Με τα πολλά στραβά της η χώρα μας αποτελούσε και αποτελεί παράγοντα σταθερότητας για τα εύφλεκτα Βαλκάνια
Τα αντικυβερνητικά επεισόδια στα Σκόπια μπορεί να οδηγήσουν το σύνολο της ΠΓΔΜ σε συνθήκη ανοιχτής σύγκρουσης μεταξύ του σλαβικού και του αλβανικού στοιχείου. 
Η άνοδος του λαϊκισμού, της Ακρας...
Δεξιάς, του αντισημιτισμού αλλά και των νεοναζί στα Βαλκάνια έχουν παύσει πλέον να αποτελούν σημεία των καιρών και έχουν λάβει μορφή πλημμυρίδας για μια περιοχή που δεν φημιζόταν ποτέ για την ψυχραιμία της.
Μετά τη Μέση Ανατολή και τα κράτη πέριξ του υπερκαυκάσιου τόξου, η περιοχή της Βαλκανικής έχει αρχίσει να δείχνει σημαντικά σημάδια πολιτικής και κοινωνικής αποσταθεροποίησης, ενώ και οι οικονομικοί δείκτες κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικοί είναι.
Δεξιάς, του αντισημιτισμού αλλά και των νεοναζί στα Βαλκάνια έχουν παύσει πλέον να αποτελούν σημεία των καιρών και έχουν λάβει μορφή πλημμυρίδας για μια περιοχή που δεν φημιζόταν ποτέ για την ψυχραιμία της.
Μετά τη Μέση Ανατολή και τα κράτη πέριξ του υπερκαυκάσιου τόξου, η περιοχή της Βαλκανικής έχει αρχίσει να δείχνει σημαντικά σημάδια πολιτικής και κοινωνικής αποσταθεροποίησης, ενώ και οι οικονομικοί δείκτες κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικοί είναι.
Κράτη όπως η Βουλγαρία ή η Ρουμανία βρίσκονται εγκλωβισμένα σε ένα αέναο μεταψυχροπολεμικό μεσοδιάστημα, η ΠΓΔΜ φλερτάρει ξανά με το εσωτερικό έρεβος, ενώ η Ελλάδα αποτελεί πλέον τη μαγνητική ζώνη του ευρύτερου υποσυστήματος, εκεί όπου οι πυξίδες απομαγνητίζονται και όπου οι «Τιτανικοί» συγκρούονται με παγόβουνα.
Η Βρετανία του Τσόρτσιλ και στη συνέχεια οι ΗΠΑ του Τρούμαν είχαν κατανοήσει ότι η Ελλάδα αποτελεί τον καταλύτη της Βαλκανικής. Ασφαλώς και δεν είχαν άδικο οι σημαντικές αυτές πολιτικές προσωπικότητες του δυτικού κόσμου. Η Ελλάδα ήταν το κράτος το οποίο, αμέσως μετά το τέλος του Ψυχρού Πόλεμου, λειτούργησε ως ο φορέας στήριξης των κρατών του Συμφώνου της Βαρσοβίας, που έπειτα από 50 χρόνια αφαίμαξης των πλουτοπαραγωγικών τους πηγών από την ΕΣΣΔ και τυραννικής διακυβέρνησης από τους δορυφόρους της Μόσχας έκαναν τα πρώτα δειλά βήματα στις ανοιχτές λεωφόρους του ελεύθερου κόσμου. Η Ελλάδα ήταν ο στρατηγικός αυτός παράγοντας που στήριξε -και έπραξε άριστα- την εδαφική συνοχή της ΠΓΔΜ, όταν οι αντιπαραθέσεις του σλαβικού στοιχείου με το αλβανικό απειλούσαν να μεταμορφώσουν το γειτονικό κράτος σε απέραντο πεδίο ολικών συγκρούσεων. Η Ελλάδα λειτούργησε ως ο μηχανισμός κοινωνικής αποσυμπίεσης μετά την κατάρρευση του συστήματος παραοικονομίας των «πυραμίδων» στην Αλβανία, προσφέροντας χώρο εργασίας και μια νέα πατρίδα σε εκατομμύρια πολιτών από τη γείτονα.
Με τα πολλά στραβά της η χώρα μας, με τις υπερβολικά πολλές δομικές και διαχρονικές αδυναμίες της, αποτελούσε και αποτελεί έναν κομβικό παράγοντα σταθερότητας για την περιοχή. Η δομική αποσταθεροποίηση της Ελλάδας λειτουργεί ως φορέας αποσταθεροποίησης μιας ευρύτερης περιοχής, που, λόγω των ειδικών στοιχείων της, μπορεί ανά πάσα στιγμή να οδηγήσει σε απρόβλεπτες συνέπειες. Μπορεί η Ελλάδα να στηριχθεί; Ασφαλώς, αλλά μόνο μέσω αναπτυξιακών πρωτοβουλιών και όχι άλλου εξωτερικού δανεισμού. Αλλά, πάνω από όλα, αν πιστέψουμε ξανά στην αρχή της ορθολογικής διακυβέρνησης. Η δήλωση της Κριστίν Λαγκάρντ ήταν ορθή. Οι ελληνικές κυβερνήσεις πρέπει να αναλάβουν ξανά την ευθύνη της μοίρας του κράτους και να προχωρήσουν στη συγγραφή ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, που θα μας οδηγήσει στο τέλος της συγκαιρινής δυστοπίας
Σπύρος Ν. Λίτσας
Η Βρετανία του Τσόρτσιλ και στη συνέχεια οι ΗΠΑ του Τρούμαν είχαν κατανοήσει ότι η Ελλάδα αποτελεί τον καταλύτη της Βαλκανικής. Ασφαλώς και δεν είχαν άδικο οι σημαντικές αυτές πολιτικές προσωπικότητες του δυτικού κόσμου. Η Ελλάδα ήταν το κράτος το οποίο, αμέσως μετά το τέλος του Ψυχρού Πόλεμου, λειτούργησε ως ο φορέας στήριξης των κρατών του Συμφώνου της Βαρσοβίας, που έπειτα από 50 χρόνια αφαίμαξης των πλουτοπαραγωγικών τους πηγών από την ΕΣΣΔ και τυραννικής διακυβέρνησης από τους δορυφόρους της Μόσχας έκαναν τα πρώτα δειλά βήματα στις ανοιχτές λεωφόρους του ελεύθερου κόσμου. Η Ελλάδα ήταν ο στρατηγικός αυτός παράγοντας που στήριξε -και έπραξε άριστα- την εδαφική συνοχή της ΠΓΔΜ, όταν οι αντιπαραθέσεις του σλαβικού στοιχείου με το αλβανικό απειλούσαν να μεταμορφώσουν το γειτονικό κράτος σε απέραντο πεδίο ολικών συγκρούσεων. Η Ελλάδα λειτούργησε ως ο μηχανισμός κοινωνικής αποσυμπίεσης μετά την κατάρρευση του συστήματος παραοικονομίας των «πυραμίδων» στην Αλβανία, προσφέροντας χώρο εργασίας και μια νέα πατρίδα σε εκατομμύρια πολιτών από τη γείτονα.
Με τα πολλά στραβά της η χώρα μας, με τις υπερβολικά πολλές δομικές και διαχρονικές αδυναμίες της, αποτελούσε και αποτελεί έναν κομβικό παράγοντα σταθερότητας για την περιοχή. Η δομική αποσταθεροποίηση της Ελλάδας λειτουργεί ως φορέας αποσταθεροποίησης μιας ευρύτερης περιοχής, που, λόγω των ειδικών στοιχείων της, μπορεί ανά πάσα στιγμή να οδηγήσει σε απρόβλεπτες συνέπειες. Μπορεί η Ελλάδα να στηριχθεί; Ασφαλώς, αλλά μόνο μέσω αναπτυξιακών πρωτοβουλιών και όχι άλλου εξωτερικού δανεισμού. Αλλά, πάνω από όλα, αν πιστέψουμε ξανά στην αρχή της ορθολογικής διακυβέρνησης. Η δήλωση της Κριστίν Λαγκάρντ ήταν ορθή. Οι ελληνικές κυβερνήσεις πρέπει να αναλάβουν ξανά την ευθύνη της μοίρας του κράτους και να προχωρήσουν στη συγγραφή ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, που θα μας οδηγήσει στο τέλος της συγκαιρινής δυστοπίας
Σπύρος Ν. Λίτσας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου