Η κυβέρνηση ξαναβρήκε την «πολεμική» της αφήγηση

Ως μάννα εξ ουρανού  ήρθε στην κυβέρνηση η διαρροή από WikiLeaks, των διαλόγων Τόμσεν και Βελκουλέσκου.

 Στριμωγμένη στο καναβάτσο, με την οικονομία να καθεύδει ορμητικά, το προσφυγικό/μεταναστευτικό να εκτραχύνεται, την κοινωνική δυσαρέσκεια να αυξάνει και τα δημοκοπικά ποσοστά να καταρρέουν, επανασυνδέθηκε με την «πολεμική» της αφήγηση, αφού μόνο μέσω αυτής υπάρχει στην πολιτική ζωή ...

 

Σαφώς εντυπωσιάζουν - και υποψιάζουν - τα πρωτοφανή ανακλαστικά που επέδειξε:
Αμεση κυβερνητική σύσκεψη, συνεργασία με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και δική του υποστηρικτική δήλωση, τηλέφωνα σε πολιτικούς αρχηγούς για συγχρονισμό μαζί της, επιστολή σε Λαγκάρντ, οξείς τόνοι κατά ΔΝΤ, σχόλια επί σχολίων -  κάπως σαν έτοιμη από καιρό.

Η όλη συνομιλία, αναλύεται από πιο ειδικούς εδώ στο liberal, και η στήλη δεν έχει να προσθέσει πέραν της ταπεινής της γνώμης ότι  συνολικά - και όχι η επί μέρους επιλογή αποσπασμάτων - δεν αποπνέει την δραματικότητα που προσπαθεί να της προσδώσει η κυβέρνηση.
Τα περισσότερα ήταν πασίγνωστα. Ακόμη και αυτό που την «συντάραξε», το ενδεχόμενο πιστωτικού γεγονότος, αρκετά σοβαρό μεν, απόρροια δε, της συσσωρευμένης πείρας, καθώς όπως ειπώθηκε στους διαλόγους: «και στο παρελθόν, μόνο μία φορά ελήφθησαν αποφάσεις, και ήταν όταν οι Έλληνες επρόκειτο να ξεμείνουν σοβαρά από χρήματα και να χρεοκοπήσουν». Εδώ ζούσαμε και τα θυμόμαστε...

Η αξιολόγηση μπορούσε να γίνει από τον Νοέμβριο

Αποδίδοντας τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, θα λέγαμε ότι η κυβέρνηση ευθύνεται για την πολύμηνη καθυστέρηση, η οποία στραγγίζει το απώτατο όριο του χρόνου και των δημοσίων οικονομικών. Η αξιολόγηση ήταν καθορισμένη - έπρεπε και μπορούσε - να γίνει από τον Νοέμβριο. Καθυστέρησε άνευ ουδενός λόγου, διέστειλε τον χρόνο για να δείξει ότι διαπραγματεύεται, και στην διάρκεια αυτών των μηνών «διαπραγμάτευσης» η οικονομία χειμαζόταν περεταίρω. Ετσι φτάσαμε στο σημείο χωρίς επιστροφή.

Ισως θα ήταν πιο ορθολογικό εκ μέρους της κυβέρνησης, και πιο συμφέρον για τη χώρα, αν αξιοποιούσε την συνομιλία ως επιχείρημα για να πεισθούν οι ευρωπαίοι στην αναγκαιότητα μείωσης του χρέους. Αλλά προφανώς «δεν το’ χει»!
Πρόσφατα σε συνέντευξή του, ο γνωστός δημοσιογράφος Πίτερ Σπήγκελ, που παρακολούθησε στενά την ελληνική τραγωδία από το 2010, αποκάλυψε ότι η Μέρκελ πέρυσι την Ανοιξη ήταν διατεθειμένη να ανοίξει η συζήτηση για το χρέος, αλλά η κυβέρνηση αντί να το αξιοποιήσει αυτό, προτίμησε να αρχίσει πόλεμο! (με αρχιστράτηγο τον Γιάνη)!

Λογικό! Μόνο αυτό μπορεί! Η μονολιθικότητα στην πρόσληψη του σύγχρονου κόσμου που  διέπει το επιτελείο της, μόνο με τον μανιχαϊσμό, με τη διαίρεση ανάμεσα στο καλό και το κακό, μπορεί να εκληφθεί. Αποχρώσεις δεν υπάρχουν, οι συναινετικές καταστάσεις είναι προδοσία, και όταν τις ακολουθεί, είναι επειδή της επιβλήθηκαν από τους κακούς. 

Είναι σαφές ότι βρίσκει τον εαυτό της μόνο στην «πολεμική» ρητορική της πολιτικής. Βέβαια με τέτοια στάση, στο εξωτερικό έχει χάσει όλα τα μέτωπα, σε ηγεσίες και λαούς - τους οποίους μάλιστα φιλοδοξούσε να …απελευθερώσει από την εκμετάλλευση και την καπιταλιστική βαρβαρότητα (όπως τώρα που φιλοδοξεί - δια στόματος πρωθυπουργού - να μην αφήσει τον Τόμσεν να διαλύσει την Ευρώπη!).

Αντιθέτως στο εσωτερικό πεδίο απέκτησε προστιθέμενη αξία. Τόνωσε την περηφάνια εκείνου του τμήματος του λαού το οποίο, την περσινή ιλαροτραγωδία που ονομάστηκε διαπραγμάτευση, την εξέλαβε ως «αντίσταση». Η φραστική «πολεμική», της απέδωσε ψήφους και υπερ-ετήσια μακροημέρευση, παρόλο το πενιχρό, και ενίοτε αλλοπρόσαλλο, κυβερνητικό της έργο.   

 Έτσι αφού έχασε σε κάθε πεδίο της εφηρμοσμένης πολιτικής, επαναφέρει στο εσωτερικό τοπίο, σε ριμέικ, τον επί πενταετία διαχωρισμό των ελλήνων, σε υγιείς πατριώτες και σε ανθέλληνες προδότες.

Οι άλλοι, προδότες

Και να μην περιδιαβεί κανείς στα πρόθυμα social media, που πάλι ανέστησαν από τον τάφο τον  Τσολάκογλου, αρκεί και μόνο το σχόλιο  του Μαξίμου για την χθεσινή ομιλία Μητσοτάκη: «Ο κ. Μητσοτάκης  άργησε μερικές ώρες να αντιδράσει αλλά τελικά κατέληξε να πάρει τη γνωστή και αναμενόμενη θέση: την σθεναρή υποστήριξη του ΔΝΤ ενάντια στη χώρα του»!

Ωραία λοιπόν, προδότης της πατρίδας και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Προδότες προφανώς αύριο και της ήσσονος, Γεννηματά, Θεοδωράκης και Λεβέντης, επειδή δεν σύρθηκαν πίσω από το εσπευσμένο τηλεφώνημα του πρωθυπουργού, να συζευχθούν στην  επικοινωνιακή εκμετάλλευση μαζί του (Ο Κουτσούμπας «δεν παίζει». Στο ΚΚΕ, με τις δομημένες οργανώσεις και τη δεδομένη ιστορία, οι ΣΥΡΙΖΑιοι δεν τολμούν να επιτεθούν. Μόνο παράπονο εκφράζουν, γιατί δεν τους θεωρούν και αυτούς αριστερούς!).

Αγνωσται αι βουλαί του Μαξίμου σχετικά με το πως θα αξιοποιήσει την κατάσταση που προέκυψε.  Πληροφορίες στην στήλη δεν έχουν προκύψει. Καταφανώς όμως βρίσκεται σε σταυροδρόμι.

Θα μπορούσε να οδηγηθεί σε εκλογές, μέσα σε ένα κρεσέντο καταγγελιολογίας για τους ξένους και τους ντόπιους υποτακτικούς τους, που χτύπησαν την μόνη πατριωτική κυβέρνηση της εποχής των μνημονίων. Ωστόσο πρόταγμα εκλογών πρόλαβε και έθεσε ο Μητσοτάκης,  άρα θα φανεί ως εκ των προτέρων μεγάλη ήττα, αφού σύρθηκε στην ατζέντα του.

Ο δεύτερος δρόμος, ίσως και ο πιο πιθανός,  είναι ο ήδη γνωστός από το Καλοκαίρι. Εφαρμογή σκληρών μέτρων με ακομπανιαμέντο καταγγελίες για τους ξένους που στραγγαλίζουν τον ελληνικό λαό και δεν σέβονται τη δημοκρατία του - όχι την κυβέρνησή του.

Αυτή είναι αριστερή, άρα εξ΄ ορισμού ταυτίζεται με τον λαό!

Του Γιάννη Σιδέρη

liberal.gr