Στις επόμενες μέρες θα κριθεί το μέλλον των επόμενων δεκαετιών για την Ελλάδα.
Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα βρίσκεται παγιδευμένη μεταξύ των δημαγωγικών αντιμνημονιακών προεκλογικών πομφολύγων και της πραγματικότητας.
Αν το ερώτημα για τον ίδιο ετίθετο μόνο στη βάση ευρώ με λιτότητα...
μέχρι την εξυγίανση και την ανάπτυξη ή δραχμή και οικονομική, κοινωνική και ενδεχομένως εθνική καταστροφή, η απάντηση θα ήταν εύκολη.
Δυστυχώς για τον κ. Τσίπρα, ο ίδιος μπορεί να αντιλαμβάνεται και να μην επιθυμεί την καταστροφή, αλλά είναι δέσμιος πλέον επιλογών οι οποίες εκτός από πολιτικό μπορεί να έχουν και προσωπικό κόστος.
Αν ο κ. Τσίπρας επιλέξει τη συμφωνία, αυτή θα είναι δύσκολα διαχειρίσιμη στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και το Κόμμα όπου το λόμπι της δραχμής έχει ισχυρή επιρροή. Ακόμη και αν περάσει τα δύο αυτά εμπόδια ένας μνημονιακός συμβιβασμός θα βρει σκληρές αντιδράσεις στις κρατικοδίαιτες συντεχνίες που θα ξεβολευτούν και οι οποίες με τη μετακίνηση από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ (κυρίως) εκτόξευσαν το ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 36% και στην εξουσία.
Το πιο καθοριστικό στοιχείο όμως είναι πως με την πορεία που έχει πάρει η οικονομία λόγω της αβεβαιότητας που προκαλεί η κυβέρνηση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, μέχρι το Φθινόπωρο η ανεργία θα έχει σπάσει κάθε ρεκόρ, τα δημόσια έσοδα θα έχουν καταβαραθρωθεί και οι μισθοί και συντάξεις του δημοσίου (η ιερή αγελάδα της κομματοκρατίας) δύσκολα θα καταβάλλονται.
Μοιραία η επιλογή της συμφωνίας κρατά τη χώρα στο ευρώ αλλά για τον ίδιο είναι πιθανό να επιφυλάσσει πτώση το Φθινόπωρο ως αποτυχημένου μνημονιακού πρωθυπουργού απομονωμένου και αποδιωγμένου από το κόμμα του, χειρότερα και από τον ΓΑΠ...
Η ρήξη μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές τις οποίες αν τεθούν υπό το πρίσμα του δημοψηφίσματος ευρώ ή δραχμή θα τις χάσει, αλλά θα του επιτραπεί να διατηρήσει την ηγεσία του αντιμνημονιακού μπλοκ που αθροίζει περί το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος.
Αν πάει σε ρήξη και κερδίσει τις εκλογές τότε η Ελλάδα και η δημοκρατία σε αυτήν δεν θα πληγούν μόνο από τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της εξόδου από το ευρώ και την Ε.Ε. που πιθανόν αναγκαστικά θα ακολουθήσει.
Μια χώρα που αποχωρεί από την Ευρωζώνη για να παραμείνει στην Ε.Ε. χρειάζεται μια καινούργια συμφωνία την οποία με το αρνητικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί στην Ευρώπη εναντίον της Ελλάδας, δύσκολα θα πετύχουμε.
Τα ανησυχητικά σημάδια...
Υπάρχει μια μερίδα στελεχών της κυβέρνησης και των κομμάτων της συγκυβέρνησης τα οποία με λόγους και πράξεις εκπέμπουν ανησυχητικά σημάδια για τις προθέσεις τους σε σχέση με τους δημοκρατικούς θεσμούς και τις δημοκρατικές ελευθερίες.
α) Πρόσφατα σύσσωμη η κυβέρνηση με αιχμή του δόρατος την Πρόεδρο της Βουλής επετέθησαν κατά του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Γ. Στουρνάρα για την κριτική που ασκούσε στην οικονομική πολιτική.
Η Τράπεζα της Ελλάδας όπως όλες οι Κεντρικές Τράπεζες σε δημοκρατικά οργανωμένες κοινωνίες είναι ανεξάρτητες προκειμένου να λειτουργούν σαν ασφαλιστικές δικλείδες απέναντι σε πιθανές αστοχίες ή αυθαιρεσίες της εκάστοτε οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Μπορεί οι κυβερνήσεις στο παρελθόν να μην λάμβαναν υπόψη τις υποδείξεις του Κεντρικού Τραπεζίτη αλλά ποτέ δεν τον επέκριναν και απειλούσαν δημόσια.
β) Ευθύς εξ αρχής της ανάληψης της εξουσίας από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπάρχουν συστηματικές επιθέσεις και στοχοποιήσεις μέσων ενημέρωσης και δημοσιογράφων που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση. Των επιθέσεων αυτών έχουν πρωτοστατήσει πολλά κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης αλλά και η πρόεδρος της Βουλής.
Πρόσφατα μάλιστα για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική δημοκρατία η νεολαία του κόμματος που είναι στην κυβέρνηση οργάνωσε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία εφημερίδας, που είχε αποκαλύψει σκάνδαλο της κυβέρνησης στις αναθέσεις εξοπλισμών.
γ) Συστηματικά στελέχη της κυβέρνησης και των κομμάτων της συγκυβέρνησης στα μέσα μαζικής ενημέρωσης χαρακτηρίζουν "γερμανοτσολιάδες" ή όργανα των δανειστών όσους έχουν διαφορετική αντίληψη για το χειρισμό της ελληνικής χρεοκοπίας με διαφορετικό τρόπο και ιδίως εντός του ευρώ. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο η Χούντα Παπαδόπουλου-Πατακού χαρακτήριζε όσους αγωνίζονταν για την επάνοδο της δημοκρατίας στην Ελλάδα από το εσωτερικό και το εξωτερικό.
δ) Κινούμενη πέραν των ορίων της συνταγματικής νομιμότητας η Πρόεδρος της Βουλής συνέστησε μια επιτροπή για το χρέος, η οποία δεν πληροί τα χαρακτηριστικά της νόμιμης διακομματικής εξεταστικής επιτροπής. Πρόκειται για μια ομάδα περιθωριακών γραφικών ακτιβιστών που επέλεξε η ίδια η οποία με αυθαίρετο τρόπο σε λίγες εβδομάδες απεφάνθη πως το μεγαλύτερο μέρος του χρέους είναι επονείδιστο και παράνομο άρα μη πληρωτέο. Σαν συνέχεια αυτής της αυθαίρετης απόφασης της χωρίς νομιμότητα επιτροπής 49 βουλευτές ζητούν από την κυβέρνηση να υιοθετήσει την απόφαση και να προβεί σε στάση πληρωμών.
Μέχρι πρότινος κοινή πεποίθηση στην ερμηνεία αυτών των φαινομένων ήταν πως πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις ακροδεξιών και κυρίως ακροαριστερών εμμονικών "μαϊντανών" που κινούνται χωρίς κάποιο κεντρικό σχέδιο.
Πριν από λίγες μέρες όμως ο αναπληρωτής Υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Πανούσης δημοσίευσε ένα άρθρο με ανησυχητικές διαπιστώσεις και προειδοποιήσεις για απειλές εναντίον του δημοκρατικού πολιτεύματος από θύλακες ανωμαλίας εντός των κομμάτων της συγκυβέρνησης.
Ιδού τα επίμαχα σημεία: "Η Κυβερνώσα Αριστερά ζει και κινείται στο φως. Ό,τι και όποιος ζει στο σκοτάδι μόνο κακό θα της κάνει. Πρέπει να απαλλαγούμε ως χώρα από τους "α(σ)κόπως αριστερούς" που κάνουν οτιδήποτε για να αποτύχει η Κυβερνώσα Αριστερά ώστε να μπορούν και πάλι να παίζουν τα διπλά – τριπλά σκοτεινά (και συχνά "βρώμικα") παιχνίδια τους... Ώρα για να ξεδοντιαστούν όλα τα φίδια που απειλούν την κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία". (Βλ. Γ. Πανούσης, "Οι πραγματικοί εχθροί της Αριστεράς").
Βλέπε επίσης σχετικό άρθρο: Αναζητώντας δικτάτορα...
Όταν ο καθ΄ ύλιν αρμόδιος Υπουργός Δημόσιας Τάξης κάνει αυτές τις διαπιστώσεις, τα σκόρπια σημάδια εκτροπής των δημοκρατικών θεσμών αποκτούν άλλη δυναμική και αποκαλύπτουν την ύπαρξη οργανωμένου σχεδίου από κάποιους κύκλους ακόμη και εντός κυβέρνησης.
Αμέσως μετά το άρθρο αυτό ο κ. Πανούσης έγινε στόχος επιθέσεων βουλευτών της συγκυβέρνησης με σκαιότατους και υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς.
Αν τα παραπάνω συνδυαστούν με το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός με την επιλογή της ρήξης σαν σανίδα σωτηρίας για την πολιτική επιβίωση, τότε αποκτούν εκρηκτικές διαστάσεις.
Είναι πολύ πιθανό κάποιοι να εποφθαλμιούν μέσω της ρήξης και του χάους να επιβάλλουν στη χώρα κάποιο δικτατορικό καθεστώς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα διαθέτει πλήθος λενινιστών οι οποίοι είναι εχθροί του αστικού δημοκρατικού πολιτεύματος και των ελεύθερων εκλογών.
Υ.Γ: Εύχομαι το άρθρο αυτό να διαψευσθεί όπως και το πρωτοσέλιδο της Αυγής της 21 Απριλίου 1967 με τίτλο "Δεν υπάρχει κίνδυνος δικτατορίας στην Ελλάδα"...
2) Οι υποστηρικτές της ρήξης...
Κύριε Στούπα, σας παρακολουθώ χρόνια μέσα από την στήλη σας στο Capital και εντατικότερα θα έλεγα τους τελευταίους μήνες, μέσα από το Facebook. Να σας συγχαρώ πρώτα από όλα για την σοβαρότητα, την αμεροληψία και την υπευθυνότητα που επιδεικνύεται όλο αυτόν καιρό μέσα από τα άρθρα σας.
Μετά την ανέλπιστα μεγάλη επιτυχία που είχε το κίνημα της πλατείας 'Μένουμε Ευρώπη', κάποιοι ενοχλήθηκαν πολύ και έσπευσαν να το λοιδορήσουν με χαρακτηρισμούς που κυκλοφορούν μέσα από τα social media του τύπου 'γερμανοτσολιαδες'. Επειδή είναι τουλάχιστον άδικο, αν όχι αισχρό να συκοφαντείται μια ολόκληρη μάζα ανθρώπων, διαφορετικών διαδρομών, που βγήκαν να διαδηλώσουν την ανησυχία τους, σκέφτηκα να κατηγοριοποιήσω τους υποστηριχτές της ρήξης για να δούμε πόσο αληθινοί είναι και τις πραγματικές τους προθέσεις.
Ελπίζω να το βρείτε ενδιαφέρον.
Φαντάζομαι ότι οι υποστηριχτές της ρήξης και της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα, στηρίζουν την κυβέρνηση και έχουν τις καταθέσεις τους στις ελληνικές τράπεζες. Σε διαφορετική περίπτωση, οι υποστηριχτές της ρήξης που έτρεξαν τις τελευταίες μέρες στις τράπεζες είναι τζάμπα μάγκες και υποκριτές. Δεν μπορούν να μιλάνε για 'γερμανοτσολιαδες' γιατί απλά φάσκουν και αντιφάσκουν. Στηρίζουν την ρήξη, αλλά δεν είναι και χαζοί να χάσουν από την υποτίμηση του νέου νομίσματος. Εδώ ανήκει η μεγαλύτερη κατηγορία των υποστηριχτών της ρήξης.
Μια δεύτερη κατηγορία πιο κλειστή, είναι αυτοί που έχουν μεταφέρει από καιρό τις καταθέσεις τους σε άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες. Αυτοί είναι η ελίτ των υποστηριχτών της ρήξης. Δεν ανήκουν στους τζάμπα μάγκες, γιατί εδώ υπάρχει συμφέρον και δόλος, καθώς θα δουν την περιουσία τους να διπλασιάζεται με μια λογική υποτίμηση γύρω στο 50%. Σε αυτήν την ελίτ, ανήκουν πολλά μέλη της σημερινής κυβέρνησης, καθώς και της προηγούμενης τα όποια ωστόσο δεν εντάσσονται εδώ καθώς δεν τάσσονται υπέρ της ρήξης.
Στην τελευταία κατηγορία των υποστηριχτών της ρήξης συναντάμε αυτούς που δεν σήκωσαν τις καταθέσεις τους από τις ελληνικές τράπεζες. Είναι οι μόνοι γνήσιοι υποστηρικτές της ρήξης. Οι πραγματικοί ιδεολόγοι της ρήξης, που όσο και αν διαφωνείς μαζί τους δεν μπορείς να τους προσάψεις κάτι το μεμπτό. Εδώ βέβαια εντάσσεται και μια μεγάλη ομάδα πολιτών οι οποίοι έχουν μηδαμινές έως ελάχιστες καταθέσεις, οι όποιοι πλανώνται οικτρά ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Αυτοί είναι που θα χάσουν τα περισσότερα. Καθώς θα νιώσουν και εξαπατημένοι βλέποντας ορισμένους από τους συναγωνιστές τους της ρήξης να φεύγουν προς Ελβετία μεριά και να επιστρέφουν πιο πλούσιοι.
Χρήστος Κοκκινίδης
Κώστας Στούπας
kostas.stoupas@capital.gr
μέχρι την εξυγίανση και την ανάπτυξη ή δραχμή και οικονομική, κοινωνική και ενδεχομένως εθνική καταστροφή, η απάντηση θα ήταν εύκολη.
Δυστυχώς για τον κ. Τσίπρα, ο ίδιος μπορεί να αντιλαμβάνεται και να μην επιθυμεί την καταστροφή, αλλά είναι δέσμιος πλέον επιλογών οι οποίες εκτός από πολιτικό μπορεί να έχουν και προσωπικό κόστος.
Αν ο κ. Τσίπρας επιλέξει τη συμφωνία, αυτή θα είναι δύσκολα διαχειρίσιμη στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και το Κόμμα όπου το λόμπι της δραχμής έχει ισχυρή επιρροή. Ακόμη και αν περάσει τα δύο αυτά εμπόδια ένας μνημονιακός συμβιβασμός θα βρει σκληρές αντιδράσεις στις κρατικοδίαιτες συντεχνίες που θα ξεβολευτούν και οι οποίες με τη μετακίνηση από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ (κυρίως) εκτόξευσαν το ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 36% και στην εξουσία.
Το πιο καθοριστικό στοιχείο όμως είναι πως με την πορεία που έχει πάρει η οικονομία λόγω της αβεβαιότητας που προκαλεί η κυβέρνηση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, μέχρι το Φθινόπωρο η ανεργία θα έχει σπάσει κάθε ρεκόρ, τα δημόσια έσοδα θα έχουν καταβαραθρωθεί και οι μισθοί και συντάξεις του δημοσίου (η ιερή αγελάδα της κομματοκρατίας) δύσκολα θα καταβάλλονται.
Μοιραία η επιλογή της συμφωνίας κρατά τη χώρα στο ευρώ αλλά για τον ίδιο είναι πιθανό να επιφυλάσσει πτώση το Φθινόπωρο ως αποτυχημένου μνημονιακού πρωθυπουργού απομονωμένου και αποδιωγμένου από το κόμμα του, χειρότερα και από τον ΓΑΠ...
Η ρήξη μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές τις οποίες αν τεθούν υπό το πρίσμα του δημοψηφίσματος ευρώ ή δραχμή θα τις χάσει, αλλά θα του επιτραπεί να διατηρήσει την ηγεσία του αντιμνημονιακού μπλοκ που αθροίζει περί το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος.
Αν πάει σε ρήξη και κερδίσει τις εκλογές τότε η Ελλάδα και η δημοκρατία σε αυτήν δεν θα πληγούν μόνο από τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της εξόδου από το ευρώ και την Ε.Ε. που πιθανόν αναγκαστικά θα ακολουθήσει.
Μια χώρα που αποχωρεί από την Ευρωζώνη για να παραμείνει στην Ε.Ε. χρειάζεται μια καινούργια συμφωνία την οποία με το αρνητικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί στην Ευρώπη εναντίον της Ελλάδας, δύσκολα θα πετύχουμε.
Τα ανησυχητικά σημάδια...
Υπάρχει μια μερίδα στελεχών της κυβέρνησης και των κομμάτων της συγκυβέρνησης τα οποία με λόγους και πράξεις εκπέμπουν ανησυχητικά σημάδια για τις προθέσεις τους σε σχέση με τους δημοκρατικούς θεσμούς και τις δημοκρατικές ελευθερίες.
α) Πρόσφατα σύσσωμη η κυβέρνηση με αιχμή του δόρατος την Πρόεδρο της Βουλής επετέθησαν κατά του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Γ. Στουρνάρα για την κριτική που ασκούσε στην οικονομική πολιτική.
Η Τράπεζα της Ελλάδας όπως όλες οι Κεντρικές Τράπεζες σε δημοκρατικά οργανωμένες κοινωνίες είναι ανεξάρτητες προκειμένου να λειτουργούν σαν ασφαλιστικές δικλείδες απέναντι σε πιθανές αστοχίες ή αυθαιρεσίες της εκάστοτε οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Μπορεί οι κυβερνήσεις στο παρελθόν να μην λάμβαναν υπόψη τις υποδείξεις του Κεντρικού Τραπεζίτη αλλά ποτέ δεν τον επέκριναν και απειλούσαν δημόσια.
β) Ευθύς εξ αρχής της ανάληψης της εξουσίας από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπάρχουν συστηματικές επιθέσεις και στοχοποιήσεις μέσων ενημέρωσης και δημοσιογράφων που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση. Των επιθέσεων αυτών έχουν πρωτοστατήσει πολλά κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης αλλά και η πρόεδρος της Βουλής.
Πρόσφατα μάλιστα για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική δημοκρατία η νεολαία του κόμματος που είναι στην κυβέρνηση οργάνωσε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία εφημερίδας, που είχε αποκαλύψει σκάνδαλο της κυβέρνησης στις αναθέσεις εξοπλισμών.
γ) Συστηματικά στελέχη της κυβέρνησης και των κομμάτων της συγκυβέρνησης στα μέσα μαζικής ενημέρωσης χαρακτηρίζουν "γερμανοτσολιάδες" ή όργανα των δανειστών όσους έχουν διαφορετική αντίληψη για το χειρισμό της ελληνικής χρεοκοπίας με διαφορετικό τρόπο και ιδίως εντός του ευρώ. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο η Χούντα Παπαδόπουλου-Πατακού χαρακτήριζε όσους αγωνίζονταν για την επάνοδο της δημοκρατίας στην Ελλάδα από το εσωτερικό και το εξωτερικό.
δ) Κινούμενη πέραν των ορίων της συνταγματικής νομιμότητας η Πρόεδρος της Βουλής συνέστησε μια επιτροπή για το χρέος, η οποία δεν πληροί τα χαρακτηριστικά της νόμιμης διακομματικής εξεταστικής επιτροπής. Πρόκειται για μια ομάδα περιθωριακών γραφικών ακτιβιστών που επέλεξε η ίδια η οποία με αυθαίρετο τρόπο σε λίγες εβδομάδες απεφάνθη πως το μεγαλύτερο μέρος του χρέους είναι επονείδιστο και παράνομο άρα μη πληρωτέο. Σαν συνέχεια αυτής της αυθαίρετης απόφασης της χωρίς νομιμότητα επιτροπής 49 βουλευτές ζητούν από την κυβέρνηση να υιοθετήσει την απόφαση και να προβεί σε στάση πληρωμών.
Μέχρι πρότινος κοινή πεποίθηση στην ερμηνεία αυτών των φαινομένων ήταν πως πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις ακροδεξιών και κυρίως ακροαριστερών εμμονικών "μαϊντανών" που κινούνται χωρίς κάποιο κεντρικό σχέδιο.
Πριν από λίγες μέρες όμως ο αναπληρωτής Υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Πανούσης δημοσίευσε ένα άρθρο με ανησυχητικές διαπιστώσεις και προειδοποιήσεις για απειλές εναντίον του δημοκρατικού πολιτεύματος από θύλακες ανωμαλίας εντός των κομμάτων της συγκυβέρνησης.
Ιδού τα επίμαχα σημεία: "Η Κυβερνώσα Αριστερά ζει και κινείται στο φως. Ό,τι και όποιος ζει στο σκοτάδι μόνο κακό θα της κάνει. Πρέπει να απαλλαγούμε ως χώρα από τους "α(σ)κόπως αριστερούς" που κάνουν οτιδήποτε για να αποτύχει η Κυβερνώσα Αριστερά ώστε να μπορούν και πάλι να παίζουν τα διπλά – τριπλά σκοτεινά (και συχνά "βρώμικα") παιχνίδια τους... Ώρα για να ξεδοντιαστούν όλα τα φίδια που απειλούν την κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία". (Βλ. Γ. Πανούσης, "Οι πραγματικοί εχθροί της Αριστεράς").
Βλέπε επίσης σχετικό άρθρο: Αναζητώντας δικτάτορα...
Όταν ο καθ΄ ύλιν αρμόδιος Υπουργός Δημόσιας Τάξης κάνει αυτές τις διαπιστώσεις, τα σκόρπια σημάδια εκτροπής των δημοκρατικών θεσμών αποκτούν άλλη δυναμική και αποκαλύπτουν την ύπαρξη οργανωμένου σχεδίου από κάποιους κύκλους ακόμη και εντός κυβέρνησης.
Αμέσως μετά το άρθρο αυτό ο κ. Πανούσης έγινε στόχος επιθέσεων βουλευτών της συγκυβέρνησης με σκαιότατους και υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς.
Αν τα παραπάνω συνδυαστούν με το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός με την επιλογή της ρήξης σαν σανίδα σωτηρίας για την πολιτική επιβίωση, τότε αποκτούν εκρηκτικές διαστάσεις.
Είναι πολύ πιθανό κάποιοι να εποφθαλμιούν μέσω της ρήξης και του χάους να επιβάλλουν στη χώρα κάποιο δικτατορικό καθεστώς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα διαθέτει πλήθος λενινιστών οι οποίοι είναι εχθροί του αστικού δημοκρατικού πολιτεύματος και των ελεύθερων εκλογών.
Υ.Γ: Εύχομαι το άρθρο αυτό να διαψευσθεί όπως και το πρωτοσέλιδο της Αυγής της 21 Απριλίου 1967 με τίτλο "Δεν υπάρχει κίνδυνος δικτατορίας στην Ελλάδα"...
2) Οι υποστηρικτές της ρήξης...
Κύριε Στούπα, σας παρακολουθώ χρόνια μέσα από την στήλη σας στο Capital και εντατικότερα θα έλεγα τους τελευταίους μήνες, μέσα από το Facebook. Να σας συγχαρώ πρώτα από όλα για την σοβαρότητα, την αμεροληψία και την υπευθυνότητα που επιδεικνύεται όλο αυτόν καιρό μέσα από τα άρθρα σας.
Μετά την ανέλπιστα μεγάλη επιτυχία που είχε το κίνημα της πλατείας 'Μένουμε Ευρώπη', κάποιοι ενοχλήθηκαν πολύ και έσπευσαν να το λοιδορήσουν με χαρακτηρισμούς που κυκλοφορούν μέσα από τα social media του τύπου 'γερμανοτσολιαδες'. Επειδή είναι τουλάχιστον άδικο, αν όχι αισχρό να συκοφαντείται μια ολόκληρη μάζα ανθρώπων, διαφορετικών διαδρομών, που βγήκαν να διαδηλώσουν την ανησυχία τους, σκέφτηκα να κατηγοριοποιήσω τους υποστηριχτές της ρήξης για να δούμε πόσο αληθινοί είναι και τις πραγματικές τους προθέσεις.
Ελπίζω να το βρείτε ενδιαφέρον.
Φαντάζομαι ότι οι υποστηριχτές της ρήξης και της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα, στηρίζουν την κυβέρνηση και έχουν τις καταθέσεις τους στις ελληνικές τράπεζες. Σε διαφορετική περίπτωση, οι υποστηριχτές της ρήξης που έτρεξαν τις τελευταίες μέρες στις τράπεζες είναι τζάμπα μάγκες και υποκριτές. Δεν μπορούν να μιλάνε για 'γερμανοτσολιαδες' γιατί απλά φάσκουν και αντιφάσκουν. Στηρίζουν την ρήξη, αλλά δεν είναι και χαζοί να χάσουν από την υποτίμηση του νέου νομίσματος. Εδώ ανήκει η μεγαλύτερη κατηγορία των υποστηριχτών της ρήξης.
Μια δεύτερη κατηγορία πιο κλειστή, είναι αυτοί που έχουν μεταφέρει από καιρό τις καταθέσεις τους σε άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες. Αυτοί είναι η ελίτ των υποστηριχτών της ρήξης. Δεν ανήκουν στους τζάμπα μάγκες, γιατί εδώ υπάρχει συμφέρον και δόλος, καθώς θα δουν την περιουσία τους να διπλασιάζεται με μια λογική υποτίμηση γύρω στο 50%. Σε αυτήν την ελίτ, ανήκουν πολλά μέλη της σημερινής κυβέρνησης, καθώς και της προηγούμενης τα όποια ωστόσο δεν εντάσσονται εδώ καθώς δεν τάσσονται υπέρ της ρήξης.
Στην τελευταία κατηγορία των υποστηριχτών της ρήξης συναντάμε αυτούς που δεν σήκωσαν τις καταθέσεις τους από τις ελληνικές τράπεζες. Είναι οι μόνοι γνήσιοι υποστηρικτές της ρήξης. Οι πραγματικοί ιδεολόγοι της ρήξης, που όσο και αν διαφωνείς μαζί τους δεν μπορείς να τους προσάψεις κάτι το μεμπτό. Εδώ βέβαια εντάσσεται και μια μεγάλη ομάδα πολιτών οι οποίοι έχουν μηδαμινές έως ελάχιστες καταθέσεις, οι όποιοι πλανώνται οικτρά ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Αυτοί είναι που θα χάσουν τα περισσότερα. Καθώς θα νιώσουν και εξαπατημένοι βλέποντας ορισμένους από τους συναγωνιστές τους της ρήξης να φεύγουν προς Ελβετία μεριά και να επιστρέφουν πιο πλούσιοι.
Χρήστος Κοκκινίδης
Κώστας Στούπας
kostas.stoupas@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου