Τη δική της γνώμη εξέφρασε η πασίγνωστη Ελληνίδα τραγουδίστρια Νατάσσα Μποφίλιου
για το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομόφιλων ζευγαριών
με μια ανάρτησή της στο Facebook!...
για το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομόφιλων ζευγαριών
με μια ανάρτησή της στο Facebook!...
«Το σύμφωνο συμβίωσης ψηφίστηκε. Έστω και έτσι ανακούφιση, ικανοποίηση και συγκίνηση όταν ο κόσμος πηγαίνει μπροστά! Να και κάτι παρήγορο μέσα σε τόσο λάσπη…η αγάπη και το δίκαιο να νικούν! Δεν σταματάμε! Συνεχίζουμε τους αγώνες για ίσα δικαιώματα για όλους ανεξαιρέτως. Όσο για τους σκοταδιστές και για τους φοβισμένους, η ιστορία και η εξέλιξη θα τους προσπεράσει»
Νατάσσα
Μάριος Μπρούσκος Στυλιανόπουλος
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαί στο σύμφωνο συμβιώσεως και όχι στην υιοθεσία.
Όσον αφορά στο θέμα της υιοθεσίας, το οποίο ευθέως προκύπτει από την αποδοχή του συμφώνου συμβιώσεως, δημιουργούνται επιπλοκές. Καταρχάς, θα πρέπει να έχουμε υπ΄όψιν μας πως κάθε μορφή υιοθεσίας θα πρέπει να αποβλέπει στη μεγιστοποίηση του συμφέροντος του παιδιού. Το δικαίωμα υιοθεσίας ασκείται όχι μόνο για να αποκτήσουν παιδιά εκείνοι που δεν δύνανται να τεκνοποιήσουν αλλά καί για να αποκτήσουν ένα σταθερό οικογενειακό περιβάλλον παιδιά που είναι καταδικασμένα να μεγαλώσουν είτε εγκαταλελειμμένα είτε σε ιδρύματα. Πρωτίστως, η άσκηση του δικαιώματος υιοθεσίας θα πρέπει να αποβλέπει στη μεγιστοποίηση του οφέλους του παιδιού, ώστε να μεγαλώσει σε σταθερό οικογενειακό περιβάλλον, με αγάπη, στοργή, αξίες, υγιή πρότυπα καί να ενταχθεί ομαλώς στην κοινωνία καί όχι στην πιθανή ανάγκη ορισμένων ανθρώπων να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους λόγω αδυναμίας προσβάσεως στη μητρότητα ή την μετέλευση του ίδιου του θεσμού για να προωθήσουν κοινωνικούς αγώνες. Θα ήταν ανήθικο να χρησιμοποιηθεί μία κοινωνική ομάδα (εν προκειμένω τα παιδιά) χωρίς την συγκατάθεσή της, προκειμένου να διεκδικήσει μία άλλη κοινωνική ομάδα (εν προκειμένω οι ομοφυλόφιλοι) δικαιώματα. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να βλάψει ανεπανόρθωτα τα παιδιά αλλά καί την ίδια την κοινωνία.
Η βασικότερη ένσταση κατά της υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλους έγκειται στην απουσία του μητρικού ή του πατρικού προτύπου. Όσο καί αν υπάρχει τάση εκμηδενισμού της επιρροής τους, η συμπληρωματικότητα των έτερων φύλων είναι καθοριστική για την διαμόρφωση μίας υγιούς καί ολοκληρωμένης προσωπικότητος του παιδιού. Βέβαια, στο σημείο αυτό κάποιος θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί με το επιχείρημα περί των μονογονεϊκών οικογενειών ή των άγαμων ανδρών ή θυγατέρων που δικαιούνται να υιοθετούν παιδιά. Είναι ένα λογικό επιχείρημα, ωστόσο υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ αυτών των συνθηκών μιάς καί στην περίπτωση των ομοφυλοφίλων έχουμε δημιουργία εξαναγκασμένων προτύπων. Επίσης, είναι εντελώς διαφορετικό να μεγαλώνει ένα παιδί με τον θετό του πατέρα, ο οποίος ενδεχομένως να συνάψει ετεροφυλόφιλη σχέση καί το παιδί να εκτεθεί στη λήψη του μητρικού προτύπου από το να μεγαλώνει με δύο ομοφυλόφιλους άνδρες. Στην περίπτωση αυτή ελαχιστοποιείται η έκθεση σε μητρικό πρότυπο καί το παιδί αποξενώνεται για δεύτερη φορά από τον φυσικό του γεννήτορα, που είναι η γυναίκα.
Πέραν αυτού, η ομοφυλοφιλία δεν είναι ο κανόνας στη φύση, αλλά η εξαίρεση. Εκχωρώντας το δικαίωμα υιοθεσίας στους ομοφυλόφιλους, μετασχηματίζουμε την εξαίρεση σε κανόνα καί διαμορφώνουμε δυνάμεις αποσταθεροποιήσεως του θεμελιώδους πυρήνα της, κανόνας της οποίας είναι το ανδρόγυνο. Τέλος, το παιδί με τους ομοφυλόφιλους γονείς, χωρίς να τους έχει επιλέξει, θα στερηθεί δια παντός το δικαίωμα να έχει πρόσβαση σε ένα από τα δύο γονεϊκά πρότυπα. Θα αναθρέφεται σαν να είναι ορφανό από τον ένα γονέα. Καί σε αυτή την περίπτωση καταστρατηγείται κατάφωρα το δικαίωμα ενός παιδιού να έχει μητέρα καί πατέρα, ενώ η κοινωνία είχε τη δυνατότητα να του το παράσχει αλλά δεν το έκανε.