Εκλογή Τραμπ: Μύθοι, ψέματα, και κοροϊδίες…

Τα ΜΜΕ και τα κόμματα της Αμερικής έχουν να λένε για την «πρωτοφανή» προσέλευση των ψηφοφόρων στις τελευταίες εκλογές. 

Στην πραγματικότητα όμως, το 48% των ψηφοφόρων δεν προσήλθαν στις κάλπες.

Με άλλα λόγια, το μισό εκλογικό σώμα απείχε.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι αυτό...
όπως η γενικευμένη «αηδία» προς τους δυο υποψηφίους, καθώς και η αδυναμία των εναλλακτικών υποψηφίων. Να προσθέσουμε και τους απογοητευμένους οπαδούς του Bernie Sanders, που τα έχουν με το Δημοκρατικό κόμμα εξαιτίας της άτσαλης χειραγώγησης των διαδικασιών εκλογής υποψηφίου στην προκαταρκτική φάση…

Πολλοί πάλι δεν μπόρεσαν να πάνε να ψηφίσουν, αφού στις ΗΠΑ οι εκλογές διεξάγονται σε εργάσιμη ημέρα, σε αντίθεση με άλλα κράτη. Άλλοι έριξαν απλά μια ψήφο διαμαρτυρίας ενάντια στα οικονομικά προγράμματα ή σε υποψήφιους λόγω της απογοήτευσής τους με την πολιτική. Σε γενικές γραμμές, οι ψηφοφόροι εξέφρασαν την αντίθεσή τους στο χάσμα που υπάρχει συνήθως μεταξύ των προεκλογικών υποσχέσεων και την μετεκλογική πραγματικότητα. Αυτή η απογοήτευση είναι ο κύριος λόγος που πολλοί έμειναν σπίτι.

Μεταξύ των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, που αποτελούν το 53% του αμερικανικού εκλογικού σώματος, πάνω από το 90% ψήφισε. Στο φινάλε, το αποτέλεσμα κρίθηκε από το 50% περίπου των ψηφοφόρων, με τον νικητή να λαμβάνει τις ψήφους του 25% αυτών. Άρα δεν μιλάμε για ισχυρή λαϊκή εντολή. Πέραν τούτου, να θυμόμαστε ότι πρόεδρο ψηφίζει το σώμα των εκλεκτόρων και όχι οι ψηφοφόροι, οπότε ο Τραμπ εξασφάλισε περισσότερες πολιτείες, και άρα περισσότερους εκλέκτορες, σε αντίθεση με την Χίλαρι που πήρε περισσότερες ψήφους στις μεγάλες πόλεις, και στις παράκτιες πολιτείες.

Η προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ ήταν μια κλασική δημαγωγική εκστρατεία. Σε προηγούμενες εκστρατείες, ο Ομπάμα είχε υποσχεθεί ειρήνη, οικονομική ευμάρεια, κοινωνική δικαιοσύνη, και μεταρρυθμίσεις στο μεταναστευτικό. Μόλις όμως εξελέγη, έκανε κυβίστηση συνεχίζοντας να διεξάγει πολέμους που κληρονόμησε, ξεκινώντας παράλληλα και νέους δικούς του (όντας βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης). Ενέκρινε μια οικονομική διάσωση της Wall Street και των τραπεζών ύψους $2 τρισεκατομμυρίων, ενώ επέτρεψε την κατάσχεση πάνω από τριών εκατομμυρίων κατοικιών. Στο μεταναστευτικό μέτωπο απέλασε δυο εκατομμύρια μετανάστες, ενώ η διαφορά στα ημερομίσθια λευκών και μαύρων αυξήθηκε. Όπως αυξήθηκε και η αστυνομική βία εναντίον των νεαρών μαύρων. Κάτι ανάλογο θα πρέπει να περιμένουμε και από τον νέο πρόεδρο, μια κωλοτούμπα δηλαδή.

Μέχρι στιγμής, ο Τραμπ διορίζει συμβατικούς Ρεπουμπλικάνους στο υπουργικό του συμβούλιο. Τα υπουργεία Οικονομικών και Εμπορίου θα είναι ξανά στα χέρια ανθρώπων της Wall Street, ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι πολεμοκάπηλοι θα κατευθύνουν και πάλι την εξωτερική πολιτική της χώρας. Εν τω μεταξύ, ο Τραμπ ξεκίνησε μια μετεκλογική εκστρατεία γοητείας, προκειμένου να προσελκύσει τους παραδοσιακά συντηρητικούς γερουσιαστές του κόμματός του που είχαν αντιταχθεί στην υποψηφιότητά του. Με αυτούς θα συνεργαστεί προκειμένου να μειώσει τους φόρους, και να καταργήσει τις κρατικές παρεμβάσεις και τους περιβαλλοντικούς ελέγχους, κάτι που οι ίδιοι επιδιώκουν από καιρό.

Από την άλλη πλευρά, η λαϊκίστικη προεκλογική δέσμευση του Τραμπ να επαναφέρει την εκβιομηχάνιση θα βρει απέναντί της όλους εκείνους τους γερουσιαστές που διατηρούν στενές σχέσεις με την Wall Street και τους κερδοσκόπους. Η υπόσχεση του Τραμπ να πείσει τις αμερικανικές πολυεθνικές να επαναφέρουν στις ΗΠΑ τα δισεκατομμύριά τους θα βρει απέναντί της την πλειοψηφία της ηγεσίας των Ρεπουμπλικάνων στο κογκρέσο. Ακόμη και μια ρεπουμπλικάνικη πλειοψηφία στο Ανώτατο Δικαστήριο θα βάλει σίγουρα βέτο σε οποιαδήποτε απόπειρα του Τραμπ να πιέσει το μεγάλο επιχειρηματικό κεφάλαιο να θυσιάζει τις φοροελαφρύνσεις  που απολαμβάνει στο εξωτερικό, για να φέρει πίσω τα χρήματα του ώστε να στηθεί και πάλι μια «Μεγάλη Αμερική».

Με άλλα λόγια, ο Τραμπ θα υλοποιήσει μόνο όσες πολιτικές ταιριάζουν με την υπάρχουσα ρεπουμπλικάνικη ατζέντα, ενώ σε σχέση με την Wall Street θα συνεχίσει στα πρότυπα του Ομπάμα. Ίσως, σε αντίθεση με τα φορολογικά «παραθυράκια» του Ομπάμα, που ευνοούν τις μεγάλες επιχειρήσεις, ο Τραμπ να κάνει το ίδιο πράγμα μέσω όμως της νομοθεσίας. Και εκεί που ο Ομπάμα υπόσχονταν να προστατεύσει τα πολιτικά και ατομικά δικαιώματα, και την δικαιοσύνη για τους μαύρους, αλλά τελικά απλά αύξησε την αστυνομική εξουσία και ατιμωρησία, ίσως ο Τραμπ να κάνει το ίδιο μέσω κογκρέσου, ή προεδρικών διαταγμάτων.

Στο μεταναστευτικό, όπου ο Ομπάμα απέλασε δυο εκατομμύρια μεταναστών, ο Τραμπα θα κάνει το ίδιο με άλλα δυο εκατομμύρια Μεξικανών, με πρόσχημα την εγκληματικότητα. Θα αυξήσει τις συνοριακές φρουρές, και θα προχωρήσει σε κάποιο είδος συμφωνία με τις μεξικανικές (συντηρητικές) αρχές, χωρίς βέβαια να αναγείρει το «μεγάλο τείχος» του.

Τόσο ο Ομπάμα όσο και ο Μπιλ Κλίντον είχαν περικόψει το ποσοστό συνδικαλισμένων εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα στο 8%, μέσα από οικονομικές και εργασιακές πολιτικές στηριγμένες από τους εκατομμυριούχους ηγέτες του συνδικαλισμού. Ο Τραμπ, πολύ απλά, θα διώξει όλους αυτούς τους ανίκανους μεγαλοσυνδικαλιστές, πετσοκόβοντας παράλληλα και όσα συνδικαλιστικά δικαιώματα έχουν παραμείνει ανέπαφα για τους εργαζόμενους.

Ο Ομπάμα και ο Κλίντον είχαν ταυτίσει τις κοινωνικές ομάδες με τα συμφέροντα των τραπεζιτών, των δισεκατομμυριούχων, και των μιλιταριστών. Ο Τραμπ θα καταργήσει αυτή την πολιτική, και θα την αντικαταστήσει  με λαϊκίστικες εκκλήσεις στους οικοδόμους, και στους κατασκευαστές, ενώ θα πάρει με το μέρος του και τους τραπεζίτες που λέγαμε, και που είχαν συνεργαστεί με τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Η απήχηση που έχει ο Τραμπ στην Wall Street φάνηκε μετά την νίκη του, όταν το χρηματιστήριο έσπασε ρεκόρ κερδίζοντας 1.000 μονάδες μεταξύ 4 και 10 Νοεμβρίου. Οι οπαδοί της Κλίντον στην Wall Street έχασαν από την σιωπηλή πλειοψηφία των συναδέλφων τους που χαιρέτισαν τις υποσχέσεις του Τραμπ για απορρύθμιση και μείωση των επιχειρηματικών φόρων.

Παρά την βεβαιότητα της πλήρους κυβίστησης του Τραμπ όσον αφορά στις υποσχέσεις του για τους εργαζόμενους, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και οι αυτοαπασχολούμενοι θα συνεχίσουν να τον στηρίζουν, αφού είναι πιο πολλοί και διαθέτουν περισσότερες ψήφους από τον περίφημο «λευκό εργαζόμενο ψηφοφόρο».

Για να επανενώσει το κόμμα του, και για να ικανοποιήσει τους δεξιούς ψηφοφόρους, ο Τραμπ θα προχωρήσει σε κάποιες συμβολικές κινήσεις όπως είναι:

1-Η αύξηση της συνοριακής ασφάλειας. Θα τριπλασιάσει τον αριθμό των συνοριοφυλάκων, επεκτείνοντας την πολιτική απέλασης του Ομπάμα. Οι υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων του θα κατακλύσουν τα ΜΜΕ με αναφορές μαζικών απελάσεων, έτσι ώστε να εξευμενίσουν τους Αγγλοσάξονες ψηφοφόρους, καθησυχάζοντας παράλληλα τις μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις (και άλλους) ότι θα συνεχίσουν να έχουν πρόσβαση σε φτηνό εργατικό δυναμικό.

2-Θα διορίσει, για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια, έναν λευκό δεξιό στο Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο θα προχωρήσει σε αποφάσεις που θα ικανοποιούν τους Καθολικούς, τους φονταμενταλιστές, τους Προτεστάντες, και τους Ορθόδοξους Εβραίους, αφήνοντας τις επί μέρους πολιτείες να αποφασίζουν για τα ακανθώδη ζητήματα (π.χ. εκτρώσεις). Οι γυναίκες των αστικών κέντρων και των πολυπληθών παράκτιων πόλεων θα διατηρήσουν τα δικαιώματα «αναπαραγωγικής υγείας» που έχουν, ενώ εκείνες της επαρχίας θα τα δουν να μειώνονται.

3-Θα επαναδιαπραγματευτεί την συμφωνία NAFTA, χωρίς όμως να ανατρέψει τους νυν όρους ελεύθερου εμπορίου, προσφέροντας φορολογικά κίνητρα και ποινές προκειμένου να αποθαρρύνει την μελλοντική φυγή κεφαλαίων, με μικρή όμως επιτυχία.

4-Θα καταργήσει την πολυκομματική πυρηνική συμφωνία που έχουν οι ΗΠΑ με το Ιράν, αλλά δεν θα προχωρήσει σε διεθνείς κυρώσεις εναντίον του, εξαιτίας των βέτο που προβάλλουν οι Ρώσοι και οι Κινέζοι στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, καθώς και των προσοδοφόρων εμπορικών συμφωνιών, αξίας πολλών δις, που έχουν υπογραφεί μεταξύ Ιράν, Γαλλίας, και Γερμανίας. Αυτή η πολιτική μπορεί να ικανοποιήσει το Ισραήλ και το εβραϊκό λόμπι, αλλά θα είναι αντίθετη με την υπόσχεσή του να αποφύγει νέες εμπλοκές στη Μέση Ανατολή.

5-Η αντί-μουσουλμανική πολιτική του θα περιοριστεί απλά στο να μπουν πιο αυστηροί όροι στην μελλοντική μετανάστευση Μουσουλμάνων από την Μ. Ανατολή και την Ν. Ασία, αποκλειομένης της ολικής απαγόρευσης, κάτι που θα ικανοποιήσει τους αντιπάλους του αλλά και τους ξενοφοβικούς ψηφοφόρους του.

6-Η απορρύθμιση στην οποία θα προχωρήσει αναφορικά με τις περιβαλλοντικές πολιτικές θα απογοητεύσει τους οικολόγους και την επιστημονική κοινότητα, αλλά θα αρέσει στις μεγάλες επιχειρήσεις ενέργειας, στους εργαζομένους τους, και σε αυτούς που εκμεταλλεύονται τη γη στα κοιτάσματα αερίου. Ο υπόλοιπος πλανήτης θα συνεχίσει να θεωρεί την κλιματική αλλαγή ως πραγματικότητα, με τον Τραμπ να απομονώνεται στην άρνησή του σε αυτό το ζήτημα, παρέα με τον αντιδραστικό πρόεδρο της Πολωνίας και της κλεπτοκρατικής Ουκρανίας.

7-Εκεί που θα συναντήσει αντιπαλότητα είναι όταν θα προσπαθήσει να ανατρέψει την πρόσφατη διπλωματική και οικονομική προσέγγιση με την Κούβα, προκειμένου να ικανοποιήσει τους Κουβανούς δεξιούς «εξόριστους» υποστηρικτές του. Δεν θα μπορέσει όμως να κάνει πολλά πράγματα, αφού την 1/12 η Delta Airlines ξεκινάει με τρις καθημερινές πτήσεις προς Αβάνα, όπως έχουν ήδη κάνει άλλες αεροπορικές εταιρίες και τουρ οπερέιτορς. Ο Τραμπ θα ρίξει μερικά κοκαλάκια στους «εξόριστους» από πλευράς ρητορικής, διατηρώντας παράλληλα την πολιτική του Ομπάμα. Μπορεί ίσως να αυξήσει την αμερικανική παρουσία στη βάση του Γκουαντάναμο.

8-Θα συνεχίσει να στηρίζει τους δεξιούς  ‘golpistas’  στη Βενεζουέλα, χωρίς όμως να στείλει στρατό. Θα κάνει συμφωνίες με τα δεξιά και κεντροδεξιά καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής, χωρίς όμως να οργανώνει πραξικοπήματα, ή να κλείνει αποκλειστικές εμπορικές συμφωνίες στην περιοχή.

9-Ο Τραμπ θα βάλει τέλος στις οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, και στη συνέχεια θα συνεργαστεί με τον Πούτιν όσον αφορά στην στρατιωτική επίθεση εναντίων των Ισλαμιστών τρομοκρατών στη Συρία. Παράλληλα, θα προχωρήσει στην απόσυρση της αμερικανικής στήριξης στη Σαουδική Αραβία και στις μοναρχίες του Περσικού Κόλπου, καθώς και στους τζιχαντιστές μισθοφόρους τους. Θα επαναδιαπραγματευτεί τις υπάρχουσες εμπορικές συμφωνίες με την Κίνα για να πετύχει μεγαλύτερη αμοιβαιότητα, περισσότερες επενδύσεις, και ίσως μια καλύτερη νομισματική ισοτιμία (αν αυτό χρειαστεί).

Συμπέρασμα: Σε βασικές οικονομικές πολιτικές ο Τραμπ θα συνεχίσει να εφαρμόζει παραδοσιακές ρεπουμπλικανικές συνταγές (χαμηλοί φόροι, απορρύθμιση). Σε θέματα δικαιωμάτων θα σφίξει τα λουριά στις εκτρώσεις, και στην μετανάστευση για να ικανοποιήσεις τους δεξιούς και θρησκευτικούς φονταμενταλιστές. Δεν θα τα βάλει με την Wall Street, τις πολυεθνικές, την στρατιωτική βιομηχανία, τους φιλοϊσραηλινούς δισεκατομμυριούχους, και τα λόμπι τους. Οι εργαζόμενοι θα βρουν ελάχιστες καλοπληρωμένες νέες θέσεις εργασίας, εκτός ίσως από κάποια λίγα επιλεγμένα κατασκευαστικά έργα. Η βιομηχανία της χώρας θα συνεχίσει να σκουριάζει. Οι δεκάδες χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων που θα απολυθούν λόγω της δέσμευσης του Τραμπ να μειώσει τα κράτος, αποκλείεται να βρουν κατάλληλη εργασία στον ιδιωτικό τομέα.

Με το πέρασμα του χρόνου, όλοι εκείνοι που έσπευσαν να αγκαλιάσουν τον Τραμπ, γοητευμένοι από τις υποσχέσεις του για οικονομική αλλαγή των πραγμάτων, θα αντικατασταθούν από ένα κατσαπλιάδικο ρεμπέτ ασκέρ αποτελούμενο από οπισθοδρομικούς θρησκόληπτους όλων των φυλών και δογμάτων.

Αυτό που θα ξεπηδήσει τελικά θα είναι ένα νέο κύμα αγανακτισμένων εργαζομένων, εργοδοτών, και αυτοαπασχολούμενων, που όμως δεν θα έχουν προς τα πού να στραφούν. Σίγουρα δεν θα πρέπει να επιστρέψουν στον απαξιωμένο «προοδευτικό» Bernie Sanders, που έγινε Ιούδας στέλνοντας τους διστακτικούς ψηφοφόρους του στην αιματοβαμμένη αρχιέρεια των πολέμων, και τσιράκι της Wall Street Χίλαρι Κλίντον, και στο Δημοκρατικό κόμμα.

James Petras

Global Research

Απόδοση: S.A.