Το μη χείρον, βέλτιστον

Πόλεμος συμφερόντων και νέα πιόνια στη σκακιέρα της Νέας Δημοκρατίας. 

Η παρτίδα της διαδοχής βρίσκεται σε εξέλιξη και ο καθένας χρησιμοποιεί όποια μέσα διαθέτει. Από διαπλεκόμενους επιχειρηματίες μέχρι υπόδικους εκδότες. 

Το μπλοκ της διαπλοκής έχει φροντίσει να κάνει αισθητή την παρουσία του, έχει επενδύσει στον εκλεκτό του και έχει αναλάβει την προβολή του εντός και εκτός των τειχών της παράταξης.

Οι απλοί ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας ( η βάση της δηλαδή) παρακολουθούν τις εξελίξεις, αηδιασμένοι από την κατάντια και την ιδεολογική παραμόρφωση που έχει υποστεί το κόμμα...
 

Αποδημητικά πολιτικά πτηνά πετάνε από τον ένα υποψήφιο στον άλλο γυρεύοντας μια σίγουρη κομματική φωλιά για το αύριο. Αυτό είναι το κριτήριό τους. Όχι η σωτηρία της πατρίδας, όχι η σωτηρία της παράταξης. 

Η Νέα Δημοκρατία που αγαπήσαμε υπηρετούσε το λαό και την πατρίδα. Ήταν πάνω από πρόσωπα. Σήμερα έγινε ανελκυστήρας προσωπικών φιλοδοξιών. 

Μικραίνει μέρα με τη μέρα, αλλά ουδείς ασχολείται. Ο ρόλος της, αυτός της αντιπολίτευσης, χάθηκε μέσα στο σκηνικό της εσωτερικής αντιπαράθεσης. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί εξουσία …και αντιπολίτευση μαζί. 

Την Κυριακή ή στην χειρότερη περίπτωση την επόμενη, τελειώνει το μαρτύριο των ψηφοφόρων και φίλων της Νέας Δημοκρατίας. Αυτοί που θα πάνε να ψηφίσουν θα αποφασίσουν για την επόμενη μέρα, για το μέλλον της. Όλοι οι υποψήφιοι έχουν φανερώσει τις προθέσεις τους, οπότε δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για κανέναν. 

Όμως ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Οι πιθανότητες να ξαναδούμε μια ισχυρή Νέα Δημοκρατία, έτοιμη να επανακτήσει τη θέση της στο πολιτικό σκηνικό και να αποκαταστήσει την σχέση της με την ελληνική κοινωνία δεν είναι πολλές. 

Αυτή τη στιγμή η υποψηφιότητα του Βαγγέλη Μειμαράκη (χωρίς να πληροί όλες τις προυποθέσεις) φαντάζει η μόνη που μπορεί να δώσει το φιλί της ζωής στην παράταξη και να εξασφαλίσει τη συνοχή που απαιτείται ανάμεσα στην ηγεσία και τη βάση. 

Η μόνη που – με προυποθέσεις- μπορεί να ξαναβάλει το κόμμα σε πορεία ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού. 

Καμία άλλη υποψηφιότητα δεν εγγυάται τη Νέα Δημοκρατία που αγαπήσαμε, στηρίξαμε και ψηφίσαμε από το 1974 μέχρι και σήμερα.
Οι πολιτικές θέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι βγαλμένες από το ‘’ευαγγέλιο’’ του άκρατου νεοφιλελευθερισμού. Εξαφάνιση της μικρομεσαίας επιχείρισης και καθιέρωση του ολιγοπωλίου. 

Η υποψηφιότητα του Άδωνι Γεωργιάδη δείχνει απλώς το μέγεθος της σμίκρυνσης που έχει υποστεί η παράταξη την τελευταία εξαετία. 

Η υποψηφιότητα του Τζιτζικώστα και όσων συστρατεύονται μαζί του καταδεικνύει γιατί η Νέα Δημοκρατία βρίσκετε σε αυτό το σημείο. 

Οι προσωπικές φιλοδοξίες ζευγαρωμένες με άδειο ιδεολογικό περιεχόμενο ήταν η ταυτότητα της παράταξης την τελευταία εξαετία. 

ΥΓ : Πόσο τυχαία ήταν η επίθεση μερίδας του Τύπου, στον πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, που μίλησε για την τουρκική θηριωδία στην Χίο; Μήπως οι αντεθνικές κραυγές σκεπάζουν τη σιωπή για τον βασικό μέτοχο, τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, την ΕΛΣΤΑΤ και τόσα άλλα που επιμελώς ξεχνούν τα εκδοτικά τζάκια; 

ΥΓ 1: Με ποια κριτήρια θεωρείται Καραμανλικός ο Κ. Αρβανιτόπουλος; Με ποια κριτήρια θεωρείται δεξιός ο Μ. Βορίδης; O Απόστολος Τζιτζικώστας αλήθεια τους θεωρεί σπουδαίες μεταγραφες; Μήπως τελικά ο στόχος είναι ένα νέο κόμμα (απαρτιζόμενο από τους τρεις χαμένους στις εσωκομματικές εκλογές) με τις ευλογίες και την καθοδήγηση του ακατανόμαστου…;

ΥΓ 2: Ο Βαγγέλης Μειμαράκης είναι αυτός που κράτησε σε ανεκτά επίπεδα σοβαρότητας τον προεκλογικό αγώνα και των τεσσάρων υποψηφίων. 

Το προβάδισμα που έχει, θα γίνει ακόμη μεγαλύτερο αν επικοινωνήσει – όπως οφείλει- το έργο της κυβέρνησης Καραμανλή. Κι αφού κερδίσει την μάχη, από την επόμενη κιόλας θα πρέπει να ξεκινήσει την επιχείριση ‘’επανίδρυση της Νέας Δημοκρατίας’’. 

Με τους κατάλληλους ανθρώπους και με ταύτιση του κόμματος με τις αληθινές ανάγκες της κοινωνίας. Αυτές τις υπερασπίζει μόνο ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός και μια συγκεκριμένη πολιτική προσωπικότητα.

Του Θύμιου Λυμπερόπουλου