Ο πρωθυπουργός σε ρόλο… αρχιεπισκόπου

Όχι δεν είναι σαρκαστικός ο τίτλος. 
Απλώς αποδίδει την προσέγγιση που κάνει το Μαξίμου στο θέμα του προσφυγικού –με βάση τις επίσημες δηλώσεις τουλάχιστον– και εκφράζει απορία κατά πόσον η κυβέρνηση έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος που ενέσκηψε και τον επιβεβλημένο ρόλο της.
Αν κρίνουμε και από τις...
 δηλώσεις ενός εκ των όψιμων Ηρακλειδών του πρωθυπουργού, του υπουργού Πολιτισμού, Αριστείδη Μπαλτά (του γνωστού και ως εχθρού της Αριστείας), ο οποίος δήλωσε ότι η εικόνα της Ειδομένης είναι… τιμητική για την Ελλάδα, μάλλον συνολικά η κυβέρνηση απέχει της κατανόησης του προβλήματος.
Ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας, ερωτηθείς για τα γεγονότα στην Ειδομένη, απάντησε ότι πρόκειται για εγκληματική συμπεριφορά απέναντι σε ανθρώπους που υφίστανται τεράστια ταλαιπωρία. Παράλληλα χαρακτήρισε απαράδεκτο γεγονός την παραπληροφόρηση προσφύγων και μεταναστών!
Επίσης απηύθυνε έκκληση στους πρόσφυγες να εγκαταλείψουν την επίμονη προσπάθεια να μένουν στην περιοχή, αλλά και στις… ΜΚΟ «να ελέγξουν τη μετάδοση της παραπληροφόρησης και να σταματήσει αυτό το παιχνίδι με ανθρώπινες ζωές». Δεν μπορεί, είπε, τον έλεγχο της πληροφόρησης να τον έχουν παραοργανώσεις με τον μανδύα των ΜΚΟ, που κατευθύνουν τους ανθρώπους αυτούς σε συνθήκες περαιτέρω εκμετάλλευσης».
Όλα υπέροχα και ανθρωπιστικά. Αλλά θα ταίριαζαν σε φιλάνθρωπη έκκληση του αρχιεπισκόπου, ο οποίος διακονεί το χριστεπώνυμον πλήθος, εν πλήρη αγαθώτητι, φιλαλληλία και αγάπη –κατά τα ειωθότα.

Κυβέρνηση σημαίνει και δυσάρεστες αποφάσεις

Ο πρωθυπουργός όμως διοικεί τη χώρα, και η διοίκηση συνεπάγεται αποφάσεις. Αποφάσεις οι οποίες ενίοτε να φαίνονται αρχικά σκληρές για τους αποδέκτες τους, ωστόσο έχει την κρίση και τον προσήκοντα, υποτίθεται σχεδιασμό, να αποβούν υπέρ τους.
Θα χρειαστεί βέβαια να επιβάλει τις αποφάσεις με διοικητική πυγμή, αλλά αυτά έχει η πρωθυπουργία την οποία επεδίωξε.
Όταν ο ίδιος σε άλλο σημείο των δηλώσεών του τονίζει ότι «εκτίμηση είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση αυτοί που έκλεισαν τον δρόμο να τον ξανανοίξουν», έχει υποχρέωση να μεταφέρει τους πρόσφυγες «στα κέντρα υποδοχής που η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει γι' αυτούς σε ανθρώπινες συνθήκες», όπως είπε ο ίδιος.
Το αν είναι ανθρώπινες οι συνθήκες στα κέντρα υποδοχής είναι ελεγκτέο. Όμως, όπως έλεγε κάποτε ένας προκάτοχός του, αυτή είναι η Ελλάδα. Τόσο μπορεί, ως εκεί φτάνει. Ένα τριτοκοσμισμό βαλκανικό υβρίδιο, με ανολοκλήρωτες δομές, λειψή διοίκηση, ανεκπαίδευτες αρχές, οργανισμούς ημιδιαλυμένους, ειδικά επί μνημονίου, και επιτελείς που δεν προβλέπουν και δεν σχεδιάζουν.
Σε αυτές τις δομές ωστόσο, όποιες και αν είναι, όποιας δυνατότητας, πρέπει να επιστρέψουν οι πρόσφυγες, αφ' ης στιγμής έγινε κατανοητό ότι τα σύνορα δεν ανοίγουν.
Δεν είναι ανθρωπιστικό, ούτε αντιαυταρχικό να αφήνεις ανθρώπους απελπισμένους να κρέμονται από τις υποσχέσεις του κάθε αλληλέγγυου (εντάξει, η πλειοψηφία τους καλή τη πίστει βοηθούν) ή του κάθε επίδοξου ύποπτου διακινητή, να καθοδηγούνται σε ατελέσφορες περιπέτειες απόδρασης, όταν –εσύ ως κράτος πρέπει να– ξέρεις την τελική ματαιόπονη κατάληξη μιας τέτοιας προσπάθειας. Είναι κεκαλυμμένη αδιαφορία και ανικανότητα.
Δεν είναι δημοκρατικό, η οργανωμένη Πολιτεία να στέκεται μακράν, να νίπτει τας χείρας της και να αφήνει ανθρώπους σε συνθήκες πρωτόγονες –να κοιμούνται στο κρύο και τη βροχή και τα παιδιά να πλατσουρίζουν βρώμικα και άρρωστα στις λάσπες.
Δυστυχώς για το καλό των ίδιων των προσφύγων η κυβέρνηση θα πρέπει να δράσει διοικητικά και να τους μετεγκαταστήσει στους επιλεγμένους χώρους. Δεν μπορεί οι ΜΚΟ να είναι κράτος εκ κράτει όπως ήταν και στα νησιά του Αιγαίου. Η προσφορά τους θα πρέπει να ενταχθεί στο κρατικός σχέδιο –θα πείτε βέβαια «πούντο;».
Η μόνη διοικητική οργανωμένη δύναμη της χώρας με επιχειρησιακή δυνατότητα εξακολουθεί να είναι ο στρατός. Ας αναλάβει αυτός τον συντονισμό της τροφοδοσίας και ας ολοφύρονται κάποιοι και μέσα στο κυβερνητικό κόμμα για... στρατικοποίηση του προσφυγικού –ακούστηκε και αυτό με αφορμή τη δημιουργία των hot spots από τον στρατό!

Η αφελής ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ

Απορία προκαλεί η ανακοίνωση του τμήματος δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ. Κατανοητό το να καλεί σε αντίσταση κατά των αποφάσεων της ελληνικής κυβέρνησης για τις επαναπροωθήσεις στην Τουρκία και τη διεκδίκηση ασφαλών διόδων προκειμένου να υποδεχθούμε τους πρόσφυγες (και τα τρία εκατομμύρια που παρεπιδημούν στην Τουρκία;).
Ωστόσο τίνι τρόπω τα μέλη του κόμματος και η κοινωνία θα αντισταθούν στο κλείσιμο των ευρωπαϊκών συνόρων; Θα προτάξουν τα στήθη τους;
Εθισμένοι στη μεγαλοστομία της αντιπολίτευσης δεν φείδονται ηρωικών λέξεων άνευ νοήματος. 
Γιατί είναι άλλο να καλείς σε διαμαρτυρία ενάντια στο κλείσιμο των ευρωπαϊκών συνόρων και άλλο σε αντίσταση.
Το πρώτο είναι επιβεβλημένο, το δεύτερο αφελές έως αστείο.

Του Γιάννη Σιδέρη