Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κοντράστ υποκρισίας, από το να έχεις μπροστά σου μία κόρη μεγαλοαστικής οικογένειας δυτικής χώρας που καθυβρίζει μία γυναίκα που η δική της οικογένεια επιβίωσε από ένα απάνθρωπο κομμουνιστικό καθεστώς.
Είναι σχεδόν σχιζοφρενική η αίσθηση που σου μεταδίδει η εικόνα κάποιου ανθρώπου που ωρύεται εκ του ασφαλούς, εναντίον της «καπιταλιστικής» Ευρώπης, προσπαθώντας να αντιπαρατεθεί σε κάποιον άλλον που θεωρεί την Ευρώπη καταφύγιο μετά τα δεινά που υπέστη η χώρα του...
Το επεισόδιο έγινε χθες το απόγευμα και πρωταγωνίστρια ήταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου απέναντι στην Επίτροπο Κορίνα Κρέτσου, σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο Γκάζι, παρουσία επίσης, του εκπροσώπου της Κομισιόν Μαργαρίτη Σχοινά, του αναπληρωτή υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης Αλέξη Χαρίτση και του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη.
Το ότι η κ. Κωνσταντοπούλου υπήρξε πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων είναι ενδεικτικό το πόσο έντονα ενοχική ήταν η διάθεση του πολιτικού συστήματος, απέναντι στον «αριστερό εξτρεμισμό». Γιατί και πριν από την προεδρία της, ήταν γνωστές οι «σουρεαλιστικές» επιδόσεις της. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τον κ. Μεϊμαράκη να την υποδεχθεί με λουλούδια, απολαμβάνοντας την ιπποτική του διάθεση…
Από το Βλαδιβοστόκ μέχρι το Βερολίνο και από τα Τίρανα μέχρι το Ταλίν, είναι ζήτημα αν βρεις μερικές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων να νοσταλγούν το παλιό κομμουνιστικό καθεστώς. Αντίθετα, μέσα σε 11 εκ. Ελλήνων, θα βρεθούν σίγουρα, πολύ περισσότεροι από όλους αυτούς, με την κόκκινη σημαία στο χέρι.
Εκείνο όμως, που σε κάνει να τρελαίνεσαι είναι η θρασύτητα με την οποία υπερασπίζεται ένας έλληνας κομμουνιστής την «θρησκεία» του, σε κάποιον που την βίωσε με τον χειρότερο τρόπο. Γιατί κάτι ανάλογο έγινε, παρουσία πάλι, της ρουμάνας επιτρόπου, και το μεσημέρι στη Βουλή. Με τον βουλευτή του ΚΚΕ, Νίκο Καραθανασόπουλο να επιμένει πως είναι υπερήφανος για τα τεράστια επιτεύγματα των λαών των σοσιαλιστικών χωρών και ότι ο κομμουνισμός αποτελεί το μέλλον της ανθρωπότητας..! Σαν να λέει δηλαδή, ένας νεοναζί – υπάρχουν και αυτοί που είναι μόνο ιδεολόγοι και δεν δέρνουν- στον γιο του Εβραίου του Άουσβιτς ότι αισθάνεται δέος για τον Εθνικοσοσιαλισμό!
Θα το καταλάβαινα αν μιλούσαν σε κάποιο Γάλλο, Ιταλό ή Ισπανό όπου η Αριστερά αποτελεί ακόμα και σήμερα, ένα «δημιουργικό» παιχνίδι ιδεών για «πολιτική άσκηση». Αλλά όχι σε κάποια Ρουμάνα που θα έχει ακούσει – αν δεν έχει ζήσει κιόλας- ένα σωρό φρικιαστικές ιστορίες από τον «παράδεισο» του Τσαουσέσκου.
Αυτό το θράσος είναι που αναπαράγει τον ολοκληρωτισμό σε πολλούς Έλληνες, με τον μανδύα μιας υποκειμενικής αντίληψης για την δημοκρατία. Και δεν είναι μόνο θέμα κομμουνιστών ή Αριστερών. Είναι ζήτημα εμμονικών ανθρώπων που ζουν εγκλωβισμένοι στο μεγαλείο τους, αδιαφορώντας για το βίωμα και την εμπειρία των άλλων. Μικρές δικτατορίες και φασιστικά σύνδρομα κυριαρχούν με το πρόσχημα μιας φαντασίωσης και ενισχύουν τον παραλογισμό τους.
Αλλά στους Ρουμάνους, είναι τουλάχιστον ξεδιάντροπο να μιλάς για κομμουνισμό και επιτεύγματα σοσιαλιστών. Το πλήρωσαν πολλές γενιές με το αίμα τους και έπρεπε τουλάχιστον να διαθέτεις τον στοιχειώδη σεβασμό.
Οι Ρουμάνοι σιχαίνονται την πραγματικότητα του στυγνού σοσιαλισμού! Την ώρα που εσύ έμμισθε γραφειοκράτη και ανεπάγγελτε «σύντροφε», βαυκαλίζεσαι με την φαντασίωση του κομμουνισμού…
Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου