτως πολιτικών επιδράσεων της επιδείνωσης αυτής στο εσωτερικό μας σκηνικό.
Τελικά, μέσα σ’ όλη της την πολυπλοκότητα, η πολιτική είναι ζήτημα απλής λογικής.
Όλα τα κόμματα και οι αρχηγοί κάνουν τον μπακαλίστικο υπολογισμό «τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, έξι το λαδόξυδο» και προχωρούν με βάση αυτόν.
Ο Τσίπρας ήδη κάνει διαχείριση ήττας για να εξασφαλίσει την μετεκλογική του επιβίωση στο παιχνίδι.
Η διαχείριση αυτή θα του υποδείξει τον χρόνο των εκλογών, θα αποφασίσει δηλαδή όχι με βάση το πότε θα διεκδικήσει την νίκη, αλλά με βάση το πότε θα έχει τις λιγότερες απώλειες.
Ο Κυριάκος προσπαθεί να διευρύνει την νίκη του και να φέρει το εσωτερικό της ΝΔ στα μέτρα του για να μπορεί ως πρωθυπουργός να κυβερνήσει με τον τρόπο που θέλει.
Αυτό θα τον οδηγήσει υποχρεωτικά σε κινήσεις που θα τον απομακρύνουν (πρακτικά και ψυχολογικά) απ’ τους βαρόνους της ΝΔ.
Ο Αλέξης βάζει κάτω ημερομηνίες και μετρά την μικρότερη ήττα, ο Κυριάκος βάζει κάτω καταλόγους με πρόσωπα και σκέφτεται ήδη την μεθεπόμενη μέρα.
Στο ενδιάμεσο, όλοι οι υπόλοιποι περιμένουν να δουν τι θ’ αποφασίσουν αυτοί οι δυο.
Του Δημήτρη Καμπουράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου