Κάποιος να σταματήσει αυτό το καταραμένο πείραμα

Δεν υπάρχει αυτό που ζούμε. 

Έχουμε ξεπεράσει όλα τα ρεκόρ που έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα. 

Ως προς το χρόνο διάρκειας της κρίσης, ως προς την έντασή της, ως προς την πτώση των αξιών. Υλικών και ηθικών. 

Κάποιος, επιτέλους, να σταματήσει αυτό το κοινωνικό πείραμα. Μας εξάντλησε. 

Στις σημερινές συνθήκες οι πολίτες δεν ελπίζουν...

Μπορείτε να βρείτε ένα λόγο για να επενδύσει κάποιος στην Ελλάδα ένα ευρώ; 

Θα πρέπει να είναι τρελός, όταν γνωρίζει ότι στο κέρδος θα αποκτήσει συνέταιρο το κράτος και στην απώλεια θα αντιμετωπίσει βαριές τιμωρίες. 

Η επιχειρηματικότητα βρίσκεται σε διωγμό, σε μία περίοδο που ακόμη και στην κομμουνιστική Κίνα οι άνθρωποι έχουν ασπαστεί τον καπιταλισμό!

Έχετε εμπιστοσύνη στο ασφαλιστικό σύστημα; 

Πιστεύετε ότι υπάρχει πιθανότητα να διεκδικήσετε μία καλύτερη σύνταξη στο μέλλον; 

Εμπιστεύεστε τις καταθέσεις σας στην τράπεζα; 

Είστε σίγουροι ότι τα παιδιά σας θα εξακολουθήσουν να ζουν μαζί σας και ότι δεν θα μεταναστεύσουν στο εξωτερικό όταν μεγαλώσουν; 

Αισθάνεστε ασφαλείς στη γειτονιά που ζείτε;  

Είστε χαρούμενοι με την καθημερινότητά σας;

Τα ζούμε όλοι, δεν σας λέμε κάτι καινούργιο.
Η χώρα βρίσκεται σε μία κατάσταση γενικευμένης κατάθλιψης. Ζούμε έτσι τα τελευταία οκτώ χρόνια.
Το καζάνι έχει ήδη μαζέψει αρκετούς υδρατμούς κι είναι έτοιμο να σκάσει. Μπορεί αυτό να συμβεί από ένα γεγονός που αυτή την στιγμή δεν το περιμένουμε καν. Από κάτι μικρό και ασήμαντο. Έτσι συνήθως συμβαίνει.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτό το «κακό» κάπου θα ξεσπάσει. 

Η μεταπολίτευση θα κλείσει αργά ή γρήγορα τον κύκλο της. 

Ένας ιστορικός κύκλος πλησιάζει στο τέλος του κι ένας νέος ετοιμάζεται να ξεκινήσει. 

Το ερώτημα είναι τι απώλειες θα έχουν προκληθεί. Με ποιον τρόπο θα γίνει η μετάβαση, αν αυτός θα είναι ομαλός ή όχι.

Οι πολιτικοί μοιάζουν να είναι αποκομμένοι από την πραγματικότητα, από τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου. 

Αν μπορούσαν να αντιληφθούν το τι ακριβώς συμβαίνει «κάτω», δεν θα κοιμόντουσαν. Θα κατέβαιναν στο δρόμο και θα απαιτούσαν  να τα αλλάξουν όλα. Θα προσπαθούσαν, δηλαδή, να γίνουν ένα μέρος του «καινούργιου» και να μην χαθούν με το «παλαιό».

Είναι έτοιμος ο κόσμος για να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον; 

Κι αν ναι γιατί δεν κατεβαίνει από μόνος του στον δρόμο; 

Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος είναι κουρασμένος. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα μείνει για πάντα στο σπίτι του! 

Κάνουν λάθος όσοι επενδύουν σε αυτήν τη δικαιολογημένη κόπωση. Θα πρέπει να φοβούνται την οργή.

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@liberal.gr