ΗΤΑΝ 15 ΜΑΡΤΙΟΥ 2006. ΟΤΑΝ...
Στην αγκαλιά της Ιστορίας πέρασε από χθες ο πρώην πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης. Ο άνθρωπος, ο πολιτικός.
Η καρδιά του τον πρόδωσε στα 88 του χρόνια, το μεσημέρι, αφού είχε κάνει τον καθημερινό του περίπατο.
(έγραφε η ΜΑΡΙΑ ΔΕΔΕ σε άρθρο της)
Πάνω από μισόν αιώνα, από το 1950 που εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Αθηνών με το Λαϊκό Κόμμα, βρέθηκε να ασχολείται με τα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Απόγονος πολιτικής οικογένειας, με έντονη παρουσία στη νεοελληνική πολιτική Ιστορία. Πατέρας του ήταν ο Ιωάννης Ράλλης (πρωθυπουργός το 1943) και παππούς του ο Δημήτριος Ράλλης, που διετέλεσε κι αυτός πρωθυπουργός της χώρας.
Οι πολιτικοί άνδρες όμως δεν λείπουν ούτε από το σόι της μητέρας του, Ζαΐρας, κόρης του Γεωργίου Θεοτόκη...
Βουλευτής από το '50
Παρά τη ρητή εντολή του πατέρα του να μη στραφεί στην πολιτική, ο Γεώργιος Ράλλης κατεβαίνει στις εκλογές του 1950. Ενδεχομένως αυτό που τον ωθεί σ' αυτή του την απόφαση είναι να αποκαταστήσει το όνομα της οικογένειάς του, όπως εξομολογείται σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις το 2004. Ο πατέρας του Ιωάννης Ράλλης, πρωθυπουργός κατά τη γερμανική κατοχή, είχε καταχωριστεί στη συνείδηση του κόσμου ως προδότης.
Στην ίδια αυτή συνέντευξη στο «7» της «Κ.Ε.» θυμάται πως όταν ο πατέρας του του ανακοίνωσε τον Μάρτιο του '43 ότι σε λίγες ημέρες θα ορκιζόταν, ο Γεώργιος Ράλλης αντιδρά έντονα: «Τρελός είσαι; Πού πάς; Θα σε κρεμάσουν!». Προσθέτει όμως: «Νεαρός και ανώριμος, αντί να του συμπαρασταθώ, σηκώθηκα και έφυγα από το σπίτι. Μετά βέβαια επέστρεψα, ήμουν κι ο δικηγόρος στη δίκη του. Κοιτάζοντας προς τα πίσω, πιστεύω πως χάρη στη στάση του πατέρα μου δεν καταλήξαμε σαν τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο ή την Αλβανία του Χότζα. Τότε όμως δυο και τρεις φορές τη νύχτα φώναζαν έξω από το σπίτι μας "Ράλλη - προδότη - θάνατος!" Σαν να τ' ακούω ακόμα».
Ο Γεώργιος Ράλλης των προδικτατορικών χρόνων μοιάζει να διαφέρει κάπως απ' αυτόν της μεταπολίτευσης.
Ο ίδιος έχει παραδεχτεί πως «πριν από τη δικτατορία ήμουν των άκρων, αντικομμουνιστής φανατικός! Δεν μπορώ όμως να πω ότι μαλάκωσα, επειδή δεν υπήρξα ποτέ αυτό που λέμε σκληρός άνθρωπος. Ισως γι' αυτό να απέτυχα ως πρωθυπουργός...».
Τον Μάιο του 1980, ο Γ. Ράλλης εκλέγεται αρχηγός της Ν.Δ., σχηματίζει κυβέρνηση και το νέο υπουργικό συμβούλιο συνεδριάζει για πρώτη φορά υπό την προεδρία του
«Ηπιο κλίμα»
Ο Γεώργιος Ράλλης των μεταπολιτευτικών χρόνων διακρίνεται για τους ήπιους τόνους του, γι' αυτό που λέμε πολιτικό πολιτισμό.
Από τις κορυφαίες στιγμές της πολιτικής του σταδιοδρομίας η εκλογή του ως αρχηγού της Ν.Δ. τον Μάιο του 1980 και η ανάληψη της πρωθυπουργίας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έχει αποχωρήσει από την ηγεσία για να αναλάβει το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και ο Γεώργιος Ράλλης αποφασίζει να θέσει υποψηφιότητα για αρχηγός απέναντι στον Ευάγγελο Αβέρωφ. Γι' αυτά που τους «χώριζαν» με τον Ευαγ. Αβέρωφ γράφει ο ίδιος στο βιβλίο του «Ωρες Ευθύνης»:
«Ο Αβέρωφ πίστευε πως έπρεπε να κάμουμε άνοιγμα προς τα δεξιά. Εγώ, αντίθετα, υποστήριζα ότι επιβαλλόταν να χαράξουμε μια βαθιά τάφρο ανάμεσα στο κόμμα και σε όσους είχαν ενεργή ανάμειξη στο δικτατορικό καθεστώς και να προσεταιριστούμε όλους εκείνους που πίστευαν στη δημοκρατία και ήταν αντίθετοι σε κάθε μορφή μονοκομματισμού...».
Στην πρώτη ομιλία του στους βουλευτές του κόμματός της Ν.Δ. επιμένει ιδιαίτερα στο ήπιο πολιτικό κλίμα. «Από την πρώτη μου παιδική ηλικία -θα πει- και αργότερα, θυμάμαι τον φανατισμό να δημιουργεί ασφυκτική ατμόσφαιρα στην πολιτική ζωή του τόπου. Προσπάθειά μου θα είναι να επιβάλω το ήπιο πολιτικό κλίμα, που επιτρέπει τον πολιτικό ανταγωνισμό, αποκλείει όμως τις ακρότητες».
Εμπιστευτικός διάλογος με τον τότε πρωθυπουργό Κων/νο Καραμανλή στη Βουλή, τον Νοέμβριο του 1962. Λίγα χρόνια πριν είχε διαφωνήσει μαζί του, διεγράφη αλλά επανέκαμψε. Εξελέγη 1ος στην Α' Αθήνας το 1961 και του ανατέθηκε το υπουργείο Εσωτερικών
«Δεν θέλω ου»
Ως πρωθυπουργός σχηματίζει κυβέρνηση, αλλά 17 μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του 1981 η Ν.Δ. υπό την ηγεσία του χάνει τις εκλογές και λίγο αργότερα παραιτείται από την αρχηγία του κόμματος.
Στην Ιστορία έχει μείνει η φράση του «...δεν θέλω ου...» κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκείνης περιόδου όταν στις συγκεντρώσεις οι οπαδοί της Ν.Δ. γιουχάιζαν το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τους είχε επιτιμήσει δημοσίως.
Λίγα χρόνια νωρίτερα και συγκεκριμένα το 1976, ως υπουργός Παιδείας τότε στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή κάνει μια τομή στα εκπαιδευτικά πράγματα της χώρας, καθιερώνοντας τη νεοελληνική γλώσσα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και στη συνέχεια στη δημόσια διοίκηση.
Το 1978 ως υπουργός Εξωτερικών συνυπογράφει στην πανηγυρική σχετική τελετή στο Ζάππειο μέγαρο τη συνθήκη της πλήρους ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ).
Ο Γ. Ράλλης ήταν στο πλευρό του Κ. Καραμανλή (υπουργός Εξωτερικών, τότε) και κατά την ιστορική υπογραφή της συνθήκης ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ, τον Μάιο του 1978, στο Ζάππειο
Βουλευτής από το '50
Ο Γεώργιος Ράλλης γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1918 και πέρασε τα παιδικά του χρόνια μεταξύ Αθήνας και Κέρκυρας. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Αθηνών του Λαϊκού Κόμματος το 1950. Τη χρονιά εκείνη παντρεύτηκε την Ελένη Βούλτσου.
Το 1951 και το 1952 επανεκλέγεται βουλευτής Αθηνών του Ελληνικού Συναγερμού, ενώ το '54 διορίζεται υπουργός Προεδρίας στην κυβέρνηση Αλέξανδρου Παπάγου και παρέμεινε στο ίδιο υπουργείο επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Το 1956 εκλέγεται βουλευτής Αθηνών με την ΕΡΕ και αναλαμβάνει το υπουργείο Συγκοινωνιών και Δημοσίων Εργων.
Την 1η Μαρτίου του '58 διαφωνεί με τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή για τον εκλογικό νόμο, παραιτείται από υπουργός και στη συνέχεια, μαζί με άλλους 14 βουλευτές της ΕΡΕ, αποσύρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση Καραμανλή. Γι' αυτό ο τότε πρωθυπουργός τον διαγράφει μαζί με τον Παπαληγούρα.
Το 1961 εκλέγεται θριαμβευτικά πρώτος βουλευτής της ΕΡΕ στην Α' περιφέρεια Αθηνών και αναλαμβάνει το υπουργείο Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης.
Στη βραχύβια κυβέρνηση Κανελλόπουλου, το 1967 αναλαμβάνει το υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών, προσπαθεί από το Τμήμα Αμέσου Δράσεως της Χωροφυλακής να κινήσει το Β' και Γ' Σώμα Στρατού εναντίον των πραξικοπηματιών, αλλά αποτυγχάνει. Συλλαμβάνεται και τίθεται υπό κατ' οίκον περιορισμό για δύο μήνες. Τον Απρίλιο του '68 συλλαμβάνεται και πάλι και εκτοπίζεται στην Κάσο έως το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου.
Σε δήλωσή του ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, έλεγε:
"Πνεύμα ανήσυχο και καινοτόμο, ο Γεώργιος Ράλλης έθετε πάντα ως πρώτιστο στόχο του τον εκσυγχρονισμό και την πρόοδο της ελληνικής κοινωνίας, την υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών. Γνήσιος δημοκράτης επεδίωκε σταθερά το διάλογο, τη συνεννόηση και τη συναίνεση στα μείζονα θέματα",
Καί ο Ιωάννης Βαρβιτσιωτης τονίζεται στην ανακοίνωση του της ομάδας των ευρωβουλευτών της ΝΔ,
"Η ιστορία θα τον κατατάξει μεταξύ των μεγάλων … Δίδαξε πολιτικό πολιτισμό",
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου