Το ξεκαθάρισμα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο δύσκολο από το Μνημόνιο για τον Τσίπρα

Το ενδεχόμενο εξοβελισμού των αριστερών του συντρόφων μπορεί να αποδειχθεί πιο δύσκολο για τον Αλέξη Τσίπρα να το αποδεχθεί από ό,τι η υπογραφή του τρίτου και σκληρότερου πακέτου βοήθειας για την Ελλάδα εκτιμά το περιοδικό Politico.

Σύμφωνα με τη συντάκτρια του άρθρου η αυλαία με τους «επαναστάτες» στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ φαντάζει αναπόφευκτη... τον Σεπτέμβριο, αν όχι νωρίτερα. Στο άρθρο γίνεται αναφορά στην καταψήφιση των δύο νομοσχεδίων με τα προαπαιτούμενα από το 1/4 της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ «με αναλυτές να εκτιμούν ότι μια μεγαλύτερη «ανταρσία» είναι πιθανή όταν έρθει στη Βουλή το τελικό κείμενο της συμφωνίας».

«Η πλειοψηφία των μελών του ΣΥΡΙΖΑ είναι σοκαρισμένη και απογοητευμένη. Προσωπικά έβαλα τα κλάματα. Δεν πίστευα ότι θα κατέστρεφε το κόμμα γιατί αυτό κάνει. Καταστρέφει την αριστερά» δηλώνει στο Politico η 31χρονη Όλγα Κλείτσα, μέλος της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Το Politico υπενθυμίζει πως ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντα ένα εκτροφείο διαφορετικών απόψεων – κάτι σαν ένα αριστερό patchwork που περιλάμβανε οικολόγους, μαοϊστές, μαρξιστές και κεντροαριστερούς. Ωστόσο, το νέο Μνημόνιο έχει χωρίσει το κόμμα σε δύο διακριτές ομάδες. Οι μεν βρίσκονται στο πλευρό του Τσίπρα που πλέον επιδεικνύει πραγματισμό και οι δε που παραμένουν σταθεροί στη σκληρή γραμμή κατά των Μνημονίων, υπό την ηγεσία του Παναγιώτη Λαφαζάνη.

«Αν ήμουν σύμβουλος του Τσίπρα θα του έλεγα ότι ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσει το τρίτο Μνημόνιο και να εδραιώσει τη δύναμή του είναι να μετακινηθεί στην κεντροαριστερά γιατί αυτή είναι η περιοχή που ιστορικά δημιουργεί πλειοψηφικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα» δηλώνει ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αριστείδης Χατζής.

«Στο τέλος ο πραγματισμός μπορεί να επικρατήσει. Πολύ πριν την εκλογή του τον Ιανουάριο σε ένα κύμα αισιοδοξίας για το τέλος της λιτότητας ο Τσίπρας διαφοροποιήθηκε από τους ιδεολόγους της αριστερής πτέρυγας. «Δεν είμαστε ουτοπιστές. Ξέρουμε ότι για να αλλάξει η κατάσταση πρέπει να είμαστε ιδεαλιστές και οραματιστές αλλά την ίδια ώρα και σκληροί πραγματιστές» καταλήγει το άρθρο του το Politico.