Κάτω τα χέρια από τα νερά μας!

Με έπεισαν να δεχτώ ότι το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και να συμβιβαστώ στην ιδέα ότι ειδικά τα νερά θα μπορούσαν να παραμείνουν υπό κρατικό έλεγχο.

Κι έρχονται τώρα να τα πουλήσουν στους Γάλλους. 
Πόσες τέτοιες συγκινήσεις να αντέξω ο νεοφιλελεύθερος; 
Λίγο ακόμη θέλει ο Αλέξης να βγει και να μας καταγγείλει ως κοινωνιστές! Την Αριστερά μου μέσα...

Βρίσκομαι μπροστά σε ένα σημαντικό δίλημμα. 
Να πάω να ζητήσω ταπεινά συγνώμη από τους συντρόφους του Φιλελευθεράτου για την παρασπονδία μου ή να αντιγράψω την αριστερή πρακτική περί συμμαχίας με τον διάβολο και να επιδιώξω μία στρατηγική με τον Παναγιώτη τον Λαφαζάνη; Είναι και θυμωμένος ο Παναγιώτης με τα χημικά που έφαγε στο πρόσωπο…

Το δίλημμα είναι σοβαρό! Να καταπιώ την πλάνη μου από τον Αλέξη και να πω το «ναι» στην παράδοση των νερών στον Μακρόν ή να θυμηθώ την κοροϊδία και να στήσω μαζί με τους συντρόφους της άλλης όχθης το νέο Σούλι; Ιδού η απορία!

Η αλήθεια είναι ότι δεν θα ήθελα να πάω με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Έχω ιδεολογικό και ψυχολογικό πρόβλημα.  Ομοίως, νομίζω και τα παιδιά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σε αυτό τον κόσμο πρέπει να κρατά κανείς ορισμένους κανόνες. Αν πάμε εμείς με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αρχίσουμε αυτά τα «κάτω τα χέρια από τα νερά μας», θα λειτουργήσει ο νόμος της Εντροπίας και θα μετατοπίσει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην θέση «πουλήστε τα όλα στους καπιτάλες, να τελειώνουμε». 

Αυτό θα  προκαλέσει σοβαρές διαταραχές στο σύστημα και θα κάνει τους ΑΝΑΡΣΥΑ fun της Apivita και του Κουτσιανά κι εμάς τους φτωχούς νεοφιλελεύθερους θα μας οδηγήσει σε κρίση ταυτότητας. Το θέλουμε αυτό; Δεν το θέλουμε!

Κατά συνέπεια, δηλώνω δημόσια ότι έχω πλανηθεί από τον γίγαντα Αλέξη. 

Τον ακολουθώ στο δώστε τα νερά στον Μακρόν και αφήνω το πεδίο του «κάτω τα χέρια από τα νερά μας» στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Για να έχουν και οι σύντροφοι της άλλης πλευράς έναν κάποιο ρόλο. Άντε, γιατί το έχουμε παραδουλέψει εδώ μέσα με τους ρόλους και τα σχετικά. Ή ζευγάς – ζευγάς ή Παπάς – Παπάς…

Μόνο που δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα πρέπει να τα πάρει όλα ο Μακρόν. Κάναμε κάποιο διαγωνισμό; 

Εδώ ο Κυριάκος διέγραψε την προοπτική του νεαρού Τραγάκη να πάρει την θέση του γέρο-Τραγάκη, επειδή έσπευσε ο Τραγάκης ο πρεσβύτερος ο βουλευτής να προκαταλάβει τον πρόεδρο. Ο πρόεδρος Κυριάκος, δηλαδή, έδειξε πυγμή και χαρακτήρα. 

Μήπως, πρόεδρε Αλέξη, έπρεπε να σηκώσεις λίγο το ανάστημα και να πεις: «Ίσα ρε Μακρόν που θα μας πάρεις τα νερά. Ποιος είσαι εσύ ρε που αμφισβητείς το αριστερό μου παρελθόν και απαιτείς την ΕΥΔΑΠ; Ε; Ποιος άπλωσε τα ρούχα στην ταράτσα»;

Αλήθεια, θα κάνουμε κανέναν διαγωνισμό ή θα γίνουμε πάλι ρεζίλι; Όπως τότε που σε κάθε διαγωνισμό υπήρχε ένας μόνος υποψήφιος;

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@liberal.gr