Δεν πάει άλλο!

Τα πράγματα είναι απλά! 

Αν δεν υπάρξει συμφωνία θα βιώσουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις που θα μείνουν βαθιά χαραγμένες στο συλλογικό μας ασυνείδητο.

Αν υπάρξει συμφωνία, το ερώτημα είναι ποιος θα την ψηφίσει και ποιος θα την εφαρμόσει. 

Αυτή την στιγμή δεν βρισκόμαστε μπροστά σε κάποιο σταυροδρόμι, αλλά μέσα σε κινούμενη άμμο που μας παρασέρνει όλο και πιο βαθιά.

Χρειάζεται κάτι να γίνει. Φτάνει πια!

Η χρεοκοπία είναι τόσο κοντά όσο καμία άλλη φορά...
Προσπάθειες πέντε ετών πήγαν στον κάλαθο των αχρήστων. Η Ελλάδα κινδυνεύει με μία απίστευτου μεγέθους καταστροφή. 

Ο πολιτικός κόσμος μοιάζει να είναι ανίκανος να διαχειριστεί το παραμικρό. Είναι κατώτεροι των περιστάσεων.
Οι μεν έχουν ανοίξει τις πόρτες του θηριοτροφείου και οι δε ετοιμάζονται να ρίξουν μία ατομική βόμβα σε ολόκληρη την πόλη για να μας... γλιτώσουν από τα θηρία! 

Η λογική έχει εξοριστεί και όλα γύρω μας δείχνουν ότι κάτι πολύ κακό θα μας βρει...

Η κυβέρνηση έχει πάρει διαζύγιο από την αλήθεια, από την εποχή ακόμη που ήταν αντιπολίτευση. Έχουν υποσχεθεί ότι θα έχουν και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολάκερη. Αυτό δεν γίνεται. Και τώρα καλούμαστε όλοι να πληρώσουμε το κόστος ενός ψέματος που πιστέψαμε. Το να πάρει η Ελλάδα χρήματα χωρίς έλεγχο για να εφαρμόσει ο κ. Τσίπρας το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, είναι κάτι που αποκλείεται. Το να συμφωνήσει σε ένα σκληρό μνημόνιο, είναι κάτι που πρέπει να το μετρήσει στο εσωτερικό του. Οι μέχρι στιγμής ενδείξεις, πάντως, δεν είναι καλές από αυτό το μέτωπο...

Κάτω από άλλες συνθήκες θα υποστηρίζαμε ότι μόνη λύση είναι οι εκλογές. Αν ο ελληνικός λαός διαλέξει να κλείσουμε τα σύνορα και να γίνουμε μία χώρα όπως την οραματίζονται οι κκ Λαφαζάνης και Στρατούλης, ας γίνουμε. Αλλά η λύση των εκλογών δεν είναι εφικτή με τα χρονικά περιθώρια που ορίζει το Σύνταγμα. Δεν θα προλάβουμε να φτάσουμε καν στις εκλογές. Θα έχουν κλείσει οι τράπεζες και δεν μπορούν να διεξαχθούν εκλογές σε ένα τέτοιο κλίμα...

Η αμέσως επόμενη λύση είναι η κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Μία κυβέρνηση στην οποία θα συμμετέχει και η αριστερά. Η λύση αυτή έχει δοκιμαστεί στο παρελθόν και δεν έχει προσφέρει τα καλύτερα αποτελέσματα. Κι αυτό διότι οι κυβερνήσεις συνασπισμού στην Ελλάδα λειτουργούν όπως οι Εταιρείες Περιορισμένης Ευθύνης, όπου οι αποφάσεις απαιτούν πολλές φορές και ομοφωνία…

Δεν υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που θα αναλάβει ένα τόσο μεγάλο βάρος, έχοντας να αντιμετωπίσει παράλληλα με τα πραγματικά προβλήματα και εκείνα που θα εφευρίσκουν κάθε βράδυ οι εταίροι του συνασπισμού.

Είμαστε προφανώς μπροστά σε ένα πραγματικό αδιέξοδο! Κάτι ανάλογο με εκείνο που συνέβη με την μεταπολίτευση. Η διαφορά των δύο περιόδων είναι αρκετά μεγάλη, αφού τότε η μεταπολίτευση ήρθε για να σφραγίσει το τέλος της επτάχρονης χούντας. Δεν είναι σήμερα το ίδιο πράγμα. Ζούμε, ακόμη, σε μία δημοκρατική χώρα.

Είναι σαφές ότι κάτι πρέπει να γίνει. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να πάρει πάνω του μία τόσο μεγάλη ευθύνη. Στο κάτω – κάτω της γραφής δεν πήρε εντολή για την ρήξη. Υποσχέθηκε ότι θα φέρει μία συμφωνία δίχως μνημόνιο. Αν το αποτέλεσμα της πολιτικής του είναι ένα μνημόνιο χωρίς χρήματα, τότε υπάρχει μία τεράστια απόσταση από την εντολή που έχει πάρει από τον ελληνικό λαό.

Θα πρέπει, λοιπόν, να βρεθεί ένας τρόπος να ξεπεραστεί το σημερινό αδιέξοδο. Κάποιοι προτείνουν ένα δημοψήφισμα. Να μας καλέσουν να απαντήσουμε σε ποιο ερώτημα; Αν είμαστε με το ευρώ ή με την δραχμή; Ή νομίζουν ότι θα ξεπεράσουν με αυτό τον τρόπο τις επιπτώσεις για τα προεκλογικά τους ψέματα;

Είπαμε ότι οι εκλογές δεν είναι λύση, επειδή οι τρεις εβδομάδες που απαιτούνται από το Σύνταγμα είναι ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Πιστεύουμε ότι οι κανόνες υπάρχουν για να εξυπηρετούν την κοινωνία και όχι για να εξυπηρετεί η κοινωνία τους κανόνες. Το ιδανικό θα ήταν να βρεθεί ένας τρόπος για να έχουμε εκλογές σε χρόνο - ρεκόρ. Αλλά αυτό είναι αδύνατον. Οποιοσδήποτε προσφύγει στην Δικαιοσύνη θα καταφέρει να ακυρώσει τις εκλογές, εφόσον αυτές δεν γίνουν σύμφωνα με τις επιταγές του Συντάγματος.

Από την στιγμή, λοιπόν, που δεν μπορούμε να επισπεύσουμε τις εκλογές, ας εξετάσουμε πως μπορούμε να αποτρέψουμε το κλείσιμο των τραπεζών. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα! Διότι οι τράπεζες μπορεί να αντιμετωπίσουν μεγάλα προβλήματα μόνο και μόνο αν κουρευτούν οι εγγυήσεις τους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τι να συζητάμε;

Όσο εξετάζει κανείς τις εναλλακτικές, τόσο πιο έντονα διαπιστώνει τα αδιέξοδα. Ακόμη κι άνθρωποι που πίστευαν ότι θα βρεθεί ένας δίαυλος επικοινωνίας με την Ευρώπη, ακριβώς για να αποφευχθεί το αδιέξοδο που διαφαίνεται, αρχίζουν να αναθεωρούν τις απόψεις τους. Στην ζωή δεν έρχονται τα πάντα όπως τα επιθυμούμε ή σύμφωνα με την λογική των κοινά αποδεκτών λύσεων. Γι' αυτό άλλωστε συμβαίνουν και τα «ατυχήματα». Διαφορετικά όλα θα ήσαν προβλέψιμα και όλοι θα ήμασταν ευτυχισμένοι.

Επιστρέφουμε, λοιπόν, στο βασικό μας ερώτημα: Τι μπορεί να συμβεί; Δυστυχώς, από εδώ και πέρα αρχίζουμε να συμπεριφερόμαστε ως Πυθίες. 

Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι στο τέλος θα γίνει αυτό που θα θελήσει ο ισχυρότερος στην διαπραγμάτευση! 

Δηλαδή οι φίλτατοι Ευρωπαίοι. Αν αυτοί προκρίνουν την λύση του δημοψηφίσματος, θα έχουμε δημοψήφισμα. Αν προκρίνουν την λύση των εκλογών, θα έχουμε εκλογές και μάλιστα με ανοικτές τράπεζες. Αυτό που σίγουρα δεν θα κάνουν είναι μία λύση στα μέτρα μας.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι προτιμούμε μία λύση για την χώρα από ένα αδιέξοδο που θα προδώσει τις «αδυναμίες» του ΣΥΡΙΖΑ. 

Αλλά το θέμα δεν είναι τι θέλουμε εμείς.

Το θέμα είναι ποιες λύσεις προσφέρονται. Κι οι λύσεις που προσφέρονται είναι από την πλευρά των δανειστών. 

Την πολιτική λύση στο δικό μας πρόβλημα θα την δώσουμε εμείς με πολιτικό τρόπο.

Και το πολιτικό πρόβλημα δεν βρίσκεται στην αριστερά, αλλά στην κεντροδεξιά. Αν η κεντροδεξιά είχε να προσφέρει αυτή την στιγμή μία σοβαρή και ισχυρή λύση, τότε οι ισορροπίες θα ανατρεπόντουσαν, όπως και η οπτική που θα είχαν οι ξένοι για την Ελλάδα. Έφτασε, λοιπόν, η ώρα για να γίνει κάτι. Διότι αυτή η ιστορία δεν πάει άλλο. Η καταστροφή είναι μπρος στα μάτια μας. Και το πρόβλημα είναι πολιτικό. Ένα πρόβλημα που δεν έχει σχέση με τα ψέματα του Αλέξη, αλλά με την αδυναμία της κεντροδεξιάς να σώσει για άλλη μία φορά την παρτίδα. Δεν πείθει η κεντροδεξιά. Γι' αυτό και δεν υπάρχει ορατή λύση στον ορίζοντα.

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr