Το γιαλαντζί θα έπρεπε να είναι το εθνικό μας φαγητό.
Γιαλαντζί ντολμαδάκια, γιαλαντζί πολιτικοί, γιαλαντζί Δεξιά, γιαλαντζί Αριστερά.Χρειάστηκε να πιάσουν την 17Ν για να διαπιστώσουμε το μέγεθος ενός Ξηρού.
Χρειάστηκε να κυβερνήσει η Αριστερά για να μάθουμε τι εστί ηθικό πλεονέκτημα.
Δεν ξέρω αν μας αξίζει να επιβιώσουμε ως «Ελληνική Δημοκρατία». Άλλωστε, κι αυτή γιαλαντζί είναι...
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο κ. Τσίπρας και η παρέα του ονειρεύονται μία Δημοκρατία τύπου Βενεζουέλας. Δεν το έχουν κρύψει, το έχουν ομολογήσει οι ίδιοι. Μπορούν να επιχειρήσουν να το κάνουν, παρέα με τους Καμμένους, επειδή ακριβώς τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας είναι σαθρά. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα είχαν τολμήσει να κάνουν αυτά που έχουν ήδη κάνει. Δεν θα είχαν διανοηθεί την «επιχείρηση νομισματοκοπείο», ούτε να βάζουν κάθε μέρα στο στόχαστρο την Δικαιοσύνη, δηλώνοντας ότι δεν τους αρέσουν οι αποφάσεις της!
Αν ζούσαμε σε μία σοβαρή χώρα και όχι σε μία χώρα γιαλαντζί, η κυβέρνηση αυτή, όπως και κάθε κυβέρνηση, θα είχε απέναντί της μία σοβαρή κοινωνία που θα είχε φροντίσει να βάλει παντού ασφαλιστικές δικλίδες, για να μην αλλάζουν οι στρατηγικές επιλογές της χώρας επειδή κάποιος πήρε το 35% των ψήφων σε μία εκλογική αναμέτρηση. Μία σοβαρή κοινωνία θα περιφρουρούσε την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, τα δικαιώματα της μειοψηφίας, τον κοινωνικό διάλογο.
Ονειρεύονται μία Βενεζουέλα στο μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης. Δεν το κρύβουν. Διοργανώνουν φεστιβάλ που υμνούν τον Μαδούρο, με χορηγό επικοινωνίας την ΕΡΤ της πολυφωνίας. Ωστόσο, έχουμε λόγους να αμφιβάλουμε για την εκτελεστική τους δεινότητα. Μπορεί να έχουν συλλάβει το σχέδιο, να έχουν τα μέσα για να το φτάσουν ως ένα σημείο, αλλά είναι σχεδόν αδύνατο να φτάσουν στο τέλος.
Η μεγάλη αδυναμία της χώρας, οι γιαλαντζί καταστάσεις, είναι και η μοναδική μας ευκαιρία να γλιτώσουμε τα χειρότερα!
Μην αμφιβάλετε, αν είχαμε μία πραγματική σταλινική Αριστερά, σαν κι αυτή που υπήρχε στην πραγματική Σοβιετία, αυτή τη στιγμή θα μας είχαν ήδη δέσει. Δεν μας έχουν δέσει, όχι γιατί δεν το θέλουν! Αλλά επειδή κινούνται κι αυτοί στον ίδιο αστερισμό που κινείται κι ολόκληρη η χώρα. Στη ζώνη του γιαλαντζί...
Η μεγάλη αδυναμία της χώρας, οι γιαλαντζί καταστάσεις, είναι και η μοναδική μας ευκαιρία να γλιτώσουμε τα χειρότερα!
Μην αμφιβάλετε, αν είχαμε μία πραγματική σταλινική Αριστερά, σαν κι αυτή που υπήρχε στην πραγματική Σοβιετία, αυτή τη στιγμή θα μας είχαν ήδη δέσει. Δεν μας έχουν δέσει, όχι γιατί δεν το θέλουν! Αλλά επειδή κινούνται κι αυτοί στον ίδιο αστερισμό που κινείται κι ολόκληρη η χώρα. Στη ζώνη του γιαλαντζί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου