Σε μια συνολική αποτίμηση της επτάμηνης διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ προχωράει ο αρθρογράφος του MarketWatch, Satyajit Das.
Σε ένα κείμενο που είναι όντως σκληρό και άκρως επικριτικό, ο αναλυτής σημειώνει ότι... την Κυριακή οι Έλληνες θα προσέλθουν στις κάλπες για τρίτη φορά μέσα στον χρόνο, μόνο που αυτές οι νέες εκλογές ήταν αναμενόμενο να γίνουν.
Για να εξηγήσει τι εννοεί, αναφέρει πως η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μη λάβει σημαντικές παραχωρήσεις από την Ευρωζώνη. Επιπροσθέτως, οι επιδόσεις της υποδηλώνουν μια έλλειψη προετοιμασίας και μια κακή κατανόηση της σοβαρότητας της δύσκολης κατάστασης. Η κακοφωνία και η υπερβολική επιθυμία για τα φώτα της δημοσιότητας ήταν άχρηστες στις δύσκολες διαπραγματεύσεις, που πάντα ήξεραν ότι θα ήταν τέτοιες.
Η υπόθεση ότι η ΕΕ θα σεβόταν τόσο τη δημοκρατική διαδικασία όσο και την εντολή της νέας ελληνικής κυβέρνησης ήταν αισιόδοξη. Σκεφτείτε ότι το 2011, το επιχειρούμενο από τον τότε πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου δημοψήφισμα για τις πολιτικές λιτότητας απορρίφθηκε από την ευρωζώνη ως «διασπαστικό», οδηγώντας στον διορισμό ενός μη εκλεγμένου τεχνοκράτη, του Λ. Παπαδήμου, που ικανοποίησε τις Βρυξέλλες.
Στα τέλη του 2014, ο Pierre Moscovici, Επίτροπος για Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις, επισκέφθηκε την Αθήνα εκδηλώνοντας τη στήριξή του για τον Αν. Σαμαρά, ο οποίος ήταν πρόθυμος να συνεχίσει τις πολιτικές της ΕΕ, περιγράφοντας την θέση του ΣΥΡΙΖΑ ως αυτοκτονία.
Αφότου ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Wolfgang Schaeuble δήλωσε πως οι εκλογές δεν άλλαξαν τίποτα, προειδοποιώντας ότι τα πράγματα θα γινόταν δύσκολα εάν η Ελλάδα διάλεγε διαφορετικό μονοπάτι. Αυτή η θέση επαναδιατυπώθηκε από τον πρόεδρο της Κομισιόν, Jean-Claude Juncker, πιο πρόσφατα: «Δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική επιλογή έναντι των ευρωπαϊκών Συνθηκών».
Όπως επισημαίνεται στο δημοσίευμα, οι τακτικές διαπραγμάτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσιάζονται ως εξελιγμένες κινήσεις σε ένα theory game, ήταν ασυνάρτητες. Η επαναλαμβανόμενη αναφορά στις συμφωνίες του Λονδίνου το 1953 που διέγραψαν τα γερμανικά χρέη ήταν άνευ σημασίας. Η συλλογιστική του Ψυχρού Πολέμου που οδήγησε τους Συμμάχους να συμπεριφερθούν γενναιόδωρα στη Γερμανία ήταν ανεφάρμοστη.
Οι Έλληνες, επισημαίνεται στο δημοσίευμα του marketwatch.com, εγκατέλειψαν το καλύτερό τους ατού ακόμη πριν από την έναρξη των διαπραγματεύσεων. Η απειλή μιας ελληνικής χρεοκοπίας και η αποχώρηση από το ευρώ, ταυτόχρονα, θα είχε ταρακουνήσει την Ευρωζώνη και θα προσέφερε στην Ελλάδα την καλύτερη ευκαιρία για μια μακροπρόθεσμη ανάκαμψη.
Η αποκήρυξη του υφιστάμενου χρέους ή η μετατροπή του σε δραχμές θα προκαλούσε σημαντικές απώλειες στους πιστωτές. Η ΕΚΤ και το EFSF προφανώς θα έπρεπε να επιδιώξουν να βρουν κεφάλαια από τους εγγυητές της ευρωζώνης, σε αντίθεση με την συχνά αναφερόμενη έλλειψη ρίσκου των συμφωνιών διάσωσης και της απουσίας της έκθεσης των φορολογούμενων.
Ενώ είναι εξαιρετικά επώδυνη, η κίνηση αυτή δεν θα άφηνε την Ελλάδα σε χειρότερη θέση. Είναι σημαντικό ότι η Ελλάδα θα ανακτούσε την κυριαρχία και τον έλεγχο του νομίσματος και των επιτοκίων της. Αυτό θα επέτρεπε τελικά στην Ελλάδα να υποτιμήσει για να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητα. Επιπλέον, θα συνέβαλε στην αναστροφή των εκροών κεφαλαίων.
Η απόφαση της κυβέρνησης εναντίον αυτής της επιλογής αντανακλά πολλαπλούς παράγοντες. Μια ελληνική χρεοκοπία εντός της ευρωζώνης, είχε πάντα την εύνοια του πρώην υπουργού Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκη. «Το εκλογικό ελληνικό σώμα έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ μια σχιζοφρενική εντολή να περιορίσει την λιτότητα αλλά να παραμείνει εντός του ευρώ. Οι μεσαίας και ανώτερης τάξης Έλληνες θέλουν να συνεχίσουν να παίρνουν τις συντάξεις τους και τις πληρωμές στο σκληρό ευρώ παρά στην πιο ασταθή δραχμή».
Όλο αυτό δημιούργησε ένα παράδοξο, αναφέρει το δημοσίευμα. Οι Έλληνες φοβούνταν το Grexit περισσότερο από τους πιστωτές, αφήνοντας στην κυβέρνηση περιορισμένη διαπραγματευτική ισχύ.
Αυτό που επιδείνωσε την κατάσταση ήταν η αποτυχία να προβλεφθούν και να προετοιμαστούν σχέδια έκτακτης ανάγκης για την αντιμετώπιση της φυγής κεφαλαίων. Η εξάρτηση των ελληνικών τραπεζών από τη χρηματοδότηση της ΕΚΤ αγνοήθηκε. Και τα δύο προβλήματα ήταν ήδη φανερά πριν από τις εκλογές του 2015.
Όπως ήταν αναμενόμενο, καθώς αυξήθηκαν οι εκροές με την μετεκλογική αβεβαιότητα, η απουσία περιορισμών στις εκταμιεύσεις αύξησε θανάσιμα την εξάρτηση από την έκτακτη χρηματοδότηση της ΕΚΤ.
Προκειμένου να συνεχίσει να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις αποπληρωμής, η ελληνική κυβέρνηση επίταξε τα αποθέματα της τοπικής αυτοδιοίκησης και άλλων οργανισμών του Δημοσίου, ενώ καθυστέρησε την εξόφληση των προμηθευτών και τις επιστροφές φόρων.
Καθώς η ελληνική κυβέρνηση δεν κατάφερε να πετύχει τους στόχους της, έπαιξε το θύμα, πείθοντας τον εαυτό της ότι η χώρα ήταν άψογη και η υπόλοιπη Ευρώπη, κυρίως η Γερμανία, ήθελε να τιμωρήσει την Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να λάβει σοβαρά υπόψη του τη συμβουλή του Γερμανού Otto von Bismarck: «Αλίμονο στον πολιτικό του οποίου τα επιχειρήματα για να ξεκινήσει έναν πόλεμο δεν είναι τόσο πειστικά προς το τέλος του, όπως ήταν στην αρχή του».
Πηγή:iefimerida.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου