Πριν τρεις μέρες μαθεύτηκε από εφημερίδα της Γερμανίας, αιφνιδιαστικά, ότι πρόκειται να συγκληθεί την Παρασκευή στο Βερολίνο έκτακτη συνάντηση του Washinghton Group, στο οποίο συμμετέχουν οι υπουργοί οικονομικών των «μεγάλων» ευρωπαϊκών χωρών της Ευρωζώνης (Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία) μαζί και το ΔΝΤ! Να συζητήσουν για την Ελλάδα…
[Πρόκειται για μια άτυπη ομάδα που δημιουργήθηκε το εφιαλτικό καλοκαίρι του 2015, όταν τα έκανα μούσκεμα ο Βαρουφάκης. Πριν απλώς… δεν υπήρχε! Κι όσοι είπαν ότι «αυτό είχε ξανασυμβεί και πιο πριν» (επί Σαμαρά, ας πούμε) απλώς λένε ανοησίες…]
Όμως, όταν συναντώνται οι άλλοι για να συζητήσουν για την Ελλάδα, αλλά χωρίς την Ελλάδα, αυτό ΔΕΝ είναι «καλό νέο»…
Κι όταν αυτό το πληροφορείται η Αθήνα τρία μόλις 24ωρα πριν γίνει, αυτό σίγουρα ΔΕΝ είναι «καλό νέο»…
Κι όταν ένα 24ωρο αργότερα ανακοινώθηκε, επίσης αιφνιδιαστικά, από το Γερμανικό υπουργείο Οικονομικών (από εκπρόσωπο του Σόϊμπλε), πως η έκτακτη συνάντηση του Washinghton group ΔΕΝ πρόκειται να γίνει, γιατί «δεν υπάρχει λόγος να γίνει» (κι ας ήταν ο Σόϊμπλε που τη συγκαλούσε), τότε κάτι πολύ άσχημο συμβαίνει.
Κι όταν εκείνο που επρόκειτο να συζητηθεί στη συνάντηση που… δεν θα γίνει τελικά, ήταν τα μέτρα για το Ελληνικό χρέος (που υποτίθεται ότι έχουν ήδη «συμφωνηθεί», έστω και «κολοβά», ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τη «συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα»), αλλά παρ’ όλα αυτά ματαιώνεται, γιατί «δεν υπάρχει λόγος να γίνει», τότε τα πράγματα ίσως είναι πολύ πιο άσχημα απ’ ό,τι φαντάζονται (οι φοβούνται) οι περισσότεροι…
Κι όμως! Κάποιοι ως χθες προσπαθούσαν να εμφανίσουν τα πάντα ως «ρόδινα», την έκτακτη Σύνοδοι του Washighton Group ως «καλό νέο» και τη ματαίωσή της ως επίσης «καλό νέο», αλλά μετά τη δήλωση Σόϊμπλε πάγωσαν. Και τώρα μαζεύτηκαν μουδιασμένοι…
Το ’χουνε χάσει τελείως, έτσι;
Μάθημα πρώτο:
Όταν οι δανειστές σου μαζεύονται για να συζητήσουν για σένα χωρίς εσένα, αυτό είναι μάλλον ανησυχητικό. Εκτός κι αν ζεις στον κόσμο σου…
Μάθημα δεύτερο:
Όταν «πανηγυρίζεις», ενώ θα έπρεπε να ανησυχείς, αυτό είναι ακόμα πιο ανησυχητικό. Και πάμε τώρα στην ουσία:
Μάθημα τρίτο:
Η συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα είναι απαραίτητη! Προσέξτε: Είναι απαραίτητη για τους Ευρωπαίους, όχι για το ίδιο το ΔΝΤ. Κι όσοι λένε το αντίθετο, απλώς λένε ψέματα…
Το τρίτο Μνημόνιο (του Τσίπρα) πέρασε σε 6 (τουλάχιστον) ευρωπαϊκά κοινοβούλια με τη ρητή προϋπόθεση ότι θα συμμετάσχει ως «δανειστής» (όχι απλώς ως σύμβουλος) και το ΔΝΤ!
Αυτό έγινε τον Αύγουστο του 2014. Στο μεταξύ η συμμετοχή του ΔΝΤ στο προηγούμενο Πρόγραμμα της Ελλάδας (που το είχε ήδη εγκαταλείψει ο Τσίπρας) έληγε το Φεβρουάριο του 2016…
Μετά τον περασμένο Φεβρουάριο, λοιπόν, το ΔΝΤ είναι τυπικά «εκτός Προγράμματος», αλλά πρέπει να ξαναμπεί, γιατί αλλιώς το πρόγραμμα ακυρώνεται και για τους Ευρωπαίους. Τουλάχιστον αυτούς που το ψήφισαν στα κοινοβούλιά τους με ρητή προϋπόθεση την «ενεργό συμμετοχή» του ΔΝΤ.
Τώρα, λοιπόν, ήλθε η ώρα να διασφαλιστεί η συμμετοχή του ΔΝΤ (γιατί λήγει η χρονιά – το 2016 - κατά την οποία έφυγε από το Πρόγραμμα, και για να μη δημιουργηθεί «κενό»).
Μάθημα τέταρτο:
Το ΔΝΤ θέτει τρείς κατηγορίες προϋποθέσεων για να συμμετάσχει:
* Πρώτον να γίνουν κάποιες σοβαρές μεταρρυθμίσεις (όπως π.χ. στα εργασιακά, η δραστική μείωση του αφορολογήτου, η περικοπή της «προσωπικής διαφοράς» από τις κύριες συντάξεις κλπ.) από τώρα. Αυτό ανατρέπει ΟΛΑ όσα έχει πει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα…
Προσέξτε: όχι όσα έλεγε πέρσι ή πρόπερσι. Αυτά πάνε πια πέρασαν. Ανατρέπονται πλέον αυτά που έλεγε ως τώρα. Τα πάντα, όλα!
*Δεύτερον (γιατί υπάρχει και δεύτερον): να παρθούν πρόσθετα μέτρα ύψους 4 δισεκατομμυρίων (στο νέο Μεσοπρόθεσμο). Γιατί αλλιώς οι στόχοι του 2018 «δεν πρόκειται να βγουν»!
Αρχίζει λοιπόν, το ΔΝΤ να θέτει πρόβλημα με την «ποιότητα» των δημοσιονομικών στοιχείων που ως τώρα παρουσίαζε ως «επιτυχίες» της η κυβέρνηση (και αποδέχονταν ανόρεχτα οι Ευρωπαίοι).
Να σημειωθεί, όμως, πως όσο το ΔΝΤ δεν συμμετέχει πλήρως στην Τρόϊκα (νύν Κουαρτέτο) δεν έχει την ευθύνη για τον έλεγχο των στοιχείων, όπως έκανε παλαιότερα, επί Σαμαρά.
Τώρα είναι φανερό πως με τα στοιχεία της Κυβέρνησης κάτι δεν πάει καλά: Όταν για παράδειγμα οι οφειλές των ιδιωτών στο δημόσιο Ταμείο έχουν αυξηθεί, αλλά παρ’ όλα αυτά τα έσοδα… «υπέρ-αποδίδουν» (υποτίθεται), σίγουρα κάτι δεν πάει καλά. Πώς ο κόσμος δεν πληρώνει (αφού αυξάνονται κατακόρυφα πια οι οφειλές τους στις εφορίες και τα ταμεία), αλλά τα έσοδα… «υπέρ-αποδίδουν»;
Κι όταν οι άνθρωποι πληρώνουν ήδη τους φετινούς τους φόρους με.. πιστωτικές κάρτες, είναι βέβαιο πως μετακυλύουν το πρόβλημα στις τράπεζες και πως του χρόνου δεν θα έχουν να πληρώσουν!
Αυτά τα προβλήματα θα τα θέσει σίγουρα το ΔΝΤ και θα βρεθεί η κυβέρνηση (και πολλοί άλλοι) προ δυσάρεστων εκπλήξεων…
* Τρίτον (ναι, υπάρχει και τρίτον): το ΔΝΤ θέτει και θέμα μέτρων για τη βιωσιμότητα του χρέους. Αλλά εδώ όσο πιο «ελαφρά» είναι τα μέτρα ανακούφισης «για τα αντέξουν οι Ευρωπαίοι», τόσο πιο βαριά θα είναι τα διορθωτικά μέτρα (πρόσθετη λιτότητα) που θα χρειαστεί να πάρουν οι Έλληνες.
Αυτό που όλοι ελπίζουν στην Αθήνα, ίσως αποδειχθεί αυτό που πρέπει περισσότερο να φοβούνται!
Μια παρατήρηση: η συνάντηση του Washinghton Group μάλλον θα γίνει τελικά, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις. Μόνο που θα είναι μάλλον «μυστική», εκτός φώτων δημοσιότητας (ακόμα και τηλεδιάσκεψη), χωρίς τη συμμετοχή ας πούμε της Ιταλίας (που δεν ξέρουμε αν θα έχει κυβέρνηση - και ποια - την άλλη εβδομάδα) και πολύ πιο κοντά στις θέσεις του Σόϊμπλε και του ΔΝΤ, αλλά και πολύ πιο μακριά από τις επιδιώξεις του Τσίπρα (δυστυχώς, αυτό το τελευταίο – εδώ που μας έφτασε…)
Και μια τελική παρατήρηση: ακόμα κι αν δεν γίνει (ή δεν μάθουμε ότι έγινε) η συνάντηση του Washighton Group), την παραπάνω Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου είναι η «κανονική» συνάντηση του Eurogroup, όπου υποτίθεται πως «θα κλείσει οριστικά» η δική μας «2η αξιολόγηση» (αν δεν έχει κλείσει νωρίτερα). Μαααάλιστα…
Την προηγούμενη μέρα όμως, (την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου) γίνεται το δημοψήφισμα στην Ιταλία και οι επαναληπτικές προεδρικές εκλογές στην Αυστρία.
Αν συμβεί εκεί, αυτό που όλοι προεξοφλούν από τώρα, δηλαδή να οδηγηθεί σε παραίτηση ο Ρέντσι στην Ιταλία και να εκλεγεί ακροδεξιός Πρόεδρος στην Αυστρία, το καθένα από αυτά τα δύο θα είναι σεισμός για ολόκληρη την Ευρώπη!
Το πρώτο μάλιστα (παραίτηση Ρέντσι και προοπτική για εκλογική νίκη του Πέπε Γκρίλο σε ένα μήνα) είναι πια σεισμός για την ευρωζώνη και το ευρώ συνολικά!
Δεν λέω ότι αυτά ΘΑ συμβούν.
Λέω ότι αυτά είναι πλέον πολύ πιθανό να συμβούν…
Έχετε λοιπόν, την εντύπωση πως αν υπάρξουν τέτοιες κοσμοϊστορικές ανατροπές στην Ευρώπη, θα συζητάει το Eurogroup την επομένη πώς θα… διευκολύνει τον Τσίπρα; Ή πως θα δώσει «βοήθεια χρέους» στην Ελλάδα;
Για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται, απόρριψη του δημοψηφίσματος στην Ιταλία, σημαίνει ότι γίνονται άμεσα εκλογές όπου για πρώτη φορά υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο να κυριαρχήσουν οι πολιτικές δυνάμεις που μιλάνε ανοικτά για έξοδο της χώρας τους από το ευρώ! (Πέπε Γκρίλο, Λίγκα του Βορρά, μάλλον και ο Μπερλουσκόνι). Χώρια που αντίστοιχες απόψεις αρχίζουν να διαμορφώνουν πολλοί ακροδεξιοί στην Ευρώπη που κερδίζουν έδαφος παντού…
Κι αυτό είναι πολύ πιθανό να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα όλοι οι υπόλοιποι: οι κεντροδεξιοί, οι κεντροαριστεροί, οι σοσιαλδημοκράτες κλπ.
Να δείτε δηλαδή, αντί να προσπαθούν να αποτρέψουν την ευρύτερη Ευρωπαϊκη κρίση, να κοιτάνε πώς θα διασωθούν ή πως θα επωφεληθούν από αυτήν.
Με άλλα λόγια: ο σώζων εαυτόν σωθείτω!
Νομίζετε λοιπόν, πως σε τέτοιο «ευρωπαϊκό περιβάλλον», έχουν κανένα νόημα όλα αυτά που συζητάμε τώρα στην Αθήνα;
Λέω, μήπως είμαστε βαθιά νυχτωμένοι και ζούμε στην… κοσμάρα μας;
Μ’ άλλα λόγια μέχρι τώρα ο «βραχνάς» μας ήταν τα μνημόνια.
Σκέφτηκε κανείς, μήπως αυτοί που μας έχουν αλλάξει τον αδόξαστο, μας πουν ξαφνικά:
--Εντάξει παιδιά μάθετε πια να ζείτε χωρίς μνημόνιο – και χωρίς ευρώ, βεβαίως, βεβαίως...
Και δεν λεω πως θα το πουν αυτό από «εκδικητικότητα» ή για να μας «τιμωρήσουν»…
Μην τύχει και μας το πουν από ανάγκη, γιατί βλέπουν πως δεν κρατιέται πια το πράγμα!
Και αρχίζει ο καθένας τους να κοιτάει αυστηρά την πάρτη του
και πάνε και οι… «αλληλεγγύες»,
πάνε και τα (χαμηλότοκα) δανεικά από τους «εταίρους»,
πάνε και οι «υποχρεώσεις» (που δεν τηρούνται) να απορροφήσουν «πρόσφυγες»,
πάει και η συμφωνία Ευρώπης-Τουρκίας (που καταρρέει έτσι κι αλλιώς),
πάει και το ευρώ, πάνε κι όλα.
Πάει μαζί και ο Τσίπρας, που θα σκυλομετανιώσει την ώρα και τη στιγμή που έριξε το Σαμαρά για να αναλάβει εκείνος (όπως το έχουν σκυλο-μετανιώσει και 7 στους δέκα απ’ όσους τον ψήφισαν πέρσι).
Θα μείνουμε με κράτος διαλυμένο, με τράπεζες διαλυμένες, με οικονομία διαλυμένη, με άδεια ταμεία, με τα νησιά να βουλιάζουν από λαθρομετανάστες (το ομολόγησε πια και ο Μουζάλας πως 7 στους 10 είναι λαθρομετανάστες, όχι «πρόσφυγες» - κοντά έπεσε) και τις βάρκες γεμάτες να φέρνουν κι άλλους από απέναντι, με τον Ερντογάν και βρυχάται από ανατολικά, με τον Ράμα να γρυλίζει από τα βοριοδυτικά και με τον Μέση Ανατολή να φλέγεται ξανά σε λίγο, όταν θα τελειώνουν το ΊΣΙΣ (Αμερικανοί και Ρώσοι αντάμα).
Ναι ξέρω, όλα αυτά σας ακούγονται ως σενάριο φρίκης.
Κι εμένα, εδώ που τα λέμε…
Μόνο σαν να μου φαίνεται πως δεν είναι και τόσο «φανταστικό σενάριο» πια.
Σαν να έχουν μαζευτεί πολλά σύννεφα γύρω-τριγύρω και αρχίζει να αστράφτει από παντού.
Συμπέρασμα πρώτο: Κινδυνεύουμε να μείνουμε «χωρίς βαρβάρους» (που έλεγε και ο Καβάφης…)
Συμπέρασμα δεύτερο: Όταν τελειώνουν οι «φαντασιακοί βάρβαροι» που σε απασχολούσαν ως τώρα, τότε είναι η στιγμή που μπορούν να επαληθευθούν οι χειρότεροι φόβοι σου.
Ή οι πιο ανομολόγητοι εφιάλτες σου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου