Αντιμέτωπος με την καταστροφή

Η καταστροφή έρχεται, πλησίστια. 

Όχι για την Ελλάδα, ο λαός της ούτως ή άλλως, επέλεξε να ανακόψει την λυμφατική ανάπτυξη την οποία είχαν τροχοδρομήσει οι προηγούμενοι και γοητεύτηκε από τις έωλες ιαχές (ουάου) του αγώνα για... ανεξαρτησία, απέναντι στους «φασίστες του 4ου Ράιχ».

Η καταστροφή έρχεται για τον ΣΥΡΙΖΑ και έρχεται ορμητική...
Η προειδοποίηση του ευρωπαίου αξιωματούχου ότι αν δεν γίνει συμφωνία τώρα αρχίζουν όλα από την αρχή, είναι η επιτομή της διάψευσης των ψευδαισθήσεων – και φυσικά ο κ. Τσίπρας βάζει για δεύτερη χρονιά υποψηφιότητα να λάβει το βραβείο της χειρότερης διαπραγμάτευσης, με την οποία τον «τίμησε» πέρυσι ερευνητική ομάδα του Χάρβαρντ.
Δεν είχαν καταλάβει από την αρχή ότι είχαν να αντιμετωπίσουν δεκάδες γραφειοκρατίες κρατών, οι οποίες εκταμίευσαν τα χρήματα των πολιτών τους για να μας συνδράμουν (κατά τη γνώμη τους, για να μας «σώσουν» και αυτό προσμετράται στην έλλειψη ανοχής τους) με θεσμικούς ελεγκτικούς παράγοντες που βαδίζουν by the book και με καταστατικά οργανισμών (ΕΕ- ΔΝΤ). Θαρρούσαν πως οι προσωπικές σχέσεις που ανέπτυξαν με την madam Angela, τα συμπαθητικά λόγια του Μοσκοβισί, ο μεσογειακός χαρακτήρας και τα αστειάκια του Γιούνκερ, μια σποραδική μάζωξη αδύναμων ηγετών του Νότου, αρκούσαν για να ξεπεράσουν αυτά που - υπογεγραμμένα από τους ίδιους - ορίζονταν ως υποχρεώσεις της χώρας.
Λίγο πολύ δεν κατάλαβαν με τι έχουν να κάνουν. Οι πολιτικές εμπειρίες τους ήταν αρδευμένες από το μικρόκοσμο της κομματικής ζωής, των ακτιβιστικών χάπενινγκς και των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας, καθώς και την ελληνική πολιτική ζωή, όπου οι δεσμεύσεις γίνονται «μια κουβέντα είπαμε», οι νόμοι και οι υπογεγραμμένες δεσμεύσεις πετιούνται στον ευρύχωρο κάλαθο του «Δε βαριέσαι».
Το είχαμε εντοπίσει και καταθέσει εδώ από καιρό: Μαζεύουν χρήματα για να πληρώσουν τη δόση του Ιουλίου, περιμένοντας τον «άγιο των φτωχών» κατά το κρατικό ειδησεογραφικό πρακτορείο (φυλακήν τω στόματί μου), να κάνει το θαύμα του. Είχαμε βέβαια επιφυλάξεις αναμένοντας το χειρισμό όσον αφορά στα διαθέσιμα των οργανισμών. Η αιφνίδια μεταφορά των διαθεσίμων του ΟΑΕΔ (χρήματα για τους άνεργους) στην Τράπεζα της Ελλάδας (κατά τους βουλευτές της ΝΔ, Βρούτση και Καράογλου), σχεδόν επιβεβαιώνει την τότε διστακτική αναφορά μας.

Με Τουσκ
Η κυβέρνηση έχει μεγιστοποιήσει τη σημασία των επαφών του πρωθυπουργού. Διέρρεε τηλεφωνικές επαφές του με κοινοτικούς αξιωματούχους, αλλά κάποιοι ευφάνταστοι νόμιζαν ότι θα του προσέδιδαν κύρος εάν διέδιδαν ότι θα μιλούσε και με την Μέρκελ. Δεν φαίνεται να μίλησε παρά με υπηρεσιακούς παράγοντες του γραφείου της, αλλά και να μιλούσε, τι έχει αλλάξει από τότε που τον είχε παραπέμψει στους «θεσμούς»;
Μέσα στο «μασάζ» (κακόηχη λέξη αλλά έχει επικρατήσει) που κάνει η κυβέρνηση, όχι μόνο προς τους βουλευτές της αλλά και προς το λαό, σύμφωνα με το οποίο «όπου να είναι η αξιολόγηση κλείνει» (μόνο  ο κ. Σταθάκης την έχει κλείσει καμιά 15ριά φορές!), εντάσσονται και οι διεθνείς επαφές του πρωθυπουργού, έστω και αν είναι για αλλότρια θέματα συζήτησης.
Σήμερα θα έχει συνάντηση  με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ.
Την περασμένη εβδομάδα, πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της Ρώμης, ο κ. Τσίπρας είχε επικοινωνήσει μαζί του, θέτοντας το ζήτημα της κωλυσιεργίας του ΔΝΤ σε ό,τι αφορά τη δεύτερη αξιολόγηση με αιχμή την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Ο Ντ. Τουσκ ανταποκρίθηκε κατά τι, υπογραμμίζοντας στη συνέντευξης Τύπου της Συνόδου ,την ανάγκη να διατηρηθεί «το υψηλό επίπεδο κοινωνικής προστασίας και οι βέλτιστες πρακτικές σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας».
Αυτό βέβαια δεν είναι ό,τι ακριβώς είχε ζητήσει ο πρωθυπουργός (τις συλλογικές  διαπραγματεύσεις), αλλά  αξιοποιήθηκε επικοινωνιακά. Το ίδιο αξιοποιείται και η σημερινή συνάντηση. Ούτως ή άλλως θα γίνουν δηλώσεις και θα διαφανεί αν ο κ. Τουσκ εναρμονίζεται με τα αιτήματα Τσίπρα.
Και για να επιστρέψουμε στο αρχικό:
Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτως ή άλλως βλέπει την καταστροφή να έρχεται. Είτε πληρώσει τη δόση με ελληνικά λεφτά, και ξεκινήσουν όλα από την αρχή (συλλογική αυτοκτονία), είτε υποταχθεί, μετά από τόση κουτοπόνηρη φασαρία και πάρει τη δόση, αλλά λόγω καθυστέρησης της αξιολόγησης με την οικονομία ήδη κατακρεουργημένη.
Οι εκλογές των Γερμανών είναι ακόμη μακριά και ο Σουλτς, στον οποίο ευελπιστεί για το χρέος, μπορεί να είναι «Άγιος των φτωχών» αλλά Άγιος από αυτούς που κάνουν θαύματα δεν έχει ακουστεί ότι είναι.

Του Γιάννη Σιδέρη
liberal.gr