Ρήξη και κάλπες πιθανότερο σενάριο;

Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν πως η διπλή διαπραγμάτευση της κυβέρνησης αφορά κυρίως τη διαχείριση της κοινής γνώμης στο εσωτερικό. 

Κυρίως δε αφορά τη μερίδα των ψηφοφόρων που μετακινήθηκαν από κόμματα του φιλοευρωπαϊκού τόξου προς αυτήν με βάση τη ρητή εντολή να πετύχει όπως υποσχόταν μια νέα συμφωνία εντός του ευρώ.

Οι ενδείξεις πλέον δεν αποκλείουν πως η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με στόχο να ρίξει την ευθύνη στην άλλη πλευρά και όχι οπωσδήποτε μια συμφωνία...

Μόνο έτσι μπορεί κάποιος να ερμηνεύσει τη στοχοποίηση τις τελευταίες μέρες από το φιλοκυβερνητικό τύπο του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Γ. Στουρνάρα, με την υποκλοπή e-mail συνεργάτη του προς δημοσιογράφο…
Με τον ίδιο τρόπο μπορεί κάποιος να ερμηνεύσει τις αυξανόμενες επιθέσεις εναντίον του αντιπολιτευόμενου τύπου. Η νεολαία του κυβερνώντος κόμματος έφτασε στο σημείο πρόσφατα να οργανώσει διαμαρτυρία έξω από τα γραφεία της εφημερίδας που αποκάλυψε το σκάνδαλο των 500 εκατ. ευρώ για πέντε «σακαράκες» ηλικίας 35 ετών για το Πολεμικό Ναυτικό...
Υπουργοί και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος προσπαθούν να πολώσουν το πολιτικό κλίμα στιγματίζοντας τα κόμματα της αντιπολίτευσης ως «τρόικα» εσωτερικού.
Όλα αυτά μαρτυρούν σκηνικό προετοιμασίας ρήξης...

Η γραμμή...

Η κυβέρνηση με δήλωση του πρωθυπουργού ξεκαθάρισε τη βασική γραμμή στο περιεχόμενο των δηλώσεων πως η ελληνική κυβέρνηση έχει κάνει όσα βήματα της αναλογούσαν και πως είναι η σειρά των εταίρων να κινηθούν.

Καθώς είναι απίθανο να υπάρξει συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο η ελληνική πλευρά, επιδεικνύοντας πλήρη άγνοια των

ευρωπαϊκών θεσμών και διαθέσεων, τρέφει την αυταπάτη (ή παριστάνει πως την τρέφει...) πως η συμφωνία θα είναι πολιτική και θα προκύψει ενδεχομένως από την επόμενη σύνοδο κορυφής στη Ρίγα.

Αντικειμενικά, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει κάνει στην πράξη παρά ελάχιστα βήματα προς την κατεύθυνση της συμφωνίας, όπως π.χ. σε κάποιες αποκρατικοποιήσεις. Αντιθέτως έχει κάνει βήματα προς την πλευρά των αντιμεταρρυθμίσεων όπως στην παιδεία, στη διαύγεια, στην ΕΡΤ...

Για να έχει κάποιος περισσότερο σαφή εικόνα για την πρόοδο των διαπραγματεύσεων, θα πρέπει να σταθεί κυρίως στη δηλώσεις του γερμανού Υπουργού των Οικονομικών κ. Σόιμπλε, ο οποίος μετά το Eurogroup της Δευτέρας δήλωσε πως «η πρόοδος στις συζητήσεις δεν είναι συμβατή με τη βελτίωση της ατμόσφαιρας».

Δηλαδή, μετά την απομάκρυνση της ομάδας Βαρουφάκη, το κλίμα έχει βελτιωθεί αλλά δεν υπάρχει πρόοδος στα βασικά επιμέρους θέματα.

Η πεποίθηση της στήλης ευθύς εξ αρχής ήταν πως η άλλη πλευρά δεν πρόκειται να κάνει ούτε ένα βήμα πίσω σε αυτά που απαιτούσε και δεν υπέγραψε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Κάτι τέτοιο θα ήταν σαν να άνοιγε τον ασκό του Αιόλου για το μέλλον της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. Πόσο μάλλον μετά τη νίκη Κάμερον στο Η.Β.

Αν υπολογίσει κάποιος και τη ζημιά που έχει γίνει στην οικονομία τους τελευταίους μήνες, (η οικονομία μπήκε ήδη σε ύφεση από το α΄ τρίμηνο) η όποια συμφωνία προκύψει θα είναι πολύ πιο σκληρή από την προηγούμενη.

Δείτε το δίλημμα στο εξής πλαίσιο.

Την πιθανή συμφωνία θα πρέπει να την εγκρίνουν τα κοινοβούλια της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης από τη μία πλευρά και το ελληνικό κοινοβούλιο από την άλλη.

Οποιαδήποτε νέα συμφωνία θα χρειάζεται για τα επόμενα χρόνια μια χρηματοδότηση της τάξης των 30-50 δισ. ευρώ. Η Συμφωνία αυτή θα πρέπει να περάσει σχεδόν από 28 κοινοβούλια της ΕΕ και 19 κοινοβούλια της Ευρωζώνης. Με το αρνητικό κλίμα και τη διεθνή απομόνωση της χώρας που έχει πετύχει η κυβέρνηση Τσίπρα, αυτό μοιάζει αδύνατο, ακόμη και για μια πολύ ετεροβαρή σε βάρος μας συμφωνία.

Από τη δική μας πλευρά η κοινοβουλευτική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ των 162 βουλευτών είναι δύσκολο να ψηφίσει στο σύνολό της οποιαδήποτε συμφωνία μπορεί να ψηφιστεί από τα υπόλοιπα 18 κοινοβούλια στο σύνολό τους. Αν οποιαδήποτε συμφωνία περάσει στη Βουλή με τις ψήφους της αντιπολίτευσης δρομολογούνται πολιτικές εξελίξεις επιτείνοντας την πολιτική και οικονομική αστάθεια.

Το αδιέξοδο της κυβέρνησης Τσίπρα είναι μεγαλύτερο ακόμη αδιέξοδο για τη χώρα, αφού οποιαδήποτε επιλογή της κυβέρνησης οδηγεί σε αλυσιδωτές αντιδράσεις και συνέπειες, η πλειοψηφία των οποίων θα είναι καταστροφικές για την οικονομία.

Η ρήξη

Αν π.χ. η κυβέρνηση επιλέξει τη ρήξη οι πιθανότητες ενός Grexit θα αυξηθούν πάνω από 50-60%. Αν επιλέξει τη ρήξη, τα πιθανά ενδεχόμενα που υπάρχουν είναι οι ευρωπαίοι να υποχωρήσουν ή να μην υποχωρήσουν. Θεωρώ ότι το δεύτερο υπερτερεί καθώς οι αγορές το έχουν προεξοφλήσει και οι οικονομικές συνέπειες στους άλλους θα είναι περιορισμένες.

Ρήξη σημαίνει κάλπες για δημοψήφισμα και πιθανότατα για εκλογές. Μια κυβέρνηση του 36% +4% που εκλέχτηκε με τη δέσμευση να μείνει στο ευρώ δεν μπορεί να ρισκάρει να βγάλει τη χώρα από το ευρώ όταν υπέρ της παραμονής είναι περίπου τα 2/3 της κοινωνίας...

Καθώς η οικονομία και οι τράπεζες βρίσκονται στα όρια της αντοχής τους, η προκήρυξη δημοψηφίσματος ή εκλογών θα επιτείνει την επιδείνωση και είναι πολύ πιθανό να φτάσουμε στις κάλπες χωρίς τράπεζες, μισθούς και συντάξεις.

Η πιθανότητα να υποχωρήσουν οι ευρωπαίοι μετά από ρήξη (που μοιάζει απίθανη), θα άλλαζε τα δεδομένα υπέρ της κυβέρνησης. Στην περίπτωση αυτή όμως οι ευρωπαίοι θα πρέπει να εξασφαλίσουν τη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας που δεν είναι ανταγωνιστική και βιώσιμη και κυρίως τη στήριξη του ασφαλιστικού που επίσης έχει εξελιχθεί σε ταφόπλακα της οικονομίας.

Η συμφωνία

Υπάρχει το ενδεχόμενο οι ευρωπαίοι να υποχωρήσουν σε μια ενδιάμεση συμφωνία και να μείνουν σταθεροί στη μεγάλη συμφωνία οι διαπραγματεύσεις για την οποία θα ξεκινήσουν το καλοκαίρι. Αυτό θα έδινε μια ανάσα στην κυβέρνηση ενδεχομένως να βγάλει το καλοκαίρι.

Αν δεν υποχωρήσουν οι εταίροι, οι εξελίξεις απέχουν το πολύ εβδομάδες.

Η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή διατηρεί το προβάδισμα των δημοσκοπήσεων. Είναι καινούργια και συνηθίζεται να υπάρχει ένα μήνας του μέλιτος με την κοινή γνώμη.

Ένα σοβαρό ατού που διατηρεί χαμηλά τις αντιδράσεις εναντίον της κυβέρνησης είναι πως διανύουμε το πρώτο εξάμηνο του έτους έχοντας στην πλάτη μας δυο ρυθμίσεις χρεών προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία. Ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού που μέχρι το Δεκέμβρη πλήρωνε ένα σημαντικό μέρος του μηνιαίου εισοδήματός του σε δόσεις, τους τελευταίους μήνες πληρώνει 30 και 50 ευρώ το μήνα.

Αυτό έχει δώσει μεγάλη ανάσα στα νοικοκυριά. Ταυτόχρονα έχει αμβλύνει τις πολιτικές αντιδράσεις.

Τα «όργανα» για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα ξεκινήσουν από το Σεπτέμβρη όταν θα πρέπει να πληρωθούν οι φόροι του 2014, ο ΕΝΦΙΑ των 2,6 δισ. ευρώ και οι επιπλέον φόροι που υπολογίζονται περί τα 5-6 δισ. (αλλά θα είναι περισσότεροι). Μιλάμε δηλ. ουσιαστικά για κατάρρευση εσόδων και οικονομίας από το Φθινόπωρο (καθώς ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος) αν δεν έχουν καταρρεύσει από μια ρήξη μέσα στο καλοκαίρι.

Υπολογίζοντας αυτά τα δεδομένα, συν το εύρημα των δημοσκοπήσεων που θέλει τους μισούς από τους ψηφοφόρους της κυβέρνησης να επιθυμούν τη μη πάση θυσία (μέτρα μνημονίου) παραμονή στο ευρώ, η κυβέρνηση έχει λόγους να φλερτάρει με τη ρήξη και το Grexit.

Θα αποτελούσε έκπληξη αν ο κ. Τσίπρας επιλέξει μια συμφωνία που δεν θα είναι «έντιμη» απλά και μόνο για να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία μέχρι το Φθινόπωρο. Η ρήξη βέβαια κρύβει το ενδεχόμενο της ανατροπής, αλλά αφήνει περιθώρια στην αποτυχημένη ελληνική αριστερά που έχει σαν βασικό συστατικό την «μαρτυρολαγνεία» να επιβιώσει με το μύθο της έξωθεν ανατροπής.

Σημαντικές πιθανότητες βέβαια έχει και το σενάριο μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων οι εταίροι να προτείνουν ένα νέο μνημόνιο προσφέροντας ευθέως στην ελληνική κοινωνία σαν εναλλακτική λύση το Grexit.

Οι πιθανότητες για το τελευταίο αυξάνονται κατακόρυφα τις τελευταίες μέρες.

Υ.Γ.: Καταλαβαίνω πως τα βασικά ζητήματα του θέματος της συμφωνίας ή της ρήξης επαναλαμβάνονται συχνά. Είναι όμως το κυρίαρχο θέμα της επικαιρότητας. Ο τρόπος που προσεγγίζει η στήλη το ζήτημα είναι έχοντας ένα βασικό και άλλα δυο - τρία εναλλακτικά σενάρια και κατά τακτά διαστήματα αθροίζει ή αφαιρεί τα νέα στοιχεία που προκύπτουν πάνω σε αυτά.
Έτσι στην πορεία ενισχύεται ή αποδυναμώνεται το κάθε σενάριο. Αντιθέτως με το συμπέρασμα στο οποίο με οδηγούν τα δεδομένα όπως τα αθροίζω, οι πληροφορίες που έρχονται σε μένα ή πάνε και στους άλλους συναδέλφους, θεωρούν επικρατέστερο σενάριο την «κωλοτούμπα» και μια συμφωνία που θα μπορούσε επιτυχώς να επικοινωνηθεί σαν «έντιμη».
Εύχομαι να είναι αυτό τελικά το σενάριο που θα επικρατήσει γιατί το κόστος για τη χώρα θα είναι μικρότερο. Τα δεδομένα όμως όπως τα αθροίζω ο ίδιος δεν συνηγορούν σ’ αυτό το σενάριο.
Άρα, πρέπει να στηριζόμαστε σ’ αυτά έστω και αν αστοχήσουν...

Κώστας Στούπας
Πηγή:www.capital.gr