Εμπρός στο δρόμο που χάραξαν οι Three Stooges...

Το κυβερνών κόμμα εκτοξεύθηκε από το 4% στο 36% υποσχόμενο στους πάντες τα πάντα και όπως ήταν αναμενόμενο στο τέλος τους πρόδωσε όλους...

Κυρίως όμως εκμεταλλεύτηκε τη δυσαρέσκεια μιας κοινωνίας που είχε συνηθίσει σε μια ευημερία με δανεικά και αναγκάστηκε (και συνεχίζει να αναγκάζεται) να προσαρμόσει το βιοτικό της επίπεδο στα δεδομένα και τις δυνατότητες της οικονομίας, η οποία συνεχίζει να βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία.
Το τραγικό με αυτήν την κυβέρνηση...
όπως και με όσες προηγήθηκαν, εκτός της πολιτικής ανηθικότητας και της ασφυκτικής εξάρτησης από πελατειακά συμφέροντα, είναι πως δεν έχουν κανένα σχέδιο αναστροφής της ελεύθερης πτώσης της ιδιωτικής οικονομίας η οποία αποτελεί τη μοναδική δίοδο εξόδου από την κατάσταση της χρεοκοπίας...
Χαρακτηριστικό της άγνοιας της πραγματικότητας αλλά και της άγνοιας κινδύνου, της πολιτικής ανηθικότητας, της πελατειακής και οικονομικής διαπλοκής, αλλά και της δουλικότητας στους δανειστές, είναι ο τρόπος που το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης Τσίπρα προσπαθεί να βρει 50 -100 εκατ. προκειμένου να κλείσει μια τρύπα στον προϋπολογισμό.
Το κόμμα που οφείλει το άλμα από το 4 στο 36%, κυρίως στις αντιμνημονιακές πατριωτικές, ενίοτε ανεδαφικές κορώνες, έμελλε να είναι αυτό που θα επιδείξει τη μεγαλύτερη δουλικότητα στα ταπεινά μικροσυμφέροντα των δανειστών, προκειμένου να εξασφαλίσει μερικά δισ. δανεικών να συνεχίσει να "ταΐζει" το πελατειακό παρακράτος και τα συμφέροντα με τα οποία έχει αρχίσει να διαπλέκεται.
Η σειρά αποφάσεων, μέτρων και προθέσεων αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα της ποιότητας και της επάρκειας των ανθρώπων που μας κυβερνούν.
Δεν αύξησαν τον ΦΠΑ στο μοσχαρίσιο κρέας όπου το 80% είναι εισαγόμενο από Ολλανδία, Βέλγιο και λοιπές χώρες που συγκαταλέγονται στους δανειστές.
Αναζητώντας ισοδύναμα αποφάσισαν να αυξήσουν το ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση η οποία λόγω της διάλυσης της δημόσιας παιδείας από την απουσία οποιασδήποτε ουσιαστικής αξιολόγησης που οι ίδιοι και οι συνδικαλιστές τους έχουν επιβάλει, έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις. Ελάχιστοι μαθητές σήμερα διδάσκονται επαρκώς ξένες γλώσσες στο δημόσιο σχολείο, όπως και ελάχιστοι είναι ικανοί να εισέλθουν στο πανεπιστήμιο στηριζόμενοι στο δημόσιο σχολείο. Άπαντες καταφεύγουν στην παραπαιδεία.
Αντί να αλλάξει τις δομές του παρασιτισμού στη δημόσια παιδεία η κυβέρνηση των αριστερών "μεταρρυθμίσεων" του κ. Τσίπρα αποφάσισε να εξοντώσει τα αδύναμα νοικοκυριά που προσπαθούν να διασώσουν τα παιδιά τους από τη βάναυση προλεταριοποίηση.
Η δημόσια κατακραυγή τους έκανε να αναζητήσουν αλλού λύση...
Μετά την αύξηση της φορολογίας στην ιδιωτική παιδεία σειρά είχαν οι μικρές ζυθοποιίες οι οποίες οριακά καταφέρνουν να επιβιώνουν σε ένα ιδιαίτερα εχθρικό περιβάλλον για ιδιωτικές επιχειρήσεις που δεν έχουν σχέση και εξάρτηση από το δημόσιο.
Προχθές το οικονομικό επιτελείο βρήκε τη λύση των 50-100 εκατ. που λείπουν. Όμως καθώς ισχύει ο νόμος του Laffer και η αύξηση των φόρων πέραν ενός σημείου δεν συνεπάγεται και αύξηση των εσόδων, το χάσμα θα αποδειχτεί μεγαλύτερο και από ένα σημείο και μετά ανεξέλεγκτο. Βάζουμε στοίχημα γι’ αυτό...
Εσχάτως λοιπόν αποφάσισαν να φορολογήσουν το κρασί με 0,30 ευρώ ανά φιάλη. Για όσους δεν γνωρίζουν (όπως ενδεχομένως αυτοί που κυβερνούν τη χώρα) στην Ελλάδα υπάρχουν οι προϋποθέσεις ο κλάδος της οινοποιίας να γίνει διεθνώς ανταγωνιστικός, αρκεί να μειωθεί το κόστος παραγωγής λόγω υψηλής φορολογίας και να υπάρξει συγκεντροποίηση στον κλάδο. Η Νεμέα π.χ. για να είναι διεθνώς ανταγωνιστική πρέπει να έχει 3-4 οινοποιίες και όχι 54. Κάποιος που αντιλαμβάνεται οικονομικά θα έδινε κίνητρα γι’ αυτό...
Το πρόβλημα του ελληνικού κρασιού είναι πως στον Πειραιά φτάνουν εφάμιλλης ποιότητας προϊόντα από τις νέες αναπτυσσόμενες οινικές ζώνες του εξωτερικού με τιμή ανά φιάλη μικρότερη από το κόστος παραγωγής ανά φιάλη στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα καταναλώνουμε περί τα 3 εκατ. εκατόλιτρα κρασί το χρόνο. Τούτο σημαίνει περί τα 300 εκατ. λίτρα.
Από την ποσότητα αυτή μόνο το 40% αφορά τα εμφιαλωμένα κρασιά όπου μπορεί να ελπίζει κανείς πως το κράτος εισπράττει τα έσοδα που του αναλογούν. Ήτοι, καταναλώνουμε περί τα 160 εκατ. φιάλες κρασί.
Επιβαρύνοντας με 30 λεπτά κάθε φιάλη το οικονομικό επιτελείο φιλοδοξεί να εισπράξει περί τα 48 εκατ. ευρώ. Το 10% περίπου του κονδυλίου της ανασκευής των πέντε 35ετών σακαρακών της πολεμικής αεροπορίας που σκανδαλωδώς αποφάσισε. Με τα μισά χρήματα η κυβέρνηση μπορούσε να αγοράσει αντίστοιχα καινούργια μεταγωγικά αλλά περιέργως προτίμησε να πετάξει 500 εκατ. σε κάποιο πηγάδι...
Για ανθρώπους που δεν έχουν εργαστεί ποτέ στην πραγματική οικονομία, μια αύξηση 30 λεπτών σε μια φιάλη την οποία πληρώνουν σε ένα εστιατόριο 20 ευρώ, ίσως φαίνεται λογική.
Για κάποιον που έχει μιλήσει με έναν παραγωγό, 30 λεπτά ανά φιάλη σημαίνει διπλασιασμό του κόστους προμήθειας της πρώτης ύλης.
Ένας οινοποιός αγοράζει στη Νεμέα με κόστος 0,25 ευρώ το κιλό σταφύλι και ξινόμαυρο στη Βόρεια Ελλάδα με 0,40 το κιλό. Οι τιμές ανάλογα τη χρονιά παρουσιάζουν διακυμάνσεις.
Τα 30 λεπτά λοιπόν κατά μέσο όρο διπλασιάζουν το κόστος της πρώτης ύλης. Τα ελληνικά κρασιά αν και παρουσιάζουν εκρηκτική βελτίωση της ποιότητας τα τελευταία χρόνια, ωστόσο δεν έχουν διεθνώς ανταγωνιστικές τιμές.
Αυξάνοντας λοιπόν το κόστος στα εμφιαλωμένα, στρέφουν τη ζήτηση στο χύμα κρασί που ούτε τα αναμενόμενα έσοδα αποδίδει αλλά και τις εξαγωγές πλήττει.

Αν και η χώρα διαθέτει ισχυρά συγκριτικά γεωγραφικά πλεονεκτήματα στον κλάδο, οι εξαγωγές κρασιών είναι της τάξης των 70 με 80 εκατ. ευρώ το χρόνο. Συγκριτικά πρόκειται για αστείο ποσό αν αναλογιστεί κάποιος πως τώρα εν μέσω κρίσης πληρώνουμε το χρόνο περί τα 250 εκατ. για smartphones.
Η κυβέρνηση και ειδικά το οικονομικό επιτελείο των μαρξιστών όπως ο εκ Γηραιάς Αλβιώνος ορμώμενος κ. Τσακαλώτος, ο κ. Χουλιαράκης και ο κ. Δραγασάκης θεωρητικώς κόπτονται για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Πρακτικώς όμως επιδεικνύουν μεγάλο ζήλο και κάνουν μεγάλη προσπάθεια να εξοντώσουν τις ελάχιστες παραγωγικές δραστηριότητες που έχουν επιβιώσει.
Γιατί; Γιατί φοβούνται να αναμετρηθούν με την πραγματικότητα του παρασιτικού πελατειακού δημοσίου όπως περιγράφεται στο παρακάτω ρεπορτάζ: Έλλειπαν οι 33 από τους 38 υπαλλήλους σε δημόσια υπηρεσία της Λάρισας: Οι απίστευτες δικαιολογίες για τις… κοπάνες!
Αντί να μειώσουν τον "καρκινογόνο" ιστό που απομυζά ό,τι έχει απομείνει, σφαγιάζουν χωρίς αιδώ τον υγιή ιστό. Τον μόνο που μπορεί να ανατάξει την κατάσταση.
Οι κινήσεις τους δεν μαρτυρούν κάποιο σχέδιο, αλλά απεγνωσμένες σπασμωδικές κινήσεις να βουλώσουν "τρύπες" σε έναν κρατικό προϋπολογισμό που παραμένει αδηφάγος. Δεν τολμούν να κόψουν άχρηστες δαπάνες για να μην έρθουν σε αντίθεση με πελατειακά συμφέροντα που εξέθρεψαν τόσο οι προηγούμενοι όσο και το κόμμα τους. Κυρίως όμως σαν μαρξιστές, δεν τολμούν να έρθουν αντιμέτωποι με τη διάψευση των μαρξιστικών ιδεολογικών τους εμμονών καθώς αυτές δοκιμάζονται από την πραγματικότητα.
Μοιραία τα στενά περιθώρια της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές από τη μια και το πελατειακό κράτος από την άλλη, τους έχει κάνει να μοιάζουνε με το τρίο Στούτζες (The Three Stooges).
Το τρίο Στούτζες ήταν δημοφιλής κωμική σειρά των αρχών του περασμένου αιώνα όπου οι πρωταγωνιστές με καταιγιστικό ρυθμό πήγαιναν από τη μια γκάφα στην άλλη και από τη μια φάπα στην άλλη. Στην περίπτωσή μας όμως τα πλήγματα που δέχεται η οικονομία είναι συντριπτικά.


Κώστας Στούπας
Capital.gr
orthografos