Έφτασε η στιγμή που οι Έλληνες αριστεροί και οι συνδικαλιστές τους παρουσιάζονται σε ρόλο θύματος στα τηλεοπτικά κανάλια, καταγγέλλοντας τον Θάνο Τζήμερο ως εχθρό των λαϊκών αγώνων και φασιστοειδές.
Καλά θα κάνουμε όλοι μας να θυμόμαστε αυτή τη στιγμή καθώς και τον τρόπο που τα μέσα ενημέρωσης παρουσίασαν την ιστορία όπου σύμφωνα με την περιφερειακή σύμβουλο κ. Μπαλού ο κ. Τζήμερος φέρεται να τη γρονθοκόπησε...
Αν ισχύει ο ισχυρισμός της, ο κ. Τζήμερος πολύ απλά θα επιβεβαιώσει τους χαρακτηρισμούς που του προσάπτουν. Αν τελικά δεν τη γρονθοκόπησε, όπως ισχυρίζεται και ο ίδιος, τότε απλά βλέπουμε ακόμα μία προσπάθεια της κομμουνιστικής αριστεράς να χαλιναγωγήσει και να παρεκτρέψει την κοινή γνώμη από την ουσία της υπόθεσης η οποία είναι η εξής: Το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ και γενικά όλες οι αριστερές οργανώσεις στην Ελλάδα αποτελούν κράτος εν κράτει χωρίς να τις ενοχλεί κανείς. Στην προκειμένη περίπτωση απλά κάποιος αντέδρασε στην παράνομη αφισοκόλληση, ενώ άπειρες φορές στο παρελθόν ουδείς έχει αντιδράσει.
Τις τελευταίες δεκαετίες σε εβδομαδιαία βάση η χώρα μας ταλαιπωρείται από διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας που αφήνουν πίσω τους συντρίμμια χωρίς ποτέ να βρίσκεται κάποιος υπεύθυνος. Από τραμπούκους που ασκούν απρόκλητη βία σε εργαζομένους που δεν θέλουν να απεργήσουν. Από κοινούς εγκληματίες που αποτρέπουν εργαζόμενους και επιχειρήσεις που θέλουν να εργαστούν νόμιμα τις Κυριακές. Από συνδικαλιστές που απειλούν το κοινωνικό σύνολο με μπλακ-αουτ όταν δεν τους κάνουν τα χατήρια οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Από απεργίες σε ιδιωτικές επιχειρήσεις που έχουν ως αποτέλεσμα (κατά πολλούς και ως στόχο) το κλείσιμο των εν λόγω επιχειρήσεων. Από απεργίες σε μέσα μεταφοράς και δημόσιες υπηρεσίες που παραλύουν το κράτος και αναστατώνουν τις ζωές των πολιτών.
Όλα αυτά τα φαινόμενα είναι τα εργαλεία της «μαχόμενης» αριστεράς, του ΠΑΜΕ, του ΚΚΕ και των λοιπών ριζοσπαστικών αριστερών οργανώσεων. Φορώντας τον μανδύα των εργατικών αγώνων, οι άνθρωποι αυτοί λειτουργούν ανενόχλητοι εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και υπέρ των ομάδων συμφερόντων που εξυπηρετούν.
Γενικά, η οικονομική ζωή της χώρας μας, πέρα από τους φόρους, τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά, πληρώνει και έναν στρατό κομμουνιστών ή κομμουνιστογενών που φέρονται σαν η δικτατορία του προλεταριάτου να ξεκίνησε αμέσως μετά τη δικτατορία των συνταγματαρχών.
Όταν λοιπόν βλέπουμε τους πρωτεργάτες της ανομίας και της αδικίας να διαμαρτύρονται στην τηλεόραση, ακόμα κι αν στην προκειμένη έχουν δίκιο (που δεν ξέρουμε αν έχουν), δεν μπορούμε παρά να σκεφτούμε τη γνωστή ρήση «μάχαιρα έδωσες, μάχαιρα θα λάβεις». Διότι αν ισχύουν οι κατηγορίες κατά του Θάνου Τζήμερου, περί αυτού πρόκειται. Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και τα στελέχη του ΚΚΕ γεύτηκαν μία μικρή δόση του δηλητηρίου με το οποίο πότισαν την ελληνική κοινωνία από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.
Φυσικά, η λύση κατά της κομμουνιστικής ασυδοσίας δεν είναι η βία. Όμως, αν οι παράνομα κολλημένες αφίσες είχαν κατέβει από υπαλλήλους του υπ. Εργασίας στο οποίο σημειώθηκε το συμβάν ή της αστυνομίας, τότε κανένας Τζήμερος δεν θα γρονθοκοπούσε την κυρία Μπαλού.
Αν το δικαίωμα στην εργασία προστατευόταν από το κράτος, κανένας συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ δεν θα τολμούσε να σηκώσει χέρι σε εργαζόμενο.
Αν τα δικαστήρια προστάτευαν και τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις από τις καταχρηστικές απεργίες, θα είχαμε περισσότερες θέσεις εργασίας στη χώρα.
Αν η αστυνομία προστάτευε το δικαίωμα στη νόμιμη κυριακάτικη εργασία, κανένας δεν θα μπορούσε με τη βία να στερήσει από τους εργαζόμενους το μεροκάματο της Κυριακής και από τους πελάτες την ευκολία των αγορών τους.
Το συμπέρασμα είναι απλό. Αν ο κ. Τζήμερος γρονθοκόπησε την κυρία Μπαλού σημαίνει ότι ένα κομμάτι της κοινωνίας μας απηύδησε με την ασυδοσία του αριστερού ακτιβισμού και είναι έτοιμο να αντεπιτεθεί με τα ίδια μέσα.
Φυσικά, όσο κατακριτέα και αποτρόπαια είναι η κόκκινη βία, άλλο τόσο είναι και η μη-κόκκινη βία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν «μπουχτήσαμε» από τις τακτικές της αριστεράς που κάνουν τη ζωή μας πιο δύσκολη καθημερινά.
Του Αλέξανδρου Σκούρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου