Ο ελληνικός λαός ψήφισε "όχι" στην πρόταση Γιούνκερ, η οποία, όμως, ήταν χτες η βάση της συζήτησης στο τραπέζι των πολιτικών αρχηγών.
Από την μία είμαι χαρούμενος που έπειτα από πολύ καιρό το πολιτικό προσωπικό βρήκε χρόνο να αναζητήσει κοινές λύσεις και δράσεις.
Από την άλλη δεν μπορώ να βρω λογική στα όσα έχουν συμβεί τις τελευταίες εβδομάδες.
Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι η Ελλάδα πολύ δύσκολα θα αποφύγει τα χειρότερα. Με ή χωρίς συμφωνία.
Βρισκόμαστε πιο κοντά στην δραχμή από οποιαδήποτε άλλη στιγμή. Ο Γιάνης έφυγε αργά...
Προειδοποιούμε εδώ και καιρό για όλα αυτά που συμβαίνουν. Δηλαδή για τα αυτονόητα. Δυστυχώς, δεν υπήρχαν ευήκοα ώτα. Μέσα σε πέντε μήνες αδράνειας συντελέστηκε καταστροφή ανάλογη με εκείνη που έγινε τα τελευταία πέντε χρόνια. Αν είχε συγκροτηθεί μία εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης από τον Φεβρουάριο, τώρα θα μιλάγαμε σε μία τελείως διαφορετική βάση. Αντί γι’ αυτό επιλέχτηκαν οι τακτικές του… "μάγου Βαρουφάκη". Δυστυχώς τα θεάματα δεν είναι δωρεάν. Ούτε καν τα πιο ευτελή...
Το πολιτικό προσωπικό δεν μπορεί να συνεννοηθεί. Αλλά αυτό δεν είναι φαινόμενο των τελευταίων πέντε μηνών. Είχε προηγηθεί η άρνηση του κ. Σαμαρά να κάνει το ίδιο με τον κ. Τσίπρα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση. Το είχαμε επισημάνει πολλές φορές, ότι οι λογικές αντιμετώπισης της αριστεράς ήταν βγαλμένες από την ναφθαλίνη. Οι κύριοι εκείνοι που έπεισαν τον κ. Σαμαρά (με την ανοχή και συνενοχή του κ. Σαμαρά) να ακολουθήσει η Ν.Δ την στρατηγική επιλογή της "αριστερής παρένθεσης" είναι υπεύθυνοι στον ίδιο βαθμό που είναι υπεύθυνος και ο κ. Τσίπρας για τα σημερινά αδιέξοδα.
Χτες οι πολιτικοί αρχηγοί συζήτησαν. Επιτέλους για πρώτη φορά. Μία ημέρα μετά από το δημοψήφισμα που το "όχι" πήρε 61%. Γιατί αυτή η κίνηση δεν έγινε νωρίτερα και πριν την εφαρμογή των capital controls; Έπρεπε να καταστραφεί το σύμπαν για να συμβεί το πιο απλό πράγμα που συμβαίνει σε όλο τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο; Κατάλαβαν στην κυβέρνηση το μέγεθος της καταστροφής που προκάλεσαν με την… δημιουργική ασάφεια; Με την δήθεν διαπραγμάτευση; Ας μας πουν σε ποια από τις προβλέψεις τους πέσανε μέσα και θα αναθεωρήσουμε...
Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι βρισκόμαστε ήδη στο διπλό νόμισμα. Ο αγώνας τώρα είναι αν θα παραμείνουμε στην ΕΕ ή αν θα βρεθούμε σε έναν δρόμο διεθνούς απομόνωσης, με ολέθριες συνέπειες. Ξέρω ότι αυτή την προειδοποίηση θα την εκλάβουν διάφοροι ως "πολεμική" στην κυβέρνηση. Όπως είχαν χαρακτηρίσει και άλλες αντίστοιχες προειδοποιήσεις για τις τράπεζες και την Οικονομία. Ας θυμηθούν με την σειρά τους τι έλεγαν οι ίδιοι, ότι η κυρία Μέρκελ οπωσδήποτε θα υποχωρήσει, ότι θα καταρρεύσουν οι αγορές με την ελληνική τακτική, ότι στο τέλος θα νικήσουμε. Λυπάμαι, αλλά τους έχουμε ένα δυσάρεστο για όλους μας νέο: Δεν νικάμε!
Οι τράπεζες δεν πρόκειται να ανοίξουν ούτε αύριο, ούτε μεθαύριο, ούτε την Δευτέρα. Δεν έχουμε αρκετά δεδομένα υπόψη μας για να γίνουμε περισσότερο συγκεκριμένοι. Πείτε μας αν θα υπάρξει συμφωνία ή όχι και θα σας πούμε τι ακριβώς θα συμβεί με τις τράπεζες. Όλα τα σενάρια είναι ανοικτά. Από το διπλό νόμισμα μέχρι την δραχμή.
Εκείνα που έχουμε δεδομένα μέχρι αυτή την στιγμή είναι το ημερήσιο όριο των 60 ευρώ από τα ATM (όσο ακόμη αυτό ισχύει), την ουσιαστική απαγόρευση της χρήσης των θυρίδων και φυσικά τα capital controls.
Θα πρέπει να πληροφορήσουμε το πολιτικό προσωπικό της χώρας ότι τα capital controls είναι η ταφόπλακα του ιδιωτικού τομέα. Είμαστε βέβαιοι ότι η κυβέρνηση θα καταβάλλει αγωνιώδεις προσπάθειες να βρει λεφτά για τις 15 του μηνός για μισθούς του δημοσίου και συντάξεις. Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, όμως, γνωρίζουν από τώρα τι θα τους συμβεί: Δεν πρόκειται να πληρωθούν. Οι κλειστές τράπεζες παραλύουν την λειτουργία της Οικονομίας και οδηγούν στο λουκέτο τις επιχειρήσεις. Κάθε ημέρα που περνά με κλειστές τις τράπεζες οι απώλειες μεγαλώνουν με γεωμετρική πρόοδο.
Ας πούμε, λοιπόν, ότι θέλουμε να κρατηθούμε στο ευρώ και έτσι παίρνουμε μέτρα. Μέτρα που θα είναι περισσότερα από τα 8 δισεκατομμύρια που συζητάγαμε πριν το τέλος του προγράμματος, καθώς στο μεταξύ προέκυψαν οι κλειστές τράπεζες και τα capital controls. Μπορούμε να πάρουμε μέτρα 8 ή 10 δισεκατομμυρίων ευρώ; Είναι αμφίβολο αν μπορούμε να πάρουμε μέτρα 2 ή 1 δισεκατομμυρίου ευρώ. Άρα, για τι πράγμα ακριβώς συζητάμε; Μήπως πάνω στην πρόταση Σόιμπλε για μία συντεταγμένη έξοδο από το ευρώ; Να μας το πουν για να το γνωρίζουμε.
Αν στην χτεσινή συζήτηση είχε τεθεί το πλαίσιο για ένα εθνικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση της κατεστραμμένης Οικονομίας, θα ήμουν περισσότερο αισιόδοξος. Αλλά δεν έγινε αυτό. Εκείνο που συνέβη είναι ότι ο νικητής του δημοψηφίσματος κάλεσε τους ηττημένους να επιβεβαιώσουν ότι είναι υπέρ του… "ναι"! Το 61% "όχι" έγινε 100% "ναι". Και το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι ένα και μοναδικό: Γιατί;
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Το πολιτικό προσωπικό δεν μπορεί να συνεννοηθεί. Αλλά αυτό δεν είναι φαινόμενο των τελευταίων πέντε μηνών. Είχε προηγηθεί η άρνηση του κ. Σαμαρά να κάνει το ίδιο με τον κ. Τσίπρα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση. Το είχαμε επισημάνει πολλές φορές, ότι οι λογικές αντιμετώπισης της αριστεράς ήταν βγαλμένες από την ναφθαλίνη. Οι κύριοι εκείνοι που έπεισαν τον κ. Σαμαρά (με την ανοχή και συνενοχή του κ. Σαμαρά) να ακολουθήσει η Ν.Δ την στρατηγική επιλογή της "αριστερής παρένθεσης" είναι υπεύθυνοι στον ίδιο βαθμό που είναι υπεύθυνος και ο κ. Τσίπρας για τα σημερινά αδιέξοδα.
Χτες οι πολιτικοί αρχηγοί συζήτησαν. Επιτέλους για πρώτη φορά. Μία ημέρα μετά από το δημοψήφισμα που το "όχι" πήρε 61%. Γιατί αυτή η κίνηση δεν έγινε νωρίτερα και πριν την εφαρμογή των capital controls; Έπρεπε να καταστραφεί το σύμπαν για να συμβεί το πιο απλό πράγμα που συμβαίνει σε όλο τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο; Κατάλαβαν στην κυβέρνηση το μέγεθος της καταστροφής που προκάλεσαν με την… δημιουργική ασάφεια; Με την δήθεν διαπραγμάτευση; Ας μας πουν σε ποια από τις προβλέψεις τους πέσανε μέσα και θα αναθεωρήσουμε...
Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι βρισκόμαστε ήδη στο διπλό νόμισμα. Ο αγώνας τώρα είναι αν θα παραμείνουμε στην ΕΕ ή αν θα βρεθούμε σε έναν δρόμο διεθνούς απομόνωσης, με ολέθριες συνέπειες. Ξέρω ότι αυτή την προειδοποίηση θα την εκλάβουν διάφοροι ως "πολεμική" στην κυβέρνηση. Όπως είχαν χαρακτηρίσει και άλλες αντίστοιχες προειδοποιήσεις για τις τράπεζες και την Οικονομία. Ας θυμηθούν με την σειρά τους τι έλεγαν οι ίδιοι, ότι η κυρία Μέρκελ οπωσδήποτε θα υποχωρήσει, ότι θα καταρρεύσουν οι αγορές με την ελληνική τακτική, ότι στο τέλος θα νικήσουμε. Λυπάμαι, αλλά τους έχουμε ένα δυσάρεστο για όλους μας νέο: Δεν νικάμε!
Οι τράπεζες δεν πρόκειται να ανοίξουν ούτε αύριο, ούτε μεθαύριο, ούτε την Δευτέρα. Δεν έχουμε αρκετά δεδομένα υπόψη μας για να γίνουμε περισσότερο συγκεκριμένοι. Πείτε μας αν θα υπάρξει συμφωνία ή όχι και θα σας πούμε τι ακριβώς θα συμβεί με τις τράπεζες. Όλα τα σενάρια είναι ανοικτά. Από το διπλό νόμισμα μέχρι την δραχμή.
Εκείνα που έχουμε δεδομένα μέχρι αυτή την στιγμή είναι το ημερήσιο όριο των 60 ευρώ από τα ATM (όσο ακόμη αυτό ισχύει), την ουσιαστική απαγόρευση της χρήσης των θυρίδων και φυσικά τα capital controls.
Θα πρέπει να πληροφορήσουμε το πολιτικό προσωπικό της χώρας ότι τα capital controls είναι η ταφόπλακα του ιδιωτικού τομέα. Είμαστε βέβαιοι ότι η κυβέρνηση θα καταβάλλει αγωνιώδεις προσπάθειες να βρει λεφτά για τις 15 του μηνός για μισθούς του δημοσίου και συντάξεις. Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, όμως, γνωρίζουν από τώρα τι θα τους συμβεί: Δεν πρόκειται να πληρωθούν. Οι κλειστές τράπεζες παραλύουν την λειτουργία της Οικονομίας και οδηγούν στο λουκέτο τις επιχειρήσεις. Κάθε ημέρα που περνά με κλειστές τις τράπεζες οι απώλειες μεγαλώνουν με γεωμετρική πρόοδο.
Ας πούμε, λοιπόν, ότι θέλουμε να κρατηθούμε στο ευρώ και έτσι παίρνουμε μέτρα. Μέτρα που θα είναι περισσότερα από τα 8 δισεκατομμύρια που συζητάγαμε πριν το τέλος του προγράμματος, καθώς στο μεταξύ προέκυψαν οι κλειστές τράπεζες και τα capital controls. Μπορούμε να πάρουμε μέτρα 8 ή 10 δισεκατομμυρίων ευρώ; Είναι αμφίβολο αν μπορούμε να πάρουμε μέτρα 2 ή 1 δισεκατομμυρίου ευρώ. Άρα, για τι πράγμα ακριβώς συζητάμε; Μήπως πάνω στην πρόταση Σόιμπλε για μία συντεταγμένη έξοδο από το ευρώ; Να μας το πουν για να το γνωρίζουμε.
Αν στην χτεσινή συζήτηση είχε τεθεί το πλαίσιο για ένα εθνικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση της κατεστραμμένης Οικονομίας, θα ήμουν περισσότερο αισιόδοξος. Αλλά δεν έγινε αυτό. Εκείνο που συνέβη είναι ότι ο νικητής του δημοψηφίσματος κάλεσε τους ηττημένους να επιβεβαιώσουν ότι είναι υπέρ του… "ναι"! Το 61% "όχι" έγινε 100% "ναι". Και το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι ένα και μοναδικό: Γιατί;
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου