Η διαδικασία εκλογής προέδρου ενός μεγάλου κόμματος όπως είναι η ΝΔ είναι εκ των πραγμάτων μια βαθιά δημοκρατική διαδικασία.
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει μάλιστα όταν η δημόσια συζήτηση που πρέπει να προηγηθεί του εκλογικού μέρους, ξεκαθαρίζει το ιδεολογικό και πολιτικό πλάτος της εκλογικής απήχησης μιας ευρύτερης παράταξης που κορμός της είναι η ΝΔ.
Η ΝΔ ως κύριος κορμός της μεγάλης δημοκρατικής – ευρωπαϊκής – φιλελεύθερης – αστικής... παράταξης που κατέγραψε μεγάλες παρακαταθήκες μετά την πτώση της δικτατορίας με την εδραίωση της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του Ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας, βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι.
Μετά από δύο εκλογικές ήττες πρέπει να χαράξει τα επόμενα βήματα της, διαμορφώνοντας το στρατήγημα της επόμενης περιόδου και καθορίζοντας τον οδικό χάρτη της επόμενης ημέρας. Οδικό χάρτη νίκης πλέον και διακυβέρνησης της χώρας.
Η ΝΔ πρέπει να διαμορφώσει τους όρους συγκρότησης μιας μεγάλης συμμαχίας με τις δυνάμεις του Κοινωνικού – Μεταρρυθμιστικού και Πολιτικού Κέντρου, ορίζοντας την πολιτική βεντάλια και την αντιστοίχηση σε κοινωνικές αναφορές.
Είναι φανερό ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα νίκης της ΝΔ με εκλογικά ποσοστά 18% στις λαϊκές και εργατικές συνοικίες των Αθηνών και της Αττικής (Μενίδι, Άνω Λιόσια, Ασπρόπυργος, Περιστέρι, Αιγάλεω, Νίκαια, Κερατσίνι κτλ).
Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει εκλογική νίκη της ΝΔ όταν τα χαμηλά και μεσαία κοινωνικά στρώματα την θεωρούν εχθρική δύναμη ή έστω είναι επιφυλακτικά μαζί της. Το χάσμα της πολιτικής αναφοράς στο κοινωνικό περιβάλλον είναι δεδομένο και πρέπει να γεφυρωθεί όχι όμως με όρους πελατειακούς, λαϊκισμού ή δημαγωγίας.
Είναι αδιανόητο οι νέοι να γυρνούν την πλάτη στη ΝΔ, οι άνεργοι να βλέπουν την ΝΔ ως μια ξένη και εχθρική πολιτική δύναμη και να προσδοκούν στον άκρατο κρατισμό μιας βαλκανικού τύπου περονικής εθνολαϊκιστικής προσέγγισης.
Μια ανοικτή οικονομία με επενδύσεις, με δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, με λιγότερο κράτος – επιχειρηματία αλλά με ένα δίκαιο και στοχευμένο κοινωνικό κράτος είναι το σημείο συνάντησης περισσότερων ακροατηρίων από τα παραδοσιακά που εξέφραζε μέχρι τώρα η ΝΔ.
Είναι το σημείο συνάντησης του Κοινωνικού Κέντρου με την ΝΔ που δεν αντιλαμβάνεται ως αντίπαλο την Δημόσια Διοίκηση και το ανθρώπινο δυναμικό της αλλά που την θέλει να πρωταγωνιστεί στην ανάπτυξη, με αξιολόγηση και αναπτυξιακό μέρισμα αποτελεσματικότητας.
Είναι το σημείο συνάντησης του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος ως βάση του Κοινωνικού Κράτους που υπηρετεί αυτόν που έχει πραγματική ανάγκη και όχι τους κομματικούς πελάτες που δίνουν τις ψήφους εις βάρος του πραγματικά φτωχού και ανήμπορου, δημιουργώντας την αιτία της μεγαλύτερης κοινωνικής αδικίας που βιώνουμε.
Είναι το σημείο συνάντησης για μεγάλες θεσμικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα (4ετής κύκλος διακυβέρνησης, θητείες, διαχωρισμός εξουσιών, σταθερό εκλογικό σύστημα) για την εδραίωση της Ευρωπαϊκής φυσιογνωμίας της χώρας με υποστήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μακριά από ξενοφοβικές ή ρατσιστικές αντιλήψεις και με την οικοδόμηση ενός Κράτους Δικαίου που το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο θα διαπερνά συθέμελα τον συνταγματικό χάρτη και την κοινωνική ζωή.
Μια συνάντηση τέλος που τις αξίες του έθνους και της πατρίδας θα τις αναδεικνύει, ορίζοντας το πλαίσιο για μια πατριωτική και εθνικά ωφέλιμη οριοθέτηση μακριά και πέρα από υστερίες, δογματισμούς και εσωστρέφειες.
Ο Β. Μεϊμαράκης στο σύντομο προεκλογικό χρόνο που διέθετε, όρισε το εύρος της πολιτικής βεντάλιας που μπορεί να έχει η ΝΔ.
Η διεύρυνση προς το Κοινωνικό Κέντρο δεν είναι μόνο όρος επιβίωσης της ΝΔ αλλά είναι το πλαίσιο και η αναγκαία συνθήκη για να καταστεί πλειοψηφούσα δύναμη η ΝΔ στην ελληνική κοινωνία.
Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός και το Κοινωνικό Κέντρο είναι ο συνδυασμός των πολιτικών απόψεων που μπορούν να λειτουργήσουν προωθητικά το επόμενο διάστημα.
Όταν οι παραπλανητικές εκδοχές του βαλκανικού περονισμού καταπέσουν και καταρρεύσουν ως εκδοχές του χθες και του λαϊκισμού, η παράταξη που μπορεί να εκφράσει την μεσαία τάξη, τους νέους ως το πιο ζωντανό κομμάτι του λαού για την επανεκκίνηση της χώρας και να υποστηρίξει αποτελεσματικά την εργατική τάξη στην δική της προσπάθεια για δίκαιο καταμερισμό του εθνικού πλούτου, θα είναι μόνο η ΝΔ.
Τότε θα έχουμε μια οριοθετημένη και σηματοδοτημένη Ηγεσία της ΝΔ προς την δημιουργική διέξοδο της διεύρυνσης του κόμματος, της δημιουργίας ενός μεγάλου παραταξιακού και μετωπικού σχήματος πλειοψηφίας των δημιουργικών και μεταρρυθμιστικών δυνάμεων της Πατρίδας και θα είναι ο σίγουρος όρος της πολιτικής επιτυχίας για την ΝΔ.
Ο Βασίλης Οικονόμου κατάγεται από το Καπανδρίτι Αττικής, με προσφυγικές Ποντιακές ρίζες καταγωγής (το γένος Μουτεσίδη). Είναι παντρεμένος έχει δύο αγόρια και κατοικεί στην Παλλήνη. Ως έφηβος ασχολήθηκε με τον κλασικό αθλητισμό (Πανελληνιονίκης στο τριπλούν και μέλος της Εθνικής Ομάδας Στίβου Εφήβων). Έχει σπουδάσει Νομική στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και Φυσική Αγωγή και Αθλητισμό στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπήρξε Επιστημονικός Συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, ενώ είναι υποψήφιος Διδάκτορας στο Τμήμα Οργάνωσης και Διαχείρισης Αθλητισμού. Υπήρξε Μέλος του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ (1990-1996). Έχει διατελέσει Αναπληρωτής Γραμματέας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ (1998-2000), Γραμματέας ΠΑΣΠ ΑΕΙ (1994-1996) και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ (2005-2010). Υπήρξε συνεργάτης στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας (1997 - 2000). Δημοτικός Σύμβουλος Ωρωπού (2011 - 2013). Βουλευτής Αττικής (2000, 2004, 2007, 2009, 2012). Βουλευτής Επικρατείας (2015) Γραμματέας της Βουλής των Ελλήνων (2000). Μέλος της Επιτροπής Άμυνας και Εξωτερικών της Βουλής (2004 - 2013),μέλος της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων (2013-2015), μέλος της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής (2012-2014), μέλος στο Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων (2012-2014), μέλος της Υποεπιτροπής της Βουλής για την παρακολούθηση των Εξοπλιστικών Προγραμμάτων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (2009-2010), μέλος της Ειδικής Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής (2004-2009). Υπήρξε Πρόεδρος της Επιτροπής Φιλίας Ελλάδας - Ισραήλ, της Βουλής (2009 - 2012). Αναπληρωτής Επικεφαλής της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ (2009-2010) στην οποία συμμετείχε από το 2007 έως το 2014. Πρόεδρος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου της Βουλής και της Υποεπιτροπής για τα θέματα των Ατόμων με Αναπηρία (2009- 2010). Υπήρξε μέλος της Προκαταρκτικής Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για την «Λίστα Λαγκάρντ» (2012-2013) Στις 6 Μαΐου του 2010 ήταν από τους πρώτους βουλευτές που αρνήθηκαν ψήφο στο πρώτο Μνημόνιο διαγραφόμενος από την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ. Τον Ιανουάριο του 2012 ανακοινώθηκε η εκλογική και πολιτική συνεργασία του με τη Δημοκρατική Αριστερά και από τον Μάρτιο του 2012 συμμετείχε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Δημοκρατικής Αριστεράς. Διατέλεσε Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Αριστεράς (2012-2014). Τον Ιούνιο του 2014 υπήρξε για δεύτερη φορά ανεξάρτητος Βουλευτής. Από τον Ιούλιο του 2014 είναι επικεφαλής της πολιτικής κίνησης του Ριζοσπαστικού Κέντρου «Δημοκρατικός Σύνδεσμος». Από τον Ιανουάριο του 2015 συμμετέχει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας ως Βουλευτής Επικρατείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου