ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ, από Γρανίτη προς την κορυφή των Αγίων Πέτρου και Παύλου [εικόνες και βίντεο]

ΑΓΙΟΙ ΠΕΤΡΟΣ και ΠΑΥΛΟΣ... 1770μ.
Τα αυθόρμητα είναι και τα πιο καλά! 

Το μόνο που χρειάζεται είναι καλή διάθεση και θετική ενέργεια.

Μια ενδιαφέρουσα ορειβατική διαδρομή (και η πιο δη­μοφιλής) είναι η διαδρομή από το Γρανίτη στην ψηλότερη κορυφή του νοτιοδυτικού τμήματος του Φαλακρού, τον Άγιο Παύλο στα 1.770 μέτρα...

Πανοραμική φωτογραφία από το Νευροκόπι. Στο βάθος η κορυφή Πέτρου και Παύλου. 

Αριστερά της κορυφής είναι ο Γρανίτης απ όπου ξεκινά η πεζοπορία...

Το μο­νοπάτι αρχίζει από το εγκαταλελειμμένο πλέον σανατόριο, που βρίσκεται στα δυτικά του χωριού.

Το μονοπάτι ακολουθεί νότια κατεύ­θυνση και διατρέχει μια τέ­τοια ποικιλία βλάστησης που δίνει στον παρατηρητικό πε­ζοπόρο την εντύπωση βο­τανικού κήπου. Στην αρχή δεν παρουσιάζει ιδιαίτερη δυσκο­λί­α. Όταν όμως βγαίνει από το δάσος και μπαίνει στην ψευδοαλπική ζώνη, στον αυχένα που είναι γνωστός ως «Τραπέζι», τότε αρχίζει να γίνεται ανηφορικό.

Τα λιβά­δια στη ζώνη αυτή νωρίς την άνοιξη (Μάρτιο ή και αρχές Απριλίου) καλύπτονται από με­γάλες αποικίες κρόκων που σχηματίζουν λαμπρές κίτρινες ή γαλάζιες περιοχές και δημιουργούν χρωματική αντίθεση με τις λευκές επιφάνειες του χιονιού που επιμένει.

Η διαδρομή συνεχίζεται έτσι ως τους πρόποδες του υψώματος, από όπου αρχίζει για τον πεζοπόρο η πραγματική περιπέτεια. Η ανάβαση στην κορυφή απαιτεί απόφαση και καλή φυσική κατάσταση. Υ­πάρ­­χει μονοπάτι αλλά, για συντομία, είναι δυνατή και η κάθετη ανάβαση. Αυτή η δεύ­τερη γίνεται πραγματικά βήμα βήμα.

Σε κάποια σημεία ανάμεσα στα ασβεστολιθι­κά πετρώματα υ­πάρχουν βάραθρα που καταλήγουν στο κενό και κόβουν ακόμα πε­ρισ­σότερο την ήδη κομμένη από την απότομη ανηφόρα ανάσα. Για την ανάβαση α­παι­τείται το μεγαλύτερο μέρος του ορειβατικού χρόνου που υπολογίζεται σε τρεις συ­νολικά ώρες. Εξυπακούεται ότι για τους... αμύητους χρειάζονται πολύ περισσότερες.

Πλησιάζοντας προς την κορυφή αρχίζει να διακρίνεται το εκκλησάκι του Αγίου Παύ­λου, το οποίο έχτισε εκεί πά­νω ο στρατός το 1952. Είναι ένα μικροσκοπικό κτίσμα, μέσα στο οποίο χωρά μόνο ένας άνθρωπος.

Η εμπειρία της κορυφής του Αγίου Παύλου είναι δύσκολο να περιγραφεί. Αν έχει καθυστερήσει λίγο ο χειμώνας, ενδέχεται η μια πλευρά του υψώματος, η βορινή, η προς το Λεκανοπέδιο του Νευροκοπίου, να είναι ακόμη καλυμμένη από χιόνια, ενώ η νότια, η προς την κοιλάδα του Αγγίτη, να είναι στεγνή και ηλιόλουστη. Προς την πλευρά του Λεκανοπεδίου φαίνονται από ψηλά οι καταβόθρες του Οχυρού, οι ο­ποίες τροφοδοτούν τον Αγγίτη, και πανοραμικά όλο το Λεκανοπέδιο. Οι πηγές του Αγγίτη, από την άλλη μεριά, δεν είναι ορατές. Όμως στο οπτικό πεδίο εγγράφεται ολόκληρη η πεδιάδα της Δράμας μέχρι το Παγγαίο και τους Φιλίππους προσφέροντας μια αί­σθηση κυριαρχίας.

Η κάθοδος θέλει προσοχή, γιατί αν και είναι ασφαλώς λιγότερο κοπιαστική για τα πνευμόνια, για τα πόδια είναι εξίσου ή και περισσότερο επίπονη από την ά­νο­δο."

 Η πεζοπορία πραγματοποίηθηκε στις 29 Ιουνίου 2017 μαζί με τους τους φίλους πεζοπόρους και φυσιολάτρες, Λευτέρη Χατζηθεοδωρίδη, Σπύρο Ξανθόπουλο και Σταύρο Αβραμίδη.

---

   Δείτε το βίντεο

---

Ευχαριστούμε πολύ τον φίλο Σάκη Καλοκύρη που έγραψε το κείμενο.

Έγραψε ο Γιώργος ΝάτσηςΣυνδεθείτε με το DRAMAnia.gr 

dramania.gr
Ακολουθούν περισσότερες φωτογραφίες...
Εικόνες άρθρου

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•