Για πέντε χρόνια πριν καταλάβει την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ ζωγράφιζε μια ελληνική κοινωνία από εμπόρους που κατεστραμμένοι αυτοκτονούν, παιδάκια που λιποθυμάνε από ασιτία και άστεγους που ψάχνουν στους κάδους για φαΐ. Υπήρχαν αλλά ήταν οι εξαιρέσεις. Ο κανόνας ήταν μια κοινωνία που συνηθισμένη σε ένα τρόπο ζωής που η κρίση είχε καταργήσει αθόρυβα κατέρρεε.
Οι οικογένειες αρχικά έκοβαν τα ρούχα και τις εξόδους, αργότερα μείωναν τις αγορές στα σούπερ μάρκετ και καταργούσαν την θέρμανση. Μέχρι σταδιακά σχεδόν χωρίς να γίνει...
αντιληπτό στο μάτι, το ένα τρίτο να περάσει σε μια ζωή με υλικές και κοινωνικές στερήσεις. Το 30% των Ελλήνων που καταγράφηκε στις μετρήσεις της Εurostat. Ένα ποσοστό που φέρνει την Ελλάδα δύο θέσεις πάνω από τον πάτο της ευρωπαϊκής κατάταξης, με μόνο την Βουλγαρία και την Ρουμανία σε χειρότερη θέση.
Το γιατί δεν είναι δύσκολο να αναλυθεί. Τον Ιανουάριο του 2015 η μόνη στρατηγική που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν της μεταχρονολογημένης επιταγής και του εκβιασμού της νύχτας. Η πρώτη υπογραμμένη από τον Γιάννη Βαρουφάκη όταν στο protagon είχε γράψει ότι και να ρίξουμε κανόνι στις αγορές δεν πειράζει αφού σε λίγο καιρό θα μας κυνηγάνε για να μας ξαναδανείσουν. Η δεύτερη διατυπωμένη από τον Πάνο Καμμένο που μπλέκοντας τον ηρωισμό με την μαγκιά της νύχτας πίστεψε ότι θα μπορούσαμε εσαεί να εκβιάζουμε τους Ευρωπαίους λέγοντας ότι αν φύγουμε από το ευρώ θα το κάνουμε Κούγκι. Φυσικά τίποτα δεν λειτούργησε. Η τελευταία απόπειρα του ΣΥΡΙΖΑ να υπαγορεύσει όρους ήταν του Ιουλίου του 2015, όταν ο Αλέξης Τσίπρας μετά την διαπραγμάτευση με τους ευρωπαίους, εκδικήθηκε την ταπείνωση εξοντώνοντας φορολογικά όσους είχαν ψηφίσει «ναι». Πιθανόν καταλάβαινε ότι με την κίνηση του όχι μόνο κλότσαγε την καρδάρα με το γάλα αλλά σκότωνε και την αγελάδα που το κάνει. Το μίσος όμως του ίδιου και του ΣΥΡΙΖΑ για τους μενουμευρώπη ήταν μεγαλύτερο από κάθε όφελος. Ηδη από το τέλος του 2016 ο ΣΥΡΙΖΑ αδιαφορούσε στο να δικαιολογεί τις προεκλογικές του υποσχέσεις. Σήμερα μοιάζει να παίρνει ηδονή με το να τρίβει τα ψέματα που κάποτε είχε πει στην μούρη όλων.
Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η φράση του Δημήτρη Μάρδα «Το mail Χαρδούβελη ήταν ένας μύθος ο οποίος κατέρρευσε. Αυτό ήταν έκφραση που χρησιμοποιούσαν όσοι ήθελα να αναφερθούν αρνητικά, ανάμεσα στους οποίους και εγώ. Το mail Χαρδούβελη ήταν μια τρύπα στο νερό. Από την πρώτη στιγμή έλεγα ότι ήταν ανεπαρκέστατο». Λέγοντας κατάμουτρα σε αυτούς που τον Δεκέμβριο του 2015 διάβαζαν στο left.gr για τους σαμαροβενιζέλους «Τα δίνει όλα στους τροϊκανούς η κυβέρνηση» ότι ήταν κοροϊδία και το mail Χαρδούβελη έπρεπε να παίρνει περισσότερα μέτρα. Και δείχνοντας ότι ο νουνεχής Δημήτρης Παπαδημούλης που τον Φεβρουάριο του 2015 είχε πει «Αν δεν είχαμε κυβέρνηση με κορμό του ΣΥΡΙΖΑ τώρα θα εφαρμοζόταν το mail Χαρδούβελη» εννοούσε ότι τα μέτρα θα έπρεπε να ήταν σκληρότερα. Αφού ο μπαμπούλας του 2014, το φοβερό mail Χαρδούβελη 15 φορές πιο ελαφρύ από τα μέτρα που εφαρμόστηκαν δεν ήταν παρά ένα μέτρο «Μίκι Μάους» όπως ανέμελα είπε ο Μάρδας.
Μια διαπίστωση ότι οι Έλληνες ψήφισαν μια κυβέρνηση που εφάρμοσε 15 φορές πιο σκληρά μέτρα από το αν είχαν αφήσει την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου να ολοκληρώσει την θητεία της.
Και μια ομολογία ότι και ο εξυπνότερος λαός του κόσμου μπορεί να κάνει τις πιο κουτές επιλογές όταν πιστεύει ότι μια παρέα ανίκανη να διαιρέσει λογαριασμό σε ταβέρνα ξέρει τον μυστικό τρόπο που θα κόψει δρόμο.
Του Αντώνη Πανούτσου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου