Πέσαμε στην παγίδα του Σόιμπλε!
Η Ελλάδα θα παίξει τον ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου για να δοκιμαστούν νέες τεχνικές, όπως το διπλό νόμισμα και η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων.
Την ώρα που εμείς πιστέψαμε ότι μπήκαμε στον μαγικό κόσμο της θεωρίας των παιγνίων, μέσω του καθηγητή Βαρουφάκη, ο Σόιμπλε τελείωνε με τις λεπτομέρειες του δικού του σχεδίου.
Σύντροφοι, λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω, αλλά την πατήσαμε την πεπονόφλουδα.
Σπάει η φούσκα στην Κίνα και οι Γερμανοί έχουν μία καλή αφορμή για να αλλάξουν την Ευρώπη.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει ακόμη Νόμπελ βλακείας...
Η κατάσταση στις χρηματιστηριακές αγορές της Κίνας θυμίζει έντονα την Wall Street του 1929.
Η κατάσταση στις χρηματιστηριακές αγορές της Κίνας θυμίζει έντονα την Wall Street του 1929.
Η κομμουνιστική Κίνα που έδωσε ώθηση στην Παγκόσμια Οικονομία τα τελευταία χρόνια θα νιώσει για πρώτη φορά τι σημαίνει να σπάει μία χρηματιστηριακή φούσκα και να χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου.
Για να καταλάβουμε το μέγεθος του προβλήματος, αρκεί να σημειώσουμε ότι υπάρχουν εταιρείες που αναστέλλουν με διάφορα προσχήματα την διαπραγμάτευση των μετοχών τους, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να διαφυλάξουν την μεγάλη τους χρηματιστηριακή αποτίμηση. Σας θυμίζει κάτι;
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλο το προηγούμενο διάστημα διολίσθησαν αισθητά οι τιμές των πρώτων υλών. Μόλις προχτές η τιμή του πετρελαίου υποχώρησε κατά 7% σε μία μόλις ημέρα! Αυτό συμβαίνει επειδή το λεγόμενο έξυπνο χρήμα προβλέπει πτώση της ζήτησης. Η Κίνα ανέβασε τις τιμές των πρώτων υλών, η Κίνα θα τις ρίξει και πάλι.
Οι Γερμανοί είναι γαλουχημένοι στην λογική του ακριβού μάρκου. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Κάποιοι από αυτούς είναι ιστορικού χαρακτήρα. Κάποιοι άλλοι είναι καθαρά οικονομικοί. Η Γερμανία ήταν και είναι μία βιομηχανική χώρα που δεν έχει δικές της όλες τις πρώτες ύλες που χρειάζεται. Το ακριβό μάρκο, λοιπόν, της επέτρεπε να αγοράζει "φθηνά" τις αναγκαίες πρώτες ύλες. Σίγουρα φθηνότερα απ’ ό,τι θα τις αγόραζε με ένα χαμηλής αξίας μάρκο σε σχέση με το δολάριο. Τώρα όμως η άσκηση είναι διαφορετική. Η Ευρώπη χρειάζεται να πουλήσει πιο φθηνά προϊόντα για να είναι περισσότερο ανταγωνιστική. Κι από την στιγμή που υποχωρούν οι τιμές των πρώτων υλών, δεν έχουν λόγο να θέλουν ένα ακριβό ευρώ.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι αυτό δεν είναι κάτι που μπορούν να το εξηγήσουν εύκολα ως στρατηγική επιλογή στους ίδιους τους Γερμανούς, επειδή τους έχουν μεγαλώσει με την ιδέα ότι κάθε άλλο πέρα από το ακριβό μάρκο είναι κακό!
Από την άλλη ο Δόκτωρ Σόιμπλε δεν έχει κρύψει την επιδίωξή του να επανεξεταστούν οι κανόνες στην Ευρώπη. Το είπε και πρόσφατα, ότι κάθε κρίση έχει κι αυτή την πτυχή. Αλλά αυτό δεν γίνεται στα καλά του καθούμενα. Χρειάζεται να υπάρχει μία αφορμή και την αφορμή αυτή την έδωσε η Ελλάδα. Αν δεν ήταν η Ελλάδα θα ήταν κάποιος άλλος. Η ουσία είναι ότι οι κανόνες χρειάζεται να γραφτούν από την αρχή. Ή τουλάχιστον να διορθωθούν εκείνα που ενοχλούν τους Γερμανούς.
Ο δόκτωρ Σόιμπλε κερδάει σύντροφοι. Εμείς χάνουμε. Ακόμη κι αν συμφωνήσουμε. Δεν ξέρουμε αν μαζί με τον δόκτωρα κέρδισαν κι άλλοι. Αυτό που ξέρουμε όμως είναι ότι έχασε μία ολόκληρη χώρα. Η καταστροφή είναι ανυπολόγιστη.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Υ.Γ.: Στις 4 Φεβρουαρίου είχα δημοσιεύσει ένα άρθρο με τίτλο "Μην βάζετε στοίχημα με τους Γερμανούς". Πάνω – κάτω τα ίδια έλεγα. Με την διαφορά ότι τότε υπήρχε μόνο ο φόβος για μία σοβαρή κρίση στην Κίνα. Σήμερα ο εφιάλτης αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλο το προηγούμενο διάστημα διολίσθησαν αισθητά οι τιμές των πρώτων υλών. Μόλις προχτές η τιμή του πετρελαίου υποχώρησε κατά 7% σε μία μόλις ημέρα! Αυτό συμβαίνει επειδή το λεγόμενο έξυπνο χρήμα προβλέπει πτώση της ζήτησης. Η Κίνα ανέβασε τις τιμές των πρώτων υλών, η Κίνα θα τις ρίξει και πάλι.
Οι Γερμανοί είναι γαλουχημένοι στην λογική του ακριβού μάρκου. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Κάποιοι από αυτούς είναι ιστορικού χαρακτήρα. Κάποιοι άλλοι είναι καθαρά οικονομικοί. Η Γερμανία ήταν και είναι μία βιομηχανική χώρα που δεν έχει δικές της όλες τις πρώτες ύλες που χρειάζεται. Το ακριβό μάρκο, λοιπόν, της επέτρεπε να αγοράζει "φθηνά" τις αναγκαίες πρώτες ύλες. Σίγουρα φθηνότερα απ’ ό,τι θα τις αγόραζε με ένα χαμηλής αξίας μάρκο σε σχέση με το δολάριο. Τώρα όμως η άσκηση είναι διαφορετική. Η Ευρώπη χρειάζεται να πουλήσει πιο φθηνά προϊόντα για να είναι περισσότερο ανταγωνιστική. Κι από την στιγμή που υποχωρούν οι τιμές των πρώτων υλών, δεν έχουν λόγο να θέλουν ένα ακριβό ευρώ.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι αυτό δεν είναι κάτι που μπορούν να το εξηγήσουν εύκολα ως στρατηγική επιλογή στους ίδιους τους Γερμανούς, επειδή τους έχουν μεγαλώσει με την ιδέα ότι κάθε άλλο πέρα από το ακριβό μάρκο είναι κακό!
Από την άλλη ο Δόκτωρ Σόιμπλε δεν έχει κρύψει την επιδίωξή του να επανεξεταστούν οι κανόνες στην Ευρώπη. Το είπε και πρόσφατα, ότι κάθε κρίση έχει κι αυτή την πτυχή. Αλλά αυτό δεν γίνεται στα καλά του καθούμενα. Χρειάζεται να υπάρχει μία αφορμή και την αφορμή αυτή την έδωσε η Ελλάδα. Αν δεν ήταν η Ελλάδα θα ήταν κάποιος άλλος. Η ουσία είναι ότι οι κανόνες χρειάζεται να γραφτούν από την αρχή. Ή τουλάχιστον να διορθωθούν εκείνα που ενοχλούν τους Γερμανούς.
Ο δόκτωρ Σόιμπλε κερδάει σύντροφοι. Εμείς χάνουμε. Ακόμη κι αν συμφωνήσουμε. Δεν ξέρουμε αν μαζί με τον δόκτωρα κέρδισαν κι άλλοι. Αυτό που ξέρουμε όμως είναι ότι έχασε μία ολόκληρη χώρα. Η καταστροφή είναι ανυπολόγιστη.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Υ.Γ.: Στις 4 Φεβρουαρίου είχα δημοσιεύσει ένα άρθρο με τίτλο "Μην βάζετε στοίχημα με τους Γερμανούς". Πάνω – κάτω τα ίδια έλεγα. Με την διαφορά ότι τότε υπήρχε μόνο ο φόβος για μία σοβαρή κρίση στην Κίνα. Σήμερα ο εφιάλτης αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου