Συμφωνία ακούμε και συμφωνία δεν βλέπουμε...

Εδώ και τρεις μήνες βομβαρδιζόμαστε από την κυβέρνηση περί της επικείμενης συμφωνίας με τους «Θεσμούς».

Κορυφαία στελέχη κάθε εβδομάδα προβλέπουν πως σε λίγες μέρες μια συμφωνία θα είναι γεγονός. 

Έτσι από τα μέσα Μάρτη πήγαμε στις αρχές Απρίλη, μετά στα μέσα και εσχάτως στις αρχές του Μάη...

Δυο τινά μπορούν να ερμηνεύσουν αυτήν την κατάσταση: 

Είτε πως όλοι αυτοί μας κοροϊδεύουν, είτε πως κοροϊδεύουν τον εαυτό τους...
 λόγω της πλάνης που προκαλούν οι αριστερίστικες ιδεοληψίες και η λάθος ανάγνωση των δεδομένων...
Υπάρχει όμως και μια τρίτη παράμετρος. Να μην μπορούν να επικοινωνήσουν την αλήθεια σε αυτούς που πίστεψαν πως με ένα νόμο και με ένα άρθρο το μνημόνιο θα καταργηθεί και θα επιστρέψουμε στην προ του 2009 ευημερία με δανεικά. 

Δηλαδή, να αισθάνονται πως κινδυνεύουν περισσότερο από τις αντιδράσεις των απογοητευμένων οπαδών παρά από μια κατάρρευση την ευθύνη της οποίας θα προσάψουν στους ξένους.
Κατά πάσα πιθανότητα ισχύουν τα τρία από τα παραπάνω ενδεχόμενα.

Οι ξένοι

Υπέρ της κατάληξης σε συμφωνία καταλήγουν τα περισσότερα ξένα μέσα ενημέρωσης καθώς και πολλοί οικονομικοί αναλυτές και εμπειρογνώμονες.
Ο λόγος είναι προφανής. 

Μελετώντας αντικειμενικά τα δεδομένα των επιπτώσεων μιας εξόδου από το ευρώ, άπαντες καταλήγουν πως αποκλείεται μια ελληνική κυβέρνηση να επιλέξει να αυτοκτονήσει αυτή και η χώρα. Όμως, όλοι αυτοί οι «κουτόφραγκοι» σκέφτονται λογικά χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την αδυναμία του συνονθυλεύματος, που η συγκυρία ανέδειξε στην εξουσία, να αξιολογήσει τη διαφορά μεταξύ του λογικού και του παράλογου, του επωφελούς με το βλαβερό.

Τα δεδομένα

Υπάρχουν αρκετοί που πιστεύουν πως υπάρχει κάποια μυστική διαπραγμάτευση η οποία προχωρά και κάποια στιγμή εκ του μη όντος θα προκύψει η συμφωνία. Αμφιβάλλω...
Στο διεθνή τύπο έχουν διαρρεύσει τα πάντα. Θα ήταν παράδοξο να μην έχει διαρρεύσει περί αυτού κάτι. Επιπλέον, στην άλλη πλευρά της διαπραγμάτευσης εμπλέκονται πολλές πλευρές με διαφορετικές επιδιώξεις και προθέσεις έναντι της Ελλάδας. Οι περισσότερες από αυτές τις πλευρές θα έπρεπε να έχουν γνώση της διαπραγμάτευσης. Αν είχαν κάποιες από αυτές, για τις δικές τους επιδιώξεις, θα διέρρεαν σχετικές πληροφορίες στον τύπο...
Tο συμπέρασμα είναι πως δεν υπάρχει διαπραγμάτευση. Η ελληνική κυβέρνηση παριστάνει πως διαπραγματεύεται.

Η ελληνική κυβέρνηση όλο αυτόν τον καιρό παριστάνει πως διαπραγματεύεται για τους εξής πιθανούς λόγους:

α) Παριστάνοντας πως διαπραγματεύεται με τους ευρωπαίους στην ουσία διαπραγματεύεται κάνοντας «μασάζ» σε διάφορες τάσεις του συνονθυλεύματος που την έφερε στην εξουσία. Στόχος η διαχείριση μιας «κωλοτούμπας» και η παραμονή στην εξουσία.

β) Πιστεύει πως το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας ή εξόδου από το ευρώ θα έχει επιπτώσεις τέτοιες που θα κάνουν τους ευρωπαίους να υποχωρήσουν και καθυστερεί τις διαπραγματεύσεις γιατί νομίζει πως αυξάνει την πίεση στην άλλη πλευρά. Στόχος να εκβιάσει μια καλύτερη συμφωνία που θα εξασφαλίσει ροές κεφαλαίων στη χώρα για την επιβίωση της παρασιτικής οικονομίας.

γ) Η ελληνική κυβέρνηση ούσα δέσμια της μαρτυρολογικής ιδεολογίας της ελληνικής αριστεράς, περιμένει την κατάρρευσή της, την οποία θα αποδώσει σε ξένα κέντρα, για να πορευτεί τα επόμενα 50 χρόνια ανάλογα με τον τρόπο που πορεύτηκε τα τελευταία 60 μετά τη συντριβή στον εμφύλιο... Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που έβγαλαν το ψωμί τους ή έκαναν περιουσίες έτσι τις τελευταίες δεκαετίες.

δ) Η ελληνική κυβέρνηση έχει επιλέξει ευθύς εξ αρχής τη ρήξη και την έξοδο από το ευρώ και η διαπραγμάτευση αποτελεί ένα προπέτασμα καπνού για να δείξει την καλή της θέληση και να ρίξει την ευθύνη στους εταίρους. Φυσικά στην τελευταία αυτή περίπτωση αγνοούν τη γεωπολιτική και οικονομική απομόνωση της χώρας η οποία δεν μπορεί να επιβιώσει ούτε τρεις μήνες χωρίς εισαγωγές βασικών ειδών.

ε) Δεν υπάρχει κανένα βασικό σχέδιο. Υπάρχουν πολλά (όλα τα παραπάνω) αντικρουόμενα και ανταγωνιζόμενα μεταξύ τους. Ο κ. Τσίπρας και η ηγετική του ομάδα προσπαθούν να βρουν κοινό παρονομαστή στο χάος. Η απουσία σχεδίου καθιστά τη διαπραγμάτευση αδύνατη και οι καθυστερήσεις είναι το μόνο επακόλουθο.

Η εκτίμηση της στήλης κλείνει προς τον πέμπτο (ε) και τελευταίο λόγο. Πως δηλαδή, δεν υπάρχει κανένα βασικό σχέδιο ούτε και κανένα εναλλακτικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέλαβε την εξουσία εκτός της ευνοϊκής συγκυρίας των εξελίξεων, εκμεταλλευόμενος το πρόσωπο και τον παπανδρεϊκό τρόπο εκφοράς του λόγου, του κ. Τσίπρα ο οποίος όμως στην συνέχεια δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί την κατάσταση.
Χωρίς να αντιλαμβάνεται, χρεώνεται τις συνέπειες της χρεοκοπίας της χώρας, η οποία θα σκάσει στα χέρια του, ενώ τα βασικά αίτια αφορούν άλλους πολιτικούς περισσότερο και πάνε δεκαετίες πίσω...

Κώστας Στούπας
Πηγή:www.capital.gr