Το 1989 ο Αλέξης Τσίπρας ήταν έφηβος, δεν έχει προσωπικές μνήμες από την πολιτική ατμόσφαιρα της εποχής. Επομένως ό, τι γνωρίζει για το σκάνδαλο Κοσκωτά, το έμαθε εκ των υστέρων.
Δεν γνωρίζουμε αν είναι σε θέση να κάνει κάποια σύνδεση όσων συμβαίνουν σήμερα με εκείνη την εποχή, αλλά καλό θα είναι να έχει το νου του.
Παρά τα 27 χρόνια που μεσολάβησαν και την τεράστια διαφορά που υπάρχει στις...
πολιτικοοικονομικές συνθήκες, ορισμένες ομοιότητες (ή «συμπτώσεις) είναι εμφανέστατες. Κάποιοι από τους παλιότερους, που έχει δίπλα του, γνωρίζουν και μπορούν να τού τις επισημάνουν…
Πρώτον, την περίοδο του ’89 η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θέλησε να αποκτήσει (κατα)δικά της ερείσματα στον χώρο του Τύπου. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν καχύποπτος με τους παραδοσιακούς εκδότες, μολονότι οι εφημερίδες τους τόν υποστήριζαν. Τι συμβαίνει σήμερα; Η κυβέρνηση Τσίπρα επιχειρεί να αναδιατάξει τον τηλεοπτικό τοπίο, ώστε να το ελέγξει απολύτως.
Δεύτερον, τότε χρησιμοποιήθηκε ως μοχλός ένα νέος «επιχειρηματίας» (Κοσκωτάς) και μια Τράπεζα (Κρήτης). Σήμερα χρησιμοποιούνται φιλικοί προς τον ΣΥΡΙΖΑ επιχειρηματίες (όχι και τόσο νέοι), ένας από τους οποίους (δεν έχει μεν δική του Τράπεζα όπως τότε ο Κοσκωτάς, αλλά) δανειοδοτείται αφειδώς από Τράπεζα (Αττικής), η οποία βρίσκεται στο στόχαστρο της Τραπέζης της Ελλάδος και, ενδεχομένως, των εισαγγελέων.
Τρίτον, τότε αποδείχτηκε ότι ο Κοσκωτάς συνδεόταν με δεσμούς χρήματος με τον υπ’ αριθμόν δύο της κυβέρνησης. Σήμερα ένας από τους εμπλεκόμενους επιχειρηματίες συνδέεται φιλικά και με δεσμούς κουμπαριάς με υπουργούς. Δεσμοί χρήματος δεν έχουν αποδειχθεί.
Τέταρτον, η κατάληξη της τότε υπόθεσης ήταν το Ειδικό Δικαστήριο. Τα χρόνια έχουν περάσει, η πολιτική αντιπαράθεση, παρά τη φαινομενική οξύτητα, δεν έχει τη φόρτιση εκείνης της εποχής, επομένως είναι παρακινδυνευμένο να προβλέψει κανείς παρόμοια κατάληξη σήμερα, αν και όταν αλλάξει η κυβέρνηση. Δεν μπορούμε, όμως, να το αποκλείσουμε, αν οι αποκαλύψεις οδηγήσουν υποχρεωτικά προς την κατεύθυνση αυτή.
Μια ομάδα περί τον κ. Τσίπρα, προφανώς με την έγκριση και στήριξή του, εμπνεύστηκε και προσπαθεί να υλοποιήσει το σχέδιο «έλεγχος των καναλιών». Αυτές οι εμπνεύσεις, όμως, συνήθως οδηγούν σε λάθη που δεν διορθώνονται, αν τα μέσα και τα πρόσωπα που χρησιμοποιούνται είναι διαβλητά
Η Ιστορία καμιά φορά κάνει κύκλους. Αν ο κ. Τσίπρας δεν θέλει να πέσει μέσα σε κάποιον διεφθαρμένο κύκλο της, ας ρωτήσει κάποιους παλιότερους τι συνέβη πριν από 27 χρόνια και ποιες ομοιότητες έχουν με τα σημερινά. Κυρίως, όμως, ας προσέξει μήπως υπάρχει ήδη κάποιος νέος Κοσκωτάς. Γιατί, αν συμβαίνει αυτό, μπορεί να αναφύεται και ο σημερινός Κουτσόγιωργας.
Για να μην φτάσουν τα πράγματα ως εκεί, ας έχει κατά νου αυτό που έγραψε ο ιστοριοδίφης Γρηγόριος Καμπούρογλου: «Καθαρόν πράγμα δεν είναι ό,τι επλύθη, αλλά ό,τι δεν ελερώθη».
Γιώργος Καρελιάς
Protagon
http://orthografos.blogspot.gr/2016/09/blog-post_52.html
Παρά τα 27 χρόνια που μεσολάβησαν και την τεράστια διαφορά που υπάρχει στις...
πολιτικοοικονομικές συνθήκες, ορισμένες ομοιότητες (ή «συμπτώσεις) είναι εμφανέστατες. Κάποιοι από τους παλιότερους, που έχει δίπλα του, γνωρίζουν και μπορούν να τού τις επισημάνουν…
Πρώτον, την περίοδο του ’89 η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θέλησε να αποκτήσει (κατα)δικά της ερείσματα στον χώρο του Τύπου. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν καχύποπτος με τους παραδοσιακούς εκδότες, μολονότι οι εφημερίδες τους τόν υποστήριζαν. Τι συμβαίνει σήμερα; Η κυβέρνηση Τσίπρα επιχειρεί να αναδιατάξει τον τηλεοπτικό τοπίο, ώστε να το ελέγξει απολύτως.
Δεύτερον, τότε χρησιμοποιήθηκε ως μοχλός ένα νέος «επιχειρηματίας» (Κοσκωτάς) και μια Τράπεζα (Κρήτης). Σήμερα χρησιμοποιούνται φιλικοί προς τον ΣΥΡΙΖΑ επιχειρηματίες (όχι και τόσο νέοι), ένας από τους οποίους (δεν έχει μεν δική του Τράπεζα όπως τότε ο Κοσκωτάς, αλλά) δανειοδοτείται αφειδώς από Τράπεζα (Αττικής), η οποία βρίσκεται στο στόχαστρο της Τραπέζης της Ελλάδος και, ενδεχομένως, των εισαγγελέων.
Τρίτον, τότε αποδείχτηκε ότι ο Κοσκωτάς συνδεόταν με δεσμούς χρήματος με τον υπ’ αριθμόν δύο της κυβέρνησης. Σήμερα ένας από τους εμπλεκόμενους επιχειρηματίες συνδέεται φιλικά και με δεσμούς κουμπαριάς με υπουργούς. Δεσμοί χρήματος δεν έχουν αποδειχθεί.
Τέταρτον, η κατάληξη της τότε υπόθεσης ήταν το Ειδικό Δικαστήριο. Τα χρόνια έχουν περάσει, η πολιτική αντιπαράθεση, παρά τη φαινομενική οξύτητα, δεν έχει τη φόρτιση εκείνης της εποχής, επομένως είναι παρακινδυνευμένο να προβλέψει κανείς παρόμοια κατάληξη σήμερα, αν και όταν αλλάξει η κυβέρνηση. Δεν μπορούμε, όμως, να το αποκλείσουμε, αν οι αποκαλύψεις οδηγήσουν υποχρεωτικά προς την κατεύθυνση αυτή.
Μια ομάδα περί τον κ. Τσίπρα, προφανώς με την έγκριση και στήριξή του, εμπνεύστηκε και προσπαθεί να υλοποιήσει το σχέδιο «έλεγχος των καναλιών». Αυτές οι εμπνεύσεις, όμως, συνήθως οδηγούν σε λάθη που δεν διορθώνονται, αν τα μέσα και τα πρόσωπα που χρησιμοποιούνται είναι διαβλητά
Η Ιστορία καμιά φορά κάνει κύκλους. Αν ο κ. Τσίπρας δεν θέλει να πέσει μέσα σε κάποιον διεφθαρμένο κύκλο της, ας ρωτήσει κάποιους παλιότερους τι συνέβη πριν από 27 χρόνια και ποιες ομοιότητες έχουν με τα σημερινά. Κυρίως, όμως, ας προσέξει μήπως υπάρχει ήδη κάποιος νέος Κοσκωτάς. Γιατί, αν συμβαίνει αυτό, μπορεί να αναφύεται και ο σημερινός Κουτσόγιωργας.
Για να μην φτάσουν τα πράγματα ως εκεί, ας έχει κατά νου αυτό που έγραψε ο ιστοριοδίφης Γρηγόριος Καμπούρογλου: «Καθαρόν πράγμα δεν είναι ό,τι επλύθη, αλλά ό,τι δεν ελερώθη».
Γιώργος Καρελιάς
Protagon
http://orthografos.blogspot.gr/2016/09/blog-post_52.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου