Η αξιολόγηση φαίνεται ότι θα κλείσει με πάνω-κάτω τα μέτρα που ήταν γνωστά από τον Δεκέμβριο, δηλαδή μείωση αφορολόγητου και μείωση συντάξεων.
Απ’ ότι φαίνεται η οικονομία έχασε 4 πολύτιμους μήνες για να διαπραγματευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ τον χρόνο εφαρμογής των μέτρων, ώστε να βολεύει τους εκλογικούς του υπολογισμούς για το 2019.
Το κύριο πιάτο δηλαδή ήταν γνωστό εδώ και καιρό, απλώς προσπαθούσαν να βάλουν την γαρνιτούρα για να το σερβίρουν…
Τι και αν η αγορά αυτούς τους 4 μήνες έχει στεγνώσει, τι και αν χάνονται δουλειές και κόσμος φεύγει στο εξωτερικό επειδή δεν βλέπει φως. Αν έκλειναν την αξιολόγηση τον Δεκέμβριο και είχαμε πάρει τη δόση, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου προς επιχειρήσεις και ιδιώτες θα μπορούσαν να είχαν διευθετηθεί σε μεγάλο βαθμό, δίνοντας πολύτιμη ανάσα στη ρευστότητα της αγοράς. Αν έκλειναν την αξιολόγηση τον Δεκέμβριο η αβεβαιότητα θα είχε υποχωρήσει. Η ψυχολογία θα είχε βελτιωθεί, οι επενδύσεις μπορεί να είχαν ξεκινήσει.
Αν έκλειναν την αξιολόγηση τον Δεκέμβριο δεν θα χάναμε ένα ολόκληρο τρίμηνο από την ποσοτική χαλάρωση. Το 2.7% ρυθμό ανάπτυξης με βάση το οποίο ψηφίστηκε ο προϋπολογισμός θα ήταν τότε εφικτό. Τώρα με την καθυστέρηση που έχει προκύψει είναι ζήτημα αν πιάσουμε το 1.2%-1.5%. Μια διαφορά δηλαδή 2.5 δις, όσο περίπου ένας ΕΝΦΙΑ. Γιατί λοιπόν όλα αυτά;
Διότι ήθελαν να διαχειριστούν επικοινωνιακά μια δύσκολη συμφωνία και όπως αποδεικνύεται ήθελαν να εξασφαλίσουν ότι τα μέτρα δεν θα εφαρμοστούν στην διακυβέρνησή τους αλλά θα δώσουν τον «μουτζούρη» στην επόμενη. Όμως εάν νομίζουν ότι έτσι φέρνουν σε δύσκολη θέση την επόμενη κυβέρνηση (που κατά πάσα πιθανότητα θα είναι η ΝΔ) είναι γελασμένοι. Σε πιο δύσκολη θέση θα είναι οι ίδιοι γιατί δεν θα μπορούν να κάνουν αντιπολίτευση, μια και αυτοί θα είναι που ψήφισαν τα μέτρα.
Στην κατάσταση που βρίσκεται η οικονομίας μας, το να θυσιάσεις ένα ολόκληρο τρίμηνο (με ότι αυτό σημαίνει σε απώλεια ΑΕΠ, θέσεων εργασίας κλπ) προκειμένου να φτιάξεις το επικοινωνιακό περιτύλιγμα ενός ούτως ή άλλως γνωστού περιεχομένου, έτσι ώστε να «πουλήσεις» διαπραγματευτική δεινότητα είναι πολιτικός αμοραλισμός. Και αυτό ακριβώς είναι το ανήθικο μειονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ: ότι δεν διστάζει να καταβαραθρώνει την οικονομία για να εξυπηρετήσει την επικοινωνία και να κάνει πολιτική μικροδιαχείριση. Πλήττει πολλούς για να ωφεληθούν λίγοι…
Πολλοί λένε ότι αν κλείσει η αξιολόγηση η αντιπολίτευση δεν θα έχει αφήγημα. Η αλήθεια είναι ότι δεν αρκεί να κλείσει η αξιολόγηση για να στερηθεί η αξιωματική αντιπολίτευση ή η αντιπολίτευση γενικά το αφήγημα. Όπως λέμε στα μαθηματικά, το κλείσιμο της αξιολόγησης είναι μια αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για να καλυφθεί το χαμένο έδαφος. Ακολούθως υπάρχει μια αλυσίδα προϋποθέσεων. Πρέπει να μπούμε στην ποσοτική χαλάρωση, να υπάρξει ρευστότητα στη στεγνή αγορά, να πάρει μπροστά η οικονομία, να τρέξουν οι αποκρατικοποιήσεις, να πάει καλά η τουριστική περίοδος, να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις κυρίως σε ότι έχει να κάνει με την εγκαθίδρυση ενός σύγχρονου κράτους, απαλλαγμένου από πελατειακές σχέσεις..
Αν γίνουν όλα αυτά, αν η οικονομία μπει σε πρώτο πλάνο, μπροστά από την ιδεοληψία, αν δηλαδή επικρατήσει ο κυβερνητικός ρεαλισμός κι όχι η ιδεολογική ουτοπία ορισμένων, μόνο τότε θα ξεκολλήσουμε.
Μπορεί να το κάνει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, να υποστεί δηλαδή μια «γονιδιακή μετάλλαξη»;
Πολύ θα το ήθελα, αλλά και πολύ αμφιβάλω…
Του Γιώργου Μαυρωτά*
* Ο κ. Γιώργος Μαυρωτάς είναι βουλευτής Αττικής - το Ποτάμι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου