Πρόκειται για μία ιδιαίτερα επικίνδυνη ασθένεια που συναντάται στη Συγγρού.
Αν δεν μπορείς να μαχαιρώσεις τον αντίπαλο κοιτώντας τον στα μάτια, τότε αγκάλιασε τον και σπρώξε με χάρη το μαχαίρι στην πλάτη του.
Η Καμαρίλα, λοιπόν, είναι η ασθένεια που φέρνει πιο κοντά τον θύτη με το θύμα και κάνει το θύμα εύκολο στόχο…
Θα μπορούσε κανείς να συγκρίνει την ασθένεια της καμαρίλας με το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Ο πρόεδρος του κόμματος περιορίζεται μέρα με την μέρα μέσα στα στενά όρια μιας κάμαρας...
Στην αρχή είναι μόνο η κάμαρα. Μετά κλείνουν και οι κουρτίνες. Στο τέλος ξυπνάει, κινείται και αναπνέει στα στενά όρια ενός μικρόκοσμου. Κι όπως όλοι οι όμηροι, μαθαίνει να αγαπάει τους δεσμώτες του και να τους εμπιστεύεται.
Αρχικά νομίζει ότι αυτός είναι ο κυρίαρχος του παιγνιδιού, μέχρι την ώρα που θα ανακαλύψει ότι αυτός είναι τελικά ο όμηρος. Όμηρος ενός κατεστημένου που του αποκόπτει σταδιακά κάθε επαφή με τον πραγματικό κόσμο. Ανακαλύπτει την αλήθεια όταν πλέον νιώσει το μέταλλο να αγγίζει το κόκαλό του. Αλλά τότε είναι αργά!
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μία ευκαιρία να μείνει στην Ιστορία. Αν αποφασίσει να ανοίξει τις κουρτίνες για να μπει έτσι άπλετο φως σε ένα κόμμα γερασμένο που προκαλεί αποστροφή σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Η Νέα Δημοκρατία δεν πήρε το 28% των ψήφων επειδή είναι η Νέα Δημοκρατία και τυγχάνει δήθεν της αποδοχής του κόσμου, αλλά επειδή ένα μεγάλο κομμάτι του αστικού χώρου την επέλεξε αναγκαστικά ως καταφύγιο. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ψήφισαν Ν.Δ. επειδή νιώθουν Νεοδημοκράτες.
Η Νέα Δημοκρατία έχει μέλλον μόνο αν κατορθώσει να πείσει την κοινωνία ότι δεν έχει σχέση με το κακό της παρελθόν. Ότι δεν είναι οι κ.κ. Ντινόπουλος και Γιακουμάτος το… δήθεν «καινούργιο» που έχει να παρουσιάσει. Η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να πάρει τα καλά σημεία του παρελθόντος της και να τείνει στη συνέχεια το χέρι της προς τα διάφορα μεταρρυθμιστικά ρεύματα που βρίσκονται προς τον χώρο του κέντρου και φτάνουν μέχρι τα όρια της κεντροαριστεράς.
Αν θέλει να εκφράσει το νέο, την προσπάθεια της μεταρρύθμισης της χώρας, θα πρέπει να αποκτήσει μεταρρυθμιστές! Αλλά αυτό μπορεί να γίνει όπως οι ποδοσφαιρικές ομάδες αποκτούν νέους παίκτες. Ποιος σοβαρός άνθρωπος θα αποφασίσει να κλείσει ένα ραντεβού στα τυφλά στα υπόγεια της Συγγρού; Αν το κάνει, δεν θα είναι σοβαρός και δεν θα τον έχει ανάγκη ο Κυριάκος. Εκείνο που χρειάζεται είναι διαφάνεια, καθαρές εξηγήσεις και καθαρές λύσεις. Είναι μία κεντρική συμφωνία αρχών με ομάδες μεταρρυθμιστών που μπορούν να πλαισιώσουν τη Νέα Δημοκρατία και να συμβάλλουν τα μέγιστα σε μία νέα πορεία για την Ελλάδα.
Κάποιοι εκφράζουν την ανησυχία τους μην τυχόν η διεύρυνση αλλάξει τη φυσιογνωμία της Νέας Δημοκρατίας. Στην πραγματικότητα εκφράζουν την ανησυχία τους μην τυχόν και χάσουν τα οφίτσια. Άγνωστο πως τα απέκτησαν, άγνωστο τι πραγματικά προσφέρουν στον χώρο και στην κοινωνία. Η ουσία είναι ότι πρόκειται για επαγγελματίες ανεπάγγελτους και ότι ζουν εδώ και δεκαετίες από την πολιτική, όπως ο Γκρούεζας στον Μαυρογιαλούρο!
Η Νέα Δημοκρατία δεν πρόκειται να γίνει ένα κεντρώο κόμμα. Θα παραμείνει ένα κεντροδεξιό κόμμα. Αυτήν τη στιγμή, όμως, οι ανάγκες της πατρίδας επιβάλλουν να ξεκινήσει μία γιγαντιαία προσπάθεια για την ανασυγκρότηση μιας διαλυμένης χώρας. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί με τα σημερινά πολιτικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Η μεταρρύθμιση χρειάζεται μεταρρυθμιστές και από δαύτους δεν έχει πολλούς η Νέα Δημοκρατία. Χρειάζεται, λοιπόν, διεύρυνση και κυρίως προς το κέντρο.
Είναι σαφές ότι υπάρχουν διαφορές μεταξύ της δεξιάς πτέρυγας και της κεντρώας που θα μπορούσε να προσχωρήσει και να αποτελέσει το άλλο άκρο του κόμματος. Αλλά αυτές οι διαφορές δεν έχουν νόημα σε αυτήν τη φάση. Έπειτα από δέκα ή δεκαπέντε χρόνια, όταν θα έχουμε και πάλι δημιουργήσει μία Ελλάδα για την οποία να είμαστε όλοι υπερήφανοι, τότε θα μπορούμε να «διαφωνήσουμε» για πολλά πράγματα. Μέσα σε ένα πολιτισμένο και ευρωπαϊκό περιβάλλον. Μέχρι τότε η πορεία είναι συγκεκριμένη και την πορεία αυτή μπορεί να την εγγυηθεί μόνο μία Νέα Δημοκρατία ανοικτή προς τον λαό και προς νέες αντιλήψεις.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Θα μπορούσε κανείς να συγκρίνει την ασθένεια της καμαρίλας με το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Ο πρόεδρος του κόμματος περιορίζεται μέρα με την μέρα μέσα στα στενά όρια μιας κάμαρας...
Στην αρχή είναι μόνο η κάμαρα. Μετά κλείνουν και οι κουρτίνες. Στο τέλος ξυπνάει, κινείται και αναπνέει στα στενά όρια ενός μικρόκοσμου. Κι όπως όλοι οι όμηροι, μαθαίνει να αγαπάει τους δεσμώτες του και να τους εμπιστεύεται.
Αρχικά νομίζει ότι αυτός είναι ο κυρίαρχος του παιγνιδιού, μέχρι την ώρα που θα ανακαλύψει ότι αυτός είναι τελικά ο όμηρος. Όμηρος ενός κατεστημένου που του αποκόπτει σταδιακά κάθε επαφή με τον πραγματικό κόσμο. Ανακαλύπτει την αλήθεια όταν πλέον νιώσει το μέταλλο να αγγίζει το κόκαλό του. Αλλά τότε είναι αργά!
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μία ευκαιρία να μείνει στην Ιστορία. Αν αποφασίσει να ανοίξει τις κουρτίνες για να μπει έτσι άπλετο φως σε ένα κόμμα γερασμένο που προκαλεί αποστροφή σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Η Νέα Δημοκρατία δεν πήρε το 28% των ψήφων επειδή είναι η Νέα Δημοκρατία και τυγχάνει δήθεν της αποδοχής του κόσμου, αλλά επειδή ένα μεγάλο κομμάτι του αστικού χώρου την επέλεξε αναγκαστικά ως καταφύγιο. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ψήφισαν Ν.Δ. επειδή νιώθουν Νεοδημοκράτες.
Η Νέα Δημοκρατία έχει μέλλον μόνο αν κατορθώσει να πείσει την κοινωνία ότι δεν έχει σχέση με το κακό της παρελθόν. Ότι δεν είναι οι κ.κ. Ντινόπουλος και Γιακουμάτος το… δήθεν «καινούργιο» που έχει να παρουσιάσει. Η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να πάρει τα καλά σημεία του παρελθόντος της και να τείνει στη συνέχεια το χέρι της προς τα διάφορα μεταρρυθμιστικά ρεύματα που βρίσκονται προς τον χώρο του κέντρου και φτάνουν μέχρι τα όρια της κεντροαριστεράς.
Αν θέλει να εκφράσει το νέο, την προσπάθεια της μεταρρύθμισης της χώρας, θα πρέπει να αποκτήσει μεταρρυθμιστές! Αλλά αυτό μπορεί να γίνει όπως οι ποδοσφαιρικές ομάδες αποκτούν νέους παίκτες. Ποιος σοβαρός άνθρωπος θα αποφασίσει να κλείσει ένα ραντεβού στα τυφλά στα υπόγεια της Συγγρού; Αν το κάνει, δεν θα είναι σοβαρός και δεν θα τον έχει ανάγκη ο Κυριάκος. Εκείνο που χρειάζεται είναι διαφάνεια, καθαρές εξηγήσεις και καθαρές λύσεις. Είναι μία κεντρική συμφωνία αρχών με ομάδες μεταρρυθμιστών που μπορούν να πλαισιώσουν τη Νέα Δημοκρατία και να συμβάλλουν τα μέγιστα σε μία νέα πορεία για την Ελλάδα.
Κάποιοι εκφράζουν την ανησυχία τους μην τυχόν η διεύρυνση αλλάξει τη φυσιογνωμία της Νέας Δημοκρατίας. Στην πραγματικότητα εκφράζουν την ανησυχία τους μην τυχόν και χάσουν τα οφίτσια. Άγνωστο πως τα απέκτησαν, άγνωστο τι πραγματικά προσφέρουν στον χώρο και στην κοινωνία. Η ουσία είναι ότι πρόκειται για επαγγελματίες ανεπάγγελτους και ότι ζουν εδώ και δεκαετίες από την πολιτική, όπως ο Γκρούεζας στον Μαυρογιαλούρο!
Η Νέα Δημοκρατία δεν πρόκειται να γίνει ένα κεντρώο κόμμα. Θα παραμείνει ένα κεντροδεξιό κόμμα. Αυτήν τη στιγμή, όμως, οι ανάγκες της πατρίδας επιβάλλουν να ξεκινήσει μία γιγαντιαία προσπάθεια για την ανασυγκρότηση μιας διαλυμένης χώρας. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί με τα σημερινά πολιτικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Η μεταρρύθμιση χρειάζεται μεταρρυθμιστές και από δαύτους δεν έχει πολλούς η Νέα Δημοκρατία. Χρειάζεται, λοιπόν, διεύρυνση και κυρίως προς το κέντρο.
Είναι σαφές ότι υπάρχουν διαφορές μεταξύ της δεξιάς πτέρυγας και της κεντρώας που θα μπορούσε να προσχωρήσει και να αποτελέσει το άλλο άκρο του κόμματος. Αλλά αυτές οι διαφορές δεν έχουν νόημα σε αυτήν τη φάση. Έπειτα από δέκα ή δεκαπέντε χρόνια, όταν θα έχουμε και πάλι δημιουργήσει μία Ελλάδα για την οποία να είμαστε όλοι υπερήφανοι, τότε θα μπορούμε να «διαφωνήσουμε» για πολλά πράγματα. Μέσα σε ένα πολιτισμένο και ευρωπαϊκό περιβάλλον. Μέχρι τότε η πορεία είναι συγκεκριμένη και την πορεία αυτή μπορεί να την εγγυηθεί μόνο μία Νέα Δημοκρατία ανοικτή προς τον λαό και προς νέες αντιλήψεις.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου