Είναι ιστορία αίματος και το αίμα έχει μνήμη.
Σήμερα στη Θεσσαλονίκη διοργανώνεται ένα συλλαλητήριο για τη Μακεδονία.
Οργανώθηκε εντελώς στα απρόσμενα μέσω Facebook, like στο like, από το «μακάρι να γίνει», στο «ναι να το κάνουμε» και στο «ναι θα είμαι κι εγώ εκεί»...
Οργανώθηκε από άτομα εκτός Κεντρικής Πολιτικής Σκηνής, των οποίων η οργανωτική δυνατότητα και η πολιτική εμβέλεια, δεν ξεπερνούσε το επίπεδο συνοικίας, και αν! Παράλληλα οι ομιλητές που εκλήθησαν δεν είναι πανελλήνιας αναγνωρισιμότητας. Οι πιο γνωστοί ο Φραγκούλης Φραγκος, Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ και ο στρατηγικός Σύμβουλος (σαφώς όχι επιπέδου… Καρανίκα) Νίκος Λιγερός, γνωστός ευρύτερα για την ειδίκευσή του σε θέματα ΑΟΖ.
Δεν υπάρχουν ενδείξεις για την επιτυχία ή όχι της προσπάθειας. Οι πρώτες ενδείξεις ήταν ότι βρίσκει ανταπόκριση και όχι μόνο τη Βόρεια Ελλάδα.
Μια εύκολη ερμηνεία αποδίδει την ανταπόκριση του κόσμου ως αντίδρασή του και στην πιεστική επιβολή της Τρόικας. Ότι λέει «ως εδώ», έστω και δια αυτού του τρόπου!
Αυτή η ένδειξη ενδεχόμενης επιτυχίας ενεργοποίησε αντανακλαστικά τις «ελαφρές ταξιαρχίες» αριστερών και φιλελεύθερων διεθνιστών στα social media, που άρχισαν σκληρή και χλευαστική επίθεση, χρίζοντας τον απλό κόσμο που θα παραβρεθεί από εθνική ευαισθησία, ως εθνικιστές και φασίστες.
Και όμως αυτή η εκδήλωση, που ξεκίνησε περιθωριακά χωρίς επεξεργασμένο σχέδιο, ενδέχεται να διαμορφώσει το πολιτικό σκηνικό. Τονίζουμε «ενδέχεται», γιατί Λυδία Λίθος θα είναι το μέγεθος του κόσμου που θα συγκεντρωθεί σήμερα. Εάν είναι λίγος θα παραμείνει στη χορεία του γραφικού (η ενοικίαση περί των 380 πούλμαν που αποδίδονται σε χορηγία ποδοφαιρικού μεγαλοπαράγοντα, δεν σημαίνει και ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό ατόμων). Το πολιτικό σκηνικό, και κυρίως η κυβέρνηση, θα αναπνεύσει, οι εντεταλμένοι στα social media θα στήσουν πάρτι ειρωνευόμενοι τους «Μακεδονομάχους», και η μετριοπαθής κοινή γνώμη θα αποφανθεί: εμετρήθησαν, εζυγίσθησαν και ευρέθησαν ελλιπείς.
Αν όμως συμμετάσχει ικανός αριθμός πολιτών, τότε δημιουργείται μία νέα μεταβλητή στο πολιτικό σκηνικό, που επηρεάζει πρωτίστως την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση, και δευτερευόντως τα υπόλοιπα κόμματα.
Η ύπαρξη μεγάλου πλήθους θα αποκρούσει τα σχέδια της κυβέρνησης να λυθεί όπως όπως το Μακεδονικό. Γιατί ναι μεν η κυβέρνηση είναι – ανεπεξέργαστα – διεθνιστική, αλλά μια λύση που θα προσκρούει στο γενικό αίσθημα ενέχει πολιτικό κόστος, και η εξουσία χρειάζεται τα ψηφαλάκια, αλλιώς δεν είναι εξουσία. Παράλληλα δημιουργεί ευμενές πεδίο για να αναζωπυρωθούν σκέψεις περί δημιουργίας «πατριωτικού» κόμματος στις δεξιές παρυφές της ΝΔ. Το Μακεδονικό αποτελεί χρυσή ευκαιρία να αποτελέσει τη δημιουργό μήτρα ενός τέτοιου κόμματος. Φυσικά χρηματοδότηση άπλετη θα υπάρξει. Αλλωστε το κόμμα θα στοιχηθεί με την αειθαλή πλάνη του γένους περί προστατευτική αγκάλης του ομόθρησκου ξανθού γένους.
Η κυβέρνηση ως κόμμα ποτέ δεν έθετε στις προτεραιότητές της το Μακεδονικό. Όπως άλλωστε και οι κοσμοπολίτες φιλελεύθεροι, και ένιοι εκσυγχρονιστές σοσιαλδημοκράτες. Το θεωρούσαν κατάλοιπο αλλοτινών καιρών, με το οποίο συγκινούνταν μόνο τα καθυστερημένα τμήματα της κοινωνίας, αυτά που από μορφωτική έλλειψη δεν μπορούσαν να συμβαδίσουν με τους μοντέρνους καιρούς: Ητοι οι ακροδεξιοί, οι κίβδηλοι επαγγελματίες του πατριωτισμού, το παπαδαριό, οι θρησκόληπτοι οπαδοί του, οι ονειροβάτες των παλιών μεγαλείων του έθνους, οι μαρμαρωμένοι στους καιρούς του μαρμαρωμένου βασιλιά, και όλος αυτός ο κοινωνικός χώρος που ξεκινάει από τη Χ.Α και φτάνει στους προσκυνητές του κάστανου του Παίσιου.
Αν είναι μόνο αυτοί θα το δείξει η σημερινή μέρα.
Ο Πρωθυπουργός καλύπτει τον Πάνο
Ο Πρωθυπουργός σε συνέντευξή του στο «Εθνος» ξεπερνάει την προηγούμενη θέση του (παλιά μου τέχνη κόσκινο) για αναγνώριση των Σκοπίων ως Μακεδονία και τονίζει ότι «δεν είναι παράλογο να εμπεριέχεται ο όρος «Μακεδονία» σε μία σύνθετη ονομασία, είτε με γεωγραφικό είτε με χρονικό προσδιορισμό, έναντι όλων». Για τον πρωθυπουργό βέβαια δεν είναι και παράλογο να θεωρούν οι Σκοπιανοί εαυτούς «ως μοναδικούς απογόνους» του Αλέξανδρου. Τους ζήτησε προσφάτως να αναγνωρίσουν και σε μας το κάτι τις στην κληρονομιά, και οι Σκοπιανοί εν μεγαθυμία το αποδέχτηκαν. Εντάξει, έχετε κι εσείς λαμβάνειν.
Υποτίθεται το Σκοπιανό είναι ένα θέμα που απαιτεί εθνική συναίνεση. Κατά πόσο η πολιτική κουλτούρα του κ. Τσίπρα οδηγεί σε αυτή, καταδεικνύεται από την επόμενη ρήση του «Αν υπάρξει ευκαιρία λύσης που θα αναιρεί αυτά τα αρνητικά δεδομένα που μας φόρτωσαν το 1992…». Που μας φόρτωσαν… ο Πρωθυπουργός έχει γεννηθεί μόνο για να καταγγέλλει, όχι για να δρα συνθετικά και δημιουργικά.
Την ίδια στιγμή πάντως επιδαψιλεύει προτερήματα στον συγκυβερνήτη, σύντροφο Πάνο, για τον διευκολύνει στην επερχόμενη κυβίστηση από τα ηρωικά Όχι στο Μακεδονία όσο και στα Δημοψηφίσματα που ζήτησε: «Ο Πάνος έχει επίγνωση του προβλήματος, και είναι ένας έντιμος και πατριώτης πολιτικός. Έχει επιφυλάξεις και τις έχει εκφράσει στο κυβερνητικό συμβούλιο».
Δηλαδή το όχι σε σύνθετο με Μακεδονία και το ναι σε Δημοψήφισμα για να αποφασίσει ο λαός, ο προπολεμικός χάρτης της Γιουγκοσλαβίας με το όνομα Βαρντάρσκα, στα ελληνικά του κ. Τσίπρα μεταφράζονται ως «επιφυλάξεις»!
Αυτά προς το παρόν, εν αναμονή του συλλαλητηρίου που μπορεί να κρίνει πολλά ή τίποτα, τόσο στο θέμα του ονόματος όσο και στο πολιτικό σκηνικό.
Του Γιάννη Σιδέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου